Και είχα πάντα την απορία… Μόνο πεθαμένους καλόγερους έχει προς αγιοποίηση η Εκκλησία της Ελλάδος; Καμιά γερόντισσα; Έστω και πόρνη! Σήμερα λοιπόν μαθαίνω από το «Αγιορείτικο Βήμα» του Γιώργου Θεοχάρη, ότι υπάρχει μια τέτοια πόρνη … Είναι η Βασιλεία, ..."η πόρνη της παλιάς τους γειτονιάς"!..

Διαβάζω:
Τρίτη, 06 Αύγουστος 2013 - 15:10
Η Πόρνη, της παλιάς μας γειτονιάς…

Πελατεία μεγάλη δεν είχε η Βασιλεία. Ήταν   κακομούτσουνη, την είχαν πάρει και τα χρόνια...
 
Oι «παντοθειές»   της γειτονιάς η κυρα-Σοφία και η κυρα-Σταυρίτσα έλεγαν πως η Βασιλεία κάνει   και ψυχικά, πως η χήρα του μεθύστακα με τ’ ορφανό τη Βαγγελούδα ζούσαν, γιατί η πόρνη φρόντιζε. Kαι πως σαν πήρε φωτιά ο παλιόπυργος της φαμελίτισσας οικογένειας κι απομείναν στο δρόμο, η πόρνη πάλι έστειλε παπλώματα και προικιά για τα κορίτσια και θέλησε να μην   μαθευτεί το χερικό.
 
Kι άλλα: πως   άφηνε νύχτα καντήλια χρυσά στην Παναγιά τη Χρυσομαλλούσα, πως ξεθάβαν με δικά   της έξοδα ξεχασμένους παρακατιανούς, τους έκανε και κασάκια με τ’ όνομά τους απ’ έξω. 

Έτσι λέγαν πως ήταν η Βασιλεία, εκείνοι που ξέραν. 

Εγώ μόνο ξέρω –το   θυμάμαι σαν όνειρο, σαν παραμύθι τάχα– πως πίσω από το θολό τζάμι της στενής   της πόρτας με το ξεθωριασμένο κουρτινάκι, έβλεπα όλα τα χρόνια της παιδικής   μου ζωής, ένα καντήλι πάντα αναμμένο. 
Κρεμόταν από το χαμηλό ταβάνι, μπροστά   σ’ ένα και μοναδικό εικόνισμα κάποιας θλιμμένης Παναγιάς.
 
Ο Επιτάφιος ανέβαινε τη Xρυσομαλλούσης με   το πιστό ποίμνιο ν’ ακολουθεί: «Aι γενεαί πάσαι»   ήταν εκεί, εκτός από τη Βασιλεία. Εκεί, στο ανηφοράκι της Αδαίου, κρυμμένη   μες το σκοτάδι, πεσμένη στα γόνατα ήταν η πόρνη.

Έκλαιγε, σερνόταν μες τη   σκόνη, τα μαύρα μαλλιά της δεμένα μέσα στο πένθιμο μαντήλι. 
Παιδί εγώ και  κοίταξα. 
Δεν με γελούσαν τα μάτια μου, είδα κι άκουσα… 
Mα να ’ταν η   Βασιλεία, τούτη η μαυροφορούσα ή μην ήταν η Μαγδαληνή;
 
Πολλά χρόνια μετά,   έμαθα πως η Βασιλεία πέθανε μια Μεγάλη Πέμπτη.

Tην κηδέψανε θέλοντας και μη Μεγάλη Παρασκευή, μαζί μ’ Eκείνον!
http://www.agioritikovima.gr/perizois/26244-porni-tis-pal