Η αντιπολίτευση που υπήρξε και για τους 3 υπουργούς παιδείας ήταν πολεμική.
Μιλάμε για πολιτική αντιπαράθεση σε λεπτά ζητήματα που δεν πρέπει να παίρνουν τέτοιες διαστάσεις.
Η εποχή δεν μπορεί να είναι βαθύτατα συντηρητική.
Η μεταμνημονιακή Ελλάδα δεν μπορεί να βασίζεται σε ατζέντα «Ελλάς Ελλήνων χριστιανών» ούτε «Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια».
Δεν είμαστε λαός ορθόδοξος.
Η θρησκευτική συνείδηση είναι για κάθε άνθρωπο κάτι ιδιαίτερο.
Είμαστε ένα σύγχρονο κράτος και όχι «ταλιμπάν της Ορθοδοξίας».
Οι παραδόσεις σε πολύ μεγάλο βαθμό κρατούνται όσο τις κρατάει η εποχή τους».
ΠΗΓΗ: skai.gr
Σχολιάζω:
Η «Ελλάς των Ελλήνων χριστιανών», έχει μόνο το 2% του λαού της που εκκλησιάζεται τακτικά!
Το υπόλοιπο ποσοστό, δεν πολυ-γουστάρει να πατάει το πόδι του στην παπαδική εκκλησία!
Άντε και με το ζόρι σε κανένα γάμο και βάφτιση ή σε κηδεία!
Κάποιοι –η πλειοψηφία, είναι οι «χριστιανοί της λαμπαδούρας» όπως τους αποκαλούσε ο αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ Τίκας, αυτός ο τράγος που ονόμαζε και την Εκκλησία ως… «γωνιακό μαγαζί»!
Αυτοί με τη «λαμπαδούρα», ήταν οι αγαπημένοι του χριστιανοί.
Είναι αυτό το υπόλοιπο των "πιστών", των «ορθόδοξων», των πανηγυριών…
Αυτό που δίνει πάντα το παρόν, «με την λαμπάδα του» -βεβαίως –βεβαίως, κάθε Πάσχα, στην Ανάσταση!
Που θα πάει (την ώρα που βγαίνουν και τα φαντάσματα) στην εκκλησία...
Στο παραπέντε, τα μεσάνυχτα του Μ. Σαββάτου...
Θα ακούσει μέσα σε έναν δαιμονικό πανζουρλισμό από κροτίδες, βεγγαλικά και βαρελότα, το «Χριστός Ανέστη»...
Θα ακούσει μαζί και το «αναστήθηκε ο Χριστός και διασκορπίστηκαν οι εχθροί του», και θα υπακούσει πάραυτα, και θα… «διασκορπιστεί»!..
Θα φύγει –άρον, άρον δηλαδή, και θα τρέξει αμέσως στο σπίτι, για τη μαγειρίτσα! Χα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου