Οι εικόνες, είναι σαν τα λείψανα… Παλιές, φθαρμένες, αγνώριστες… Παρά ταύτα, θαυματουργές!
Τις ντύνουν κι αυτές στο ασήμι όπως και τα ιερά οστά… Και τις προσκυνούμε, όχι γι αυτό που είναι σήμερα (μη εικόνες) αλλά για κάτι που ήταν κάποτε!
Είναι ορθόδοξο αυτό; Είναι πια τιμητική προσκύνηση σε κάτι που (δεν) εικονίζουν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου