Ο Μητροπολίτης Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρας, είπε: Η πορεία από το «κατ΄ εικόνα» προς το «καθ΄ ομοίωσιν»…

Διαβάζω σήμερα…
Ο Μητροπολίτης Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρας, είπε: 
Η πορεία από το «κατ΄ εικόνα» προς το «καθ΄ ομοίωσιν...»
(εκ της ιεράς μητροπόλεως)
 
ΣΧΟΛΙΑΖΩ:
Ερώτηση: Άλλο το ένα, και άλλο το άλλο;
Αφού ο Θεός, θεωρητικά, αποφάσισε να πλάσει τον άνθρωπο «κατ΄ εικόνα» και «καθ΄ ομοίωσιν», τι πήγε στραβά μετά, στην πράξη, και δεν το έκανε; 
Τον έκανε λέει, σύμφωνα με το σημερινό κήρυγμα του Δεσπότη  Ιλίου, τον έκανε… «κατ΄ εικόνα», μόνο, σε πρώτη φάση… Και τον άφησε να το καταφέρει  ο ίδιος ο άνθρωπος - εικόνα (αν ήταν μάγκας), αυτό το… «καθ΄ ομοίωσιν»!
 
Εγώ, δεν καταλαβαίνω την διαφορά της εικόνας από την ομοίωση. Η εικόνα, το κάδρο, ένας πινάκας ζωγραφικής, είναι καλός όταν μοιάζει με το πρωτότυπο.
 
Για τους ψευτο-θεολογούντες όμως, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα...
Για να μην κατηγορήσει κανείς τον θεό ότι δεν έφτιαξε κάτι τέλειο, έναν άνθρωπο που ξέπεσε, ανάλαβαν την δικηγορίστικη υπεράσπιση Του, και λένε: «Ο θεός τον έκανε ΣΧΕΔΟΝ τέλειο τον άνθρωπο, και του έδωσε την ευκαιρία να τελειοποιηθεί μόνος του»!

Τέτοια θεολογική μωρία, τέτοια κωλο-αμπελοφιλοσοφία!
Δικαιώνουν έτσι αυτούς που υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος έγινε από την μαϊμού… 
Ότι δηλαδή…
 
Ιδού το ευφάνταστο, το προς το... «καθ΄ ομοίωσιν» - σενάριο:
 
Ότι δηλαδή,  ο θεός δεν έπλασε τον άνθρωπο από το τίποτε, από το νεκρό χώμα, αλλά από κάτι ήδη ζωντανό: 

...πήρε δηλαδή μια μαϊμού ήδη εξελιγμένη σε κάτι πιο ανθρωποειδές, ...
την έμπασε στον Παράδεισο Του –κάτι σαν εξοχικό Του, και εκεί μέσα, με την ησυχία Του, άρχισε να την εκπαιδεύει ώστε να γίνει και η πρώτη μαϊμού –να πούμε- στο τσίρκο Του… 
Και να περνά έτσι η ώρα Του, βρε αδελφέ!
 
Καλός και Άγιος βέβαια ο θεός, όμως η μαϊμού αυτή (ο Αδάμ να πούμε) άρχισε να σκυλοβαριέται, και σε κάποια φάση, να νοσταλγεί την άγρια φύση, εκεί που προηγουμένως ζούσε με τους ομοίους του, πριν δηλαδή τον μπαγλαρώσει ο θεός στον κήπο Του.
 
Τότε, ο θεός, έκανε και μια δεύτερη εισαγωγή στο τσίρκο: μια θηλύκια μαϊμού, την Τζέην-Εύα κοπέλα με ονοματεπώνυμο, και εκεί άρχισε ο πρώτος ερωτικός διάλογος: «You Jane, Me Tarzan», όπως τόσο γλαφυρά, παραστατικά, χαριτωμένα, τον αποτύπωσε ο Johnny Weissmuller (Τζόνι Βαϊσμίλερ).
 
Και τότε, άρχισαν τα πιο δύσκολα...
για τον Αδάμ, που δεν ήταν και τέλειος όπως είπαμε, δεν ήταν κάτι σαν Άγγελος να πούμε… 
Δεν ήταν πια μόνος, βέβαια, ώστε να κάθεται και να το παίζει Αυνάν, εκεί στον καθαρό αυτόν τον κήπο και να τον λερώνει…
Είχε όμως τώρα πια, μια σύζυγο για να… βολέψει! 
Η εντολή του θεού, ήταν σαφής: 
Αυξάνεστε και πληθύνεστε!
 
Έτσι θα τελειοποιείτο το ζευγάρι, έτσι θα πετύχαινε το περιβόητο εκείνο «καθ’ ομοίωσιν», αφού πια θα έμοιαζε με τον Δημιουργό θεό, θα έκανε δηλαδή νέους ανθρώπους…
Αλλά είπαμε! 
Ο άνθρωπος ήταν ακόμα μόνο μια εικόνα! Τι να σου κάνει μια άψυχη εικόνα;
Την παίρνει λοιπόν τότε αυτήν εικόνα ο Διάβολος (γαμώτο, δεν τον είχε στείλει από τότε στην κόλαση ο θεός, αλλά τον είχε και αλώνιζε στον παράδεισο), και την έκανε σαν τα μούτρα του, την διέφθειρε δηλαδή την εικόνα του ανθρώπου ο διάβολος!
 
Λέει π.χ. στην Εύα: «Σας χρησιμοποιεί ο θεός, σας εκμεταλλεύεται! Βαριέται να κάθεται να κάνει -με χώμα κλπ- ο ίδιος ανθρωπάκια για να γεμίσει τη Γη, και βάζει εσάς τα κορόιδα, τους Αλβανούς εδώ μέσα, για να κάνετε τη βρώμικη δουλειά: να πηδιέστε νύχτα-μέρα, ξεβράκωτοι στα χόρτα, για να αυγατίσει Αυτός τους πιστούς Του!»
 
Και έτσι, έβαλε την ιδέα του μήλου (κάτι σαν διάφραγμα της εποχής) στην Εύα, και την ιδέα του σύκου (ή αγγουριού) στον Αδάμ, διαστρέφοντας τον κι αυτόν!
 
Αυτή λοιπόν ήταν η ψευτο-εξέλιξη, η ομοίωση πλέον του ανθρώπου (που ντύθηκε στο μεταξύ και με εκείνα τα φύλλα που περίσσεψαν από τη συκιά), ομοίωση, όχι προς τον αγαθό θεό, αλλά προς τον πρώτο εκείνο πούστη (για την πουστιά που έκανε στον άνθρωπο), στον διάβολο δηλαδή.
 
Έτσι, τότε, έπεσε και η πρώτη βρισιά στον παράδεισο: 
«Ρε, δεν πάτε στο διάολο, λέω εγώ!»
Σε εφαρμογή δε αυτής της εντολής του θεού, έσπευσε ο Άγγελος και πέταξε –κλοτσηδόν- έξω από τον παράδεισο, εκείνο το ταλαίπωρο, το πλανεμένο ζευγάρι.
 
Αυτήν την κατάσταση, αυτήν την Έξωση θυμάται η αγία μας Εκκλησία, σήμερα, Κυριακή της Τυρινής!
 
Αμήν!