Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις υπό το φως των επεισοδίων της Πρεμετής

Του ΧΡΗΣΤΟΥ Θ. ΜΠΟΤΖΙΟΥ Πρέσβη ε.τ.
 
Με τις ελληνοαλβανικές σχέσεις έχω ασχοληθεί πολλές φορές. Πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι οι δύο χώρες πληρούν όλες τις προϋποθέσεις για μια άριστη συνεργασία με βάση την αμοιβαία εμπιστοσύνη και τα συμφέροντα.

Διαπιστώνεται όμως ότι οι γείτονές μας διακατέχονται έναντι της Ελλάδας από ένα σύνδρομο «αγάπης - μίσους» που ίσως έχει ιστορικά αίτια. Και αυτό μαζί με ένα μείγμα καχυποψίας έναντι των ελληνικών προθέσεων στην ανάπτυξη των διμερών σχέσεων. Πιθανός λόγος της καχυποψίας αυτής, η νόμιμη από πλευράς της Ελλάδας επίδειξη ενδιαφέροντος για τα δικαιώματα της αναγνωρισμένης ελληνικής μειονότητας στην νότια Αλβανία και σε μικρότερο βαθμό για τη θέση της εκεί ελληνορθοδόξου Εκκλησίας. Έτσι θα μπορούσε να εξηγηθεί η στάση των Τιράνων για την ακύρωση από το Συνταγματικό τους Δικαστήριο της Συμφωνίας της οριοθέτησης της ΑΟΖ (προφανώς μετά από πιέσεις που ασκήθηκαν από τρίτες χώρες), μετά από προσφυγή σ' αυτό από το κυβερνόν σήμερα σοσιαλιστικό κόμμα. 

Όπως, επίσης, και τα πρόσφατα επεισόδια στην Πρεμετή μετά από διεκδίκηση από τη δημοτική αρχή ιερού ορθοδόξου ναού που επί εποχής Χότζα είχε μετατραπεί σε πολιτιστικό κέντρο. 
Οι εικόνες βίαιης απομάκρυνσης ιερέων και η φόρτωση ιερών σκευών σε φορτηγά αυτοκίνητα εν είδη εμπορεύματος δεν τιμάει το επίσημο αλβανικό κράτος. 

Και ναι μεν η αντίδραση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών ήταν μάλλον χαμηλών τόνων, ωστόσο η συμπεριφορά των αλβανικών αρχών καταγράφεται ως ενέργεια που παραβιάζει αναγνωρισμένες αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι ιεροί ναοί που αλλοιώθηκαν επί ολοκληρωτικών καθεστώτων δέον να επανέλθουν στην αρχική ιερότητα χρήσης ανεξάρτητα θρησκεύματος. Και μια χώρα όπως η Αλβανία που προσβλέπει να ενταχθεί στην ΕΕ, δεν πρέπει να το αγνοεί.

Υπενθυμίζεται ότι οι αλβανικές κυβερνήσεις, ευθύς μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος και με προφανή στόχο να αντισταθμίσουν το νόμιμο ενδιαφέρον της Ελλάδας για τα δικαιώματα της εκεί ελληνικής μειονότητας, υπέθαλψαν τη σύσταση οργανώσεων με ανακίνηση του θέματος των «Τσάμηδων» οι οποίοι κατά τη διάρκεια της κατοχής είχαν συμπράξει πρώτα με τους Ιταλούς και στη συνέχεια με τους Γερμανούς κατακτητές με στόχο την απόσπαση της Θεσπρωτίας. 
Η μαζική αποχώρηση και όχι «εκδίωξη» όπως ισχυρίζονται από την Θεσπρωτία, ήταν συνέχεια της εγκληματικής συμπεριφοράς τους σε βάρος του ελληνικού πληθυσμού και τούτο έχει επιβεβαιωθεί από επίσημες Επιτροπές Διεθνών Οργανισμών. 

Άλλωστε ο ίδιος ο Χότζα ουδέποτε ήγειρε θέμα «Τσάμηδων» και είχε τηρήσει απέναντί τους πολύ αυστηρή στάση. 

Δεν αποκλείεται τα Τίρανα, με σκοπό πάντοτε την αντιστάθμιση του νόμιμου ενδιαφέροντός μας για την ελληνική μειονότητα στη νότια Αλβανία, να επιχειρήσει να αναγάγει στο ίδιο επίπεδο το ενδιαφέρον τους για τους αλβανικής υπηκοότητος οικονομικούς μετανάστες που νόμιμα ή παράνομα ζούνε στην Ελλάδα. 
Αυτό ας το έχουν υπ' όψιν οι αρμόδιες Αρχές στη χώρα μας. Ειδικότερα ως προς τους παράνομους και δη τους εγκληματικώς δρώντες, ο ραφινάτος κερκυραίος υπουργός Δημόσιας Τάξης να δώσει, έργω, ένα σαφές μήνυμα ότι τα χρόνια του Βελή Γκέκα έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ