Ο σοφός γέροντας (φωτο), καθόταν κάπου -εκεί ψηλά, πάντα στο μακρινό υπερπέραν βέβαια…

ΔΙΑΒΑΖΩ:

ΣΧΟΛΙΑΖΩ:
Ο σοφός γέροντας (φωτο), καθόταν κάπου -εκεί ψηλά, πάντα στο μακρινό υπερπέραν βέβαια… 
Χωρίς να φαίνεται πού ακριβώς κάθεται… Σαν να μην υπάρχει καμία καρέκλα…
Έδωσε λοιπόν -με το περιστέρι (φωτο) στον δωδεκάχρονο νεαρό μαθητή του (φωτο), τα πρώτα φώτα της γνώσης -δες βιβλίο… 
Και τον εξαπέστειλε –διακτινιζόμενο, στο ναό, για να φωτίσει και τους ιερείς εκεί… 
Μια κυρία τότε, πήγε και τον πήρε από εκεί, και του είπε, «Πού χάθηκες; Ο πατέρας σου ο Ιωσήφ και εγώ, σε ψάχνουμε!». 
Και στα 30 του ο νεαρός ξαναπήγε στο ναό, για να τους κηρύξει πάνω στη βίβλο. Και οι συμπατριώτες του, είπαν τότε: «Από πού τα έμαθε όλα αυτά τα γράμματα αυτός ο γιος του μαραγκού; Μήπως πήγε στο Θιβέτ, και κατέβασε κρυφά από εκεί τα κομποσκοίνια, τα κεριά τα λιβάνια και τα καντήλια;» 
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=154346655017632&set=t.100011692845091&type=3&theater

ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΑ:
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΔΑΣΗΣ, είπε...
Οι διάφοροι Αρειανοί (π.χ. Μάρτυρες του Ιεχωβά) αγάλλονται βλέποντας αυτή την εικονογραφία, καθότι μετά από 17 αιώνες δικαιώνονται, για το ρηθέν υπό του Αρείου για το Χριστό, ότι "ην ποτέ, ότε ουκ ήν", δηλ. "ήταν κάποτε, όπου δεν υπήρχε".
Αυτή η εικονογραφία παραβαίνει ακόμη και το δόγμα της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, που γνωμάτευσε, ότι "ζωγραφούμεν α είδομεν". Είδε κανείς τον Πατέρα και εμείς δεν το γνωρίζουμε; Μπορεί ποτέ να δει το κτιστό (που είναι ο άνθρωπος) το άκτιστο (που είναι ο Θεός Πατέρας και το άγιο Πνεύμα); Μόνον ο Χριστός (που είναι άκτιστος και κτιστός) μπορεί να οραθεί και μόνον με την ανθρώπινη φύση και όχι τη θεία.

P. MICHALOPOULOS είπε... 
«Οι διάφοροι Αρειανοί (π.χ. Μάρτυρες του Ιεχωβά) αγάλλονται βλέποντας αυτή την εικονογραφία, καθότι μετά από 17 αιώνες δικαιώνονται, για το ρηθέν υπό του Αρείου για το Χριστό, ότι "ην ποτέ, ότε ουκ ήν", δηλ. "ήταν κάποτε, όπου δεν υπήρχε".»
Και φυσικά θα εννοείτε την παράσταση αυτή της αγίας τριάδας, όπου ο θεός Πατέρας εμφανίζεται να είναι γέρος, και ο Υιός είναι σαν ένας νέος δίπλα του, ή σαν μικρό παιδί στην αγκαλιά του. Έτσι;
Και να φανταστείτε ότι αντιγραφή αυτής της ανάρτησης μου –με την εικόνα αυτή, από εδώ από το μπλογκ, στη σελίδα μου στο facebook, έφερε εκεί –στο «χρονολόγιο» μου, κάποιον «ορθόδοξο», για να σχολιάσει… Όχι αρνητικά για την εικόνα αλλά με αισχρολογίες εναντίον μου. 
Ότι τα βάζω λέει με το θεό, και με τον άγιο Παΐσιο... 
Μετά, απόρησε που έχω τόσους πολλούς ιερείς «φίλους» εκεί… 
Και στο τέλος, με διαολόστηλε κιόλας! 
Δεν θεώρησα δε απλή σύμπτωση το ότι λίγο πριν σε ένα άλλο θέμα, είχα μια συζήτηση με έναν παλαιοημερολογίτη… Και συμπέρανα ότι ενδεχομένως να μπήκε και αυτός, σφήνα, ως θιγόμενος ομοϊδεάτης, για να βγάλει το άχτι του! Χα!