Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2016

Καλό ξημέρωμα, καλό σαββατοκύριακο!

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10153830103598794&set=a.41279013793.48451.765028793&type=3&theater
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , ,

5 σχόλια:

P. MICHALOPOULOS είπε...

ΔΙΑΒΑΖΩ:
Λήψη (από τα Τουρκοβούνια) της Ακρόπολης που σπάνια πετυχαίνεις.
Σε πρώτο πλάνο διακρίνεται η Αίγινα ("τσίμπλα στο μάτι των Αθηναίων" κατά τον Περικλή) και σε δεύτερο οι ακτές της Αργολίδας.

16 Ιανουαρίου 2016 στις 3:07 π.μ.
stavroula είπε...

Καλο Σαββατοκυριακο επισης. Περασαμε για μια καλησπερα και λιγη αναγνωση αρθρων στο ΧΑΙΡΕΤΕ :)

16 Ιανουαρίου 2016 στις 11:50 μ.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Χαίρετε Σταυρούλα μας!
Καλωσορίσατε στο φτωχικό μας -το «χαίρετε»!
Χαιρόμαστε πολύ που σας βλέπουμε… Και στο χάρτη -όταν μας επισκέπτεστε, και τώρα που μας σχολιάζετε!
Καλό σαββατόβραδο στη Βιρτζίνια, και καλή Κυριακή!
Ο θεός μαζί σας, αγαπημένα μας -ξενιτεμένα αδέλφια! :)

17 Ιανουαρίου 2016 στις 4:00 π.μ.
stavroula είπε...

Σημερα Ο Γεναρης ριχνει τις πρωτες νιφαδες, εαν σκεφτεις οτι ολη αυτη την εποχη και στις γιορτες ηταν σαν ανοιξη.
Καλη συνεχεια :)

17 Ιανουαρίου 2016 στις 6:51 μ.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Κάνοντας ζάπινγκ με το τηλεκοντρόλ, είχα δει τυχαία τις μέρες αυτές σε κάποιο ξένο κανάλι, να δείχνει την περιοχή σας στο δελτίο καιρού, και μου έκαναν εντύπωση αυτές οι ανοιξιάτικες όπως λες κι εσύ καιρικές συνθήκες, και σας σκέφτηκα... ότι τη φορά αυτή δεν θα είχατε χιόνια στους δρόμους και έλκηθρα στις αυλές σας και χιονισμένα δέντρα.
Χαίρομαι λοιπόν που τώρα επιτέλους άλλαξε το τοπίο! Να είστε καλά, και να το χαίρεστε αυτό το όμορφο πρώτο χιόνι!
Και εμείς εδώ είχαμε ανοιξιάτικο καιρό, και έχουμε ακόμα! Φάνηκε αυτό από το φθινόπωρο ακόμα, που έκανε τέτοια καλοκαιρία όπως ακριβώς και πριν από 5 χρόνια. Ήταν τότε που έφυγε η κυρία Ελένη (13/11/2010), και εγώ που άλλοτε έπαιρνα προφυλάξεις στο κρύο, βγήκα στην αυλή και άρχισα τα έργα ανακαίνισης που κρατούν ακόμα και σήμερα. Ήταν ένα δώρο τότε αυτό για μένα, διότι μπορούσα να βγαίνω πιο άνετα, και να μη μου φανεί τόσο βαριά (με ένα κλείσιμο στο σπίτι) εκείνη η ξαφνική εγκατάλειψη.
Ο ίδιος λοιπόν καιρός και τώρα, τέτοια εποχή, 5 χρόνια μετά, και τον χαίρομαι ξανά με τις καθημερινές εξόδους μου!
Χθες μάλιστα ήμουν με τον κύριο που φτιάχνει τον κήπο στην πρόσοψη του σπιτιού, και είχε έναν αέρα, να μας πάρει και να μας σηκώσει! Αέρα ζεστό όμως! Αερόθερμο νοτιάς, κέρδος για εμάς –τα γεροντάκια, κέρδος -και- στα καύσιμα! Χα!
Σήμερα Κυριακή, αργούμε από καλλωπιστικές εργασίες, αλλά πάρα το ότι οι μετεωρολόγοι μας είχαν κάνει πρόβλεψη για χιόνια, εμείς εδώ έχουμε ακόμα άνοιξη! Άπλωσα και τα στρωσίδια του κρεβατιού μου στα κάγκελα της βεράντας -όλη μέρα, για να αεριστούν! Χα!

Σημαδιακό;
Σαν να φαίνεται ότι επέστρεψε (σαν εκείνη την "χριστουγεννιάτικη νύχτα" του Ντίκενς) σαν να επέστρεψε η κυρία Ελένη, με το καλό της το πνεύμα αυτή τη φορά, και να περιπλανάται αόρατη -σαν νεράιδα στον κήπο, και να μας θυμίζει έτσι και εκείνο τον καλοκαιρινό καιρό της αναχώρησης της -με εκείνο το κακό της το πνεύμα τότε (13/11/2010), που το πήρε και μαζί της και ησύχασα! Χα!

ΥΓ
Έχω δε μια (έκτη;) διαίσθηση, ότι θα φανεί ξαφνικά στην πόρτα του διπλανού σπιτιού, στο σπίτι της φιλενάδας της -της κυρίας Ασπασίας, και θα με φωνάξει με εκείνη τη γλυκεία φωνή που έχω να την ακούσω από τότε που ήμασταν αρραβωνιασμένοι, και θα μου πει: «Παναγιώτη, χρόνια πολλά, σου έφερα και κάτι μελομακάρονα που έφτιαξα με τα χεράκια μου!»
Χα, χα, χα!

17 Ιανουαρίου 2016 στις 8:03 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)