Χαίρε! : D
[…] Ζω λοιπόν μια απέραντη μοναξιά, σαν εξόριστος… στον τόπο μου! Αλλά την «γλεντάω» τη μοναξιά αυτή!
Κυρίως, στις βραδινές μου βόλτες… Όταν βλέπω κόσμο να περιπατάει στο δρόμο ή να κάθεται παρέες – παρέες στα τραπεζάκια. Εκεί, τόσο στο στέκι που συχνάζω (έχει και Ίντερνετ) όσο και στα ταβερνάκια στα οποία περνώ πια απ’ έξω - για ένα «χαίρετε» - αφού κάνω πια μια όσο το δυνατόν περισσότερο υγιεινή διατροφή (ό,τι φτιάξω μόνος μου), δηλαδή λιτή και προσεγμένη σε ποιότητα - όσον αφορά κυρίως στη μέθοδο του μαγειρέματος και στα σχετικά βοηθητικά υλικά παρασκευής του φαγητού!
Περπατώ που λες (στις εξόδους μου) δίπλα στον κόσμο αυτό (άγνωστος μεταξύ αγνώστων), ή κάθομαι παραδίπλα τους…
Τι συντροφιά!
Δεν έχω όμως και μεγάλο παράπονο! Αφού στις βόλτες μου αυτές, χαίρομαι ακόμα και τη φύση, στο εξοχικό προάστιο που μένω!
Και έρχονται μετά κάτι «συμβουλές»…
Δυο για την ακρίβεια. Πριν λίγες μέρες. Μια, σε ένα σχόλιο ανώνυμου αναγνώστη σε σχετική ανάρτηση του «χαίρετε». Και μια άλλη, στη γνωστή ιστοσελίδα που πάω και κάνω διάλογο καθημερινά…
Μια σχετική συμβουλή (σε άσχετο θέμα) από άλλο ανώνυμο σχολιαστή, εκεί, που είχε μπει λέει στο μπλογκ μου και είχε διαβάσει τα σχετικά με το πρόβλημα μου. Η συμβουλή – παρατήρηση τους είναι ότι περνάει επικίνδυνα πια για μένα ο καιρός… Και ότι έτσι που μένω μαγκούφης (ή σκέτος… Γκούφης;) θα ψοφήσω, λέει, κάποια μέρα αβοήθητος.. Και κανείς, λέει, δεν θα το πάρει χαμπάρι!
Τέτοιες… πλάκες! : D
Παναγιώτης
http://xairete.blogspot.com/2010/09/d_11.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου