Η stavroula (καθηγήτρια στη Βιρτζίνια –ΗΠΑ), μου είπε για τις αναρτήσεις του μπλογκ «χαίρετε»: «Πάντα ενδιαφέροντα, τα σχόλια του εκλεκτού σχολιαστή σας. Βασικές θεολογικές αλήθειες -απλά και ξεκάθαρα διατυπωμένες, που θα μπορούσαν κάποτε να είναι το ίδιο σαφής, και στα μαθήματα των θρησκευτικών!»

ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ... 
Τετάρτη, 3 Ιανουαρίου 2018

Σχολιαστής, μου είπε... Νομίζω ότι το πραγματικό σχετικό πνευματικό ατόπημα της εποχής μας, είναι η Μαριολατρεία...

stavroula είπε...
Παντα ενδειαφεροντα, τα σχολια του εκλεκτου σχολιαστη σας.
Βασικες θεολογικες αληθειες απλα και ξεκάθαρα οπου θα μπορουσαν να ηταν σαφεις και στα μαθηματα θρησκευτικών καποτε. Ειλικρινα δεν θυμαμαι τι ακριβως μαθαίναμε.
P. MICHALOPOULOS είπε...
Σχόλια καθαρό χρυσαφί, διαμάντια ανεκτίμητης αξίας τα σχόλια του, Σταυρούλα μας!
Και εγώ δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα από ό,τι μαθαίναμε στα θρησκευτικά στο σχολείο. Θυμάμαι όμως ότι κάτι κάναμε στο Δημοτικό…

Εγώ βέβαια έκανα θρησκευτικά, ακόμα και στη «Σχολή Μηχανικών του Δήμου Σαλαμίνας», που σπούδασα εκεί για τέσσερα χρόνια. Θυμάμαι δε τότε που για πάρουμε το πτυχίο μας, δώσαμε -μετά την αποφοίτηση μας, γραπτές εξετάσεις ΚΑΙ σε ειδική Επιτροπή του Υπουργείου. Θυμάμαι έναν κύριο που επόπτευε τις σχετικές εξετάσεις, που ήρθε από πάνω μου -όταν έγραφα για τα θρησκευτικά, και έμεινε έκπληκτος που έγραφα τόσα πολλά και με τόση άνεση, και αναφώνησε: «αν αυτός ο μαθητής είναι τόσο επιμελής σε αυτό το δευτερεύον για τη τέχνη του θέμα, φαντάζομαι πόσο πιο πολύ καλός θα είναι και στα άλλα μαθήματα -τα πρωτεύοντα!» Και πράγματι ήμουν ο πρώτος μαθητής σε όλες τις τάξεις…
P. MICHALOPOULOS είπε...
Θυμάμαι μετά, και στην αναβαθμισμένη μου εκπαίδευση, τέσσερα ακόμα χρόνια στη Σιβιτανίδειο – «Εργοδηγών, Μηχανουργικών Εγκαταστάσεων», που κάναμε και εκεί θρησκευτικά… Θυμάμαι που απομνημόνευα όλο το μάθημα. Είχαμε μάλιστα έναν καθηγητή, τον κ. Ηλία Μπαρμπούτη –νεαρό λαϊκό θεολόγο, που στα μισά της χρονιάς χειροτονήθηκε και ερχόταν μετά με ράσα στην αίθουσα. Θυμάμαι λοιπόν που έβαλε ένα διαγώνισμα μια μέρα πάνω στο εξεταζόμενο θέμα, και εγώ τα έγραψα όλα όπως τα έλεγε το βιβλίο.
Την επομένη φορά, με σήκωσε στον πινάκα, και μου ζήτησε να του πω το ίδιο μάθημα, και εγώ το επανέλαβα απέξω κανονικά! Νόμιζε ότι είχα αντιγράψει! 
Στην επόμενη δε τάξη, είχαμε έναν άλλο καθηγητή, τον κ. Γκιτάκο Μιχαήλ –σεβάσμιος αυτός, που όπως μας είχε πει, είχε και μια θέση στη βυζαντινή αρχαιολογική υπηρεσία. Με σήκωσε λοιπόν και αυτός μια μέρα στο μάθημα του, και με εξέτασε στο θέμα της ημέρας που ήταν η Επιστροφή του Ασώτου Υιού. Είπα λοιπόν όλη την ιστορία, και στο τέλος οι συμμαθητές μου, με… χειροκρότησαν!
Αυτό μετά έγινε γνωστό στην αδελφότητα του Καντιώτη όπου πήγαινα τότε στα κηρύγματα (δεκαετία ΄60), και με έβαλαν να κάνω Κατηχητικό. Με έστειλαν αρχικά στον Εσταυρωμένο στο Αιγάλεω! Χα!
https://xairete.blogspot.gr/2018/01/blog-post_20.html