Καλησπέρα σε όλη την παρέα (Τάκη, Μιχάλη, Ι. Καρδάση, Σταυρούλα, π. Στυλιανό Μακρή...
Στυλιανὸς Μακρῆς:
Καλησπέρα, ἀγαπητὲ κύριε Παναγιώτη. Χρόνια πολλὰ στὴ σύζυγό σας.
Panagiotis Michalopoulos:
Στυλιανὸς Μακρῆς
Δὲν ἤθελα νὰ σᾶς δημιουργήσω ἀναστάτωση μὲ τὶς εὐχὲς γιὰ τὴν κυρία Ἑλένη. Μολονότι ἤξερα κάπως τὴν κατάσταση, ἐντούτοις οἱ εὐχὲς εἶχαν μία ἄλλη προέκταση, σὰ νὰ λέμε: "Νὰ τῆς δώσῃ ὁ Θεὸς χρόνια πολλά, ὥστε νὰ σιάξουν τὰ πράγματα".
Panagiotis Michalopoulos
Καμία αναστάτωση σεβαστέ μου πατέρα.
Δεν περίμενα την εορτή της για να την θυμηθώ, κάποιος να μου την θυμίσει…
Κάθε μέρα την θυμάμαι… Ευτυχώς όχι και την νύχτα!
Δεν είναι χθεσινό, άλλωστε, το θέμα αυτό του χωρισμού. Είναι μια δεκαετία σχεδόν που είχε εγκαταλείψει το δωμάτιο μας…
Δέκα χρόνια που μου μιλούσε μόνο για να με βρίσει, για να μου επιτεθεί, για να με πολεμήσει, να με φαρμακώσει…
Τώρα ζω 6 μήνες, χωρίς καμία αναστάτωση… Λέτε να μου λείπει η παλιά κατάσταση;
Τώρα η διάσταση έγινε ΚΑΙ τυπική… Όταν πριν από 6 μήνες τα μάζεψαν μέσα σε μια νύχτα, και έφυγαν από το σπίτι…
Στυλιανὸς Μακρῆς
Φαντάζομαι ὄχι. Νόμιζα πάντως πὼς ἁπλῶς ζούσατε σὲ διάσταση. Δὲν ἤξερα ὅτι χωρίσατε.Panagiotis Michalopoulos
Σε διάσταση, ουσιαστικά, ζούσαμε αυτά τα χρόνια… Με την κυρία να με πολεμά από το διπλανό δωμάτιο όπου "συζούσε" με την κόρη…Τώρα η διάσταση έγινε ΚΑΙ τυπική… Όταν πριν από 6 μήνες τα μάζεψαν μέσα σε μια νύχτα, και έφυγαν από το σπίτι…
.jpg)
9 σχόλια:
Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΚΑΛΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΦΕΥΓΩΝΤΑΣ ΣΟΥ ΧΑΡΙΣΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΟΥ.ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ <>.ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΓΕΛΑΣ Κ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΣΟΥ.ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ...ΤΑΚΗΣ
ΝΑΙ, ΠΡΑΓΜΑΤΙ, ΑΜΗΝ!
Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΚΑΛΑ ΤΑΚΗ ΜΟΥ…
ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ, ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΕ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΜΟΥ.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ <>.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΓΕΛΑΩ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ.
ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ...
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Μου τηλεφώνησε πριν από λίγο ο φίλος μου ο Τάκης, για να με ρωτήσει σχετικά με το πιο πάνω σχόλιο του...
Nα με ρωτήσει γιατί τον… «λογόκρινα»!
Και γιατί το νόμιζε αυτό; Διότι είχε βάλει την λέξη «αχάριστος» μέσα σε αγκύλη <>, και η οποία λέξη δεν εμφανίστηκε στο σχόλιο, γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, και όχι διότι την έσβησα εγώ…
Και εγώ που απορούσα και έλεγα μέσα μου, τι λέξη να ήταν άραγε αυτή που την άφηνε να την υπονοήσουμε (έτσι νόμιζα) και δεν την είχε γράψει ο φίλος μου ο Τάκης…
Όχι λοιπόν Τάκη μου, δεν είμαι αχάριστος! Δοξάζω, και ευχαριστώ - κάθε μέρα - τον Θεό… Για τα καθημερινά του θαύματα σε εμένα τον ανάξιο δούλο Του!..
ΝΑΞΕΡΕΣ ΠΟΣΟ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ..ΑΝΑΞΙΟΣ ΔΟΥΛΟΣ ΤΟΥ..ΜΠΡΑΒΟ ΦΙΛΕ.ΑΝΕΒΗΚΕΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΗΝ ΥΠΟΛΗΨΗΝ ΜΟΥ.ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΑΝ Κ ΟΙ ΠΑΠΑΔΕΣ ΤΟ ΠΟΣΟ ΑΝΑΞΙΟΙ Κ ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΟΙ ΕΙΝΑΙ.ΟΧΙ ΟΛΟΙ ΒΕΒΑΙΑ..ΚΑΛΑ Κ ΣΩΝΕΙ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.ΟΧΙ ΠΑΠΟΥΛΙΔΕΣ,ΕΙΣΤΕ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΨΙΣΤΟ.ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑΜΙ ΜΠΑΣ Κ ΔΟΥΜΕ ΘΕΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ..ΤΑΚΗΣ
Δούλος, στη δούλεψη του Κυρίου, στην υπακοή του θελήματος Του. Νομίζουμε ότι είναι εύκολο; Είναι όμως μια εργασία κι αυτή, και οπωσδήποτε δεν είμαστε ποτέ ανάξιοι να την εκτελέσουμε απόλυτα σωστά. Σαν εργάτες, σαν εργαζόμενοι γενικά, έχουμε μάθει να αγωνιζόμαστε στη ζωή μας. Έτσι, μας είναι πιο εύκολο κι αυτό το έργο… Δεν το θεωρούμε αγγαρεία το να είμαστε δούλοι του Θεού…
Τώρα οι δεσποτάδες, δεν ξέρω αν έχουν εργαστεί ποτέ στη ζωή τους, εκτός από το να κορδώνονται στο δεσποτικό και να ψέλνουν… Έχουν συνηθίσει να τους υπηρετούν, να έχουν αυτοί δούλους… Πώς λοιπόν θα αισθανθούν οι ίδιοι δούλοι;
Και κοίτα "να δεις", σε τι στιγμή έγραψες το σχόλιο σου αυτό!..
Τη στιγμή που μόλις τέλειωσα μια μεγάλη φασίνα - δίωρη παρακαλώ - σε όλο το σπίτι… Στα 70 τετραγωνικά επιφάνεια δωματίων και βοηθητικών χώρων…
Στο εσωτερικό, που είχε γίνει χάλια - κι αυτό - τις τελευταίες μέρες με τις οικοδομικές εργασίες…
Δούλος λοιπόν, ΚΑΙ, σε ένα σπιτάκι που το αγαπώ…
Σπιτάκι, ξανά ευλογημένο!..
As I was walking down life's highway many years ago
I came upon a sign that read: «Heavens Grocery Store».
When I got a little closer the doors swung open wide
And when I came to myself I was standing inside.
I saw a host of angels. They were standing everywhere
One handed me a basket and said "My child shop with care."
Everything a human needed was in that grocery store
And what you could not carry you could come back for more
First I got some Patience. Love was in that same row.
Further down was Understanding, you need that everywhere you go.
I got a box or two of Wisdom and Faith a bag or two.
And Charity of course I would need some of that too.
I couldn't miss the Holy Ghost It was all over the place.
And then some Strength and Courage to help me run this race.
My basket was getting full but I remembered I needed Grace,
And then I chose Salvation for Salvation was for free
I tried to get enough of that to do for you and me.
Then I started to the counter to pay my grocery bill,
For I thought I had everything to do the Masters will.
As I went up the aisle I saw Prayer and put that in,
For I knew when I stepped outside I would run into sin.
Peace and Joy were plentiful, the last things on the shelf.
Song and Praise were hanging near so I just helped myself.
Then I said to the angel
"Now how much do I owe?"
He smiled and said "Just take them everywhere you go."
Again I asked "Really now, How much do I owe?"
"My child" he said, "God paid your bill a long long time ago."
This poem has been sent to you with love.
(03/10/2005)
Παναγιώτης:
Whatever your cross
Whatever your pain
There will always be sunshine
After the rain…
Για πάντα μαζί, σ' αυτό το ανηφόρι που το λένε ζωή...
Λένε:
«Ποιος να ξέρει στο βλέμμα του πίσω τι κρύβει…»
Λένε ακόμα:
«Μην προσπαθείς να διώξεις το σκοτάδι. Άνοιξε τρυπούλες για να έρθει το φως.».
Διαφορετικά: «Άρρωστος καιρός και η νύχτα πίσσα! Μίλια μακριά η Ανατολή…» (σύμφωνα με τον ποιητή Λευτέρη Παπαδόπουλο).
04/10/2005
Άννα : «Με τραγούδια λυπημένα, ανταμώναμε τα βράδια, και με χάδια κουρασμένα, απ' της μέρας τα σημάδια… Κι άμα δω κανένα φίλο, τρέμω μη με θυμηθεί, πεθαμένες καλησπέρες δε γουστάρω να μου πει...» (Μίλτος Πασχαλίδης)
Παναγιώτης:
Όχι στις «πεθαμένες» καθημερινές «καλησπέρες»…
Ναι, στις ολόφωτες κυριακάτικες καλημέρες!
«Μην κλαις, και μη λυπάσαι που βραδιάζει… Θα έρθει και για μας μια Κυριακή!».
ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΚΙ ΑΥΤΟ:
Ενθάρρυνση.
Κάποιος θα είναι πάντα εξυπνότερος. Το σπίτι του θα είναι μεγαλύτερο. Θα έχει ένα καλύτερο αυτοκίνητο. Τα παιδιά του θα είναι οι καλύτεροι μαθητές στο σχολείο. Και οι δικοί του ίσως να είναι από αυτούς που «πιάνουν τα χέρια τους», περισσότερο… Ωστόσο, μην τους ζηλεύετε και δεν τους αφήνετε έτσι (διότι όχι μόνο η έπαρση αλλά και η κακομοιριά είναι ολέθριος εγωισμός), να σας αγαπάνε και να το δείχνουν και έμπρακτα αυτό σε κάθε περίσταση που θα βρεθείτε.
Για… σκεφτείτε δε και το άλλο:
Το πιο δημοφιλές («μουράτο») πρόσωπο στον κόσμο μπορεί να έχει την κόλαση (την απελπισία) στην καρδιά του. Και το ο πιο ιδιαίτερα ευνοημένο πρόσωπο στην εργασία σας μπορεί να είναι άκληρο. Το πλουσιότερο πρόσωπο που εσείς γνωρίζετε (με χλιδάτη εμφάνιση «με αυτοκίνητα με βίλα… κι είχα πάντα μια σκασίλα») μπορεί κατά βάθος να είναι ή να αισθάνεται μόνο και με φτώχια ψυχική. («heartbreakingly lonely»).
Γι αυτό, δείξτε αγάπη και συμπόνια (και όχι χαιρεκακία) και γι αυτούς. Αγάπησε τον άλλον «όπως είναι». Πες στον εαυτό σου "I am too blessed to be stressed." (δεν δικαιούμαι να αγωνιώ «για την πάρτη μου», εγώ ένα ευλογημένο άτομο… Και αυτήν σου την αισιοδοξία μετάφερέ την σε όλους που χρειάζονται ενθάρρυνση.
«I can do all things through Christ who strengthens me.»
(Philippians 4:13)
The road to success is not straight. There is a curve called Failure, a loop called Confusion, speed bumps called Friends, red lights called Enemies, caution lights called Family. You will have flats called Jobs. But, if
You have a spare called Determination, an engine called Perseverance,
Insurance called Faith, a driver called Jesus, you will make it to a place
called Success.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΦΑΝΟΣ…
«Our Father, who are in Heaven, Hallowed be Thy Name, Thy Kingdom Come, Thy Will be done, on Earth as it is in Heaven. Give us this day, our daily bread and forgive us our trespasses as we forgive those who trespass against us. And lead us not into temptation but deliver us from evil.».
For Thine is the Kingdom, and the Power, and the Glory, forever.
Amen!
http://pros-ponemenous.blogspot.com/2008/09/12112005.html
Δημοσίευση σχολίου