Τον πρόλαβα, εκεί σε μια αποστροφή του λόγου του να διερωτάται:
- Μήπως και "σήμερον" σταυρώνουμε τον Χριστό; Μήπως είμαστε «Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί», ίδιοι με αυτούς για τους οποίους ο Χριστός είπε εκείνα τα «Ουαί υμίν»;
Αυτά έδειχνε η κάμερα.
Ο Δεσπότης που χοροστατούσε (με εκείνη την μελιτζανί ρόμπα την κουμπωμένη με ένα μόνο κουμπί χαμηλά) είχε κατέβη από τον θρόνο του (το δεσποτικό στασίδι) και δεν μπορούσαμε να δούμε τι έκφραση θα είχε το πρόσωπο του ακούγοντας αυτά τα λόγια…
Ούτε να τον ακούσουμε μπορούσαμε (τον δεσπότη με τη ρόμπα) αν μουρμουρίζοντας απαντούσε με το «Συ είπας» στον πατέρα Χρυσόστομο!..
Δεν σταυρώνουμε σήμερα μόνο τον Χριστό. Ανέκαθεν τον σταυρώναμε και τον ξανασταυρώναμε. Και ιδιαίτερα οι "εις τύπον και τόπον Χριστού" ευρισκόμενοι με τα μελιτζανιά (άλλο παπικό κατάλοιπο και αυτό, όπως και οι περιφορές των Επιταφίων) και στους οποίους, όπως και στον Χριστό οι Απόστολοι, τους κρατάνε το βιβλίο, που διαβάζουν τις ευχές, τα υποζύγια από κάτω, για να μην κουράζονται "αι άχραντοι χείρες των".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχόμαστε "τα ελέη του Θεού και την Βασιλείαν των Ουρανών" πάντοτε και όχι μόνον τώρα με την ευκαιρία της Ανάστασης, που πρέπει να καταστεί αιώνια.
ΙΚ
Αμήν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε και αντευχόμαστε τα ίδια!
Χαίρετε κ. Καρδάση! : D
Ευχές, από τον κ. Ιωάννη Καρδάση…
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://xairete.blogspot.com/2011/04/blog-post_5245.html