ΝΕΟ ΜΗΝΥΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ κ. ΑΘΗΝΑ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ

ΝΕΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ:
Panagiotis Michalopoulos 

5 ώρες πριν

Ο Panagiotis Michalopoulos, είπε (11 ώρες πριν):
Πέρασαν 3 ώρες από το προηγούμενο σχόλιο μου, και δεν απάντησες. 
Δεν θα μου μιλάς άλλο πια κ. Αθηνά Μιχαλοπούλου; 
Θέλω να ξέρω! Να σε έχω φίλη ή να μη σε έχω; 
http://xairete.blogspot.gr/2017/01/blog-post_30.html

ΣΧΕΤΙΚΟ:
ΑΘΗΝΑ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ 
20 Ιανουαρίου 7:45 π.μ.
καλημερα κυριε παναγιωτη.
συγνωμη που δεν σου απαντησα ακομη.
εγω ειμαι μια απλη γυναικα χωρις σπουδες.
προσπαθω να μαθω πραγματα διαβαζοντας και να τα καταλαβω.
πολλα πραγματα δεν ξερω γιαυτο δεν σου απαντω.
παντα ομως σας θεορω καλο μου φιλο μη με παρεξηγητε 
Panagiotis Michalopoulos 
Καλημέρα Αθηνά μου!
Χαίρομαι που δεν μου έχεις θυμώσει, και που με θεωρείς πάντα έναν καλό σου φίλο. Και πάντα τα συναισθήματα μας, είναι «αμοιβαία» -όπως λένε.
Ούτε και εγώ λοιπόν έχω σπουδάσει σχετικά… τεχνολόγος είμαι, και το ίδιο κάνω και εγώ «για να καταλάβω πολλά πράγματα», όπως λες και εσύ. Και δόξα τω θεώ, έχω στο ιστολόγιο μου, δυο πολύ καλούς συνεργάτες (τον κ. ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΡΔΑΣΗ, και τον "ΕΠΙΣΚΕΠΤΗ'), που με διαφωτίζουν σε πολλά τέτοια θέματα, με τα σχόλια τους σε σχετικές μου αναρτήσεις. 
Panagiotis Michalopoulos 
Έτσι και εγώ, μεταλαμπαδεύω τις γνώσεις μου αυτές, και εδώ στο facebook... Αρχίζοντας με τους καλούς μου φίλους, πρώτη – πρώτη δε, και η πιο παλιά, είσαι εσύ Αθηνά μου! Και το κάνω αυτό παντού όπου μου δίνεται η ευκαιρία… Χωρίς να θέλω να παραστήσω τον έξυπνο, χωρίς διάθεση για έριδες και διαφωνίες, ή σφήνες κακόπιστες και κακόβουλες. 
Και μέσα από αυτούς τους διάλογους, μαθαίνω κι εγώ. 
Για παράδειγμα, να σου πω ότι στην περίπτωση μας τώρα αυτή, της εικόνας φόντου του προφίλ σου, όταν ξεκίνησα να σχολιάζω, δεν είχα προσέξει ότι γράφει «η Ανάσταση». Στην πορεία το παρατήρησα!
(Εξομολόγηση: Πώς μπήκα χτες, στη σελίδα σου; Μπήκα, για να βρω τη ρύθμιση εκείνη που πρέπει να κάνω για να σε ονομάσω «στενή» μου φίλη ώστε και να ενημερώνομαι για τις αναρτήσεις σου! Χα!) 
Panagiotis Michalopoulos 
Μπορούμε λοιπόν να συνεχίσουμε. 
Ήθελα πολύ να προσθέσω κάποια πράγματα στη συζήτηση μας, που είχε μείνει στον αέρα, αλλά φοβόμουν μήπως σε στενοχωρούσε ο διάλογος.
Τώρα λοιπόν που πήρα το πράσινο φως, αυτό της διατήρησης της φιλίας μας, θα σου τα πω… Απαντώντας φράση – φράση στο πρώτο σχόλιο σου, και ολοκληρώνω με αυτό. 
Και αν δεν θέλεις, μην απαντάς πια. Εγώ, θα θεωρήσω ήδη ότι είμαι καλυμμένος στο θέμα αυτό, και σε ευχαριστώ που μου έδοσες την ευκαιρία. 
Panagiotis Michalopoulos 
1. «πια Ψυχη του Χριστου οταν μηλαω για Χριστο δηλ τον Θεο. Τι δουλεια εχει η ψυχη ψυχη εχουν οι ανθρωποι.»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ο Χριστός είναι και τέλειος θεός, και τέλειος άνθρωπος. Σαν άνθρωπος, είχε και ψυχή. Στο σταυρό πέθανε σαν άνθρωπος, και η ψυχή του «κατέβηκε» στον «Άδη».
2. «οι ψυχες δεν εχουν χερια»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Στην εικόνα αυτή, «στην κάθοδο στον Άδη», έχουμε να κάνουμε με ψυχές πεθαμένων. Ο Χριστός κήρυξε εκεί… «με την ψυχή του»! Και οι ψυχές, που δεν είναι αναίσθητες, τον κατάλαβαν. Κι ας μην είχαν αυτιά για να ακούνε. Έτσι, βλέπουμε στην εικόνα σου, τον Χριστό να τράβα από το χέρι τον Αδάμ και την Εύα. Και ας μην είχε χέρι κανένας τους (ο Χριστός σωματικά ήταν ακόμα στον τάφο), και να τους «σηκώνει»… Συμβολικά, βέβαια, και δεν ξέρω αν επιτρέπεται και στην περίπτωση αυτή να εικονίζουμε κάτι που δεν έχουμε δει, αλλά εδώ δεν βλέπω και καμία υπερβολή στη σχετική παράσταση, όπως π.χ. έχουμε στην ανάσταση που δείχνουν τον Χριστό με το σεντόνι (σάβανο υποτίθεται) και μια σημαία. 
3. «αν τους εστειλε στον παραδεισο δεν ξερω αφου ακομα δεν εχει γινει ητελικη Κριση.»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κι όμως! Πριν ακόμα ξεψυχήσει ο Χριστός, υποσχέθηκε στον μετανοημένο ληστή, ότι θα είναι από εκείνη την ημέρα «σήμερα», μαζί του στον Παράδεισο! Ο ληστής –η ψυχή του, μαζί με τον Υιό - το δεύτερο προσωπο της αγίας τριάδας, που δεν είχε πεθάνει ποτέ.
Και όλοι κάνουμε το λάθος να μπερδεύουμε (και εγώ το έκανα, δυστυχώς) τον Αδη με την κόλαση, και τον παράδεισο με την βασιλεία των ουρανών.
Τώρα, ο ληστής, και η κάθε μετανοημένη ψυχή σαν και αυτόν, μετά θάνατον δεν πάει πια στον Άδη. Ο Άδης, κατατροπώθηκε με τη Θυσία του Χριστού. Πάει, στον παράδεισο που από εκείνη τη στιγμή άνοιξε ξανά! Και όλοι εκεί, από τον Αδάμ και την Εύα (στην αιωνιότητα ήδη ευρισκόμενοι), προσδοκούν την Ανάσταση των νεκρών, την τελική κρίση και την θριαμβευτική είσοδο τους στη βασιλεία των ουρανών, στην αιώνια ζωή, την οποίαν νωρίτερα προγεύονταν μόνο, ως ψυχές μόνο.
Αυτά!
ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ:

Ο Χριστός (η ψυχή του) στον Άδη, μετά την σταυρική του θυσία! Τους πήρε (ως ψυχές -από το χέρι), και τους σήκωσε… Και τους έστειλε (ως ψυχές) στον παράδεισο, «αυθημερόν», μαζί με τον ληστή… ΣΩΣΤΑ;