Ο ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΜΑΣ, είπε... «Αν τιμάς ένα εικονιζόμενο πρόσωπο, τότε προσκυνάς (αν θέλεις) τιμητικά την απεικόνισή του σε ζωγραφιά (αγιογραφία βυζαντινής τεχνοτροπίας) και γιατί όχι και σε φωτογραφία αν υπάρχει, αλλά δεν είναι και υποχρεωτικό. Μπορείς να το τιμήσεις προσκυνώντας και τιμώντας το ηθικά, με το νου, με τις πράξεις (μνήμη αγίου, μίμησις αγίου). Με την έννοια αυτή, π.χ. για αν τιμήσουμε την Παναγία μητέρα του Κυρίου, θα μπορούσαμε να προσκυνήσουμε τιμητικά (και όχι λατρευτικά) οποιαδήποτε εικόνα της, σε οποιονδήποτε Ναό. Τρέχουμε όμως να προσκυνήσουμε συγκεκριμένη "θαυματουργή εικόνα", σε συγκεκριμένο ιερό νησί ή ιερό βουνό (ή και αντίγραφά τους που περιφέρονται ανά την Ελλάδα) και καθιστάμεθα αυτοδικαίως ειδωλολάτρες και κακόδοξοι διότι πιστεύουμε ότι η συγκεκριμένη εικόνα, το είδωλο, κάνει τα θαύματα. Ἐχω ἀδικο;»

ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ: 
Δευτέρα, 17 Ιουλίου 2017

Αγιογραφία, των Πατέρων της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου (ήταν και το κωλο-περιστέρι, εκεί!)

Καλημέρα αγαπητέ κε Μιχαλόπουλε.
[…] Αλλά εξίσου σημαντικό "ερώτημα" είναι οι εικόνες, η αγιογραφία, η εικονογραφία, όχι μόνο για το περιεχόμενο αλλά αυτή καθ΄αυτή και σαν ειδωλο-λατρεία και σαν έχουσες "θαυματουρικές" δυνάμεις. "Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον ουδέ παντός ομοίωμα". Ισχύει η εντολή να μην προσκυνάμε και λατρεύουμε ομοιώματα. Οπότε; Γιατί την παραβαίνουμε μάλιστα με τις σημερινές εκτροπές της λατρείας εικόνων και θαυματουργικών δήθεν ιδιοτήτων συγκεκριμένων εικόνων και τάματα και χαϊμαλιά σε συγκεκριμένες εικόνες! Αυτό είναι εκτροπή και προδοσία του Χριστιανισμού, είναι ειδωλολατρεία. Στην εποχή του Χριστού και των πρώτων αιώνων της Εκκλησίας υπήρχε και η κοσμική ζωγραφική και η γλυπτική και η ξυλογλυπτική και η χαρακτική και η αγγειοπλαστική. Αν ήταν χριστιανικό γνώρισμα, ασφαλώς οι Απόστολοι και οι πρώτοι Χριστιανοί θα χρησιμοποιούσαν εικόνες, αγάλματα, του Χριστού, της μητέρας Του, των αποστόλων, των Μαρτύρων. Ακόμα και η Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης δεν είχε εικόνες διότι η Πίστι μας είναι πνευματική λατρεία, όχι να προσκυνάμε είδωλα ή απεικονίσεις ανθρώπων! Αυτή είναι η Ορθόδοξη παράδοση. Έπειτα, μετά από πολλούς αιώνες χριστιανισμού, τις εικόνες τις εισήγαγαν στον Χριστιανισμό, οι Αυτοκράτορες μαζί με την αγιολατρεία, τις εορτές και πανηγύρεις, για να εμπεδωθεί η Αγιολατρεία, η Εικονολατρεία, η θαυματολατρεία, η λειψανολατρεία ... δηλ. να επανέλθει μέσω του χριστιανισμού η αρχαία εθνική θρησκεία και οι Αυτοκράτορες και οι αγύρτες της θρησκείας, να κάνουν τη δουλειά τους, της ποδηγέτησης και εξαπάτησης του λαού "με άρτον και θεάματα" αλλά και "οράματα" και "προφητείες". Κάτι πήγε να γίνει με την εικονομαχία (απηύδησαν κάποιοι εκλεκτοί) αλλά οι νικητές έγραψαν την Ιστορία, και κατέστρεψαν όλα τα συγγράμματα των εικονομάχων ώστε δεν ξέρουμε τα επιχειρήματά τους αλλά και τις εκτροπές των εικονολατρών που αυτά περιέγραφαν.
Ευτυχώς που στην εποχή μας ο λαός ξύπνησε και δεν παρασύρεται από ειδωλολατρείες, θαυμαρουργά ξόανα και τοτέμ, εξαγορά της θείας χάριτος με τάματα, λειψανολατρείες, θαυματολατρείες, οράματα γεροντάδων και ψευτοπροφητείες! Ή όχι!
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία και το διάλογο, χαίρετε.
Επισκέπτης
21 Ιουλίου 2016 - 8:11 π.μ.
http://xairete.blogspot.gr/2016/07/blog-post_67.html

ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΑ:
Ο ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΜΑΣ, είπε...
Αν τιμάς ένα εικονιζόμενο πρόσωπο, τότε προσκυνάς (αν θέλεις) τιμητικά την απεικόνισή του σε ζωγραφιά (αγιογραφία βυζαντινής τεχνοτροπίας) και γιατί όχι και σε φωτογραφία αν υπάρχει, αλλά δεν είναι και υποχρεωτικό. Μπορείς να το τιμήσεις προσκυνώντας και τιμώντας το ηθικά, με το νου, με τις πράξεις (μνήμη αγίου, μίμησις αγίου). Με την έννοια αυτή, π.χ. για αν τιμήσουμε την Παναγία μητέρα του Κυρίου, θα μπορούσαμε να προσκυνήσουμε τιμητικά (και όχι λατρευτικά) οποιαδήποτε εικόνα της, σε οποιονδήποτε Ναό.
Τρέχουμε όμως να προσκυνήσουμε συγκεκριμένη "θαυματουργή εικόνα", σε συγκεκριμένο ιερό νησί ή ιερό βουνό (ή και αντίγραφά τους που περιφέρονται ανά την Ελλάδα) και καθιστάμεθα αυτοδικαίως ειδωλολάτρες και κακόδοξοι διότι πιστεύουμε ότι η συγκεκριμένη εικόνα, το είδωλο, κάνει τα θαύματα.
Ἐχω ἀδικο;

Επισκέπτης

Ο Blogger, P. MICHALOPOULOS είπε...
Θεόπνευστα –πάντα, τα λόγια σας αγαπητέ μας, Επισκέπτη μας!
Πώς θα μπορούσε λοιπόν να έχετε άδικο!
Χαίρομαι και για αυτήν την έκτακτη παρουσία σας… Σαν άγγελος θεόσταλτος, στο φτωχό μου το μπλογκ. Μακάρι να ήταν και πιο συχνή.
Η εξαφάνιση για πολλούς μήνες, του (καθημερινού μας «αιρετικού επισκέπτη» αδελφού κ. Ιωάννη Καρδάση, άφησε κάπως ορφανό το χώρο μας αυτό.
Περιμένουμε λοιπόν και άλλα σχόλια σας.
Καλώς μας ήρθατε ξανά, φίλτατε! Χαίρετε, και πάλι χαίρετε!
(20 Ιουλίου 2017 - 9:47 μ.μ.)
https://xairete.blogspot.gr/2017/07/blog-post_53.html