Τον είχα πνευματικό όταν ήμουν κατηχητής, πριν και μετά τη θητεία μου στο πολεμικό ναυτικό. Συνέχεια, όλο αυτό το διάστημα, διότι νωρίτερα είχα τον πατέρα Αυγουστίνο τον οποίον τον έχασα όταν έγινε δεσπότης στη Φλώρινα…
Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012
Η γνωριμία μου με τον γέροντα, μου έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις, και η ωφέλεια μου ήταν μεγάλη! Πώς λοιπόν θα μπορούσα ποτέ να ευνουχιστώ πνευματικά, και να μην έχω κρίση; Πώς θα μπορούσα να διαφθαρώ όπως όλοι εσείς τα πνευματικά παιδιά της αισχρής υποταγής στο κακό εκκλησιαστικό κατεστημένο… Όπως εσείς, οι χριστιανοί και οι χριστιανές του κώλου… Όπως εσείς, του τύπου «σκύψε ευλογημένε, σκύψε ευλογημένη»;
Ανώνυμος είπε...
ΡΕ ΣΥ, ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΤΩΡΑ, ΗΣΟΥΝ ΤΟ 1975 ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΕΠΙΦΑΝΕΙΟ ;
ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΣΤΕΝΑΚΙ, ΠΟΥ ΜΑΖΕΥΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ..
ΒΕΒΑΙΑ, ΡΕ ΦΙΛΕ, ΑΝ ΤΟΝ ΗΞΕΡΕΣ, ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΒΑΛΕ ΛΙΓΟ ΜΥΑΛΟ, ...
...ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΚΡΙΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ;
29 Αυγούστου 2012 8:17 π.μ.
Όχι το 1975. Τότε, ήμουν πια ένας εντελώς ανεξάρτητος χριστιανός!
Στον πατέρα Επιφάνειο, ήμουν από πολύ πιο πριν! Από μια δεκαετία νωρίτερα, από εκείνη τη μάζωξη σας που λες, που δεν ξέρω σε πιο στενό γινόταν και με ποιους.
Εγώ, είχα πνευματικό πατέρα τον γέροντα, και τον επισκεπτόμουν στο εξομολογητήριο του, στο ναΐσκο του ιδρύματος «Τρεις Ιεράρχες», στην Μενάνδρου 4.
Τον είχα πνευματικό όταν ήμουν κατηχητής, πριν και μετά τη θητεία μου στο πολεμικό ναυτικό. Συνέχεια, όλο αυτό το διάστημα, διότι νωρίτερα είχα τον πατέρα Αυγουστίνο τον οποίον τον έχασα όταν έγινε δεσπότης στη Φλώρινα…
Μετά, το 1969, όταν εντάθηκα στην αδελφότητα του π. Αυγουστίνου, με πίεσαν (οι οργανωσιακές φατρίες) να τον αφήσω και να έχω πνευματικό «από μέσα», Καντιωτικό!
Όταν λοιπόν τον επισκέφτηκα και του τα εξήγησα όλα αυτά, σηκώθηκε και με αγκάλιασε συγκινημένος για την απόφαση μου να γίνω ιεραπόστολος, και μου ευχήθηκε να με δει και στο ιερό θυσιαστήριο (ιερωμένο δηλαδή)!
Μου έδωσε δε ευχαρίστως την άδεια για αλλαγή πνευματικού…
Η γνωριμία μου με τον γέροντα, μου έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις, και η ωφέλεια μου ήταν μεγάλη!
Πώς λοιπόν θα μπορούσα ποτέ να ευνουχιστώ πνευματικά, και να μην έχω κρίση;
Πώς θα μπορούσα να διαφθαρώ όπως όλοι εσείς τα πνευματικά παιδιά της αισχρής υποταγής στο κακό εκκλησιαστικό κατεστημένο… Όπως εσείς, οι χριστιανοί και οι χριστιανές του κώλου… Όπως εσείς, του τύπου «σκύψε ευλογημένε, σκύψε ευλογημένη»;
29 Αυγούστου 2012 11:35 π.μ.
Ανώνυμοι σχολιαστές...
...Παίρνουν ευλογία από την εκκλησία του κώλου, ...
για να μπουν στο μπλογκ «χαίρετε», ...
και να βρίσουν τον διαχειριστή, Παναγιώτη Μιχαλόπουλο!
Ε, ρε, Τζάμπο (παπα- παλούκι) που τους χρειάζεται!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Δεν ξέρω αν μπορείς να αποκτήσεις το γνώθι σαυτόν χωρίς ορθή κριτική, αν δεν κάνω λάθος δε γίνεται.
Επειδή μ'αρέσει η ιστορία, λέγεται ότι η γαλλική "αριστοκρατία",και κλανιόλες είχε για να αποφεύγει τη βρώμα και τη δυσωδία, και τα περιττώματά της τα έκρυβε έντεχνα πίσω από κουρτίνες και αρωμάτιζε το χώρο (εξ'ου και η μεγάλη εξέλιξή των αρωμάτων και των κουρτινών στη Γαλλία) για να καλύπτει τη μπόχα της, ελλείψει αποχεύτευσης.
Προτιμώ να βλέπω υγιή και αφανάτιστο έλεγχο παρά φρου-φρου, κουρτίνες κι αρώματα.
γειά σας!
Σ.
Δημοσίευση σχολίου