Απο: ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΔΑΣΗΣ - Θέμα: ΜΑΘΗΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

 

Σάββατο, 7 Σεπτεμβρίου 2013 - 11:06 μ.μ.
Απο: ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΔΑΣΗΣ 
Προς: michalopoulos_p@yahoo.gr 
Θέμα: ΜΑΘΗΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Αγαπητέ κ. Μιχαλόπουλε

Οφείλουμε να δηλώσουμε εξ αρχής, ότι ουδεμία σχέση έχουμε με την κ. Ρεπούση, ούτε με τη ΔΗΜΑΡ, ούτε με τους αριστεροκουλτουριάρηδες του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ και των "λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων".
Μπορεί η κ. Ρεπούση να είναι άριστη ιστορικός, αλλά στα θεολογικά και δη τα της Ορθόδοξης πίστης έχει άγρια μεσάνυκτα, όπως η πλειονότητα των, κατά την ταυτότητα. Ορθοδόξων.

Άραγε, την Ορθόδοξη Πίστη και Παράδοση πρέπει να τα διδάσκει η Πολιτεία;
ΝΑΙ, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτους.
ΟΧΙ, σύμφωνα με τους Κανόνες της Εκκλησίας (του σώματος του Χριστού και όχι του Χριστόδουλου, Ιερώνυμου, κ.λπ.).

Ας δούμε τα πράγματα, από την σωστή τους σκοπιά:

Σύμφωνα με το Σύνταγμα, τους Νόμους (ΦΕΚ 303/13.3.2003). και τη νομολογία του ΣτΕ, η θρησκευτική εκπαίδευση ανήκει στην Πολιτεία και το αντικείμενο της εκπαίδευσης αυτής είναι ομολογιακό και περιλαμβάνει Κατήχηση, Λειτουργική, Εκκλησιολογία, Δογματική, Αιρέσεις, Κανονικό Δίκαιο, Μυστήρια, Πατρολογία, Αγιολογία κ.ά.

Σύμφωνα με την Εκκλησία (το Σώμα του Χριστού) η θρησκευτική εκπαίδευση ανήκει αποκλειστικά και μόνον στην Εκκλησία, είτε πριν, είτε μετά το Βάπτισμα, προς τούτο δεν υπάρχουν και οι σχετικοί Ι. Κανόνες, διενεργείται δε αποκλειστικά από Κληρικούς (από το βαθμό του Αναγνώστη και πάνω, μετά από άδεια του οικείου Επισκόπου).

Η ορθόδοξη κατήχηση μετά το βάπτισμα ανήκει στο κέντρο της εκκλησιαστικής, ως εν Χριστώ, ζωής, ως σταθερά οικοδομή του εκκλησιαστικού σώματος σε κάθε ηλικία, για την διαμόρφωση ενιαίου εν Χριστώ φρονήματος (Ρωμ. 15, 5). 

Η κατήχηση διενεργείται από την Εκκλησία:

ΠΡΟ της Βάπτισης: Ι. Κανόνες: β΄ της Α΄, ζ΄, η΄ Λαοδίκειας, οη΄ Πενθέκτης
ΜΕΤΑ τη Βάπτιση: Ι. Κανόνες: ιβ΄ Νεοκαισαρείας, μζ΄ Λαοδίκειας.

Και πιο αναλυτικά:
 
Τα περί της διδασκαλίας των Γραφών διαλαμβάνουν κυρίως οι παρακάτω Κανόνες της Εκκλησίας: ιε΄, νη΄ Αποστ. ιγ΄ της Δ΄, ιθ΄, ξδ΄ και ο΄ της Πενθ. ιγ΄ της Αντιόχειας και ιθ΄ της Λαοδίκειας.

Σύμφωνα με τους Κανόνες αυτούς, η διδασκαλία από την Αγία Γραφή, από τα Πατερικά Κείμενα ή από τους Όρους των Οικουμενικών Συνόδων γίνεται αποκλειστικά από τους Επισκόπους (ιθ΄ Πενθ.), οι οποίοι δύναται να μεταβιβάσουν το έργο της διδασκαλίας σε άλλον Κληρικό ανώτερο (Πρεσβύτερο, Διάκονο) ή κατώτερο (Υποδιάκονο, Αναγνώστη), ποτέ δε σε Λαϊκό (ξδ΄ Πενθ.) ή Γυναίκα (ο΄ Πενθ.).

Επομένως, η διδασκαλία των Γραφών επιτρέπεται να γίνεται στην Εκκλησία (ή στην κατ’ οίκον Εκκλησία) μόνον από άνδρες και μόνον από Κληρικούς (με τον βαθμό του Αναγνώστη και πάνω).
Δεν επιτρέπεται η διδασκαλία των Γραφών από άνδρες Λαϊκούς ή Γυναίκες στην Εκκλησία (ή την κατ’ οίκον Εκκλησία). 
Οι Κανόνες δεν αναγνωρίζουν την ιδιότητα του θεολόγου ή του ιεροκήρυκα και δεν αναφέρουν διδασκαλία σε άλλους χώρους, όπως τα κρατικά σχολεία. 

Σύμφωνα λοιπόν με τους παραπάνω Κανόνες, η δημόσια διδασκαλία (στην Εκκλησία) ή η ιδιωτική (στην κατ’ οίκον Εκκλησία) των Γραφών από Λαϊκό (σε Επισκοπή, όπου βεβαίως ανήκει ο Λαϊκός) απαγορεύεται, ο δε παραβαίνων τον Κανόνα (ξδ΄ Πενθ.) αφορίζεται, εάν δε είναι Κληρικός και διδάσκει άνευ αδείας του Επισκόπου καθαιρείται.

Εάν η διδασκαλία αυτή υπό Κληρικού (τουλάχιστον Αναγνώστη) γίνει σε ετέρα Επισκοπή, άνευ αδείας του επιχώριου Επισκόπου, τότε υπάρχει η κανονική παρέκκλιση της Εισπήδησης, η οποία τιμωρείται με καθαίρεση (ιγ΄ Αντιόχειας).

Συμπερασματικά:
Η Ορθόδοξη Κατήχηση είναι αποκλειστικό έργο της Εκκλησίας και δεν παραχωρείται στην Πολιτεία, διενεργείται στις αίθουσες των Ι. Ναών και ο διδάκων είναι πάντοτε Κληρικός και ποτέ γυναίκα.

Κάποιες παρατηρήσεις σχετικές με τις δηλώσεις διαφόρων "υπερ-ορθοδόξων":

Η κ. Ρεπούση έχει μαυρισμένη την εικόνα του Θεού, που είναι και είναι συνειδητά εκτός Εκκλησίας. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν σκυλοβρίζουμε αυτήν την εικόνα, ως γρεκύλα ή ως κτηνάνθρωπο (κατά τον Πειραιώς).
Μήπως ξεχνάμε, τι επιπτώσεις έχει το "ρακά" (ανόητε) και το μωρέ;
Όταν ένας είναι άρρωστος ή πόρνος (στην ψυχή βέβαια), δεν τον σπρώχνουμε στο βάραθρο, κοιτάμε να τον σώσουμε και να τον προσθέσουμε στους στους άλλους 99 (υποτίθεται) σωσμένους.
Αλλά το χειρότερο είναι, τι παράδειγμα δίνουμε στους εχθρούς ή στους μακράν της Εκκλησίας;

Ξεχάσαμε όμως κάτι βασικό:
Ο Χριστός είπε: "αγαπάτε τους εχθρούς ΣΑΣ"
ΔΕΝ είπε: "αγαπάτε τους εχθρούς ΜΟΥ", εξ ου και η επίθεση κατά Ρεπούση.

Φιλικά
ΙΚ