ΠΡΟΣ Vaggelitsa Litsa: Αυτή είναι η ενεργή, η ζωντανή -ποιμενομένη Εκκλησία! Η άλλη, είναι η παθητική Εκκλησία. Είναι εκείνη, όπου επικρατεί η Ποιμένουσα εντολή: «σκύψε ευλογημένη», σκύψε ευλογημένε, και εγώ σας έρχομαι με φόρα από πίσω, για να… «προωθήσω τη σωτηρία της ψυχής σας»!

Η Βαγγελίτσα, έγραψε: 

Σήμερα είναι ημέρα Κυρίου… Πάμε στην εκκλησία στον οίκο του θεού μας… Θα ανάψουμε κερί, θα ακούσουμε τη θ. λειτουργία. Αλλά δεν φτάνει αυτό για να σώσουμε την ψυχή μας… 

Εγώ σχολίασα:
"Σήμερα κύριε, είναι Κυριακή, ημέρα αφιερωμένη στον Κύριο", του είπα! 
"Ναι, αλλά το κερί στον Κύριο", μου απαντά ταπεινά ο συνομιλητής μου, επειδή τον είπα κύριο! 
Και εννοούσε να πάμε στην εκκλησία, στον οίκο του θεού μας… Ο οποίος οίκος, δεν είναι οίκος εμπορίου... Διότι απλά, δεν εμπορεύονται καθόλου τα ιερά μυστήρια οι δημόσιοι υπάλληλοι ιερείς… Όλα καλά λοιπόν!
Μπαίνουμε λοιπόν μέσα στην εκκλησία, Κυριακή πρωί... Και η πρώτη εμπορική πράξη που κάναμε -εγώ και ο «μάγκας» συνομιλητής μου, ήταν να ανάψουμε κερί… στον Κύριο, για την ψυχή μας τάχα, σύμφωνα με τους εμπόρους του ναού!
Ο οποίος Κύριος όμως, θα μας έβλεπε έτσι κι αλλιώς! Και χωρίς να του το ανάψουμε κερί δηλαδη, αφού και μέρα είναι, αλλά και μέσα στο ναό υπάρχει άπλετο φως από τους πολυέλαιους με τους ηλεκτρικούς λαμπτήρες! 
Προς τι λοιπόν το άναμμα του κεριού;
Μα, γιατί άλλο; Για την ενίσχυση του παγκαριού, φυσικά! Για να τσούζουν τα μάτια μας από τον καπνό, από την παραφίνη! Μα, για να έχουμε και έναν ακόμη λόγο για να πάθουμε καρκίνο!
Και αφού σαν θεριακλήδες ανάψουμε το τσιγάρο μας, ε… το κερί μας ήθελα να πω, βάζουμε και ένα δίσκο να ακούσουμε τη θ. λειτουργία! Συγγνώμη, με μπέρδεψε η Βαγγελίτσα! 
Το σωστό είναι ότι… 
Δεν καθόμαστε και ακούμε παθητικά τη θ. λειτουργία στο ναό! 
Συμμετέχουμε ενεργά σε αυτήν! Και προσευχόμαστε, και λέμε ύμνους από μέσα μας, και το σταυρό μας κάνουμε, και γονατίζουμε εκεί που πρέπει… 
Και μαζί με τον ιερέα κατεβάζουμε το άγιο πνεύμα που θα μετατρέψει το ψωμί και το κρασί, σε σώμα και αίμα Χριστού! 
«Αμήν, αμήν, αμήν», επαναλαμβάνουμε γονατιστοί κι εμείς!
Και μετά, ίσως να πρέπει -σαν ενεργοί χριστιανοί, να ρίξουμε και καμιά σφαλιάρα στους επιτρόπους του ναού, όταν μας πλησιάσουν με το δίσκο για έρανο την ιερή στιγμή του κοινωνικού, που συνήθως γίνεται και κήρυγμα! Και αν χρειαστεί, να διακόψουμε διαμαρτυρόμενοι τον ιεροκήρυκα αν λέει ανόητα ή αιρετικά πράγματα! 
Αν δε, χοροστάτει και Δεσπότης, καλό είναι να τον κατεβάσουν μερικοί γεροδεμένοι από το Δεσποτικό, και να τον πετάξουν σαν παλιοντουλάπα έξω από την εκκλησία για να τον μαζέψει ο παλιατζής!
Αυτή είναι η ενεργή, η ζωντανή -ποιμενομένη Εκκλησία!
Η άλλη, είναι η μεγάλη παθητική των εκκλησιαζομένων Εκκλησία. 
Είναι εκείνη, όπου επικρατεί η Ποιμένουσα εντολή: 
«σκύψε ευλογημένη», σκύψε ευλογημένε, και εγώ σας έρχομαι -με φόρα από πίσω, για να… «προωθήσω τη σωτηρία της ψυχής σας»!
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=649555518499750&set=a.409993025789335.1073741840.100003359229433&type=1&theater

Σχετικό: 
Κάτω από το πιο πάνω σχόλιο μου, ακολούθησε αυτό:
Vaggelitsa Litsa:
(28 Δεκεμβρίου στις 11:07 π.μ.)
«Κανενα προβλημα γλυκεια δεσποινα μου να εισαι καλα παντα.» 

Βέβαια, εγώ δεν είδα καμιά Δέσποινα. 
Προφανώς θα πρόκειται για την παλιά Παϊσιακόπληκτη συνομιλήτρια μου (παρακολουθεί ακόμα το "χαιρετε" σαν κατάσκοπος) με την οποία έχουμε διακόψει σχέσεις, (αλληλο-μπλοκαριστεί στο facebook) και η οποία με σχόλιο της -που εγώ δεν μπορώ να δω, δασκάλεψε τη Λίτσα να μη κάνει διάλογο μαζί μου, αλλά να με διαγράψει! 
Κάτι που πράγματι έγινε αμέσως μετά!