Μαλακίας το Ανάγνωσμα: «Ο Σταυρός με το Τίμιο Ξύλο – Αληθινό περιστατικό…» Με πρωταγωνιστή τον μάγο Άγιο Πορφύριο, τον Μαλακασιανό. (Μήλεσι, Αττικής)

ΔΙΑΒΑΖΩ:
Ο Ι.Ν.Μ.του Σωτηρος Πλαταμωνα Πιεριας κοινοποίησε ένα σύνδεσμο, από το "ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ"
2 ώρες πριν
Ο Σταυρός με το Τίμιο Ξύλο – Αληθινό περιστατικό με τον Άγιο Πορφύριο

https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=447230005665372&id=100011351294962
Έχουν περάσει πολλές δεκαετίες από τότε που ο Άγιος Πορφύριος, επιστρέφοντας από ένα ταξίδι που είχε κάνει στο Άγιον Όρος ή στους Άγιους Τόπους (σ.σ. ή στου κώλου του, την τρύπα), αυτή τη στιγμή δεν είμαι σε θέση να θυμηθώ, θέλησε να μου δείξει κάτι πολύτιμο που είχε μαζί του.
 
Για το λόγο αυτό, με κάλεσε μέσα στο Ιερό του Ναού του Αγίου Γερασίμου της Πολυκλινικής Αθηνών και, αφού πρώτα έλεγξε μη μας βλέπει κανείς άλλος (σ.σ. εγώ νόμιζα οτι θα μου έβαζε και χέρι), έβγαλε μέσα από τη βαθιά τσέπη του, μια μεγάλη θήκη.
Έκανε τον σταυρό του και ασπάσθηκε αυτή τη θήκη τρεις φορές. Μετά απευθύνεται σε μένα και, με πολύ σοβαρότητα, με ρώτησε αν γνωρίζω τι κρύβει μέσα αυτή η θήκη (σ.σ. για μάγο με πέρναγε και μένα;). Του απάντησα αρνητικά και τον παρακάλεσα να μου αποκαλύψει ο ίδιος.
 
Εκείνος, με μεγάλη ευλάβεια σταύρωσε την θήκη που μου έδειξε (σ.σ. για να την αγιάσει ο μαλάκας)  και στη συνέχεια την άνοιξε. Αμέσως, ο χώρος άρχισε να ευωδιάζει! Μια ευωδία που, εγώ τουλάχιστον (σ.σ. σαν ζώον), δεν είχα ποτέ ξανααισθανθεί.
Ανοίγοντας την θήκη, παρατήρησα αμέσως (σ.σ. στην αρχη έλεγα οτι θα πεταχτεί το φιδάκι ο Διαμαντής) ότι μέσα της πειείχε έναν ωραιότατο, σκαλιστό ξύλινο Σταυρό, μήκους μια μεγάλης ανδρικής παλάμης (σ.σ. κανονικό και για πέος, μήκος, σε πορνό φιλμ) και πάχους 2 με 3 εκατοστών (σ.σ. μια ίντζα περιπου). 
Τόσο ωραίο Σταυρο (σ.σ. μα την Παναγία), δεν ξανάδα στη ζωή μου! 
Επρόκειτο για ένα κομψοτέχνημα ανυπολόγιστης αξίας (σ.σ. πάνω και από τα χρήματα μιας μεγάλης τράπεζας, μπορώ να σου πω) ! Έμεινα κατάπληκτος και άφωνος!
 
Ο Άγιος Πορφύριος πήρε στα χέρια του τον Σταυρό (σ.σ. τον έβγαλε απο το κουτί), και σταυρώθηκε τρεις φορές. Τον ασπάσθηκε με πάθος και ευλάβεια και, στη συνέχεια, άρχισε να με σταυρώνει για πολλή ώρα (σ.σ. όσο ένα μεροκάματο, μπορώ να σου πω), ενώ τα άγια χείλη του ψέλλιζαν (σ.σ. μπουρ-μουρ-μπουρ) διάφορα τροπάρια. 

Όταν τελείωσε, μου έδωσε και ασπάσθηκα τον Σταυρό και μου Τον έδωσε να Τον δω.
Τον περιεργάστηκα για πολλή ώρα (σ.σ. όσο ένα μεροκάματο, μπορώ να σου πω), και θαύμαζα την λεπτότητα της τέχνης και την σοφία του καλλιτέχνη και δημιουργού του! Ακόμη, προσπαθούσα να διακρίνω μέσα από τα κενά του γλυπτού ξύλου τι περιείχε αυτός ο Σταυρός και ανέδυε μια τέτοια ευωδία. 
Δεν μπορούσα όμως να δω τίποτε (σ.σ. μπουκαλάκια, ή σωλινάκια, κλπ) μα τίποτε (σ.σ. μα την Παναγία, σου ξαναλέω)! 
Από αυτήν, όμως, την περιέργεια θέλησε να με βγάλει ο Άγιος Παππούλης.
Τι κοιτάς; Ξέρεις τι κρατάς τώρα στα χέρια σου;
– Όχι.
– Ό-τι και να σου πω, λίγο είναι! Κρατάς το Ξύλο της Ζωής. Κρατάς το Τίμιο Ξύλο! Το Ξύλο, που άγγιξε το ίδιο το Σώμα του Θεού. Το Ξύλο, που είναι ποτισμένο με το Αίμα του Χριστού μας! Το Ξύλο, που ανασταίνει νεκρούς και τρέπει σε φυγή τις λεγεώνες των δαιμόνων! Πώς, λοιπόν να μην ευωδιάζει; 

Τώρα για να διαπιστώσεις τι δύναμη και τι θεία Χάρη έχει το Τίμιο Ξύλο, που βρίσκεται σε όλο το εσωτερικό μέρος του Σταυρού αυτού και καλύπτει πολλά τετραγωνικά εκατοστά σε συμπαγή πλάκα, θα σε παρακαλέσω να κάνεις ακριβώς αυτό που θα σου υποδείξω εγώ τώρα. Θα κρατήσεις τον Σταυρό με τα δυο σου χέρια. Στη συνέχεια θα Τον φέρεις στο στόμα σου. Εκεί, θα τον καλύψεις όλον και με τις δυο χούφτες, τόσο δυνατά και με τέτοιον τρόπο, ώστε να μην εισέρχεται από πουθενά αέρας. Μετά, θα προσπαθήσεις να εισπνεύσεις. Όσο μπορείς πιο βαθειά από το στόμα σου, που επάνω θα είναι κολλημένος ο Σταυρός. Θα κρατήσεις την αναπνοή σου, όσο περισσότερο μπορείς και, μετά την εκπνοή του αέρος, θα μου πεις τι αισθάνθηκες. Να, θα κάνεις αυτό ακριβώς, που θα κάνω εγώ πρώτα, Και μου έδειξε και στην πράξη τι ζητούσε από μένα.
Την ώρα όμως που εισέπνευσε βαθειά, εγώ έβλεπα ένα Παππούλη, πού διαφορετικό, το πρόσωπο του, έλαμπε! Τα μισόκλειστα μάτια του, άστραπταν! Ο νους του δεν πρέπει να ήταν εκεί. Και ίδιος, θαρρώ, πως βρισκόταν σε άλλον κόσμο! 
[...]
Εγώ εκείνη την ώρα συναισθάνθηκα όλη την γύμνια μου, όλες τις ελλείψεις μου και όλα τα κενά που παρουσίαζα σαν χριστιανός, συγκρινόμενος, ενωπίος ενωπίω, με τον Πνευματικό μου Πατέρα. Γι΄ αυτό ακριβώς είχα καταληφθεί από ντροπή και δέος […]
http://www.vimaorthodoxias.gr/peri-zois/o-stavros-me-to-timio-xilo-alithino-peristatiko-me-ton-agio-porfirio/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook