Η αναπαραγωγή του ανθρώπινου γένους από τον Αδάμ και την Εύα.
Πως εξηγείται η διήγηση της Π.Δ. σχετικά με την κοινή καταγωγή των ανθρώπων;
Είμαστε όλοι αδέλφια; Πως δημιουργήθηκαν οι φυλές;
Η διήγηση της Π. Διαθήκης για την καταγωγή όλων των ανθρώπων από τον Αδάμ και την Εύα εξασφαλίζει το γεγονός, ότι «είμαστε όλοι αδέλφια» -που σημαίνει ότι καλούμαστε να συμπεριφερόμαστε με αδελφική αγάπη μεταξύ μας. Ταυτόχρονα, υποδηλώνεται η ισότητα όλων των ανθρώπων.
Βέβαια η Π. Διαθήκη δε μας δίνει λεπτομέρειες για τέτοια θέματα. Αυτό που θέλει να τονίσει είναι αφενός η αρχική ενότητα των ανθρώπων -που πρέπει να είναι και ο σκοπός μας, και αφετέρου, το ότι η διαίρεση της ανθρωπότητας προήλθε κυρίως από την αλαζονία του ανθρώπου και την απομάκρυνσή του από το Θεό.
Οι βιολόγοι που δέχονται το κείμενο της Π. Διαθήκης λένε ότι το γενετικό υλικό των πρωτοπλάστων ήταν δυναμικό. Εμπεριείχε δηλαδή την ποικιλία την οποία βλέπουμε σήμερα στο ανθρώπινο είδος. Οι μεταγενέστερες γενιές, με τις επιμειξίες, παρουσιάζουν συρρίκνωση του αρχικά πλούσιου γενετικού υλικού, με αποτέλεσμα να διαμορφώνονται οι φυλετικές διαφορές. Οι διαφορές αυτές οφείλονται επίσης σε προσαρμογή στις κλιματολογικές συνθήκες (π.χ. η ηλιοφάνεια προκαλεί αύξηση μελανίνης, συνεπώς σκουρότερο δέρμα).
Η διάκριση των φυλών παρουσιάζεται να συμβαίνει σε τρία στάδια στην Π. Διαθήκη.
Στο πρώτο στάδιο ο Κάιν (με τη γυναίκα-αδελφή του) απομονώνεται από τα αδέλφια του (τους υπόλοιπους δηλαδή ανθρώπους της εποχής) μετά το φόνο του Άβελ. Έτσι δημιουργείται η γενιά του Κάιν (Γεν 4,16 και εξής) που διακρίνεται εντελώς από τη γενιές των άλλων παιδιών του Αδάμ.
Στο δεύτερο στάδιο, μετά τον κατακλυσμό, τα παιδιά του Νώε, ο Σήμ, ο Χαμ και ο Ιάφεθ δημιουργούν ουσιαστικά τρεις νέες φυλές: τους Ιαπετίτες (Καυκάσιοι και Ινδογερμανικοί λαοί), τους Χαμίτες (κατοίκησαν νότια της Παλαιστίνης, Αίγυπτο-Αφρική, Αραβία) και τους Σημίτες (κατοίκησαν ανατολικά, μεταξύ Μεσοποταμίας και Μεσόγειας Θάλασσας).
Οι τρεις αυτές «φυλές» διαιρούνται μετά από το περιστατικό με τον πύργο της Βαβέλ, που αποτελεί και το τρίτο και καθοριστικό στάδιο διαίρεσης των ανθρώπων.
Εκείνο που έχει σημασία είναι να μην σκανδαλιζόμαστε, ούτε να “κολλάμε” σε σημεία που δεν έχουν την σημασία που θα θέλαμε εμείς να έχουν. Ο αδερφός του Κάιν για παράδειγμα ο Σηθ, γεννήθηκε 270 χρόνια μετά από το περιστατικό με τον Άβελ. Δεν μπορούμε με τα δεδομένα της σημερινής εποχής, ούτε καν να τα φανταστούμε τα γεγονότα του τότε, πόσο μάλλον να τα παραλληλίσουμε με το σήμερα.
Όπως λέει ο αείμνηστος καθ. π. Ρωμανίδης:
(Πηγές:
Ιωήλ Γιαννακόπουλου, Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους Ο΄,
Νικ. Βασιλειάδη, Αρχαιολογία και Αγία Γραφή.
Για θέματα που αφορούν τη συμφωνία της βιολογίας με την Π. Διαθήκη βλ. Duan Gish, Εξέλιξη; Τα απολιθώματα λένε όχι (Evolution: The fossils say no!)
ΣΧΕΤΙΚΟ:
Κυριακή, 1 Ιουνίου 2014
.jpg)
3 σχόλια:
Δεν μας τα λέει καλά η συγκεκριμένη ιστοσελίδα:
1/ Που λέει η Π.Δ. ότι όλοι οι άνθρωποι κατάγονται από τον Αδάμ και την Εύα; Πουθενά. Αντίθετα λέγει, ότι ο Θεός κατασκεύασε τον άνθρωπο (ανώνυμο) άντρα και γυναίκα και μόνο "κατ' εικόνα", την έκτη ημέρα και τους ευλόγησε να κάνουν πολλά παιδιά (Γεν. 1. 26-28). Την έβδομη ημέρα, ένας απόγονος των ανώνυμων αυτών ανθρώπων θέλησε να θεωθεί μαζί με την γυναίκα του και μπήκαν στον Παράδεισο με τη θέλησή τους, οπότε απέκτησε και το "καθ' ομοίωσιν". Αυτοί οι άνθρωποι που θεώθηκαν ονομάζονται Αδά και Εύα και βέβαια μέσα στον Παράδεισο δεν γεννιώνται παιδιά, καθότι "ούτε γαμούσιν, ούτε εκγαμίζονται". (Γεν. 2. 15-24).
2/ Μετά την πτώση και απομάκρυνση από τον Παράδεισο έχουμε τη γέννηση του Κάιν και του Άβελ (Γεν. 4. 1), από τους Αδάμ και Εύα. Ο γεωργός Κάιν σκοτώνει τον κτηνοτρόφο Άβελ και γι' αυτό ο Θεός τον διώχνει από τη χώρα των γονιών του, την Εδέμ και τον στέλνει σε άλλη χώρα, τη Νωδ, βάζοντάς του ένα σημάδι, ώστε όποιος θα τον συναντούσε να μην τον σκοτώσει (Γεν. 4. 13-16). Αυτό και μόνο του αποδεικνύει, ότι υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι (αυτοί της 6ης ημέρας), μαζί με τους διωγμένους Αδάμ και Εύα, που δεν είχαν μπει στον Παράδεισο.
3/ Πουθενά δεν λέει η Π.Δ. ότι ο Αδάμ και η Εύα είχαν και κόρες. Πουθενά δεν λέει, ότι ο Κάιν συνευρέθη με την αδελφή του! Αντίθετα λέγει, ότι εκεί που πήγε γνώρισε γυναίκα και γέννησε τον Ενώχ και έκτισε πόλη, προφανώς και με άλλους ανθρώπους, που βρίσκονταν εκεί και όχι μοναχός του (Γεν. 4. 17).
4/ Βέβαια, ο Ρωμανίδης λέγει και άλλα πολλά συγκλονιστικά, που δεν θέλουμε να τα αγγίζουμε, γιατί κάνουν "τζιζ": Λέγει για την καταγωγή του ανθρώπου (της 6ης ημέρας), ότι μπορεί να προέρχεται και από τον πίθηκο!:
Ο π. Ι. Ρωμανίδης, στις παραδόσεις του στο ΑΠΘ αναφέρει: «η σημερινή βιολογία, κάνει έρευνες και συγκρίνει τα ανθρώπινα κύτταρα με τα κύτταρα των πιθήκων και λέει, ότι εκ πρώτης όψεως, φαινομενικά (ένας δηλ. ερασιτέχνης, άμα κυττάξη στο μικροσκόπιο) διαπιστώνει κανείς μια καταπληκτική ομοιότητα μεταξύ των κυττάρων των ανθρώπων και των κυττάρων των πιθήκων. Από βιολογικής απόψεως δηλ. δεν θα διαπιστώση κάποιος καμμία φαινομενική διαφορά. Επίσης, αν κανείς συγκρίνη σκελετούς ανθρώπων με σκελετούς πιθήκων, που έχουν βρεθεί από τους παλαιοντολόγους, ανθρώπων δηλ. και πιθήκων που έζησαν στην αρχαιότητα, είναι δύσκολο να διαπιστώση κάποια φαινομενική διαφορά, διότι και οι πίθηκοι εκείνοι της αντίστοιχης εποχής βαδίζανε όρθια, κ.λπ. Π.χ. κατά την εποχή του Homo Habilis, δηλ. πριν 3.5 εκατομμύρια χρόνια, οι τότε πίθηκοι περπατούσαν επίσης όρθια και είχαν παρόμοιους σκελετούς με τους τότε ανθρώπους. Πάντα, όμως, η βασική διαφορά μεταξύ ανθρώπου και πιθήκου, σε κάθε εποχή, ήταν η χωρητικότητα της φαιάς ουσίας του εγκεφάλου των. Ο Homo Habilis έχει εγκέφαλο που έχει όγκο περίπου 700 κυβικά εκατοστά, ο Homo Sapiens, ο μοντέρνος άνθρωπος, έχει εγκέφαλο με όγκο 1400 κ. εκ. και ο Homo Erectus είναι μεταξύ των δυο προηγουμένων, με χωρητικότητα εγκεφάλου 900 κ. εκ. Οπότε, το βασικό χαρακτηριστικό στην εξέλιξη του ανθρώπου είναι, ότι με την πάροδο του χρόνου, μεγαλώνει και ο εγκέφαλός του, ενώ ο εγκέφαλος του πιθήκου παραμένει ο ίδιος σε χωρητικότητα, μέσω των αιώνων. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος μεγαλώνει ανάλογα με την αύξηση των αναγκών του ανθρώπου. Όταν ο άνθρωπος ήταν χορτοφάγος, είχε μικρό εγκέφαλο. Όταν έγινε κυνηγός, μεγάλωσε ο εγκέφαλός του για να έχη την δυνατότητα να προσαρμόζεται στο περιβάλλον του. Και με την ανάπτυξη του γεωργικού πολιτισμού, τότε που εμφανίζεται ο Homo Sapiens, αναπτύσσεται πλέον ο εγκεφαλικός άνθρωπος, ο οποίος ζει με τη λογική του και έχει οργανωμένη κοινωνία. Το πρόβλημα τώρα, είναι αν εξελίχθηκε ο άνθρωπος από τον πίθηκο ή εμφανίζεται ο άνθρωπος, ως άνθρωπος εξ αρχής. Σύμφωνα με την εμπειρική μέθοδο ερεύνης, δεν μπορεί κάποιος, εκ των προτέρων, να καθορίση, εάν οι διάφορες θεωρίες, που αναπτύσσονται για ένα θέμα, είναι λανθασμένες ή όχι. Δεν μπορεί κανείς να αποδείξη αυθεντικά ή να αποφανθή δογματικά, πριν υπάρξη επιστημονική απόδειξις, πως έχει ένα θέμα, εξ επόψεως κάποιων μαρτυριών, που θα βρεθούν στις θετικές επιστήμες. Έτσι, στην περίπτωσή μας, είναι ανοησία μεγάλη και βλακεία το να ασχολήται κάποιος, κατά τρόπο απολογητικό, με ένα τέτοιο θέμα. Διότι, δυο τινά μπορούν να συμβαίνουν: εάν ο άνθρωπος εξελίχθηκε από πίθηκο, ε, τότε εξελίχθηκε από πίθηκο! Εάν ο άνθρωπος δεν εξελίχθηκε από πίθηκο, ε, τότε δεν εξελίχθηκε από πίθηκο! Δηλ. ή εξελίχθηκε από πίθηκο ή δεν εξελίχθηκε από πίθηκο. Αυτό όμως είναι θεολογικό πρόβλημα; Όχι. Στην ουσία του δεν είναι θεολογικό πρόβλημα. Είναι απλώς, επιστημονικό πρόβλημα.
Αφού λοιπόν είναι επιστημονικό πρόβλημα, γιατί να χάνωμε την ηρεμία μας και να γινώμαστε νευρικοί και να νομίζωμε, ότι θα πέση κάτω η Ορθοδοξία, εάν αποδειχθή επιστημονικά ότι, π.χ. ο άνθρωπος εξελίχθηκε από τον πίθηκο; Διότι, ποια σημασία έχει αυτό, για την Ορθοδοξία; Η Ορθοδοξία δεν είναι Παλαιοντολογία. Στην Ορθοδοξία δεν κάνομε θεολογία περί του παρελθόντος, αλλά περί του παρόντος. Το ενδιαφέρον της Ορθοδοξίας είναι για τον άνθρωπο, όπως είναι τώρα, σήμερα. Και εφ’ όσον η Ορθοδοξία είναι μια πνευματική ψυχιατρική και εντάσσεται στην ιατρική επιστήμη, διότι η κύρια μέριμνά της είναι η θεραπεία της ψυχής του ανθρώπου, δηλ. εφ’ όσον η δουλειά της Εκκλησίας είναι να θεραπεύσει το νου του ανθρώπου (να ενεργοποιήση δηλ. την νοερά ενέργεια της ψυχής του, η οποία είναι στον πεπτωκότα άνθρωπο, ανενέργητη ή ενεργεί υποτυπωδώς ή ενεργεί δαιμονικά) και να περάση τον άνθρωπο από την κάθαρση της ψυχής, στον φωτισμό του νου του, ώστε να θεραπευθή ο άνθρωπος και να γίνη, από ψυχοπαθής που είναι τώρα, ψυχικά υγιής, τι μας ενδιαφέρει, από θεολογικής απόψεως, εάν ο άνθρωπος εξελίχθηκε από τον πίθηκο ή όχι; Το θέμα αυτό, βέβαια, εξ επόψεως επιστημονικής, είναι πολύ ενδιαφέρον. Άλλο, όμως το ένα και άλλο το άλλο. Αν ο άνθρωπος εξελίχθηκε από τον πίθηκο, τότε τίθεται το ερώτημα: Πότε, ποια στιγμή, ο άνθρωπος έγινε άνθρωπος; Πότε, ποια στιγμή και με ποιο κριτήριο, σταμάτησε ο πίθηκος να είναι πίθηκος και έγινε άνθρωπος; Έγινε κάποια αλλαγή στο μέγεθος του εγκεφάλου του ή συνέβη κάτι άλλο; Η διαφορά του ανθρώπου από τα ζώα δεν είναι τόσο στην λογική, διότι και ωρισμένα ζώα μετέχουν κάποιας λογικότητος. Άρα, δεν είναι η ύπαρξις της λογικής στον άνθρωπο εκείνο το κριτήριο που καθορίζει το αν ο άνθρωπος είναι άνθρωπος. Το κριτήριο είναι, ότι ο άνθρωπος είναι εκείνο το ζώο, που έχει νοερή ενέργεια (δηλ. νουν κατ’ ουσίαν, ο οποίος εκδηλώνεται δια της νοεράς ενεργείας του), που έχει, δηλ. μέσα του, ένα όργανο (τον νουν), στο οποίο μέσα μπορεί να έλθη το Πνεύμα το Άγιο να κατοικήση και να προσεύχεται (για λογαριασμό του ανθρώπου) και δια του οποίου το Πνεύμα το Άγιο να χαρίση στον άνθρωπο τον θείο φωτισμό και δια του φωτισμού ο άνθρωπος να φθάση στην θέωση, όταν και για όσο χρόνο ο Θεός θελήση. Αυτός είναι ο άνθρωπος! Οπότε, το από πού προήλθε ο άνθρωπος, δηλ. από χώμα ή από πίθηκο, δηλ. το θέμα της προελεύσεως του ανθρώπου, είναι δευτερευούσης σημασίας».
5/ Η Επιστήμη μέχρι σήμερα δεν λέγει, ότι ο άνθρωπος προέρχεται από τον πίθηκο, αλλά προέρχεται από κοινό πρόγονο, που δεν έχει βρεθεί ακόμη και επομένως, άνθρωπος και πίθηκος είναι συγγενείς, με κοινό πρόγονο. Ο Ρωμανίδης προχωράει ακόμη περισσότερο και λέγει, ότι ακόμη και εάν αποκαλυφθεί, ότι ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο, αυτό δεν ενδιαφέρι ούτε τη Θεολογία, ούτε την Εκκλησία!
ΙΚ
Δημοσίευση σχολίου