Απόψε, συζητώ με τον φίλο μου τον θεολόγο π.Γεώργιος Βετουλάκης, και τον φίλο του (όχι σκύλο του), τον Dimitrios Andronikos, για τα μνημόσυνα…

ΔΙΑΒΑΖΩ:
π.Γεώργιος Βετουλάκης
2 ώρες πριν
Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός για την Κόλαση
 
ΣΧΟΛΙΑ
Panagiotis Michalopoulos 
Διαβάζω: «μετά το θάνατο, δεν υπάρχει τροπή μήτε μετάνοια»
Σχολιάζω: Και τα μνημόσυνα, που πουλάνε συγχώρηση και σωτηρία; Και τα κομποσκοίνια των γερόντων που βγάζουν ψυχές από την κόλαση; Χα!

Dimitrios Andronikos
Μετά το θάνατο η ίδια η ψυχή είναι ανήμπορη να κάνει κάτι ώστε να αλλάξει η θέση της. Τα μνημόσυνα και η θερμή προσευχή όμως δύνανται να αλλάξουν εστω και λίγο την θέση της ψυχης. Έστω και η μνεία του ονόματος της ψυχής δίνει μία προσωρινή ανάσα στην ψυχή. Όλα όμως έχουν να κάνουν με την φιλευσπλαχνια του Κυρίου μας. Καλή κι ευλογημένη χρονιά!

Panagiotis Michalopoulos  
αγαπητέ Dimitrios Andronikos
1. «Μετά το θάνατο η ίδια η ψυχή είναι ανήμπορη να κάνει κάτι ώστε να αλλάξει η θέση της.»
Γιατί; Μουγκή είναι; Παράλυτη είναι; Στην κατάψυξη την έχουν; Γιατί λοιπόν δεν μπορεί η ψυχή, να προσευχηθεί η ίδια -για παράδειγμα. Η ψυχή, που έτσι κι αλλιώς, είναι πιο κοντά στο θεό, εκεί ψηλά, από ότι εμείς, εδώ κάτω…
2. «Τα μνημόσυνα και η θερμή προσευχή όμως δύνανται να αλλάξουν εστω και λίγο την θέση της ψυχης.»
Άλλο τα μνημόσυνα, και άλλο η θερμή προσευχή; Και γιατί αυτά μπορούν να κάνουν κάτι; Και τι θα πει για λίγο; Και ποια θέση αλλάζουν της ψυχής;
3. «Έστω και η μνεία του ονόματος της ψυχής δίνει μία προσωρινή ανάσα στην ψυχή.»
Πόσο προσωρινή; Όσο κρατάει η μνεία του ονόματος; Και πώς ανασαίνει μια ψυχή που δεν έχει σώμα;
4. « Όλα όμως έχουν να κάνουν με την φιλευσπλαχνια του Κυρίου μας.»
Όλα αυτά, «έχουν να κάνουν» με τα παπικά συγχωροχάρτια… «Έχουν να κάνουν», με την αρχαία ελληνική θρησκεία, αυτήν του 12θεου, με τα τριήμερα μνημόσυνα, τα εννιάμερα, τα σαραντάμερα και τα ετήσια που έκαναν και εκείνοι –οι ιερείς των ειδώλων, τα οποία αντιγράψαμε και εμείς, επακριβώς!
5. «Καλή κι ευλογημένη χρονιά!»
Αμήν!
π.Γεώργιος Βετουλάκης
...αγαπητε Παναγιωτη, 
τα μνημοσυνα τα κανουμε στην Εκκλησια για την αναψυχη των ψυχων που βρισκονται στην αλλη ζωη, σε κατασταση αναμονης της κρισης του Θεου, 
κι οταν θα ελθει η ωρα Εκεινος θα αποφασισει που θα καταγει η ψυχη...
ανατροπη καταστασης και μετανοια εκ μερους της ψυχης εν τω Αδη ασφαλως δεν υπαρχει... 
(π.Γεωργιος Βετουλακης, θεολογος...)

Dimitrios Andronikos 
Πήγαινε στο 4ο Λυκειο Ιλιου 
Τόπος διαμονής: Peristéri, Attiki, Greece 
Τόπος καταγωγής: Αθήνα · Έζησε σε Καναδά
Panagiotis Michalopoulos,
Δεν υπάρχει ουσία να συνεχίσω μία κουβέντα με έναν άνθρωπο που φαίνεται ότι σίγουρα δεν θέλει να προσπαθήσει να κατανοήσει πράγματα. 
Καλή συνέχεια στις αναζητήσεις σας.
https://www.facebook.com/g.vetoul/posts/1144239885694787 

ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΑ:
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΔΑΣΗΣ, είπε...
Ο άνθρωπος εν ζωή βρίσκεται είτε στον Παράδεισο, είτε στον Άδη. 
Όταν πεθάνει, τότε υφίσταται την μερική κρίση, που είναι ο αρραβώνας της μελλούσης ζωής.
Οπότε συνεχίζεται η ζωή του θανόντα, είτε στον Παράδεισο, είτε στον Άδη. 
Με την β΄ παρουσία γίνεται η τελική κρίση, που είναι οι σφραγίδες και υπογραφές, είτε στην Βασιλεία των Ουρανών, είτε στην Κόλαση.
Επομένως, αν δεν ζεις από τώρα την Βασιλεία των Ουρανών, δεν πρόκειται να την ζήσεις ποτέ πλέον.
P. MICHALOPOULOS είπε...
Οπότε, μετά θάνατον, έχουμε αυτήν την μερική κρίση… Που οπωσδήποτε θα είναι οριστική και αμετάκλητη… Της λείπουν όμως -λέτε, οι σφραγίδες και οι υπογραφές, της Ημέρας Εκείνης… Δεδομένες ωστόσο και αυτές… Έτσι;
Επομένως, τα μνημόσυνα είναι ένα σκέτο εμπόριο ψυχών, μια μεγάλη παπαδική απάτη, μια καραμπινάτη θρησκοληπτική κοροϊδία, αφού δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτε.
Και βέβαια, μια ψυχή που πέρασε στην αιωνιότητα, δεν μετρά με τον δικό μας τον χρόνο. Την κοροϊδεύουμε λοιπόν με τα περιοδικά αυτά μνημόσυνα, τα τριήμερα, τα εννιάμερα τα σαραντάμερα και τα ετήσια.
P. MICHALOPOULOS είπε...
Επίσης, έχω την εντύπωση ότι μια ψυχή ευρισκόμενη σε αυτήν την μερική κρίση, δεν θα βαρεθεί στο να κάθεται εκεί, "στη στάση" που λέγεται είτε Παράδεισος, είτε Άδης, και να περιμένει μέρες ή χρόνια ή αιώνες για να έρθει αυτή η τελική κρίση…
Φαντάζομαι, ότι αυτό -το μέσο διάστημα, θα είναι χρόνος αστραπή…
Σαν λίγες ώρες, μιας αρχικά συννεφιασμένης μέρας, που στην πορεία της γίνεται λαμπρή και φωτεινή, από τον Ήλιο της Δικαιοσύνης…
P. MICHALOPOULOS είπε...
Για ποια τριήμερα μιλάμε τότε;
Ούτε καν τρίωρη -που λέει ο λόγος, δεν θα είναι για την ψυχή, αυτή η αναμονή.
Και αν μάλιστα είναι και αγία ψυχή, που όχι μόνον δεν θα έχει ανάγκη τις δικές μας τις προσευχές (μνημόσυνα, κομποσκοίνια, κλπ), αλλά –αντίθετα, εμείς θα έχουμε την ανάγκη για την μεσιτεία της, για το θαύμα της (π.χ. Ελευθέριος, Φανούριος, Προκόπιος, κλπ), την ανάγκη για την επικοινωνία μαζί της - μέσω π.χ, μιας (θαυματουργής βέβαια) εικόνας…
Δεν ξέρω αν υπάρχει χρόνος -για αυτήν την ψυχή για κάτι τέτοιο, όταν ταξιδεύει ήδη, και με ταχύτητα ασύγκριτα μεγαλύτερη και από εκείνην του φωτός -να πούμε, στο να βρεθεί στο μεγάλο ραντεβού με Εκείνον…
Και δεν ξέρω αν σε αυτό έχουμε κάποια εξαίρεση, στην επέμβαση δηλαδή την αγγελική, αν παραδεχτούμε ως αληθινή την διδασκαλία περί προσωπικού φύλακα αγγέλου.
P. MICHALOPOULOS είπε...
Αυτά λοιπόν σχετικά με την προσωρινή αυτή, την ΕΚΕΙ, μετά θάνατον πνευματική ζωή… Αυτά, και με τη ζωή ΕΔΩ, την υλιστική ζωή, αυτήν της κομπίνας των μνημοσύνων…
Έτσι τουλάχιστον την φαντάζομαι εγώ… 
Και νομίζω ακόμα, ότι αυτή ήταν και η σκέψη κάποιου γέροντα, κάποιου σύγχρονου αγίου μας, που έλεγε ότι για όσους φεύγουν, δεν υπάρχει αυτή η θανατίλα που βλέπουμε εμείς οι ζωντανοί…
Φεύγουν λέει, μια νύχτα «κοιμισμένοι» σωματικά, και το ίδιο το πρωί, ξημερώνονται ολοζώντανοι, αναστημένοι, στην Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου…
Την οποίαν και θα προλάβουν –στο να απαντήσουν τον Χριστό μας, πιο γρήγορα και από εμάς τους ζωντανούς ακόμα… Που εμείς τότε θα αλλαχτούμε ακαριαία -όπως λέει και ο λόγος του θεού, και θα τους ακολουθήσουμε!..
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΔΑΣΗΣ, είπε...
1/ Οι ψυχές τόσο στον Παράδεισο, όσο και στον Άδη, τόσο στην Βασιλεία των Ουρανών, όσο και στην Κόλαση είναι εκτός χώρου και χρόνου.
2/ Δεν υπάρχουν θαυματουργές και μη θαυματουργές εικόνες. Την θαυματουργία επιτελεί ο ίδιος ο Χριστός και το αποτέλεσμα εξαρτάται από την πίστη του θαυματουργούμενου.
3/ Με τα μνημόσυνα και τις ελεημοσύνες υπάρχει κάποια μικρή βελτίωση στη κατάσταση των κεκοιμημένων, είτε ευρίσκονται στον Παράδεισο, είτε στον Άδη.
Βέβαια, όλοι οι κοιμηθέντες ευρίσκονται στο ίδιο περιβάλλον. Η διαφορά είναι ότι οι μεν βλέπουν την θεία Δόξα, ως φως λαμπρόν, ενώ οι δε δεν βλέπουν τη θεία Δόξα, αλλά την αισθάνονται ως πυρ φλέγον. Τα περί πιλαφιών και καζανιών είναι παραμύθια της Χαλιμάς. Οι άγιοι Γρηγόριος Νύσσης και Μάξιμος Ομολογητής λένε, ότι η φιλευσπλαχνία του Θεού θα νικήσει τελικά την δικαιοσύνη του και έτσι θα επέλθει η σωτηρία των πάντων.
P. MICHALOPOULOS είπε...
1. «Οι ψυχές τόσο στον Παράδεισο, όσο και στον Άδη, τόσο στην Βασιλεία των Ουρανών, όσο και στην Κόλαση είναι εκτός χώρου και χρόνου.»
Έχουν όμως μια τόση δα μικρή τοπική διαφορά… Ένα χάσμα, που λέει και η παραβολή του φτωχού Λαζάρου και του άσπλαχνου πλούσιου. Ένα κάθετο χάσμα, σαν απύθμενο πηγάδι ένα πράγμα… Όπου άλλοι είναι επάνω, και άλλοι είναι κάτω…
P. MICHALOPOULOS είπε...
2. «Με τα μνημόσυνα και τις ελεημοσύνες υπάρχει κάποια μικρή βελτίωση στη κατάσταση των κεκοιμημένων, είτε ευρίσκονται στον Παράδεισο, είτε στον Άδη.»
Α.) Αυτοί που βρίσκονται επάνω ψηλά στον ουρανό, θα μπορούν -ανάλογα με το κόστος του μνημοσύνου (πρώτης δεύτερης ή τρίτης κατηγορίας), να έχουν για παρέα τους, κάθε φορά που μνημονεύονται, όλο και περισσότερα αγγελάκια, θηλυκά ή αρσενικά -παιδάκια αν είναι δυνατόν -και κατά προτίμησαν ξεβράκωτα, όπως αυτά αγιογραφούνται στις παπικές εικόνες…
Β.) Αυτοί δε που είναι κάτω, να έχουν ανάλογη μείωση, σε ένα ή περισσότερα αραπάκια διαβολάκια (ταγκαλάκια κατά Παΐσιον), στο να ασκούν επάνω τους άγριο ομαδικό σεξ.
P. MICHALOPOULOS είπε...
3. «Πού πορευθώ από του Πνεύματός σου και από του προσώπου σου πού φύγω;» (Ψαλμ. ρλ η` 6) 
«Εάν αναβώ εις τον ουρανόν» (σ.σ. στον παράδεισο, στη γειτονιά των αγγέλων, που πάνε όλοι οι διάσημοι δικοί μας, οι καλλιτέχνες, να πούμε), «συ υπάρχεις εκεί.», ως μόνος δραγουμάνος και γενικός δερβέναγας… «Εάν καταβώ εις τον Άδην, πάρει.» Στον γνωστό Άδη, στα έγκατα της γης, όπου και οι φωτιές της κόλασης… 
«Ότε κατήλθες προς τον θάνατον…» Χριστέ, Τότε τον Άδην ενέκρωσας!» 
Αυτόν τον νεκρωμένο Άδη λοιπόν, τον ξέθαψαν οι παπάδες, και τον χρησιμοποιούν σαν μπαμπούλα… Μόλις πεθάνεις σου λένε, πας στην κόλαση… Εκεί όμως, θα καίγεσαι λιγότερο με ένα μνημόσυνο. Απόδειξη, ότι και όλες οι ορθόδοξες –οι βυζαντινές αγιογραφίες, έτσι δείχνουν την κόλαση… Κάτω βαθειά, με μια πύρινη λάβα να ρέει εκεί… Και να καίγονται οι κακοί, βασανιζόμενοι από δαίμονες δεσμοφύλακες… Οι άλλοι δε, οι καλοί, να είναι ψηλά, πάνω από τα σύννεφα!
P. MICHALOPOULOS είπε...
4. «Οι άγιοι Γρηγόριος Νύσσης και Μάξιμος Ομολογητής λένε, ότι η φιλευσπλαχνία του Θεού θα νικήσει τελικά την δικαιοσύνη του και έτσι θα επέλθει η σωτηρία των πάντων.»
Α.) Και οι παπικοί, το ίδιο λένε… Αν δεν σωθείς με τα συγχωροχάρτια, θα σωθείς με το καθαρτήριο πυρ…
Β.) Ακόμα και οι ινδουιστές, και άλλοι που πιστεύουν στην μετεμψύχωση, κάτι παρόμοιο προσδοκούν…
Αν είσαι καλός, τότε στην άλλη ζωή αμείβεσαι εισερχομένος αμέσως σε κάποιο ανώτερο σώμα… Αν όμως είσαι κακός, τότε για να το καταφέρεις αυτό, θα πρέπει να περιπλανάσαι ανάλογα πόσες φορές, και ανάλογα -μετεμψυχωμένος, σε λιγότερο ή περισσότερο κακά όντα…
Χα!
ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΑ:
π.Γεώργιος Βετουλάκης
...ενας ανθρωπος που επεσε σ' ενα βαθυ πηγαδι δεν μπορει να βγει μονος του, δεν μπορει ν' αλλαξει την θεση του, εκτος και μπορεσουμε να το βοηθησουμε εμεις...και ο Θεος ειναι συνεργος!!!
Panagiotis Michalopoulos
Σε ποιο πηγάδι πέφτει, όποιος πεθαίνει; Τον Άδη, θεωρείτε σαν πηγάδι;
π.Γεώργιος Βετουλάκης
...τον τοπο που βρισκονται οι ψυχες & αναμενουν την κριση του Θεου...
αδη τον ελεγαν οι αρχαιοι ελληνες...
Panagiotis Michalopoulos
1. Και γιατί τον θεωρείτε πηγάδι αυτόν τον τόπο;
2. Ο Χριστός με την Ανάσταση του, δεν τον νέκρωσε τον Άδη; Εσείς τότε γιατί τον ξεθάβετε και μας τον προβάλετε σαν μπαμπούλα; 
π.Γεώργιος Βετουλάκης
...ο αδης ειναι τοπος προσωρινης παραμονης & οχι προσωπο (μπαμπουλας)
...Δηλαδη, εαν στο σπιτι που μενουμε σημερα, αισθανομαστε ασχημα, φταιει το σπιτι η καποιο προβλημα εχουμε εμεις; Μαλλον, φταιμε εμεις...
Panagiotis Michalopoulos
Εγώ δεν είπα ότι είναι πρόσωπο. Εσείς είπατε ότι είναι πηγάδι, αυτό που οι αρχαίοι ονόμαζαν Άδη.
Και σας ρώτησα: Γιατί όλοι οι πεθαμένοι πέφτουν σε πηγάδι; Γιατί να πηγαίνουν όλοι στον Άδη, ο οποίος μάλιστα καταργήθηκε;
Ψέλνουμε: «Ότε κατήλθες προς τον θάνατον…» Χριστέ, Τότε τον Άδην ενέκρωσας!»
π.Γεώργιος Βετουλάκης
...ο υμνος της εκκλησιας αναφερεται στην καθοδο του Χριστου στον Αδη και στην λυση των δεσμων των προ καθοδου & προ αιωνων ευρισκομενων...
εχουμε την πρωτη κριση...
πριν την τελικη & καθολικη (ολων των ανθρωπων)... 
Panagiotis Michalopoulos
Διαβάζω:
Εὐχαὶ συγχωρητικαί.
Ὁ Θεὸς τῶν πνευμάτων καὶ πάσης σαρκός, ὁ τὸν θάνατον καταπατήσας, τὸν δὲ διάβολον καταργήσας καὶ ζωὴν τῷ κόσμῳ σου δωρησάμενος· αὐτός, Κύριε, ἀνάπαυσον τὴν ψυχὴν τοῦ κεκοιμημένου δούλου σου…
Σχολιάζω:
Λέτε τέτοια πράγματα σε κηδείες και μνημόσυνα; 
Ότι καταργήθηκε ο Διάβολος; 
π.Γεώργιος Βετουλάκης
...Φυσικα και καλα τα λεμε...
Panagiotis Michalopoulos 
Ότι καταργήθηκε ο Διάβολος;
π.Γεώργιος Βετουλάκης
...μηπως θα πρεπε στην συνεχεια να τα πουμε απο κοντα;;;
γιατι οπως παμε θα φτασουμε το Πασχα...
Panagiotis Michalopoulos
Το ξέρω πως σας κούρασα! 
Αλλά και στο Πάσχα να φτάσουμε συζητώντας, θα δούμε εκεί τον Χριστό στο Σταυρό να λέει στον μετανοιωμένο ληστή:
«Αλήθεια σου λέω… σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο!».
(Δεν του έδωσε ραντεβού σε κανένα πηγάδι, σε κανέναν Άδη!)
π.Γεώργιος Βετουλάκης
...Σωστα, τον ληστη ηθελε να εισαγει στον Παραδεισο...
σε λιγο θα μου πεις οτι δεν θα γινει Δευτερα Παρουσια και η Κριση του Θεου, για να τακτοποιηθουν οι ανθρωποι οπου ανηκουν...
να ξεχωρισθουν τα προβατα απο τα εριφια...
Panagiotis Michalopoulos
Μη θέλετε να γίνετε και προφήτης! Δεν θα σας πω κάτι τέτοιο, ούτε σε λίγο, ούτε και αργότερα!
Άδης και Παράδεισος είναι μαζί τώρα, και είναι μόνο για ψυχές…
Και δεν είναι τόπος, ούτε πηγάδι με ταγκαλάκια με κέρατα, ούτε και σύννεφα με αγγελάκια με άρπες… Αλλά είναι τρόπος βιωματικός, της μεταβατικής μετά θάνατον ζωής, είναι η μερική κρίση, πριν την τελική.
Η επομένη φάση, είναι η Β΄παρουσία του Κυρίου, είναι η ανάσταση των νεκρών, είναι μετάβαση από τον παράδεισο στη βασιλεία των ουρανών, και από τον Άδη στην κόλαση. 
π.Γεώργιος Βετουλάκης
...εαν θελεις, να ασχοληθουμε με καποιο αλλο θεμα, γιατι θεωρω αυτο που απο χθες συζηταμε...το εξαντλησαμε...
Panagiotis Michalopoulos
Όχι, δεν είναι έτσι ακριβώς! Αυτό, το συζητούσα προχθές με το σκύλο σας. Που είπε ότι δεν συζητά άλλο μαζί μου διότι είμαι ανεπίδεκτος μαθήσεως. Και εσείς τον ευλογήσατε… Και μείναμε εκεί…
Σήμερα, σας έβαλα κι εσάς κανονικά στη συζήτηση, κοινοποιώντας σας, την σχετική ανάρτηση μου, στο μπλογκ μου.
Πράγματι, εσείς αντέξατε περισσότερο από τον σκύλο σας.
Και είστε σεις, που πραγματικά εξαντληθήκατε από επιχειρήματα, και όχι η συζήτηση μας, που είναι μεν ωφέλιμη -για όσους μας παρακολουθούν, επιζήμια όμως –όπως φαντάζεστε, για το γόητρο σας ως θεολόγου. Και επιζήτητε απεγνώσμενα, την διακοπή, το κουκούλωμα.
Άντε γεια σας λοιπόν!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

O πιο πάνω εικονιζόμενος χρήστης «π.Γεώργιος Βετουλάκης», όχι μόνον εξαναγκάστηκε σήμερα σε διάλογο, μετά το χθεσινό εναντίον μου ξαμόλλημα του φίλου –σκύλου του… 
Αλλά φαίνεται ότι αισθανόμενος επίσης εκτεθειμένος -θορυβημένος από την δημοσιότητα που έδωσε στον διάλογο μας η σχετική ανάρτηση μου στο μπλογκ μου το «χαίρετε»… πού παρουσιαζόταν με εικόνα προφίλ του να είναι σε μια ταράτσα (πάνω φωτο), όπου μάλλον κάποιο ζευγάρι αρραβώνιαζε… 
Έσπευσε λοιπόν σήμερα, να αλλάξει αυτήν την φωτο του προφίλ του, με μια πιο ιεροπρεπή (αυτήν δίπλα), με τον εαυτό του να ποζάρει κάτω από μια μεγάλη εικόνα αγίου στο εικονοστάσι του. Χα!
ΝΕΟ ΣΧΟΛΙΟ:
ΣΧΟΛΙΟΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΔΑΣΗΣ, είπε... 
1/ Το χάσμα στην παραβολή του πλούσιου και του Λάζαρου δεν είναι τοπικό, αλλά τροπικό.
2/ Τα όβολα κατά τα μνημόσυνα δεν παίζουν κανένα λόγο στη σωτηρία της ψυχής.
3/ Οι άγγελοι, ούτε ξεβράκωτοι είναι, ούτε βρακωμένοι. Οι άγγελοι, ως ασώματοι δεν γίνονται αντιληπτοί.
4/ Το "αναβώ εις τον Ουρανόν" και το "καταβώ εις τον Άδην" είναι τρόπος και όχι τόπος ζωής.
5/ Ο Χριστός, ως άνθρωπος κατήλθε στον Άδη για 3 ημέρες και δίδαξε. Όσοι πίστευσαν στο κήρυγμά του, τους έβγαλε από εκεί σπάζοντας τις πόρτες του Άδη και ταυτόχρονα άνοιξε τις πύλες του Παραδείσου (που ήταν κλειστές μετά το παράπτωμα του Αδάμ) και οι σωσμένοι εισήλθαν στον Παράδεισο.
6/ Οι Γρηγόριος και Μάξιμος λένε , ότι όλοι θα σωθού, αλλά η Εκκλησία δεν το δέχτηκε.
7/ Ο Παπισμός δέχεται 3 καταστάσεις: Παράδεισο, Καθαρτήριο, Άδη. Στη μεσαία κατάσταση του Καθαρτηρίου χρειάζονται τα συγχωροχάρτια, τα οποία συνοδεύονται με όβολα.
8/ Η Εκκλησία δεν δέχεται την μετεμψύχωση.
9/ Στα μνημόσυνα οι ιερείς διαβάζουν: "τον θάνατον καταπατήσας, τον δε διάβολον καταργήσας". Αυτό αποτελεί λάθος. Αν συμβαίνει όντως αυτό, τότε σημαίνει, ότι δεν υπάρχει διάβολος, οπότε "βαράτε βιολιτζήδες". Το σωστό είναι, ότι συμβαίνει το ανάποδο: "τον θάνατον καταργήσας, τον δε διάβολον καταπατήσας".
Panagiotis Michalopoulos