Τι Αγιασμό θα πάρετε παρακαλώ; Έχουμε σε σφηνάκι - «μικρό Αγιασμό», ατομικό… Αν είστε παρέα, έχουμε και «Μέγα Αγιασμό», φιάλη δηλαδή, σε οικονομική συσκευασία! Όχι, μικρο-μέγαλο δεν έχουμε τώρα! Μας τελείωσε! Δεν το βγάζει πια αυτό το μέγεθος η Εταιρία!
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΔΑΣΗΣ είπε...
Αγαπητέ κ. Μιχαλόπουλε
Τα περί Μεγάλου και μικρού αγιασμού είναι λίγο πολύ γνωστά.
Εκείνο, που δεν συνιστάται είναι η παραμονή του αγιασμού για ένα χρόνο. Ανάλυση που έγινε (λόγω της ειδικότητάς μας) έδειξε, μια βδομάδα μετά, μικροοργανισμούς.
Αυτό βέβαια δεν θα πρέπει να σκανδαλίζει, γιατί είναι φυσικό η ύλη (δηλ. το νερό) του αγιασμού να μολύνεται. Καμία ύλη δεν παραμένει αμόλυντη, παρά μόνο σε άσηπτες συνθήκες. Βέβαια, όποιος έχει πολύ μεγάλη πίστη (ώστε να μετακινεί βουνά) δεν παθαίνει τίποτε, αλλά ποιός έχει τέτοια πίστη; Οι πλείστοι τον χρησιμοποιούν, ως ένα είδος μαγείας.
Για όποιον όμως σκανδαλίζεται, ας θυμηθούμε, ότι ακόμη και το σώμα και το αίμα του Κυρίου μολύνεται, δηλ. μολύνεται αυτό που βλέπουμε, το ψωμί και το κρασί και όχι το ίδιο το σώμα και το αίμα. Η ύλη μολύνεται και όχι το αγιασμένο σώμα του Κυρίου (άπαγε της βλασφημείας).
Αυτό, το γνωρίζουν οι ιερείς, γι' αυτό τη Μ. Πέμπτη φρυγανίζουν το σώμα του Κυρίου, προκειμένου να δοθεί, ως θ. κοινωνία, σε ετοιμοθάνατους, καθ' όλο το έτος.
Για τον μολυσμό αυτό αναφέρει και ο άγιος Νικόδημος στο ΠΗΔΑΛΙΟ (σελ. 243), σε σχόλιο του στον κθ΄ κανόνα Πενθέκτης Οικουμενικής:
"Όθεν και Ιερείς και Αρχιερείς πρέπει εν καιρώ πανώλης να μεταχειρίζονται τρόπον εις το να μεταλαμβάνουν τους ασθενούντας, ος τις να μη παραβαίνει τον παρόντα Κανόνα τούτον, όχι βάλλοντες μέσα εις σταφίδα τον άγιον Άρτον, αλλά εις τι αγγείον ιερόν, και εκείθεν να τον λαμβάνουν, ή οι μόρται, η οι ασθενείς, δια λαβίδος. Το δε αγγείον συν τη λαβίδι να βάνεται εις ξύδι, και το οξύδι να ρίπτεται εις το χωνευτήριον, ή με όποιον άλλον τρόπον δυνηθώσι ασφαλέστερον και κανονικόν".
Δηλ. οι ασθενείς από πανώλη δεν κοινωνούν από το κοινό άγιο ποτήριο, αλλά σε ξέχωρο σκεύος, στο οποίο δεν γίνεται κατάλυση από το ιερέα και απλώς πλένεται με ξύδι.
Τότε η πανώλης, τώρα το AIDS. Υπακούουμε σ' αυτό ή όχι;
Φιλικά
ΙΚ
ΔΙΑΒΑΖΩ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι ο μέγας αγιασμός «τα δευτερεία επέχει των θείων μυστηρίων» (Ευχολόγιον, κώδ. Βατοπεδίου 134 [745] του έτους 1538), είναι δηλαδή το δεύτερο μετά τη θεία κοινωνία ιερώτατον «μυστηριακόν είδος» (κατά τη σχολαστική ορολογία), κανείς δεν αμφιβάλλει. Είναι το «ύδωρ της αναγεννήσεως» του αγίου βαπτίσματος, που διά της επικλήσεως και επιφοιτήσεως του αγίου Πνεύματος «αναστοιχειούται» (ή «μεταστοιχειούται»), κατά τον άγιο Κύριλλο Αλεξανδρείας (Εις Ιωάννην Β΄ 1), και γίνεται «αφθαρσίας πηγή, αγιασμού δώρον, αμαρτημάτων λυτήριον, νοσημάτων αλεξιτήριον» για τους πιστούς που μεταλαμβάνουν ή χρίονται από αυτό, πάροχο αγιασμού και ευλογίας σ’ ολόκληρη την κτίση.
Ότι το ύδωρ του μεγάλου αγιασμού είναι το ίδιο με το ύδωρ του αγίου βαπτίσματος είναι καταφανές και από την ταυτότητα των καθαγιαστικών ευχών, και από την παλαιά, και τη σύγχρονη ακόμα, πράξη της Εκκλησίας, που βάπτιζε και βαπτίζει σ’ αυτό τους κατηχουμένους, και από όσα γράφει ο άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης, που θεωρεί μάλιστα αντιστρόφως το ύδωρ του βαπτίσματος «κατ΄ ουδέν ελαττούμενον του των αγίων Θεοφανείων» (Διάλογος, κεφ. 70). Ως τέτοιο δίδεται αντί της θείας κοινωνίας στους πιστούς, που για κάποιο λόγο κωλύονται να προσέλθουν σ’ αυτήν.
(Απόσπασμα από το έργο «Απαντήσεις εις λειτουργικάς απορίας», Ε΄, εκδ. Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, σ. 235-237)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ κ. Μιχαλόπουλε
Πολύ ορθά τα αναγραφόμενα στο Ευχολόγιο. Έτσι πράγματι είναι, με τη διαφορά, ότι η θ. κοινωνία είναι μια μυστηριακή πράξη, ενώ ο αγιασμός μια αγιαστική πράξη.
Και βέβαια ο αγιασμός δεν αντικαθιστά τη θ. κοινωνία, δηλ. δεν είναι "αντ' αυτής". Δίδεται μόνο από την Εκκλησία, σε όσους έχουν το επιτίμιο της ακοινωνησίας, φυλάσσεται δε στο σπίτι, μόνον όταν το σπίτι αυτό είναι "κατ' οίκον Εκκλησία".
Δίδεται αντί του δώρου, όπως και το αντίδωρο με τη διαφορά, ότι ο Μεγάλος αγιασμός δίδεται προ του αντιδώρου, ενώ ο μικρός αγιασμός (ο μηνιαίος) μετά το αντίδωρο.
Και κάτι πρακτικό:
Γνωρίζω τον ιερέα, που ευλογεί τα νερά στα διυλιστήρια της ΕΥΔΑΠ. Άρα, όποιος ανοίξει τη βρύση του μετά τον αγιασμό του νερού της ΕΥΔΑΠ, στην ουσία παίρνει τον Μεγάλο αγιασμό!
Φιλικά
ΙΚ
Ώστε έτσι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία έθιμα, λοιπόν!
Όπως -να πούμε, φυλάμε στο εικονοστάσιο του σπιτιού μας –στο καντήλι, το άγιο φως -το Πάσχα, έτσι και τώρα, στο «Πάσχα του χειμώνα», φυλάμε στο ίδιο ράφι και τον Μεγάλο αγιασμό, σε ένα μπουκαλάκι!
Από τον οποίον αγιασμό, μπορούμε να κοινωνούμε όταν έχουμε κάποιο εμπόδιο για κανονική θεία κοινωνία!
Και έτσι σαν να έχουμε νηστέψει, πίνουμε πρώτα τον αγιασμό (αφάγωτοι) και μετά τρώμε και το αντίδωρο…
Στον μηνιαίο δε αγιασμό, τον μικρό, πρώτα τρώμε το αντίδωρο και μετά ρουφάμε και λίγο από αυτόν τον αγιασμό…
Έτσι, το αγιασμένο αυτό νερό -μικρό μεν άλλα θαυματουργό κι αυτό, βοηθά συν τοις άλλοις και στο πάει και πιο εύκολα κάτω το αντίδωρο.
Καλά κατάλαβα, μέχρι εδώ;
Ως προς τη βρύση τώρα -με τον Μεγάλο αγιασμό από την ΕΥΔΑΠ, έχω μια απορία:
Η ισχύς αυτή του νερού, διατηρείται άραγε για λίγα μόνο δευτερόλεπτα μετά την τελετή του αγιασμού στα διυλιστήρια, ή διατηρείται όλη τη μέρα της εορτής;
Το λέω αυτό, διότι και με το άγιο φως έχουμε το φαινόμενο να έχει την θαυματουργή ιδιότητα να μη σε καίει, μόνο για λίγο αφού βγει από τον πανάγιο τάφο.
Διότι αν –στην περίπτωση του αγιασμού, κρατεί για πολύ η ισχύς της αγιότητας του, τότε υπάρχει η περίπτωση –εκτός του να πίνουμε Μεγάλο αγιασμό από τη βρύση του σπιτιού μας, …να ξεπλένουμε επίσης και την τουαλέτα του σπιτιού μας –όλη μέρα, κάθε φορά που τραβάμε το καζανάκι…
Να την ξεπλένουμε δηλαδή, με… Μεγάλο αγιασμό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ κ. Μιχαλόπουλε
Εύλογες οι απορίες και τα ερωτήματα.
Απαντούμε:
Τον Μεγάλο αγιασμό (και μόνον αυτόν) μπορεί να φυλάξουμε στο σπίτι μας, μόνο στην περίπτωση, που είναι "κατ' οίκον Εκκλησία".
Η κοινωνία του Μεγάλου αγιασμού γίνεται μετά από την άδεια του πνευματικού και όχι όποτε να' ναι.
Ο Μεγάλος αγιασμός κοινωνείται προ του αντιδώρου, διότι μόνον αυτός (και όχι ο μικρός) λαμβάνεται μετά από επιτίμιο ακοινωνησίας.
Η ισχύς του αγιασμού δεν έχει χρονικό περιορισμό και μη με ρωτήσετε γιατί επαναλαμβάνεται. Είναι σαν να με ρωτάτε, γιατί κάθε χρόνο λέμε: "Δεύτε λάβετε φως" αφού το έχουμε από πέρσυ.
Αυτό γίνεται, διότι δεν θα εορτάζαμε μνήμες αγίων ή γεγονότων, αλλά μια φορά και τέλειωσε.
Βέβαια τα περί αγίου φωτός και ακαϊας είναι μυθεύματα, προς άγραν οβόλων.
Ο Μεγάλος αγιασμός εκτός της πόσης, χρησιμοποιείται και για ραντισμό όλου του σπιτιού και φυσικά ρίπτεται και στο αποχωρητήριο.
Μην αγνοείτε, ότι ο Θεός, δηλ. η αγία Τριάδα βρίσκεται παντού ("πανταχού παρών") επομένως υπάρχει και στο βόθρο και στα λύματα.
Βέβαια η θεία Χάρις δεν μολύνεται από τίποτε, ούτε και από τα βοθρολύματα. Αντίθετα μπορεί ακόμη και να τα αγιάσει. Παράδειγμα: Σε επείγουσα βάπτιση και εάν δεν υπάρχει νερό, μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιοδήποτε υγρό, ακόμη και τα κάτουρα!
Φιλικά
ΙΚ