...αναρωτιόμουν ποιες να είναι άραγε οι συνθήκες ζωής εκεί, ποιο το έργο της ιεραποστολής, και κυρίως αν υπάρχουν όντως μέλη της ορθόδοξης εκκλησίας, και μάλιστα σε ικανό αριθμό ώστε να δικαιολογείται η εκεί παρουσία μεγάλου αριθμού επισκόπων, μητροπολιτών, ναών και ιερέων.
Δεν είχα τελικά απάντηση σε αυτό το τελευταίο.
Φαίνεται ότι ο αριθμός αυτός είναι ταμπού, τόσο για εμάς τους ορθόδοξους, όσο και για τους προτεστάντες που δραστηριοποιούνται κι αυτοί εκεί.
Αυτό το συμπέρασμα έβγαλα πριν από λίγο, παρακολουθώντας προς το τέλος του και αποσπασματικά (μαγείρευα κιόλας) ένα ντοκιμαντέρ στο κανάλι της Βουλής, με θέμα αυτά ακριβώς τα μέρη: Το κράτος του Μάλι, την πόλη Τιμπουκτού, το μεγάλο ποτάμι τον Νίγηρα…
Ο περιηγητής στο ντοκιμαντέρ, συνάντησε εν πλω στο ποτάμι, μια πανέμορφη νέα λεύκη κυρία, με κεντημένο ένα σταυρό στο μπούστο στο φόρεμα της… Μια γλυκύτατη, προτεστάντισσα, ιεραπόστολο βέβαια, και συνομίλησε μαζί της…
Η οποία όμως, αρνιόταν επίμονα (μέχρι που τον έβρισε και του το έσκασε τελικά, πηδώντας σε άλλο πλοιάριο για να τον αποφύγει) αρνιόταν να του απαντήσει στην ερώτηση που της έκανε ξανά και ξανά, να του πει δηλαδή πόσοι ντόπιοι μουσουλμάνοι έγιναν χριστιανοί στα 15 αυτά χρόνια της παραμονής της εκεί.
Νωρίτερα δε, σε ερώτηση του για το πώς αυτή βλέπει το βάρβαρο όπως αυτός το αποκάλεσε έθιμο της περιτομής των κοριτσιών εκεί, εκείνη αρνήθηκε να το καταδικάσει, και έμοιαζε σαν να το δικαιολογεί κιόλας!
Αυτά, για τον αριθμό των χριστιανών, και τους «κουμπωμένους» ιεραπόστολους, εκεί!
Σχετικά με τις συνθήκες ζωής στα μέρη αυτά, το ντοκιμαντέρ με κατατόπισε αρκετά. Συνθήκες ζούγκλας, που θυμίζουν κάπως τα σκίτσα που διακοσμητικά βάζω καμιά φορά σε αναρτήσεις του μπλογκ –– σκίτσα, από το παιδικό κόμικς με τη φανταστική φυλή των Πουπουνούνου και την πίστη τους στη μαύρη μαγεία και στα πνεύματα Τζούτζου!
Ο περιηγητής του ντοκιμαντέρ, ταξιδεύοντας με το τρένο προς Μπαμάκο (πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη του Μάλι), συνάντησε μια άλλη πανέμορφη κυρία, κρεολή αυτή, ντόπια, καθηγήτρια αγγλικών στα μέρη αυτά, και της έπιασε κουβέντα για τα ήθη και τα έθιμα των ανθρώπων εκεί.
Με αυτήν, δεν συζήτησε το θέμα της περιτομής, αλλά του γάμου.
Η τρισχαριτωμένη νέγρα κυρία, του είπε ότι πολύ πιο πριν να έρθει το Ισλάμ στην περιοχή, ο άνδρας είχε τέσσερις γυναίκες για τις εργασίες του, όπου η μια βοηθούσε την άλλη. Όταν ήρθε το Ισλάμ, του είπε, αυτό κατοχυρώθηκε και σαν ευλογία από το ίδιο το Κοράνι...
Ο περιηγητής, ζήτησε να μάθει τη γνώμη της πάνω σε αυτό, κι αυτή του απάντησε απερίφραστα και με θάρρος, ότι είναι αντίθετη. Δεν της αρέσει, διότι δεν θέλει να μοιράζεται με άλλες τον άντρα της. Δεν της αρέσει, διότι δημιουργούνται μεγάλα προβλήματα με τον σύζυγο και τις τέσσερις γυναίκες του στο ίδιο το σπίτι. Ανέφερε για παράδειγμα τις σχετικές ζηλοτυπίες και δεισιδαίμονες όπου μια σύζυγος καταφεύγει στον μάγο, και στα Τζούτζου, όπως είπε η συνομιλήτρια, για να δέσει τον άνδρα, ώστε να ενδιαφέρεται περισσότερο γι αυτήν. Άλλο σχετικό παράδειγμα, του ανέφερε τον πόλεμο ανάμεσα στις ίδιες αυτές γυναίκες, όπως στην περίπτωση που ο σύζυγος αρρωστήσει και τότε η μια κατηγορεί την άλλη σαν υπεύθυνη, ότι έκανε δηλαδή μάγια!
Αυτά λοιπόν έμαθα από το ντοκιμαντέρ.
Από τους δικούς μας ιεραποστόλους, τίποτε! Μόνο την καραμέλα: «έχουμε πολλές ανάγκες εδώ, δύσκολες οι συνθήκες, θέλουμε και 2.500 ευρώ κάθε φορά για να πληρώνουμε το «ιεραποστολικό» εισιτήριο του αεροπλάνου, φέρτε λοιπόν, και ξαναφέρτε χρήματα, ω "δικοί" μας Έλληνες»!
Αυτά!
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου