ΔΙΑΒΑΖΩ:
Ο Demirion Arkadias κοινοποίησε τη φωτογραφία του Ιωάννης Αρι. Κυριάκου.
11 Δεκεμβρίου στις 7:35 μ.μ.
ΣΧΟΛΙΑΖΩ:
Panagiotis Michalopoulos
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ... είχαμε μια μεγάλη γιορτή την περασμένη Κυριακή (προχθές δηλαδή). Ήταν η Κυριακή «των Αγίων Προπατόρων».
Και όπως διαβάζω… Οι Πατέρες της Εκκλησίας, όρισαν την Κυριακή πριν την Κυριακή προ της γεννήσεως του Χριστού, στη μνήμη των Προπατόρων Του. Δηλαδή, των κατά σάρκα προγόνων Του… Όπως να πούμε είναι ο Αβραάμ και οι υπόλοιποι, από τους οποίους προήλθε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, σαν γονίδια, σαν DNA. (ξανθός Άγγελος με γαλανά μάτια).
Διαβάζω ακόμα ότι αυτήν την «Κυριακή των προπατόρων», γιορτάζει και η Αγία Μαρία, η «προμήτωρ»… Δηλαδή, η γιαγιά της Θεοτόκου, και προγιαγιά του Χριστού. Προηγήθηκε βέβαια –και μιλήσαμε σχετικά, η γιορτή της μαμάς της Παναγίας… Η γνωστή μας από το απόκρυφο ευαγγέλιο, η αγία Άννα δηλαδή, η γραία και στείρα…
Η γιαγιά δηλαδή του Χριστού, που γιόρτασε τις προάλλες -9/12… Μαζί βέβαια με τον μπαμπά της Παναγίας, και παππού του Χριστού, τον άγιο Ιωακείμ… Αυτόν, που τεκνοποίησε θαυματουργικά, ως εσχατόγηρος πλέον!.. Αυτά!
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1125920377526432&set=a.1117181785066958.1073741840.100003254421570&type=3&theater
Παραμονή Χριστουγέννων…
Εκ του κατά Ματθαίον Αγίου Ευαγγελίου το ανάγνωσμα , πρόσχομεν.
1.Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού, υιού Δαυίδ, υιού Αβραάμ.
2.Αβαάμ εγέννησε τον Ισαάκ, Ισαάκ δε εγέννησε τον Ιακώβ, Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιούδαν και τους αδελφούς αυτού,
3.Ιούδας δε εγέννησε τον Φαρές και τον Ζαρά εκ της Θάμαρ, Φαρές δε εγέννησε τον Εσρώμ, Εσρώμ δε εγέννησε τον Αράμ,
4.Αράμ δε εγέννησε τον Αμιναδάβ, Αμιναδάβ δε εγέννησε τον Νασσών, Νασσών δε εγέννησε τον Σαλμών,
5.Σαλμών δε εγέννησε τον Βοόζ εκ της Ραχάβ, Βοόζ δε εγέννησε τον Ωβήδ εκ της Ρούθ, Ωβήδ δε εγέννησε τον Ιεσσαί,
6.Ιεσσαί δε εγέννησε τον Δαυίδ τον βασιλέα. Δαυίδ δε ο βασιλεύς εγέννησε τον Σολομώντα εκ της του Ουρίου,
7.Σολομών δε εγέννησε τον Ροβοάμ, Ροβοάμ δε εγέννησε τον Αβιά, Αβιά δε εγέννησε τον Ασά… […]
16.Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιωσήφ τον άνδρα Μαρίας, εξ ης εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός. [...]
18.Του δε Ιησού Χριστού η γέννησις ούτως ην. μνηστευθείσης γαρ μητρός αυτού Μαρίας τω Ιωσήφ, πριν ή συνελθείν αυτούς ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου.
19.Ιωσήφ δε ο ανήρ αυτής , δίκαιος ων και μη θέλων αυτήν παραδειγματίσαι, εβουλήθη λάθρα απολύσαι αυτήν.
20.Ταύτα δε αυτού ενθυμηθέντος ιδού άγγελος Κυρίου κατ’ όναρ εφάνη αυτώ λέγων. Ιωσήφ υιός Δαυίδ , μη φοβηθής παραλαβείν Μαριάμ την γυναίκα σου. το γαρ εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματος εστίν Αγίου.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΔΑΣΗΣ, είπε...
[...] Ο Σολομών, γιος του Δαβίδ και της Βηρσαβεέ διαδέχθηκε τον Δαβίδ στο θρόνο του Ισραήλ και Ιούδα (Α΄ Βασ. 2. 12). Ο Σολομών έγινε γαμβρός του Φαραώ, βασιλιά της Αιγύπτου, παίρνοντας γυναίκα την κόρη του (Α΄ Βασ. 3. 1). Είχε εφτακόσιες συζύγους – πριγκίπισσες και τριακόσιες παλλακίδες (Α΄ Βασ. 11. 3), που αποτελεί την αποθέωση της πολυγαμίας!
Panagiotis Michalopoulos
Και για να μην πολυλογούμε, να πούμε μόνο τούτο, ακόμα... Ότι:
Σε όλη αυτήν την βίβλο με την γενεαλογία... Με τις γενιές και τις γενιές…
Από τον Αβραάμ, από τον βασιλιά Δαβίδ, και τον βασιλιά Σολομώντα…
Την Σάρα, την Μάρα και το κακό συναπάντημα…
Φτάνουμε, μέχρι και τον εσχατόγηρο Ιωσήφ…
Λίγο πριν την γέννηση του Χριστού, δηλαδή…
(Μέχρι τότε λοιπόν, γινόταν –με τα σημερινά δεδομένα γάμου και ηθικής τάξης… Γινόταν –κανονικά, «της πουτάνας, το κάγκελο»!)
Ο Demirion Arkadias κοινοποίησε τη φωτογραφία του Ιωάννης Αρι. Κυριάκου.
11 Δεκεμβρίου στις 7:35 μ.μ.
Panagiotis Michalopoulos
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ... είχαμε μια μεγάλη γιορτή την περασμένη Κυριακή (προχθές δηλαδή). Ήταν η Κυριακή «των Αγίων Προπατόρων».
Και όπως διαβάζω… Οι Πατέρες της Εκκλησίας, όρισαν την Κυριακή πριν την Κυριακή προ της γεννήσεως του Χριστού, στη μνήμη των Προπατόρων Του. Δηλαδή, των κατά σάρκα προγόνων Του… Όπως να πούμε είναι ο Αβραάμ και οι υπόλοιποι, από τους οποίους προήλθε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, σαν γονίδια, σαν DNA. (ξανθός Άγγελος με γαλανά μάτια).
Διαβάζω ακόμα ότι αυτήν την «Κυριακή των προπατόρων», γιορτάζει και η Αγία Μαρία, η «προμήτωρ»… Δηλαδή, η γιαγιά της Θεοτόκου, και προγιαγιά του Χριστού. Προηγήθηκε βέβαια –και μιλήσαμε σχετικά, η γιορτή της μαμάς της Παναγίας… Η γνωστή μας από το απόκρυφο ευαγγέλιο, η αγία Άννα δηλαδή, η γραία και στείρα…
Η γιαγιά δηλαδή του Χριστού, που γιόρτασε τις προάλλες -9/12… Μαζί βέβαια με τον μπαμπά της Παναγίας, και παππού του Χριστού, τον άγιο Ιωακείμ… Αυτόν, που τεκνοποίησε θαυματουργικά, ως εσχατόγηρος πλέον!.. Αυτά!
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1125920377526432&set=a.1117181785066958.1073741840.100003254421570&type=3&theater
Δέξασθαι χαρὰν οἱ πάλαι Προπάτορες,
Βλέποντες ἐγγίζοντα Xριστὸν Μεσσίαν.
Γήθεο Ἀβραάμ, ὅτι Πρόπαππος Χριστοῦ ἐδείχθης.
ΣΧΕΤΙΚΑ:Παραμονή Χριστουγέννων…
Εκ του κατά Ματθαίον Αγίου Ευαγγελίου το ανάγνωσμα , πρόσχομεν.
1.Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού, υιού Δαυίδ, υιού Αβραάμ.
2.Αβαάμ εγέννησε τον Ισαάκ, Ισαάκ δε εγέννησε τον Ιακώβ, Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιούδαν και τους αδελφούς αυτού,
3.Ιούδας δε εγέννησε τον Φαρές και τον Ζαρά εκ της Θάμαρ, Φαρές δε εγέννησε τον Εσρώμ, Εσρώμ δε εγέννησε τον Αράμ,
4.Αράμ δε εγέννησε τον Αμιναδάβ, Αμιναδάβ δε εγέννησε τον Νασσών, Νασσών δε εγέννησε τον Σαλμών,
5.Σαλμών δε εγέννησε τον Βοόζ εκ της Ραχάβ, Βοόζ δε εγέννησε τον Ωβήδ εκ της Ρούθ, Ωβήδ δε εγέννησε τον Ιεσσαί,
6.Ιεσσαί δε εγέννησε τον Δαυίδ τον βασιλέα. Δαυίδ δε ο βασιλεύς εγέννησε τον Σολομώντα εκ της του Ουρίου,
7.Σολομών δε εγέννησε τον Ροβοάμ, Ροβοάμ δε εγέννησε τον Αβιά, Αβιά δε εγέννησε τον Ασά… […]
16.Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιωσήφ τον άνδρα Μαρίας, εξ ης εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός. [...]
18.Του δε Ιησού Χριστού η γέννησις ούτως ην. μνηστευθείσης γαρ μητρός αυτού Μαρίας τω Ιωσήφ, πριν ή συνελθείν αυτούς ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου.
19.Ιωσήφ δε ο ανήρ αυτής , δίκαιος ων και μη θέλων αυτήν παραδειγματίσαι, εβουλήθη λάθρα απολύσαι αυτήν.
20.Ταύτα δε αυτού ενθυμηθέντος ιδού άγγελος Κυρίου κατ’ όναρ εφάνη αυτώ λέγων. Ιωσήφ υιός Δαυίδ , μη φοβηθής παραλαβείν Μαριάμ την γυναίκα σου. το γαρ εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματος εστίν Αγίου.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΔΑΣΗΣ, είπε...
[...] Ο Σολομών, γιος του Δαβίδ και της Βηρσαβεέ διαδέχθηκε τον Δαβίδ στο θρόνο του Ισραήλ και Ιούδα (Α΄ Βασ. 2. 12). Ο Σολομών έγινε γαμβρός του Φαραώ, βασιλιά της Αιγύπτου, παίρνοντας γυναίκα την κόρη του (Α΄ Βασ. 3. 1). Είχε εφτακόσιες συζύγους – πριγκίπισσες και τριακόσιες παλλακίδες (Α΄ Βασ. 11. 3), που αποτελεί την αποθέωση της πολυγαμίας!
Panagiotis Michalopoulos
Και για να μην πολυλογούμε, να πούμε μόνο τούτο, ακόμα... Ότι:
Σε όλη αυτήν την βίβλο με την γενεαλογία... Με τις γενιές και τις γενιές…
Από τον Αβραάμ, από τον βασιλιά Δαβίδ, και τον βασιλιά Σολομώντα…
Την Σάρα, την Μάρα και το κακό συναπάντημα…
Φτάνουμε, μέχρι και τον εσχατόγηρο Ιωσήφ…
Λίγο πριν την γέννηση του Χριστού, δηλαδή…
(Μέχρι τότε λοιπόν, γινόταν –με τα σημερινά δεδομένα γάμου και ηθικής τάξης… Γινόταν –κανονικά, «της πουτάνας, το κάγκελο»!)
.jpg)
4 σχόλια:
Στους προπάτορες του Χριστού ανθούσε ιδιαίτερα η Παλλακεία:
Α/ Συνέπεια της πτώσης του ανθρώπου ήταν επίσης και η πολυγαμία. Παρατηρείται η πολυγαμία στους απογόνους του Κάιν (ο Λάμεχ παίρνει δυο γυναίκες, την Αδά και την Σελλά), όπως και στους απογόνους του Ισαάκ (ο Ιακώβ παίρνει δυο γυναίκες, αδελφές, την Λεία και την Ραχήλ). Ο σκοπός της αύξησης του ανθρωπίνου γένους εξυπηρετήθηκε ακόμη με τον θεσμό της παλλακείας, ως μια κατ’ οικονομίαν εφαρμογή της δημιουργικής εντολής για διασφάλιση της βιοσυνέχειας υπό συγκεκριμένους όρους.
Παλλακεία στην Π.Δ. έχουμε: του Ναχώρ αδελφού του Αβραάμ, με παλλακίδα την Ρεημά. Η Θαμνά ήτανε παλλακίδα του Ελιφάς, γυιού του Ησαύ. Ο Γεδεών είχε παλλακίδα με την οποία απέκτησε γυιό, τον Αβιμέλεχ. Επίσης ο Σαούλ είχε παλλακίδα την Ρεσφά, θυγατέρα του Ιάλ. Ο Αβραάμ είχε παλλακίδα την Άγαρ, με την οποίαν απέκτησε γυιό, τον Ισμαήλ. Ο Ιακώβ είχε δυο παλλακίδες, τις δούλες των συζύγων του, τη Βαλλάν με την οποίαν έκανε υιό και τη Ζελφάν με την οποίαν έκανε θυγατέρα. Η παλλακεία ήταν μια κατάσταση που απέβλεπε σε κάποιο ιερό σκοπό, χωρίς να έχει σχέση με διαστροφή ή ηδυπάθεια, αλλά απέβλεπε στην ευλογία της τεκνογονίας, που ήταν ο πρώτιστος σκοπός του γάμου.
Ειδικά για τον προφητάνακτα Δαβίδ αναφέρονται τα εξής: Ο Δαβίδ ήταν γιος του Ιεσσαί του Εφραϊμίτη από τη Βηθλεέμ της φυλής Ιούδα. Ο Ιεσσαί είχε οκτώ γιους. Ο πρωτότοκος ονομαζόταν Ελιάβ, ο δεύτερος Αβιναδάβ και ο τρίτος Σαμμά. Ο Δαβίδ ήταν ο νεότερος (Α΄ Σαμ. 12-14). Ήτανε δίγαμος με την Αχινοάμ και την Αβιγαία (Α΄ Σαμ. 27. 3). Προηγουμένως είχε νυμφευθεί την κόρη του Σαούλ, την Μιχάλ, την οποίαν αργότερα άφησε (Α΄ Σαμ. 27). Ο Δαβίδ απέκτησε αρκετούς γιους στη Χεβρών. Πρωτότοκος ήταν ο Αμνών, από την Αχινοάμ την Ιζρεελίτισσα. Δεύτερος ο Χιλεάβ, από την Αβιγαία, την πρώην γυναίκα του Ναβάλ, του Καρμηλίτη. Τρίτος ο Αβεσσαλώμ, γιός της Μααχά, κόρης του Ταλμάϊ, βασιλιά της Γεσούρ. Τέταρτος ήταν ο Αδωνί, γιός της Αγγίθ, πέμπτος ο Σεφατίας, γιός της Αβιτάλ, και έκτος ο Ιθρεάμ από την Αιγλά, γυναίκα και αυτή του Δαβίδ (Β΄ Σαμ. 3. 2-5 κ΄ Α΄ Χρ. 3, 1-4)). Ο Δαβίδ μετά τον ερχομό του από τη Χεβρών στην Ιερουσαλήμ, πήρε κι’ άλλες παλλακίδες και συζύγους, από τις οποίες απέκτησε επίσης γιους και κόρες. Τα ονόματα των γιων που απέκτησε στην Ιερουσαλήμ είναι Σαμμουά, Σωβάβ, Νάθαν και Σολομών, (από τη Βαθ-Σονά, κόρη του Αμμιήλ), Ιβχάρ, Ελισουά, Νέφεγ, Ιαφιά, Ελισαμά, Ελγιαδά και Ελιφέλετ, Νωγά, Ελιφέλετ από διάφορες άλλες συζύγους. Όλοι οι παραπάνω ήταν γιοι του Δαβίδ εκτός από τους γιους των παλλακίδων (Β΄ Σαμ. 5. 13-16 κ΄ Α΄ Χρ. 3. 4-9 κ’ 14. 4-6). Κατά τη φυγή του από την Ιερουσαλήμ για να σωθεί από τον γιο του Αβεσσαλώμ «Άφησε μόνο δέκα παλλακίδες να φυλάνε το ανάκτορο» (Β’ Σαμουήλ 15. 16). Όταν επέστρεψε «Φρόντιζε για τη διατροφή τους, αλλά δεν είχε πια σχέσεις μαζί τους» (Β΄ Σαμ. 20. 3). ‘Όταν ο βασιλιάς Δαβίδ είχε πια γεράσει πολύ, όσο και να τον σκέπαζαν με ρούχα, δεν μπορούσε να ζεσταθεί. Γι’ αυτό του πρότειναν οι άνθρωποί του. «Κύριέ μας, βασιλιά, άφησε να σου βρούμε μια νέα κοπέλα να σε παραστέκεται και να σε περιποιείται κι επίσης να κοιμάται στην αγκαλιά σου, για να σε ζεσταίνει». Αναζήτησαν, λοιπόν, σ’ όλη την περιοχή του Ισραήλ μια ωραία και νέα κοπέλα και βρήκαν την Αβισάγ, τη Σουναμμίτισσα. Την έφεραν στο βασιλιά κι αυτή τον φρόντιζε και τον υπηρετούσε. Αλλά ο βασιλιάς δεν είχε σχέσεις μαζί της (Α΄ Βασ. 1. 1-4). Την Αβισάγ ζήτησε ο Αδωνίας, γιος του Δαβίδ από τον αδελφό του Σολομώντα, για γυναίκα του. Ο Σολομών όχι μόνο του το αρνήθηκε, αλλά τον σκότωσε για το τόλμημά του αυτό (Α΄ Βασ. 2 13-25).
ΙΚ
Β/ Ο Σολομών, γιος του Δαβίδ και της Βηρσαβεέ διαδέχθηκε τον Δαβίδ στο θρόνο του Ισραήλ και Ιούδα (Α΄ Βασ. 2. 12). Ο Σολομών έγινε γαμβρός του Φαραώ, βασιλιά της Αιγύπτου, παίρνοντας γυναίκα την κόρη του (Α΄ Βασ. 3. 1). Είχε εφτακόσιες συζύγους – πριγκίπισσες και τριακόσιες παλλακίδες (Α΄ Βασ. 11. 3), που αποτελεί την αποθέωση της πολυγαμίας!
Η νομική κατοχύρωση της εκκλησιαστικής ιερολογίας του γάμου αρχίζει από την εποχή του Ιουστινιανού (537) με σκοπό το ξεκαθάρισμα της νόμιμης συζυγίας από την παλλακεία, η οποία ετύγχανε ευρείας αναγνώρισης. Έτσι ο γάμος ετελείτο είτε δια της ευλογίας ή δια στέψεως ή δια κοινής συμφωνίας. Το υποχρεωτικό της ευλογίας του γάμου από την Εκκλησία γίνεται το 893 από τον Λέοντα ΣΤ΄ το Σοφό. Το διάταγμα αυτό αφορούσε τους ελεύθερους και όχι τους δούλους, επεκτάθηκε δε και στους δούλους με νέο διάταγμα του Αλέξιου του Κομνηνού το 1092, σε συμφωνία με το αγιογραφικό: «... ουκ έστι δούλος ή ελεύθερος».
Έτσι λοιπόν με το να περιέλθει ο γάμος αποκλειστικά στην αρμοδιότητα της Εκκλησίας αποδυναμώνεται ο πολιτικός γάμος, αφού δεν έχει πλέον νομική ισχύ, αλλά καταργείται και η παλλακεία, η οποία ως μονοανδρογαμία και διαρκής συμβίωση άγαμου άνδρα με άγαμη γυναίκα ήταν νομικά αναγνωρισμένη κατά το ρωμαϊκό δίκαιο ως μια μορφή νομικού (πολιτικού) γάμου. Κατά τη βυζαντινή περίοδο η παλλακεία μέχρις ότου καταργηθεί από τον Λέοντα (πθ΄ νεαρά του 893), εθεωρείτο ως νόμιμη συζυγία χωρίς γάμο. Απαγορευόταν μόνο η πολύ-παλλακεία. Παρ’ όλα αυτά εξακολουθούσαν να τελούνται γάμοι άνευ ιερολογίας με συνέπεια να εκδοθεί νέα αυτοκρατορική διάταξη το 1306 από τον Ανδρόνικο τον Πρεσβύτερο, η οποία επεκύρωνε τις σχετικές νεαρές των προηγουμένων αυτοκρατόρων.
ΙΚ
Γ/ Η Εκκλησία μολονότι εξωτερικά ανεχόταν αυτού του είδους τη συζυγία από λεπτότητα απέναντι στο νόμο, στην ουσία τη θεωρούσε αντίθετη με την μονοανδρογυνική συζυγία που ο Θεός ευλόγησε, την ταύτιζε λίγο πολύ με την πορνεία και ούτως ή άλλως δεν συνιστούσε στους πιστούς της τον παλλακικό γάμο. Απεναντίας τους καλούσε να τον εγκαταλείψουν και να δεχθούν τον γάμο με ιερολογία. Ο συμβιβασμός ακριβώς του πολιτικού δικαίου προς την Εκκλησία έλυσε και δια νόμου αυτά τα προβλήματα. (Π. Σκαλτσή, καθ. Θεολογικής ΑΠΘ: Γάμος και θ. λειτουργία, σελ. 43, 86, 156, 159, 160, 299 και 301).
Ο διαπρεπής λειτουργιολόγος Ι. Φουντούλης προτείνει την αλλαγή της σχετικής ευχής κατά την ιερολογία του μυστηρίου του γάμου. Γράφει σχετικά: «….. ας αναφερθώ στις προτάσεις ενός παλαιού λογίου αρχιερέως του Οικουμενικού Πατριαρχείου, του σχολάζοντος Μητροπολίτου Καισαρείας (της Καππαδοκίας) Αμβροσίου Σταυρινού (+1931), που μετά αξιοθαύμαστη προδρομική για την περιοχή μας, λιπαρή μελέτη των χειρογράφων, δημοσίευσε «εν Κωνσταντινουπόλε黨το 1923 αξιολογώτατη μελέτη με τίτλο «Η ιερολογία του γάμου από το τέλος του εννάτου μέχρι το τέλος του δεκάτου έκτου αιώνος». Στις σελίδες 161-165 διατυπώνει «σκέψεις περί του μελλοντικού τύπου της ιερολογίας του γάμου» (κεφ. ΚΒ΄) και ζητεί από τις υπάρχουσες ευχές την απάλειψη ονομάτων πατριαρχών και άλλων ανδρών της Παλαιάς Διαθήκης, έστω και δικαίων, που κατά την ζωή τους εξάσκησαν την «πολυγαμίαν» και την «παλλακείαν». Αναφέρει ονόματα και παραδείγματα: Αβραάμ, Σάρρα, Χετούρα, Άγαρ – Ιακώβ, Λεία, Ραχήλ, Βαλλά, Ζελφά…..» (Τελετουργικά θέματα, τ. Γ΄, σελ. 101, 102).
ΙΚ
Ευχαριστούμε θερμά, φίλτατε!
Δημοσίευση σχολίου