Αρχιμανδρίτης Πατρών Γερβάσιος Παρασκευόπουλος:
Τον ξέθαψαν προχθές, -μετά από 50 χρόνια καταχωνιασμένο…
Έλπιζαν –το δεσποταριό- να βρουν ένα άφθαρτο σκήνωμα στο λάκκο, και να πανηγυρίσουν για τη… ζωντανή τους θρησκεία!
Αλλά…
ΣΧΕΤΙΚΟ:
Τον ξέθαψαν προχθές, -μετά από 50 χρόνια καταχωνιασμένο…
Έλπιζαν –το δεσποταριό- να βρουν ένα άφθαρτο σκήνωμα στο λάκκο, και να πανηγυρίσουν για τη… ζωντανή τους θρησκεία!
Αλλά…
Χαμός! Απόγευμα Κυριακής, 29/6/2014. (Βίντεο από την τελετή της ανακομιδής των λειψάνων του γέροντος π. Γερβασίου Παρασκευόπουλου - δέηση και τρισάγιο.)
.jpg)
7 σχόλια:
Γράφεται ότι στη μονή της Μεγ. Λαύρας, οι επισκέπτες μέχρι τον 19ο αιώνα έβλεπαν άλυτα και τυμπανιαία πτώματα μοναχών που προσκύνησαν τους λατινόφρονας κατά τον 13ο αιώνα και γι' αυτό, όταν πέθαναν έμειναν "άλυτα" ενώ οι πιστοί στην Ορθοδοξια μοναχοί θανατώθηκαν αλλά έλιωσαν.
Μ΄ αυτές τις (μυθοπλαστικές ή μη) παραδόσεις ανατραφήκαμε ότι δηλαδή "κατάρα και΄δη υπό κληρικών" και "αφορισμός μετ΄ αναθέματος" είναι τα αίτια μη αποσύνθεσης των καταραμένων πτωμάτων, ένα δε κείμενο ¨"αράς" περιλαμβάνει "...οποίοι αν ώσιν, άνδρες η γυναίκες, συγγενείς η ξένοι, ομού αφωρισμένοι υπάρχωσι, και κατηραμένοι, και ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον άλυτοι, και τυμπανιαίοι· αι πέτραι και ο σίδηρος λυθείησαν, αυτοί δε μηδαμώς...". Η σύγχρονη ιατροδικαστική επιστήμη ενημερώνει ότι η μακροχρόνια λήψη κάποιων ισχυρών φαρμάκων και συντηρηικών τροφίμων, είναι επίσης μια αιτία μη λύσης των νεκρών σωμάτων μετατρεπόμενων εις τα εξ ων συνετέθησαν (χους ει και ει χουν απελεύση).
Δεν διαβάσαμε στην Αγία Γραφή ότι ιερά άγια πρόσωπα που κοιμήθησαν "έμειναν άλυωτα" ή ότι θα έπρεπε να μείνουν άλυωτα. Στις ευχές της εξοδίου νεκρώσιμης ακολουθίας, παρακαλούμε για τον τεθνεώτα αδελφό μας: " ... για να μη μείνει αθάνατο το κακό που μπήκε στον κόσμο, από φιλανθρωπία διέταξες να διαλύεται η κράση και η μίξη αυτή και να κόβεται ο άρρηκτος δεσμός σώματος και ψυχής, ώστε η ψυχή να πηγαίνει εκει απο όπου προήλθε μέχρι την ημέρα της κοινής ανάστασης (των σωμάτων), το δε σώμα να διαλύεται εκεί απο όπου δημιουργήθηκε (χώμα). Γι αυτό και εμείς σε παρακαλούμε τον άναρχο Πατέρα και τον μονογενή σου Υιό και το Πανάγιο και ομοούσιο και ζωοποιό Αγιο Πνεύμα Σου, να μη παραβλέψεις το πλάσμα Σου, ώστε να απωλεσθεί, αλλά το μεν σώμα του να διαλυθεί, η δε ψυχή να καταταχθεί στον χωρό των δικαίων..."
Και αίφνης, γέμισε ο τόπος μούμιες και άλυωτα πτώματα, πασπαλισμένα συνήθως με αρώματα, με τη διαφορά ότι, μας λένε οι περίεργοι σύγχρονοι θρησκειολογούντες, πως δεν πρόκειται για καταραμένους άλιωτους αλλά για αγίους που ... δεν τους δέχεται η Γη ...κι όλα αυτά στο Όνομά Του! ΠΩΣ ΜΑΣ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ...
Σας ευχαριστώ!
Καταπληκτικό το σχόλιο σας! Συμφωνούμε απόλυτα!
Παρακαλώ! Σας ευχαριστώ κι εγώ για τη φιλοξενία, και τη συγκατάβαση. Το προηγούμενο σχόλιο δεν προέρχεται μόνο από αναγνώσεις στο διαδίκτυο, αλλά έχει βάση εμπειρίες των παιδικών και νεανικών μου χρόνων όταν άκουγα στην πόλη ή σε κάποια χωριά, τότε που δεν υπήρχε τηλεόραση, διάφορες "διηγήσεις" μεγαλύτερων και γερόντων περί άλιωτων "καταραμένων" πτωμάτων αλλά και την αγωνία συγγενών νεκρών που αγωνιούσαν να μην είναι άλιωτη η σωρός του εκλιπόντος συγγενούς τους, κατά την εκταφή.
Και ξαφνικά, όλοι θέλουν οι "άγιοί τους" να μην ακολουθούν την φυσιολογική οδό "εις χουν απελεύση" που έθεσε ο Κύριος. Και θέλουν την Παναγία, να μεθίσταται με το σώμα στον Ουρανό...!
Ζητάμε "θαύματα"...!!!
Ένα σχετικό: Για την ευλυγισία του τραχήλου και των χεριών του σκηνώματος του π. Αυγουστίνου (Καντιώτη), που διάβασα στο ιστολόγιό σας, ως "ένδειξη αγιότητος". Για 2-3 μέρες η σωρός του π. Αυγουστίνου ήταν μέσα στο φέρετρο στον μητροπολιτικό Ναό. Κατακαλόκαιρο. Το φέρετρο ήταν ειδικό, κάπου κάπου έβαζαν το διαφανές καπάκι κι έναν διακριτικό μηχανισμό ψυγείου (διαφορετικά θα μύριζε, μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού). Επίσης είχαν περάσει κάποιες μέρες από την κοίμησή του στο νοσοκομείο, μέχρι την ταφή.
Λίγο πριν την ταφή, κάποιος αρχιμανδρίτης, ανέκραξε "άγιος, είναι ευλύγιστο, δεν είναι άκαμπτο".
Ας δοθεί μια σωστή εξήγηση: Μετά τον θάνατο, ακολουθεί μια περίοδος ευλυγισίας, έπειτα ακολουθεί η νεκρική (πτωματική) ακαμψία κι έπειτα, η λύση της νεκρικής ακαμψίας και η έναρξη του σταδίου της αυτόλυσης όπου το πτώμα είναι πάλι εύκαμπτο.
Κι αυτό, χωρίς καμμιά πρόθεση αμφισβήτησης αγιότητος, ή μη, του π. Αυγουστίνου. Εμείς τον τιμούμε. Ο Θεός θα κρίνει αν ο π. Αυγουστίνος θα καταταχθεί μεταξύ των αγίων, των πιστών Χριστιανών δηλαδή, όπως θα καταταχθεί και κάθε πιστός Χριστιανός. Δεν μας "αγγίζουν" οι αγιοποιήσεις ανθρώπων από ανθρώπους ...
Και πάλι ευχαριστώ, χαίρετε !
Και πάλι σας ευχαριστώ! Συμφωνούμε -πάντα, απόλυτα, και σε όλα όσα γράφετε... Σαν γνήσιο «σούπερ αστέρι» μας, βέβαια!
Να πατε να δειτε τον οσιο ιωαννη το ρωσο. Νομιζω πως θα καταλαβετε.
Καλημέρα Γιώργο! Χρόνια πολλά!
Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη σου εδώ, και για τον κόπο να σχολιάσεις.
Πες μας όμως –αν θέλεις, και κάτι πιο αναλυτικά…
(Για να καταλάβουμε κάτι και από τώρα…)
Τι θέλεις να μας πεις;
Τι θα γίνει δηλαδή αν πάμε να τον δούμε;
Ευχαριστώ!
Χαίρε!
Με θέμα «ο άγιος Ιωάννης ο ρώσος», υπάρχουν 8 αναρτήσεις στο μπλογκ «χαίρετε».
Κλικ ΕΔΩ:
http://xairete.blogspot.gr/search/label/AGIOS-IWANNHS-RWSOS
Δημοσίευση σχολίου