1. Ένα από τα σπουδαιότερα δόγματα της Εκκλησίας μας, είναι η ιερατική ευλογία, αυτή που αποτυπώνεται τόσο χαρακτηριστικά στην αγιογραφία αυτήν, με τα δυο φιλαράκια που αγιοποιήθηκαν πρόσφατα, με τα λεφτά τους και οι δυο. 2. Ο ένας λεφτάς, που ως μάγος έφτιαξε ένα κάστρο στο Μήλεσι, και ο άλλος με την χρυσοφόρα εταιρία θαυμάτων που συστήθηκε αμέσως μετά το θάνατο του. 3. Ο ένας, ο Πορφύριος, ήταν ιερομόναχος, δηλαδή και μοναχός και ιερέας, άρα είχε δικαίωμα να ευλογεί -έτσι ελληνορθόδοξα, με τα δάχτυλα. 4. Ο άλλος, ο Παΐσιος, ήταν μόνο ένας απλός καλόγερος, δεν χειροτονήθηκε ποτέ (ο ίδιος έλεγε ότι του φανερώθηκε ο Χριστός και του ζήτησε να χειροτονηθεί, αλλά αυτός -από ταπείνωση τάχα, δεν δεχόταν), και η αιτία είναι ότι είχε βάψει τα χέρια του με αίμα αδελφικό, όταν σκότωνε κουμουνιστές στον εμφύλιο, υπηρετώντας ως ασυρματιστής. 5. Επομένως, ως μοναχός μόνο, δεν έχει δικαίωμα να ευλογεί! 6. Εδώ, στην εικόνα, δεν ευλογεί, έχει σταυρώσει τα χέρια του, και έχει μια έκφραση το πρόσωπο του, σαν να αναρωτιέται τι να κάνει με τα δικά του δάχτυλα; πού να βάλει για να πιάσουν ιερό τόπο και σκοπό, και αυτά;