Διαβάζω -Σχολιάζω:
Ο χρηστης Mihalis Thalassis III,
https://www.facebook.com/mihalis.thalassisiii/posts/109037403369558
...κοινοποιησε (10 ώρες πριν) μια παπαριά, της σελίδας «oliiorthodoxia.blogspot.com».
Σήμερα λοιπόν η Εκκλησία μας, γιορτάζει το πώς ο ίδιος ο Χριστός έκανε κάτι -σαν σέλφινκ, και αποτύπωσε τη φάτσα του (αυτήν ως μακρυμάλλης που μοιάζει με την τραβεστί τραγουδίστρια Κοντσίτα) σε μια πετσέτα, που χαρακτηρίστηκε αγία εικόνα που δεν την έφτιαξε χέρι κοινού ανθρώπου (αχειροποίητη)! Χα!
Το της μαλακίας το Ανάγνωσμα, εχει ως εξης:
Εύρεση της Αχειροποιήτου Εικόνος του Χριστού στα Καμουλιανά
Μια φορά και έναν καιρό λοιπόν, επί βασιλέως Διοκλητιανού, εν έτει σπθ΄ [289], ήταν μια μαντάμ, η Aγία Aκυλίνα.
Αυτή προσευχόταν –προσευχόταν, να μπορέσει να δει τον Χριστό! Μέχρι που κάποτε τη λυπήθηκε λέει ο Χριστός, και της απάντησε με ηχητικό μήνυμα σε άπταιστα ελληνικά: «Επειδή διά την σωτηρίαν των ανθρώπων εκατέβηκα από τους Oυρανούς, και εσαρκώθηκα εκ Πνεύματος Aγίου, και Mαρίας της Αειπαρθένου, διά τούτο και τώρα ήλθον προς εσένα, συμπονέσας τα δάκρυά σου. Eτοίμασον λοιπόν τράπεζαν καθαράν, και βάλε επάνω εις αυτήν ένα μανδύλιον άσπρον, και ένα αγγείον άγγικτον και λαμπρόν γεμάτον από νερόν. Eτοίμασον δε αυτά μέσα εις ταμείον και κάμαρην στολισμένην, και ρίψον τον εαυτόν σου εις το έδαφος της γης έξω της κάμαρης, και θέλει σε σκεπάσει η δεξιά μου χείρ, και τότε έχω να φανερωθώ εις εσένα, καθώς εγώ βούλομαι.»
Τα έκανε λοιπόν όλα αυτά η Aγία Aκυλίνα και ενώ αυτή ήταν στα μπρούμυτα στην ανοιχτή μπαλκονόπορτα, βλέπει -λοξοκοιτώντας, να κατεβαίνει -κατά την πέμπτην φυλακήν της νυκτός, ο πρωταγωνιστής του θεάτρου αυτού Μάρκος Σεφερλής – ε, συγγνώμη, ο Χριστός ήθελα να πω, και μαζί του όλος ο θίασος του, όλες οι δυνάμεις των Oυρανών, που με ένα άριστα χορογραφημένο μπαλέτο -και χορωδιακό επίσης, έκαναν την θριαμβευτική εισαγωγή στο νούμερο τους…
Και η Aγία Aκυλίνα –στα μπρούμυτα πάντα, άκουγε από τα μεγάφωνα, το επιθεωρησιακό εμβατήριο «Άγιος, Άγιος, Άγιος Kύριος Σαβαώθ!»
Στο σημείο αυτό το μπαλέτο αναχωρεί, και η Aγία Aκυλίνα -στα μπρούμυτα πάντα, ρίχνει κλεφτές ματιές στο Χριστό που πηδάει από το μπαλκόνι στο δωμάτιο.
Τον βλέπει λοιπόν να μπαίνει εκεί μέσα, να πηγαίνει προς το τραπέζι, και να πλένει καλά -καλά με τα χέρια του το πρόσωπο του, με το νερό που του είχε η Aγία Aκυλίνα στο αγγείον.
Μετά αυτός, σκούπισε «με το καθαρόν εκείνο μανδύλιον, το άχραντον και θεόμορφον αυτού πρόσωπον. Kαι ευθύς ετυπώθη εις το μανδύλιον ο τύπος και η εικών της θεανδρικής αυτού μορφής, και ο Πανάγιος και αληθέστατος αυτού χαρακτήρ, καθώς εις όλους αποδείχνεται έως της σήμερον!»
(Το άλλο το ανέκδοτο με τον Τοτό, το ξέρετε;)
Η Aγία Aκυλίνα τότε, σηκώθηκε από το πάτωμα -μπροστά στην μπακλονόπορτα, τον πλησίασε, κοίταξε τον ξανθομάλλη και μακρυμάλλη Χριστό στα γαλανά του μάτια, τον ευχαρίστησε για την επίσκεψη και το όλο σόου, και παρέλαβε από τα χέρια του το δώρο, την αφίσα της παράστασης, την πετσέτα με το εικόνισμα του προσώπου του!
«Έκρυψε δε τον άγιον χαρακτήρα του Kυρίου μέσα εις μίαν γωνίαν του οσπητίου της, και ετίμα αυτόν υπερβαλλόντως: με τις γνωστές μαλακίες δηλαδή, όπως μετάνοιες, κεριά, λιβάνια, καντήλια, κλπ.»
«Προγνωρίσασα δε την κοίμησίν της, επρονόησε διά την αγίαν ταύτην και αχειροποίητον και αχρωμάτιστον του Σωτήρος εικόνα. Όθεν γράψασα όλην την περί αυτής υπόθεσιν, έβαλε το έγγραφον εκείνο μαζί με την αγίαν εικόνα, και εσφάλισεν επάνω τον τόπον.»
«Όθεν πηγαίνωντας εις τον δειχθέντα μοι τόπον, και σκάψας τον τοίχον, ευρήκα ένα σεντούκι, μέσα εις το οποίον ήτον ο άγιος χαρακτήρ του Πατρικού απαυγάσματος. Oμοίως εύρον, ω του θαύματος! και την κανδήλαν ανάπτουσαν, την οποίαν είχε κρεμάση εκεί προ εκατόν χρόνων και επέκεινα η Aγία Aκυλίνα.»
«Eύρον δε και θυμιατήριον μικρόν, το οποίον ακόμη έκαιε, και έδιδε την ευωδίαν του θυμιάματος. Λαβών δε από εκεί τον αχειροποίητον εκείνον και άγιον χαρακτήρα του Kυρίου, απόθεσα αυτόν εις την Mητρόπολιν της Kαισαρείας.»
Εδώ, το της χοντρο-μαλακίας το μέγα Ανάγνωσμα, έλαβε τέλος!
«Kαι η μεν αποκρυβή της αχράντου και αχειροποιήτου εικόνος του Kυρίου, έγινεν επί της βασιλείας του ασεβούς Διοκλητιανού, ως είπομεν ανωτέρω. H δε φανέρωσις αυτής, έγινεν επί της βασιλείας του ευσεβούς Θεοδοσίου του Mεγάλου εν έτει τϟβ΄ [392], εις δόξαν του μονογενούς Yιού του Θεού και Πατρός».
http://www.saint.gr/2294/saint.aspx
https://oliiorthodoxia.blogspot.com/2018/08/9_8.html?spref=tw
ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΑ:
Panagiotis Michalopoulos
Σήμερα λοιπόν η Εκκλησία μας, γιορτάζει το πώς ο ίδιος ο Χριστός έκανε κάτι -σαν σέλφινκ, και αποτύπωσε τη φάτσα του (αυτήν ως μακρυμάλλης, που μοιάζει με την τραβεστί τραγουδίστρια Κοντσίτα...) σε μια πετσέτα, που χαρακτηρίστηκε αγία εικόνα που δεν την έφτιαξε χέρι κοινού ανθρώπου (αχειροποίητη)! Χα!
Ioannis Kyriakides
Δεν εμεινε τιποτε αλλο να γιορταζει;
https://www.facebook.com/groups/721265688083440/permalink/847053158838025/
Ο χρηστης Mihalis Thalassis III,
https://www.facebook.com/mihalis.thalassisiii/posts/109037403369558
...κοινοποιησε (10 ώρες πριν) μια παπαριά, της σελίδας «oliiorthodoxia.blogspot.com».
Το της μαλακίας το Ανάγνωσμα, εχει ως εξης:
Εύρεση της Αχειροποιήτου Εικόνος του Χριστού στα Καμουλιανά
Μια φορά και έναν καιρό λοιπόν, επί βασιλέως Διοκλητιανού, εν έτει σπθ΄ [289], ήταν μια μαντάμ, η Aγία Aκυλίνα.
Αυτή προσευχόταν –προσευχόταν, να μπορέσει να δει τον Χριστό! Μέχρι που κάποτε τη λυπήθηκε λέει ο Χριστός, και της απάντησε με ηχητικό μήνυμα σε άπταιστα ελληνικά: «Επειδή διά την σωτηρίαν των ανθρώπων εκατέβηκα από τους Oυρανούς, και εσαρκώθηκα εκ Πνεύματος Aγίου, και Mαρίας της Αειπαρθένου, διά τούτο και τώρα ήλθον προς εσένα, συμπονέσας τα δάκρυά σου. Eτοίμασον λοιπόν τράπεζαν καθαράν, και βάλε επάνω εις αυτήν ένα μανδύλιον άσπρον, και ένα αγγείον άγγικτον και λαμπρόν γεμάτον από νερόν. Eτοίμασον δε αυτά μέσα εις ταμείον και κάμαρην στολισμένην, και ρίψον τον εαυτόν σου εις το έδαφος της γης έξω της κάμαρης, και θέλει σε σκεπάσει η δεξιά μου χείρ, και τότε έχω να φανερωθώ εις εσένα, καθώς εγώ βούλομαι.»
Τα έκανε λοιπόν όλα αυτά η Aγία Aκυλίνα και ενώ αυτή ήταν στα μπρούμυτα στην ανοιχτή μπαλκονόπορτα, βλέπει -λοξοκοιτώντας, να κατεβαίνει -κατά την πέμπτην φυλακήν της νυκτός, ο πρωταγωνιστής του θεάτρου αυτού Μάρκος Σεφερλής – ε, συγγνώμη, ο Χριστός ήθελα να πω, και μαζί του όλος ο θίασος του, όλες οι δυνάμεις των Oυρανών, που με ένα άριστα χορογραφημένο μπαλέτο -και χορωδιακό επίσης, έκαναν την θριαμβευτική εισαγωγή στο νούμερο τους…
Και η Aγία Aκυλίνα –στα μπρούμυτα πάντα, άκουγε από τα μεγάφωνα, το επιθεωρησιακό εμβατήριο «Άγιος, Άγιος, Άγιος Kύριος Σαβαώθ!»
Στο σημείο αυτό το μπαλέτο αναχωρεί, και η Aγία Aκυλίνα -στα μπρούμυτα πάντα, ρίχνει κλεφτές ματιές στο Χριστό που πηδάει από το μπαλκόνι στο δωμάτιο.
Τον βλέπει λοιπόν να μπαίνει εκεί μέσα, να πηγαίνει προς το τραπέζι, και να πλένει καλά -καλά με τα χέρια του το πρόσωπο του, με το νερό που του είχε η Aγία Aκυλίνα στο αγγείον.
Μετά αυτός, σκούπισε «με το καθαρόν εκείνο μανδύλιον, το άχραντον και θεόμορφον αυτού πρόσωπον. Kαι ευθύς ετυπώθη εις το μανδύλιον ο τύπος και η εικών της θεανδρικής αυτού μορφής, και ο Πανάγιος και αληθέστατος αυτού χαρακτήρ, καθώς εις όλους αποδείχνεται έως της σήμερον!»
(Το άλλο το ανέκδοτο με τον Τοτό, το ξέρετε;)
Η Aγία Aκυλίνα τότε, σηκώθηκε από το πάτωμα -μπροστά στην μπακλονόπορτα, τον πλησίασε, κοίταξε τον ξανθομάλλη και μακρυμάλλη Χριστό στα γαλανά του μάτια, τον ευχαρίστησε για την επίσκεψη και το όλο σόου, και παρέλαβε από τα χέρια του το δώρο, την αφίσα της παράστασης, την πετσέτα με το εικόνισμα του προσώπου του!
«Έκρυψε δε τον άγιον χαρακτήρα του Kυρίου μέσα εις μίαν γωνίαν του οσπητίου της, και ετίμα αυτόν υπερβαλλόντως: με τις γνωστές μαλακίες δηλαδή, όπως μετάνοιες, κεριά, λιβάνια, καντήλια, κλπ.»
«Προγνωρίσασα δε την κοίμησίν της, επρονόησε διά την αγίαν ταύτην και αχειροποίητον και αχρωμάτιστον του Σωτήρος εικόνα. Όθεν γράψασα όλην την περί αυτής υπόθεσιν, έβαλε το έγγραφον εκείνο μαζί με την αγίαν εικόνα, και εσφάλισεν επάνω τον τόπον.»
αχρωμάτιστον
«Aφ’ ου δε η μακαρία Aκυλίνα απέθανεν, απεκαλύφθη υπό Θεού εις εμένα τον ανάξιον Γρηγόριον, ότι δηλαδή εις τα Kαμουλιανά εν τω οίκω της Aκυλίνης, κατά τον δείνα τόπον ευρίσκεται κεκρυμμένη η αχειροποίητος εικών του Kυρίου..»«Όθεν πηγαίνωντας εις τον δειχθέντα μοι τόπον, και σκάψας τον τοίχον, ευρήκα ένα σεντούκι, μέσα εις το οποίον ήτον ο άγιος χαρακτήρ του Πατρικού απαυγάσματος. Oμοίως εύρον, ω του θαύματος! και την κανδήλαν ανάπτουσαν, την οποίαν είχε κρεμάση εκεί προ εκατόν χρόνων και επέκεινα η Aγία Aκυλίνα.»
«Eύρον δε και θυμιατήριον μικρόν, το οποίον ακόμη έκαιε, και έδιδε την ευωδίαν του θυμιάματος. Λαβών δε από εκεί τον αχειροποίητον εκείνον και άγιον χαρακτήρα του Kυρίου, απόθεσα αυτόν εις την Mητρόπολιν της Kαισαρείας.»
Εδώ, το της χοντρο-μαλακίας το μέγα Ανάγνωσμα, έλαβε τέλος!
«Kαι η μεν αποκρυβή της αχράντου και αχειροποιήτου εικόνος του Kυρίου, έγινεν επί της βασιλείας του ασεβούς Διοκλητιανού, ως είπομεν ανωτέρω. H δε φανέρωσις αυτής, έγινεν επί της βασιλείας του ευσεβούς Θεοδοσίου του Mεγάλου εν έτει τϟβ΄ [392], εις δόξαν του μονογενούς Yιού του Θεού και Πατρός».
http://www.saint.gr/2294/saint.aspx
https://oliiorthodoxia.blogspot.com/2018/08/9_8.html?spref=tw
ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΑ:
Panagiotis Michalopoulos
Σήμερα λοιπόν η Εκκλησία μας, γιορτάζει το πώς ο ίδιος ο Χριστός έκανε κάτι -σαν σέλφινκ, και αποτύπωσε τη φάτσα του (αυτήν ως μακρυμάλλης, που μοιάζει με την τραβεστί τραγουδίστρια Κοντσίτα...) σε μια πετσέτα, που χαρακτηρίστηκε αγία εικόνα που δεν την έφτιαξε χέρι κοινού ανθρώπου (αχειροποίητη)! Χα!
Ioannis Kyriakides
Δεν εμεινε τιποτε αλλο να γιορταζει;
https://www.facebook.com/groups/721265688083440/permalink/847053158838025/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου