Καλημέρα, Ελλάδα! Καλό εκκλησιασμό, εν Χριστώ αδελφοί! Μνημονεύστε κι εμάς!

ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ:

Ιερής κομπίνας μνημοσύνων, το Ανάγνωσμα (ή, «πού πάει η ψυχή μετά το θάνατο;»)

stavroula είπε...
1. gia gelia k gia klamata dld.
2. Mia aporia, (pera ap ta mnhmosuna) otan proseuxomaste gia agaphmena mas proswpa pou exoun fugei ap auth thn zwh se ti ofelei?
27 Ιανουαρίου 2013 - 3:07 π.μ.


P. MICHALOPOULOS είπε...

Πράγματι για γέλια και για κλάματα! Ασανσέρ η ψύχη, ανεβαίνει προσκυνεί, κατεβαίνει στη γη, και βλέπει τα έργα της, ανεβαίνει ξανά στον ουρανό και ξαναπροσκυνεί, μετά κάνει μια τουρνέ σε παράδεισο και κόλαση, επιστρέφει και ξαναπροσκυνεί, και στο μεταξύ αν οι συγγενείς έχουν ξηλωθεί κανονικά στον παπά φτάνουμε στις 40 μέρες που τότε ο θεός αποφασίζει που θα πάει: στον παράδεισο ή στην κόλαση.

Αλλά πάντα υπάρχει ανοιχτό το θέμα της μετάθεσης:
Κάποιος που είναι στον παράδεισο και έχει κρυάδες, μπορεί να ζητήσει μετάθεση κάτω, σε κάποιο καζάνι για να τριφτεί εκεί και να ζεσταθεί το κοκαλάκι του.
Άλλος πάλι που είναι αλλεργικός με τους καπνούς, μπορεί να πάρει άδεια από τους τζερτζεβούληδες και να πεταχτεί πιο πάνω, εκεί στον καθαρό αέρα, στου παραδείσου την εξοχή και στο χλωρό χορτάρι…
Και τούμπαλιν!

Αλήθεια, για να σοβαρευτούμε: τι ωφελεί η προσευχή μας για αγαπημένα πρόσωπα που έχουν φύγει από τη ζωή; Ωφελεί μήπως εμάς, η προσευχή γενικά;

Πόσες μέρες περιοδεία έκανε για να κριθεί ο ληστής που μετανόησε; Πόσα μνημόσυνα προλάβαινε να του κάνει κανείς, τότε;
Ο Χριστός πάνω στον Σταυρό, τον διαβεβαίωσε: «Σήμερα – σε λίγο - θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο»!
Ψέματα, του είπε;
Παρεξηγημένη και η παραβολή με τον Λάζαρο;
Όλα στην υπηρεσία του παπαδαριού που έχει γράψει στα παπούτσια του τη Γραφή, και όλα τα φέρνει στα μέτρα της φαρδιάς του τσέπης!

Προσευχόμαστε λοιπόν, και, για τα αγαπημένα μας πρόσωπα, αλλά, και για τα άλλα:
Π.χ. Εγώ προσεύχομαι για τη μανούλα μου, προσεύχομαι και για μια «κυρία» που δεν ξέρω αν ζει ή αν πέθανε. Και η προσευχή, μου κάνει καλό…

…Όπως και τώρα που θα πάω να κοιμηθώ και προσεύχομαι να έχει καλά ο θεός όλο τον κόσμο, και κυρίως, μια οικογένεια που δεν την έχω δει ποτέ, που είναι πολύ μακριά μου, πέρα από τον Ατλαντικό! (...δεν την έχω δει ζωντανά, παρά μόνο... ηλεκρονικά, γνωστή εδώ και πολλά χρόνια....)
 
Και το πρωί, θα πω τα ίδια:
Να είναι καλά όλοι οι άνθρωποι.
Και θα πω μια εγκάρδια καλημέρα (ευχή = προσευχή) σε κάθε άνθρωπο που θα συναντήσω, ακόμα και σε αυτόν τον συγκεκριμένο γείτονα που πάντα τσιγκουνεύεται να πει καλημέρα! Χα!

http://xairete.blogspot.gr/2013/01/blog-post_926.html