Παρασκευή, 6 Αυγούστου 2010
Σας τα γράφω αυτά αιτούμενος την προσευχή σας. Σας τα γράφω για να μην ανησυχείτε αν δεν με βλέπετε να γράφω τακτικά τις μέρες αυτές. Προέχει η υγεία, βλέπετε!Και μην ανησυχείτε! Όλα θα πάνε καλά!
Δεν φοβηθήκαμε απειλές προερχόμενες τόσο από την «αριστερά του Διαβόλου» όσο και από την «δεξιά του Υψίστου»! Έτσι, δεν φοβόμαστε και τις άδικες κατάρες που χωρίς να βρουν εμάς, γυρίζουν (σαν μαύρα κοράκια) στην φωλιά τους, στα κεφάλια αυτών που τις εκτοξεύουν εναντίον μας!
Θα μαθαίνετε νέα μου! Χαίρετε, και πάλι χαίρετε!
Παναγιώτης
http://xairete.blogspot.gr/2010/08/482010.html
.jpg)
5 σχόλια:
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΤΩΡΑ ;;;
ΓΙΑΤΙ ΕΒΑΛΕΣ ΤΗΝ ΠΑΛΗΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ;;;
Μην ανησυχείτε! Είμαι πάρα πολύ καλά, και ευχαριστώ για το ενδιαφέρον.
Είναι συνηθισμένο να προβάλω κάποια παλιά θέματα, όταν το πρόγραμμα μου λέει ότι υπάρχει ενδιαφέρον γι αυτά, ότι πολλοί τα διαβάζουν… Όπως και αυτό το συγκεκριμένο.
Ήταν πράγματι ένας σταθμός για την υγεία μου εκείνη η περιπέτεια το καλοκαίρι του 2010, τότε που η δική μου η Τρόικα είχε κορυφώσει τις προσπάθειες της για την εξόντωση μου!
Η δημοσιοποίηση αυτή του θέματος τότε, εκ μέρους μου, ήταν ένα ακόμη ξεσκέπασμα της σπείρας…
Ο κόσμος, η αστυνομία της περιοχής όπου με έσερναν, η γειτονιά που ενημερώθηκε, όλοι αυτοί ήξεραν πια την αλήθεια, και με φόβο παρακολουθούσαν περιμένοντας ότι θα μου δώσουν κάποια στιγμή (οι δικοί μου, να πούμε) την χαριστική βολή…
Αυτό, όμως, το να πεθάνω δηλαδή στα χέρια τους, έτσι που είχαν πια εκτεθεί παντού, δεν ήθελαν με κανένα τρόπο να το χρεωθούν…
Αντί λοιπόν να συνεχίσουν να μένουν μαζί μου, με καθημερινό σφυροκόπημα -που πια δεν θα ήταν αθόρυβο – μουλωχτό, διότι τώρα όλα τους ακούγονταν και έξω από το σπίτι- προτίμησαν την άτακτη φυγή…
Με άφησαν να πεθάνω μόνος μου, αβοήθητος, έχοντας παράλληλα εξασφαλίσει –με τη φυγή- το άλλοθι ότι δεν πήγα από δικό τους χέρι, από κάποιο νέο χτύπημα καράτε, αλλά από μόνος μου, από το κακό μου τάχα, δηλαδή από πίεση και καρδιά…
Το περίμεναν δε αυτό, να συμβεί γρήγορα, με δεδομένη την εικόνα την κλινική που παρουσίασα τότε! Διαψευστήκαν όμως όλες αυτές οι ελπίδες τους…
Από τότε (πέρασαν δυόμιση χρόνια), ούτε πίεση, ούτε στηθάγχη, ούτε ταχυπαλμία, ούτε τίποτε! Ούτε καν ένας πονοκέφαλος, ή ένα συνάχι, ή ένας βήχας!
Δόξα τω θεώ!
Kalh Vdomada tote :)
Καλή εβδομάδα, Σταυρούλα!
Εμείς, μπαίνουμε πρώτοι…
Σε μισή ώρα!
:-)
Με άφησαν να πεθάνω μόνος μου, αβοήθητος, έχοντες παράλληλα εξασφαλίσει –με τη φυγή- το άλλοθι ότι δεν πήγα από δικό τους χέρι...
http://xairete.blogspot.gr/2013/03/blog-post_200.html
Δημοσίευση σχολίου