Προσοχή – προσοχή! Συμβαίνει τώρα: Βρέθηκε -με τρόπο θαυματουργικό βέβαια, μια ιδιόχειρη ευχετήρια κάρτα του Παΐσιου… Μαθαίνω ότι σύντομα θα την βάλουν -κι αυτή, σε λαϊκό προσκύνημα… Θα γίνει λέει χαμός -και πάλι, με αμέτρητους πιστούς… Όπως έγινε πρόσφατα και με το βρασμένο του το κάστανο, με τη ζακέτα του, με τη στρατιωτική φανέλα του –που φορούσε τότε που πολεμούσε τους κουμουνιστές, με τα ματογυάλια του, και με τις πλαστικές παντόφλες –σαγιονάρες του!

Διαβάζω:
Η Σελίδα Μετέωρα, κοινοποίησε…
24 Δεκεμβρίου

Σχολιάζω:
Panagiotis Michalopoulos
Είναι λοιπόν κι αυτή – η Παναγία, κάτι σαν θεός ή θεά; Και μπορεί έτσι να είναι κι αυτή πανταχού παρούσα… Ώστε να μπορεί να είναι (σύμφωνα με την ευχή του «αγίου» καλόγερου) πάντα μαζί με όλους μας, και παντού;
https://www.facebook.com/286240001585996/photos/a.286754371534559.1073741829.286240001585996/735325320010793/?type=3&theater

ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΑ:
Panagiotis Michalopoulos 
Έγραφα σχετικά, σε μια φίλη…
Αυτό το τάχα άγιο γεροντάκι Ρούλα, ο Παΐσιος, είναι ο πιο άθλιος σαλτιμπάγκος της εκκλησίας μας!
Ήταν ένας κομπλεξικός τύπος από τα νιάτα του, από τότε που δούλευε στα καπνά. Ένας αγράμματος μωροφιλόδοξος, που πάντα έψαχνε να βρει τρόπους για να στρέψει τα βλέμματα –την προσοχή του κόσμου επάνω στην αναξιότητα του, τρόπους για να φαντάζει σπουδαίος. Δωροδοκούσε μάλιστα και συνομήλικους του τότε, για να κάθονται και να τον ακούν, να παριστάνει τον δάσκαλο!
Τον θαύμαζε λοιπόν και μια τουρκάλα γειτόνισσα του, και κάθε πρώτη του μήνα τον έπαιρνε στο σπίτι της για να της κάνει ποδαρικό. Όταν δε έγινε μοναχός, έπαιρνε χώμα από τις αρβύλες του, και έκανε επαλείψεις στο χέρι της που είχε πρόβλημα.
Ακόμα, σύμφωνα με την επίσημη αγιογραφία του ο Παΐσιος, ήταν τελείως πετροβολημένος -διανοητικά, από μικρός… Και έτσι:
1. Δεν έτρωγε Τετάρτη και Παρασκευή φαγητό –αν και νηστήσιμο, από μια κατσαρόλα που η μαμά του είχε άλλοτε μαγειρέψει κρέας μέσα σε αυτήν.
2. Επειδή φοβόταν τα νεκροταφεία, για να νικήσει το φόβο του αυτόν, πήγαινε πολλές φορές τα βράδια και κοιμόταν μέσα σε ανοιγμένους τάφους!
3. Για να καταλάβει -όπως έλεγε ο ίδιος, τον πόνο που ένοιωθαν παλιά οι μάρτυρες χριστιανοί, πήγαινε και έτρεχε ξυπόλητος στα χωράφια όπου είχε γίνει προηγουμένως το θέρισμα του τριφυλλιού.
Με αυτά και με αυτά, κατέληξε στο Άγιο Όρος… Μάσες και ξάπλες, τσάμπα.
Προέκυψε όμως ο γάμος της αδελφής του, οπότε πήρε άδεια από το μοναστήρι, και γύρισε για ένα διάστημα στα καπνά όπου εργαζόμενος μάζεψε τις λίρες που χρειαζόταν για το γάμο εκείνο.
Στο μοναστήρι λοιπόν ο Παΐσιος, ήταν σε ένα μεγάλο κοινόβιο, και όχι σε καμία καλύβα στο δάσος όπως λένε, και περνούσε ζωή και κότα!
Έλα όμως που ήθελε το ζήτω, που ήθελε τους οπαδούς, που ήθελε τα χειροκροτήματα! Έτσι, του δόθηκε -εκεί κοντά στο μοναστήρι, ένα μεγάλο δενδροφυτεμένο κτήμα, περιφραγμένο, που είχε και μια ωραιότατη πέτρινη κατοικία (η «καλύβα»), με ένα μάλιστα ναό ενσωματωμένο στο κτίσμα.
Panagiotis Michalopoulos 
Έγραφα σχετικά, σε μια φίλη…
Εκεί λοιπόν βρισκόταν τα καλοκαίρια (στο εξοχικό του αυτό) ο Παΐσιος, και εκεί μάζευε οπαδούς που τον άκουγαν σαν χάνοι!
1. Τον άκουγαν να λέει προφητείες για τα εθνικά θέματα, κλεμμένα διάφορα γνωμικά του αγίου Νεκταρίου που τα τροποποιούσε!
Όταν μάλιστα ετύχαινε πολλές φορές να υπάρχει και στρατιωτικός (οποιουδήποτε βαθμού) στο ακροατήριο του, τον έπαιρνε παράμερα και του έλεγε εμπιστευτικά ότι τον είδε σε όραμα να μπαίνει πρώτος –καβαλάρης, ελευθερωτής, στην Κωνσταντινούπολη!
2. Τον άκουγαν να λέει ότι έκανε παρέα στο κελί του με την αγία Ευφημία, που ερχόταν τα βράδια, του χτυπούσε την πόρτα, και αυτός της άνοιγε και κάθονταν και τα έλεγαν!
3. Τον άκουγαν να λέει ότι παλεύει σώμα με σώμα με ταγγαλάκια, με δαίμονες δηλαδή, στο κελί του! Ότι πάλεψε και νίκησε και έναν βουδιστή μάγο, κλπ.
4. Τον άκουγαν να λέει ότι είδε και τον Χριστό! Μπούστο βέβαια! Και τον αναγνώρισε ότι είναι αυτός, από τις μακριές ξανθές μπούκλες και τα γαλανά μάτια!
5. Τον άκουγαν να λέει, ότι συνομιλεί με φίδια και σαύρες, και ότι είχε και έναν βάτραχο τον Μπακούμ, με τον οποίον συμπροσευχόταν, λέει, κάθε πρωί και κάθε βράδυ, εκεί στην εξοχή!
6. Τον άκουγαν –το χειρότερο, να λέει χιλιάδες ανοησίες, χιλιάδες αντιχριστιανικά και αντιεκκλησιαστικά πράγματα, πάρα πολλές δε αιρετικές απόψεις…
Και όλοι τα έχαβαν, όλα αυτά!
Panagiotis Michalopoulos 
Έγραφα σχετικά, σε μια φίλη…
Έτσι λοιπόν, κάποιοι εκμεταλλεύτηκαν αυτήν τη φήμη, και έχτισαν επάνω του –από τότε που ζούσε ακόμα, μια βιομηχανία εκμετάλλευσης του θρησκευτικού συναισθήματος, μια πρωτοφανή θρησκοληψία, και ένα θρησκεμπόριο αφάνταστο σε έκταση!
Τα έβλεπε όλα αυτά ο Παΐσιος, αλλά δεν αντιδρούσε.
Πού κατέληξε λοιπόν πρόσφατα, όλη αυτή η επιχείρηση με τις δήθεν προφητείες, με τα δήθεν βιβλία με αποφθέγματα του, με τις αγιογραφίες του, με την υμνολογία που συνέταξε ένας μεγαλοπαπάς στη Βέροια -εν αναμονή της αγιοποιήσεως του;
Κατέληξε, στο να υπάρχει πια ο αρκετός χρυσός που απαιτούσε ένα οικονομικό πατριαρχείο, ένας οικουμενιστής πατριάρχης, ο Βαρθολομαίος, για να τον μοιραστεί με τους τούρκους και να υπογράψει –πριν λίγο καιρό, και την αγιοκατάταξη του γέροντα. Επειδή όμως υπήρχε ήδη όσιος Παΐσιος, σοβαρός αυτός, τον ανακηρύξαν Άγιο, για να μην τους μπερδεύουμε!
Ένας Άγιος ανόητος και αιρετικός!
Ένας ψευδοπροφήτης, που έλεγε ότι θα ταφεί στο Άγιο Όρος όπου είχε ήδη φτιάξει ο ίδιος και τον τάφο του με σχετική επιγραφή, αλλά τελικά εκδιώχτηκε από εκεί, δηλαδή τον πλάκωσαν αμέτρητες αρρώστιες, οπότε τον μάζεψαν κάποιες γνωστές του καλογριές, και τον περιέθαλψαν, και τον έθαψαν τελικά στο μοναστήρι τους.
Εκεί που οι δαιμονισμένοι οπαδοί του, χριστιανο-φασίστες οι περισσότεροι, τρέχουν να προσκυνήσουν, και να πάρουν και λίγο χώμα από τον τάφο του, για να το διαλύσουν σε νερό και να μεταλάβουν με αυτό!