Λίγα λόγια για τον... σαν "Άγιο Βασίλη", Santa Claus

ΔΙΑΒΑΖΩ:
Lia Flower
2 ώρες πριν
Λίγα λόγια για τον Άγιο Βασίλη..

Santa Claus, ένα εφεύρημα των πολυεθνικών και της Νέας Τάξης

Ο Santa Claus μπορεί επίσης να αναγνωριστεί σαν ο μεγαλύτερος «άγιος» του καπιταλισμού και του εμπορίου.

Όμως ο Santa Claus δεν έχει κανένα ιδιαίτερο χριστιανικό πρόσημο. Είναι εντελώς αποχριστιανισμένος, ή καλύτερα παγκοσμιοποιημένος. Αρκεί να σκεφτεί κανείς, πως στην Κίνα κατασκευάζονται κάθε χρόνο αιβασίληδες από ανθρώπους, που μπορεί οι ίδιοι να είναι Βουδιστές, Κομφουκιστές, ή Ταοϊστές.
Ο Santa Claus μπορεί επίσης να αναγνωριστεί σαν ο μεγαλύτερος «άγιος» του καπιταλισμού και του εμπορίου* με μεγάλη «καριέρα» στις διαφημίσεις των πολυεθνικών εταιριών-που είναι μαζί με τις τράπεζες και τις Αγορές οι αρχιέρειες της παγκοσμιοποίησης-και οι οποίες συνέβαλλαν τα μέγιστα στην καθιέρωση του και στην εξέλιξη του σε αυτό που γνωρίζουμε σήμερα. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει, λοιπόν, το περιβάλλον μέσα στο οποίο δημιουργήθηκε ο Santa Claus, που δεν είναι άλλο από την Αγγλία της καταθλιπτικής Βικτωριανής εποχής, της Βιομηχανικής επανάστασης και των τοκογλυφικών τραπεζικών Οίκων του Λονδίνου, του Σκρούτζ και ακόμα του Όλιβερ Τουίστ. Η χρήση των συμβόλων του σε κάθε είδους εμπορικές διαφημίσεις, ακόμη και σε ταινίες ερωτικού περιεχομένου, δείχνει ότι δεν πρόκειται καθόλου για έναν saint, αφού κάτι τέτοιο θα ήταν βλάσφημο και ανεπίτρεπτο για έναν άγιο.
Έπειτα από την αρχική λογοτεχνική του εμφάνιση, ο Santa Claus εξελίχθηκε κυριολεκτικά σε έναν αστέρα του καπιταλιστικού στερεώματος. Η White Rock Beverages ήταν μια εταιρία αναψυκτικών που τον
χρησιμοποίησε το 1915 για να πουλήσει μεταλλικό νερό και το 1923 τζίντζερ-έιλ. Χρησιμοποιήθηκε ακόμα και για την διαφήμιση των τσιγάρων Camel, σοκολατών κλπ. Το 1931 η γνωστή αμερικάνικη εταιρεία αναψυκτικών Coca-Cola παρουσίασε τον Άι-Βασίλη με πρωτοχρονιάτικα δώρα τα προϊόντα της εταιρείας στα χρώματα βεβαίως εκείνης. Η διαφήμιση αυτή υπήρξε εμπορικά τόσο επιτυχής που έμελλε να γίνει σήμα δημοτικότητάς της ανά τον κόσμο.
Η μακρόχρονη χρήση του σε διαφημίσεις της Coca-Cola παγίωσε την εμφάνισή του και ειδικά τα κόκκινα ρούχα, αλλά οπωσδήποτε δεν ήταν δική της εφεύρεση. Δική της ήταν όμως η βούληση, να τον μετατρέψει σε έναν κράχτη του καταναλωτισμού και των δικών της προϊόντων. Έτσι που, εκτός από την «Coca-Cola που πάει με όλα», να πηγαίνει και ο Santa Claus με όλα, καθώς αποδεικνύεται μια πάρα πολύ προσαρμόσιμη φιγούρα και σίγουρα πολύ επικερδής. Οι έξυπνοι Φιλανδοί, μάλιστα, έστησαν και ένα ολόκληρο χωριό κοντά στο Ροβανιέμι της Λαπωνίας, που είναι υποτίθεται του Santa Claus, εισπράττοντας χρήμα από το ψέμα.
Η «γενναιοδωρία» του καλοσυνάτου Santa Claus, προϋποθέτει βέβαια την επίσκεψη των γονιών στο ταμείο του καταστήματος από όπου θα αγοράσουν τα δώρα. Αυτά, που δήθεν εκείνος θα χαρίσει στα παιδιά τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς, πράγμα το οποίο ποτέ δεν κατάλαβα γιατί συμβαίνει και ποια είναι η σκοπιμότητα της διατήρησης αυτού του ψέματος. Γιατί δηλαδή, να αποδίδεται στη «γενναιοδωρία» ενός ανύπαρκτου ήρωα το χάρισμα δώρων, που ο ιδρώτας της εργασίας του γονιού αγόρασε για τα παιδιά του και κανείς άλλος; Ποια είναι η ανάγκη για αυτό το εφήμερο και επωφελές ψέμα, που η αποκάλυψη του μοιραία θα έρθει, όταν τα παιδιά θα μεγαλώσουν και θα μάθουν την αλήθεια; Μιαν αλήθεια που την αποκάλυψη της συνοδεύουν συνήθως η απογοήτευση, αλλά και ένα αίσθημα εξαπάτησης, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε όλοι, έχοντας υπάρξει και εμείς παιδιά. Το κυριότερο, όμως, είναι, πως το ψέμα που έχει πια ενσταλάξει στην τρυφερή παιδική ψυχή από την αρχή κιόλας της ζωής του, συνεγείρει με την διάψευση του και την δυσπιστία απέναντι σε όλα τα άλλα. Διότι, ένα παιδί, μη όντας σε θέση να διακρίνει τα όρια του ψεύδους και της αλήθειας, θα αρχίσει πλέον να αναρωτιέται, αν ο Santa Claus ήταν το μοναδικό ψέμα που του είπαν, ή μήπως όλα όσα του έχουν πει είναι ψέματα, ακόμη και ο θεός; Μιλάμε για μια καταστροφή της παιδικής ψυχής, που εθισμένη καθώς είναι στο ψέμα, σύρεται ξαφνικά στον κόσμο της αμφιβολίας και της δυσπιστίας, ακόμα και απέναντι στην ίδια την αλήθεια.
Δεν αντιλαμβάνομαι, λοιπόν, την παιδαγωγική διάσταση του ζητήματος αυτού, αφού κάθε σύγκριση του Santa Claus με τα παραμύθια θα ήταν άστοχη. Διότι τα «ψεύδη» των γνωστών παραμυθιών αποσκοπούν στο να διδάξουν με εικόνες το παιδί και εμπεριέχουν πάντα στον πυρήνα τους κάποιο ηθικό δίδαγμα. Ενώ η φιγούρα της Coca-Cola, δεν διαθέτει τίποτα από αυτά. Πόσο παιδαγωγικό είναι εντέλει, το να μεγαλώνει κανείς ένα παιδί με ψεύδη περί Santa Claus, στο όνομα δήθεν του παιδικού «ονείρου» και της «μαγείας» που έχει ανάγκη ένα παιδί; Γιατί δεν είχαν μια τέτοια ανάγκη οι άνθρωποι, πριν από την εμφάνιση του ψευτοαγίου; Πώς είναι δυνατόν, να προκρίνεται η σοφιστική άποψη πως το ψευδές είναι καταλληλότερο σε ότι αφορά την διαπαιδαγώγηση, έναντι του αληθούς;
Κάποιοι από εσάς, ίσως να αντιδράτε για όσα γράφω για τον αγαπημένο Αι Βασίλη των παιδικών μας χρόνων. Αυτό, θα μπορούσε να εκληφθεί ως μια απόδειξη της βαθιάς επίδρασης του ψέματος στην παιδική ηλικία, που απλά δεν ξεπεράστηκε με την ενηλικίωση. Ποτέ όμως δεν είναι αργά. Άλλωστε, δεν πιστεύω ότι ένα άρθρο θα μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα, καθώς γενιές ολόκληρες έχουν μεγαλώσει με ένα ψέμα, που κατέληξε να μοιάζει αληθινό. Όμως, θεωρώ ότι είναι αναγκαίο να προβληματιστούμε για το γεγονός, πως «κάποιοι» έχουν τη δύναμη να εισάγουν «καινά δαιμόνια» και να τα καθιερώνουν, επιδρώντας με σκοπιμότητα στις ανθρώπινες ψυχές.

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=779911612045796&set=a.197892956914334.44961.100000808923692&type=1&theater