Δευτέρα, 29 Σεπτεμβρίου 2008
Έχω δικούς μου εδώ (και όχι μόνο)!
Έχω μια (εν Χριστώ) αδελφή, τη Σταυρούλα στην Αμερική…
[...]
Δεν έχω πιει ακόμα καφέ (πρωινό) και δεν μπορώ να θυμηθώ αν έχω και άλλους, τώρα!
Να ζήσετε, αδέλφια μου! :-)
Τι καλά! Έχω λοιπόν κάποιους (λίγους και καλούς) δικούς μου εδώ (και όχι μόνο)!
Έχω και στον ουρανό:
Έχω τον πνευματικό μου πατέρα τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, που τόσο πολύ με αγαπούσε!
Έχω τον Θεόδωρο τον Κοντοπίδη, το κατηχητόπουλο μου (1966) στο Αιγάλεω, και συνεργάτη κατηχητή στην Αργυρούπολη (1978), αρχιτέκτονα με μάστερ στην Αμερική, το καλό μας το παιδί που μας έφυγε τόσο νέος (πολύτεκνος, ήδη) για τον ουρανό!
Έχω την αδελφή μου την Κασσιανή (δεν θυμάμαι επώνυμο) κατηχήτρια εδώ στην Αργυρούπολη…
Έχω τον Αποστόλη, γνωστό μου από τη θητεία μας στο πολεμικό Ναυτικό, συνεργάτη μετά στην εσωτερική ιεραποστολή. Αιώνια η μνήμη σου «Αποστόλη αδελφέ μου»!
Έχω τον φίλο των νεανικών μου χρόνων, τον Γιάννη τον Ασλανίδη, τον «Άγιο της Αφρικής» γνωστό σαν πατέρα Κοσμά Γρηγοριάτη που έδωσε και τη ζωή του εκεί στην μαύρη ήπειρο, θυσία σε Εκείνον!...
Έχω τον άλλο μου τον αδελφό, τον Φώτη τον Στελάτο, τον συμμαθητή μου από τη Σιβιτανίδειο, αχώριστο φίλο μια ολόκληρη ζωή... Πολίτης, και, αυτός της άνω Ιερουσαλήμ (όπως ελπίζω), πια!
Έχω την μητέρα μου Διονυσία, και πολλούς άλλους συγγενείς μου…
Παναγιώτης
Υ.Γ.
«Στρατευόμενη» εκκλησία στη γη, και «θριαμβεύουσα» εκκλησία στον «ουρανό», είμαστε ένα μαζί με τον Κύριο, και είμαστε πολλοί, αναρίθμητοι! :-)
.jpg)
3 σχόλια:
ΡΕ ΣΥ, ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΤΩΡΑ, ΗΣΟΥΝ ΤΟ 1975 ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΕΠΙΦΑΝΕΙΟ ; ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΣΤΕΝΑΚΙ, ΠΟΥ ΜΑΖΕΥΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ..
ΒΕΒΑΙΑ, ΡΕ ΦΙΛΕ, ΑΝ ΤΟ ΗΞΕΡΕΣ, ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΒΑΛΕ ΛΙΓΟ ΜΥΑΛΟ, ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΚΡΙΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ;
Όχι το 1975. Τότε ήμουν πια ένας εντελώς ανεξάρτητος χριστιανός!
Στον πατέρα Επιφάνειο, ήμουν από πολύ πιο πριν! Από μια δεκαετία νωρίτερα, από εκείνη τη μάζωξη σας που λες, που δεν ξέρω σε πιο στενό γινόταν και με ποιους.
Εγώ, είχα πνευματικό πατέρα τον γέροντα, και τον επισκεπτόμουν στο εξομολογητήριο του, στο ναΐσκο του ιδρύματος «Τρεις Ιεράρχες», στην Μενάνδρου 4.
Τον είχα πνευματικό όταν ήμουν κατηχητής, πριν και μετά τη θητεία μου στο πολεμικό ναυτικό. Συνέχεια, όλο αυτό το διάστημα, διότι νωρίτερα είχα τον πατέρα Αυγουστίνο τον οποίον τον έχασα όταν έγινε δεσπότης στη Φλώρινα…
Μετά, το 1969, όταν εντάθηκα στην αδελφότητα του π. Αυγουστίνου, με πίεσαν (οι οργανωσιακές φατρίες) να τον αφήσω και να έχω πνευματικό «από μέσα», Καντιωτικό!
Όταν λοιπόν τον επισκέφτηκα και του τα εξήγησα όλα αυτά, σηκώθηκε και με αγκάλιασε συγκινημένος για την απόφαση μου να γίνω ιεραπόστολος, και μου ευχήθηκε να με δει και στο ιερό θυσιαστήριο (ιερωμένο δηλαδή)!
Μου έδωσε δε ευχαρίστως την άδεια για αλλαγή πνευματικού…
Η γνωριμία μου με τον γέροντα, μου έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις, και η ωφέλεια μου ήταν μεγάλη!
Πώς λοιπόν θα μπορούσα ποτέ να ευνουχιστώ πνευματικά, και να μην έχω κρίση;
Πώς θα μπορούσα να διαφθαρώ όπως όλοι εσείς τα πνευματικά παιδιά της αισχρής υποταγής στο κακό εκκλησιαστικό κατεστημένο… Όπως εσείς, οι χριστιανοί και οι χριστιανές του κώλου… Όπως εσείς, του τύπου «σκύψε ευλογημένε, σκύψε ευλογημένη»;
Η γνωριμία μου με τον γέροντα, μου έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις, και η ωφέλεια μου ήταν μεγάλη! Πώς λοιπόν θα μπορούσα ποτέ να ευνουχιστώ πνευματικά, και να μην έχω κρίση; Πώς θα μπορούσα να διαφθαρώ όπως όλοι εσείς τα πνευματικά παιδιά της αισχρής υποταγής στο κακό εκκλησιαστικό κατεστημένο… Όπως εσείς, οι χριστιανοί και οι χριστιανές του κώλου… Όπως εσείς, του τύπου «σκύψε ευλογημένε, σκύψε ευλογημένη»;
http://xairete.blogspot.gr/2012/08/blog-post_7951.html
Δημοσίευση σχολίου