Τι λέτε, κ. Καρδάση, αγαπητέ γείτονα… Τώρα που επιτέλους ανταμώσατε, μετά από 5 χρόνια ιντερνετικής γνωριμίας… «Πάμε μια βόλτα στη Βουλιαγμένη», την επόμενη (τη δεύτερη) φορά – και μάλιστα χαράματα, έτσι για να χαζέψουμε…

Διαβάζω:
 
Μια πολύ περίεργη τελετή πραγματοποιείται συστηματικά εδώ και μερικές μέρες στην περιοχή του Λαιμού της Βουλιαγμένης. 
Οι λίγοι μόνιμοι κάτοικοι και οι περαστικοί παρατήρησαν ότι ακριβώς την ώρα της ανατολής του ηλίου (περίπου στις 5: 15 τα ξημερώματα), μια μικρή ομάδα ανθρώπων, όλοι ντυμένοι στα λευκά, πραγματοποιούν μια ιδιαίτερη τελετή...
 
Η ομάδα των λευκοντυμένων περιμένει να εμφανιστούν οι πρώτες ακτίνες φωτός στον ορίζοντα, σχηματίζοντας μια ευθεία όπου όλοι είναι πιασμένοι χέρι χέρι, κοιτώντας τον ήλιο. 

Ένα βήμα πίσω τους είναι η «αρχηγός», μια μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκα, που έχει το γενικό πρόσταγμα, εκφωνώντας φράσεις που οι υπόλοιποι επαναλαμβάνουν εν χορώ. 
Η εικόνα που καταγράψαμε τη στιγμή της «περίεργης» τελετής μαρτυρά την υποβλητική ατμόσφαιρα που επικρατεί. 

Αμέσως μόλις ολοκληρωθεί η ανατολή του ηλίου, η ομάδα των λευκοντυμένων σχηματίζει ένα κύκλο και συνεχίζει την απαγγελία, πάντα με υποβολέα την «αρχηγό».
 
(από το Σαββατιάτικο ένθετο της εφημερίδας «δημοκρατία» για την Ορθοδοξία)