ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ...
http://xairete.blogspot.gr/2014/12/blog-post_655.html
Panagiotis Michalopoulos
Αυτό ήθελα να κάνετε. Να ανακαλύψετε ότι η απάτη με τις εικόνες είναι αυτή: να τις προσκυνάμε, εμείς οι χριστιανοί, αν και είναι είδωλα! Ο λόγος του θεού το απαγορεύει. Μόνο το θεό προσκυνούμε και λατρεύουμε! Το κόλπο των παπάδων λοιπόν, είναι να τις προβάλουν σαν θείες τις εικόνες, για να τρέχουμε στους ναούς να τις προσκυνάμε και να γεμίζει με χρήμα το παγκάρι. Για να μας πείσουν λοιπόν οι παπάδες ότι οι εικόνες δεν είναι ξερά είδωλα αλλά κάτι το ζωντανό, κάτι το θείο, τι μας λένε; Αυτήν την εικόνα της Παναγίας, την αγιογράφησε ο ευαγγελιστής Λουκάς. Άρα, προσκυνήστε την! Την άλλη εικόνα της Παναγίας, την θεωρούμε αχειροποίητη, δηλαδη δεν την έκανε χέρι άνθρωπου αλλά έπεσε από τον ουρανό, όπως εκείνα τα ξόανα του Δία! Προσκυνήστε την λοιπόν κι αυτήν! Οι άλλες οι πολλές εικόνες της Παναγίας είναι… «φανερωμένες»! Ήταν δηλαδη χαμένες ή κριμένες, αλλά η Παναγία τις φανέρωσε, άρα… θαύμα – θαύμα, προσκυνήστε τις και αυτές!
Τέτοια φανερωμένη λοιπόν, θεωρείται και η εικόνα του Ευαγγελισμού, η
Παναγία της Τήνου, την οποίαν έντεχνα οι απατεώνες παπάδες, την
σκεπάζουν τελείως με διάφορα κοσμήματα, τάματα, για να μη φαίνεται ότι
είναι παπική εικόνα! Αυτήν βρήκε η μοναχή Πελάγια ψάχνοντας εκεί που
βρίθουν οι παπικοί, στη περιοχή δηλαδη του μητροπολίτη Σύρου.
ο
Εκλεκτός συνεργάτης μας, είπε...
Αν μου επιτρέπετε θα καταθέσω κάποιες απόψεις περί εικόνων και ειδώλων χωρίς απαίτηση αλαθήτου, για προβληματισμό.
Ο μελαχρινός Χριστός είχε κοντά κουρεμένα μαλλιά όπως όλοι οι άντρες της φυλής του του πλην των αφιερωμένων,(π.χ. του Σαμψών που ήταν άκοπα). Μας παρουσιάζουν ενίοτε μια εικόνα του Χριστού με ξανθά μαλλιά, γαλάζια μάτια και μακρυά -σαν γυναικεία- μαλλιά. Εμείς για να μη σκανδαλίσουμε το εκκλησίασμα, προσκυνάμε την αυθαίρετη και αντιευαγγελική εικόνα, αλλά με τη συναίσθηση ότι ούτε καν Του μοιάζει, δηλ. δεν απεικονίζει το Χριστό και με την πεποίθηση ότι η λατρεία η τιμή και η προσκύνηση ανήκει και μεταβαίνει στο Χριστό, στο Θεό κι όχι στην εικόνα.
Είναι γνωστή η περίοδος της εικονολατρείας - εικονομαχίας. Ιστορικά είναι επίσης γνωστό ότι δεν είναι πάντοτε αλάνθαστες οι αποφάσεις εκκλησιαστικών συνόδων, αυτό αποδεικνύεται κι από το ότι, τότε, εναλλάξ η μια σύνοδος αλληλοαναιρούσε την άλλη. Επενέβαιναν κι είχαν τον πρώτο λόγο και εξωεκκλησιαστικοί, αυτοκράτορες, αυτοκρατόρισσες, στρατηγοί κ.α. Η ιστορία στο τέλος γράφτηκε από τους νικητές, τους εικονολάτρες με συνέπεια όλα τα συγγράμματα τα υπέρ των εικονομάχων και κατά των εικονολατρών να καταστραφούν ώστε να παραμείνουν μόνο τα "εικονολατρικά" και να μη γνωρίζουμε τι έπραττε και για ποιες αιτίες κατηγορούνταν η άλλη πλευρά, παρόλα αυτά γνωρίζουμε π.χ. ότι οι εικονολάτρες κοινωνούσαν με χρώματα από εικόνες!
Στην αρχαία εκκλησία, στις κατακόμβες, και στα πρώιμα χρόνια του Βυζαντίου, στους ναούς, π.χ. στην πρώτη Αγία Σοφία που έκτισε ο Μ.Κωνσταντίνος στην Κωνσταντινούπολη, δεν υπήρχε προσκύνηση εικόνων, δεν υπήρχαν καν εικόνες, ένας σταυρός κοσμεί τον τρούλο. Ούτε εικόνες του Χριστού, ούτε εικόνες της Παναγίας, ούτε εικόνες των Αποστόλων, ούτε εικόνες των αγίων. Στους επόμενους βυζαντινούς αιώνες, αναπτύχθηκε παράλληλα με την υπερβολική ανάπτυξη του μοναχισμού και η λατρεία των εικόνων, η οποία καταδικάστηκε μεν, αλλά μετά από πολλές διαμάχες και ανάλογες συνόδους, επικράτησε η ελευθερία κατασκευής και η προσκύνηση των εικόνων, με την προϋπόθεση ότι δεν θα είναι λατρεία, αλλά τιμή που μεταβαίνει στο εικονιζόμενο πρόσωπο.
Κι αν ορίζεται να καταδικάζονται όσοι χριστιανοί ονομάζουν τις εικόνες "είδωλα", η απάντηση είναι ότι μερικές φορές τις εικόνες τις αντιμετωπίζουν και τις λατρεύουν σαν "είδωλα" οι ίδιοι οι θρησκευόμενοι συνεπώς καλό θα είναι η καταδίκη να απευθυνθεί στους νεοειδωλολάτρες χριστιανούς κι όχι στους παραδοσιακούς πιστούς του "ου προσκυνήσεις ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς". Κι εκείνες οι μετριποαθείς αποφάσεις των υπέρ της αναστυλώσεως των εικόνων συνόδων, ενίοτε καταπατούνται όχι από εικονομάχους αλλά εκ των εικονολατρών, υπέρ ειδωλολατρικών συνηθειών.
Το να λατρεύουμε τον άνθρωπο ή την ζωγραφισμένη εικόνα του κι όχι το θεό, να θεωρούμε ότι κάποια εικόνα συγκεκριμένου αγίου σε συγκεκριμένο ναό, είναι "θαυματουργή" ενώ η εικόνα του ίδιου αγίου σε άλλο ναό δεν είναι θαυματουργή, να αποδίδουμε τιμές αρχηγού κράτους σε συγκεκριμένη εικόνα (όχι στο πρόσωπο) κάνοντας διακρίσεις ανάμεσα σε εικόνες, αποδίδοντας μάλιστα ιδιότητες του Θεού σε εικόνες λατρεύοντας συγκεκριμένες εικόνες, κάνοντας τάματα, λιτανείες και δεήσεις στην εικόνα ή στον άγιο κι όχι στο Θεό, τότε εκτρεπόμεθα σε μαριολατρεία, ειδωλολατρεία, ξοανολατρεία.
Στους ανθρώπους πρέπει να αποδίδουμε μόνο τιμή, αν την αξίζουν, ενώ η λατρεία ανήκει μόνο στο θεό, στην εικόνα δεν ανήκει η λατρεία, η προσκύνηση είναι τιμητική προς τον άγιο. Τα θαύματα και τη βοήθεια υπέρ ημών τα ποιεί μόνο ο Θεός, ο Χριστός, οι άγιοι ζώντες και κεκοιμημένοι και η Παναγία φυσικά μπορούν να δέονται υπέρ ημών προς τον Κύριο, μαζί με εμάς φυσικά που δεόμαστε στον Κύριο, κι επικουρικά, μπορούμε κατά το "πολύ ισχύει δέησις δικαίου παρά Κυρίω ενεργουμένη" να παρακαλέσουμε ζώντες και κεκοιμημένους αγίους (πιστούς χριστιανούς) να δέονται υπέρ ημών μαζί μας στον Κύριο.
Τα σημεία των Αποστόλων έγιναν στην τότε εποχή αλλά κι εκείνα ήταν με τη δύναμη του Θεού.
http://xairete.blogspot.gr/2014/12/blog-post_651.html
ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΑ:
Εκλεκτός συνεργάτης μας, είπε...
30 Δεκεμβρίου 2014 - 2:25 μ.μ.
Καλημέρα σας αγαπητέ κ.Παναγιώτη.
Εκμαιεύσατε με κατάλληλες ερωτήσεις προς τους συνομιλητές σας, τα συμπεράσματα. Αυτή είναι η λεγόμενη "μαιευτική μέθοδος".
Παραθέτω ένα λινκ με βίντεο του 2012 από ομιλία εντός ναού, παρόντος του οικείου μητροπολίτου.
https://www.youtube.com/watch?v=7hlmHN_lALM
Παρά το ότι ο μητροπολίτης και ο ομιλητής θεολόγος εξέφρασαν τις επικρατούσες απόψεις, με κάποιες από τις οποίες ανάλογα μπορούμε να συμφωνήσουμε και με άλλες σαφώς να διαφωνήσουμε, παραθέτω την ομιλία διότι ο θεολόγος, δεν δίστασε σε κάποια σημεία της ομιλίας του να επισημάνει ότι:
λεπτό 37:47 "... πολλές φορές κι εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί από εικονόφιλοι γινόμαστε ακραίοι εικονολάτρες, καθώς λατρεύουμε την εικόνα και ταυτιζόμαστε μαζί της. Αλλά είπαμε ότι η λατρεία απονέμεται μόνο στο Θεό. Κι όταν ταυτιζόμαστε μόνο με την εικόνα και πιστεύουμε ότι η ύλη της εικόνας θαυματουργεί και όχι ο Χριστός διά των αγίων Του, τότε κινδυνεύουμε να γίνουμε ειδωλολάτρες..."
Ενώ προηγουμένως αναφερόμενος στην βυζαντινή εικονολατρεία και εικονομαχία, είχε αναφέρει:
λεπτό 10:58 " βεβαίως θα πρέπει να δεχτούμε ότι η εικονομαχία ως αντίδραση κατά των υπερβολών των εικονολατρών οι οποίοι είχαν φτάσει στο σημείο να προκυνούν τα υλικά από τα οποία ήταν κατασκευασμένα οι εικόνες, δηλαδή το ξύλο και το χρώμα, είχε μια δικαιολογία. Στις ακραίες αυτές περιπτώσεις που δεν ήταν λίγες για τον αμόρφωτο κυρίως όχλο της εποχής, οι εικονολάτρες έφταναν σε φαινόμενα ειδωλολατρείας αφού απέδιδαν τιμή και λατρεία όχι στο Δημιουργό της ύλης και στα εικονιζόμενα πρόσωπα του Χριστού, της θεοτόκου και των αγίων αλλά στην ίδια την ύλη, συγχέοντας τον Κτίστη με τα κτίσματα καθώς φαίνεται να πίστευαν ότι το θαύμα το κάνει η ύλη της εικόνας και όχι το εικονιζόμενο πρόσωπο".
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ είπε...30 Δεκεμβρίου 2014 - 4:10 μ.μ.
Ευχαριστούμε θερμά, και γι αυτήν την πληροφόρηση, φίλτατε! Χαίρετε!http://xairete.blogspot.gr/2014/12/blog-post_655.html
Αυτό ήθελα να κάνετε. Να ανακαλύψετε ότι η απάτη με τις εικόνες είναι αυτή: να τις προσκυνάμε, εμείς οι χριστιανοί, αν και είναι είδωλα! Ο λόγος του θεού το απαγορεύει. Μόνο το θεό προσκυνούμε και λατρεύουμε! Το κόλπο των παπάδων λοιπόν, είναι να τις προβάλουν σαν θείες τις εικόνες, για να τρέχουμε στους ναούς να τις προσκυνάμε και να γεμίζει με χρήμα το παγκάρι. Για να μας πείσουν λοιπόν οι παπάδες ότι οι εικόνες δεν είναι ξερά είδωλα αλλά κάτι το ζωντανό, κάτι το θείο, τι μας λένε; Αυτήν την εικόνα της Παναγίας, την αγιογράφησε ο ευαγγελιστής Λουκάς. Άρα, προσκυνήστε την! Την άλλη εικόνα της Παναγίας, την θεωρούμε αχειροποίητη, δηλαδη δεν την έκανε χέρι άνθρωπου αλλά έπεσε από τον ουρανό, όπως εκείνα τα ξόανα του Δία! Προσκυνήστε την λοιπόν κι αυτήν! Οι άλλες οι πολλές εικόνες της Παναγίας είναι… «φανερωμένες»! Ήταν δηλαδη χαμένες ή κριμένες, αλλά η Παναγία τις φανέρωσε, άρα… θαύμα – θαύμα, προσκυνήστε τις και αυτές!
Εκλεκτός συνεργάτης μας, είπε...
Αν μου επιτρέπετε θα καταθέσω κάποιες απόψεις περί εικόνων και ειδώλων χωρίς απαίτηση αλαθήτου, για προβληματισμό.
Ο μελαχρινός Χριστός είχε κοντά κουρεμένα μαλλιά όπως όλοι οι άντρες της φυλής του του πλην των αφιερωμένων,(π.χ. του Σαμψών που ήταν άκοπα). Μας παρουσιάζουν ενίοτε μια εικόνα του Χριστού με ξανθά μαλλιά, γαλάζια μάτια και μακρυά -σαν γυναικεία- μαλλιά. Εμείς για να μη σκανδαλίσουμε το εκκλησίασμα, προσκυνάμε την αυθαίρετη και αντιευαγγελική εικόνα, αλλά με τη συναίσθηση ότι ούτε καν Του μοιάζει, δηλ. δεν απεικονίζει το Χριστό και με την πεποίθηση ότι η λατρεία η τιμή και η προσκύνηση ανήκει και μεταβαίνει στο Χριστό, στο Θεό κι όχι στην εικόνα.
Είναι γνωστή η περίοδος της εικονολατρείας - εικονομαχίας. Ιστορικά είναι επίσης γνωστό ότι δεν είναι πάντοτε αλάνθαστες οι αποφάσεις εκκλησιαστικών συνόδων, αυτό αποδεικνύεται κι από το ότι, τότε, εναλλάξ η μια σύνοδος αλληλοαναιρούσε την άλλη. Επενέβαιναν κι είχαν τον πρώτο λόγο και εξωεκκλησιαστικοί, αυτοκράτορες, αυτοκρατόρισσες, στρατηγοί κ.α. Η ιστορία στο τέλος γράφτηκε από τους νικητές, τους εικονολάτρες με συνέπεια όλα τα συγγράμματα τα υπέρ των εικονομάχων και κατά των εικονολατρών να καταστραφούν ώστε να παραμείνουν μόνο τα "εικονολατρικά" και να μη γνωρίζουμε τι έπραττε και για ποιες αιτίες κατηγορούνταν η άλλη πλευρά, παρόλα αυτά γνωρίζουμε π.χ. ότι οι εικονολάτρες κοινωνούσαν με χρώματα από εικόνες!
Στην αρχαία εκκλησία, στις κατακόμβες, και στα πρώιμα χρόνια του Βυζαντίου, στους ναούς, π.χ. στην πρώτη Αγία Σοφία που έκτισε ο Μ.Κωνσταντίνος στην Κωνσταντινούπολη, δεν υπήρχε προσκύνηση εικόνων, δεν υπήρχαν καν εικόνες, ένας σταυρός κοσμεί τον τρούλο. Ούτε εικόνες του Χριστού, ούτε εικόνες της Παναγίας, ούτε εικόνες των Αποστόλων, ούτε εικόνες των αγίων. Στους επόμενους βυζαντινούς αιώνες, αναπτύχθηκε παράλληλα με την υπερβολική ανάπτυξη του μοναχισμού και η λατρεία των εικόνων, η οποία καταδικάστηκε μεν, αλλά μετά από πολλές διαμάχες και ανάλογες συνόδους, επικράτησε η ελευθερία κατασκευής και η προσκύνηση των εικόνων, με την προϋπόθεση ότι δεν θα είναι λατρεία, αλλά τιμή που μεταβαίνει στο εικονιζόμενο πρόσωπο.
Κι αν ορίζεται να καταδικάζονται όσοι χριστιανοί ονομάζουν τις εικόνες "είδωλα", η απάντηση είναι ότι μερικές φορές τις εικόνες τις αντιμετωπίζουν και τις λατρεύουν σαν "είδωλα" οι ίδιοι οι θρησκευόμενοι συνεπώς καλό θα είναι η καταδίκη να απευθυνθεί στους νεοειδωλολάτρες χριστιανούς κι όχι στους παραδοσιακούς πιστούς του "ου προσκυνήσεις ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς". Κι εκείνες οι μετριποαθείς αποφάσεις των υπέρ της αναστυλώσεως των εικόνων συνόδων, ενίοτε καταπατούνται όχι από εικονομάχους αλλά εκ των εικονολατρών, υπέρ ειδωλολατρικών συνηθειών.
Το να λατρεύουμε τον άνθρωπο ή την ζωγραφισμένη εικόνα του κι όχι το θεό, να θεωρούμε ότι κάποια εικόνα συγκεκριμένου αγίου σε συγκεκριμένο ναό, είναι "θαυματουργή" ενώ η εικόνα του ίδιου αγίου σε άλλο ναό δεν είναι θαυματουργή, να αποδίδουμε τιμές αρχηγού κράτους σε συγκεκριμένη εικόνα (όχι στο πρόσωπο) κάνοντας διακρίσεις ανάμεσα σε εικόνες, αποδίδοντας μάλιστα ιδιότητες του Θεού σε εικόνες λατρεύοντας συγκεκριμένες εικόνες, κάνοντας τάματα, λιτανείες και δεήσεις στην εικόνα ή στον άγιο κι όχι στο Θεό, τότε εκτρεπόμεθα σε μαριολατρεία, ειδωλολατρεία, ξοανολατρεία.
Στους ανθρώπους πρέπει να αποδίδουμε μόνο τιμή, αν την αξίζουν, ενώ η λατρεία ανήκει μόνο στο θεό, στην εικόνα δεν ανήκει η λατρεία, η προσκύνηση είναι τιμητική προς τον άγιο. Τα θαύματα και τη βοήθεια υπέρ ημών τα ποιεί μόνο ο Θεός, ο Χριστός, οι άγιοι ζώντες και κεκοιμημένοι και η Παναγία φυσικά μπορούν να δέονται υπέρ ημών προς τον Κύριο, μαζί με εμάς φυσικά που δεόμαστε στον Κύριο, κι επικουρικά, μπορούμε κατά το "πολύ ισχύει δέησις δικαίου παρά Κυρίω ενεργουμένη" να παρακαλέσουμε ζώντες και κεκοιμημένους αγίους (πιστούς χριστιανούς) να δέονται υπέρ ημών μαζί μας στον Κύριο.
Τα σημεία των Αποστόλων έγιναν στην τότε εποχή αλλά κι εκείνα ήταν με τη δύναμη του Θεού.
http://xairete.blogspot.gr/2014/12/blog-post_651.html
ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΑ:
Εκλεκτός συνεργάτης μας, είπε...
30 Δεκεμβρίου 2014 - 2:25 μ.μ.
Καλημέρα σας αγαπητέ κ.Παναγιώτη.
Εκμαιεύσατε με κατάλληλες ερωτήσεις προς τους συνομιλητές σας, τα συμπεράσματα. Αυτή είναι η λεγόμενη "μαιευτική μέθοδος".
Παραθέτω ένα λινκ με βίντεο του 2012 από ομιλία εντός ναού, παρόντος του οικείου μητροπολίτου.
https://www.youtube.com/watch?v=7hlmHN_lALM
Παρά το ότι ο μητροπολίτης και ο ομιλητής θεολόγος εξέφρασαν τις επικρατούσες απόψεις, με κάποιες από τις οποίες ανάλογα μπορούμε να συμφωνήσουμε και με άλλες σαφώς να διαφωνήσουμε, παραθέτω την ομιλία διότι ο θεολόγος, δεν δίστασε σε κάποια σημεία της ομιλίας του να επισημάνει ότι:
λεπτό 37:47 "... πολλές φορές κι εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί από εικονόφιλοι γινόμαστε ακραίοι εικονολάτρες, καθώς λατρεύουμε την εικόνα και ταυτιζόμαστε μαζί της. Αλλά είπαμε ότι η λατρεία απονέμεται μόνο στο Θεό. Κι όταν ταυτιζόμαστε μόνο με την εικόνα και πιστεύουμε ότι η ύλη της εικόνας θαυματουργεί και όχι ο Χριστός διά των αγίων Του, τότε κινδυνεύουμε να γίνουμε ειδωλολάτρες..."
Ενώ προηγουμένως αναφερόμενος στην βυζαντινή εικονολατρεία και εικονομαχία, είχε αναφέρει:
λεπτό 10:58 " βεβαίως θα πρέπει να δεχτούμε ότι η εικονομαχία ως αντίδραση κατά των υπερβολών των εικονολατρών οι οποίοι είχαν φτάσει στο σημείο να προκυνούν τα υλικά από τα οποία ήταν κατασκευασμένα οι εικόνες, δηλαδή το ξύλο και το χρώμα, είχε μια δικαιολογία. Στις ακραίες αυτές περιπτώσεις που δεν ήταν λίγες για τον αμόρφωτο κυρίως όχλο της εποχής, οι εικονολάτρες έφταναν σε φαινόμενα ειδωλολατρείας αφού απέδιδαν τιμή και λατρεία όχι στο Δημιουργό της ύλης και στα εικονιζόμενα πρόσωπα του Χριστού, της θεοτόκου και των αγίων αλλά στην ίδια την ύλη, συγχέοντας τον Κτίστη με τα κτίσματα καθώς φαίνεται να πίστευαν ότι το θαύμα το κάνει η ύλη της εικόνας και όχι το εικονιζόμενο πρόσωπο".
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ είπε...30 Δεκεμβρίου 2014 - 4:10 μ.μ.
Ευχαριστούμε θερμά, και γι αυτήν την πληροφόρηση, φίλτατε! Χαίρετε!http://xairete.blogspot.gr/2014/12/blog-post_655.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου