Ὁ Μεγάλος Ἁγιασμός πού τελεῖται τήν παραμονή τῶν Θεοφανείων καί ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς εἶναι ἀκριβῶς ὁ ἴδιος.
Ἐσφαλμένα κάποιοι θεωροῦν ὅτι δῆθεν τελεῖται τήν παραμονή ὁ «μικρός Ἁγιασμός» καί τήν ἑπόμενη ὁ «Μέγας».
Καί στίς δύο περιπτώσεις τελεῖται ὁ Μεγάλος Ἁγιασμός.
Μικρός Ἁγιασμός τελεῖται τήν πρώτη μέρα κάθε μήνα, καθώς καί ἐκτάκτως ὅταν τό ζητοῦν οἱ χριστιανοί σέ διάφορες περιστάσεις (ἐγκαίνια οἰκιῶν, καταστημάτων καί ἱδρυμάτων, σέ θεμελίωση κτισμάτων κ.λπ.).
Ὁ Μεγάλος Ἁγιασμός τελεῖται μόνο δύο φορές τό χρόνο (τήν 5η καί 6η Ἰανουαρίου) στό Ναό.
Πραγματική διαφορά αγιαστικής δυνάμεως υπάρχει μεταξύ του Μεγάλου Αγιασμού και του Μικρού αγιασμού που τελείται στην αρχή κάθε μηνός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ διαφορά αγιαστικής Χάριτος Μικρού και Μεγάλου Αγιασμού δεν είναι ποιοτική αλλά ποσοτική. Δεν διαφέρει η ποιότητα της Θ. Χάριτος, η Οποία είναι η αυτή πάντοτε αλλά διαφέρει η ποσότητα. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ιερωσύνη. Και οι τρεις βαθμοί της, Επίσκοπος, Πρεσβύτερος, Διάκονος έχουν λάβει την ίδια ποιότητα Θ. Χάριτος αλλά όχι την ίδια ποσότητα και γι’ αυτό υπάρχει διαφορά στην ενέργεια των τριών βαθμίδων της Ιερωσύνης.
Ο Μέγας Αγιασμός είναι το σπουδαιότερο φάρμακο της Εκκλησίας μας μετά τη Θ. Κοινωνία και γι’ αυτό μεταλαμβάνουμε του αγιασμού πριν να λάβουμε το αντίδωρο, ενώ, αντιθέτως, ο μικρός Αγιασμός, ως τέταρτος κατά σειράν δυνάμεως, λαμβάνεται μετά το αντίδωρο. Μέγα Αγιασμό λαμβάνουν και όσοι δεν έχουν τις προϋποθέσεις και την ανάλογη προετοιμασία για τη Θ. Μετάληψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ κ. Μιχαλόπουλε
Τα περί Μεγάλου και μικρού αγιασμού είναι λίγο πολύ γνωστά.
Εκείνο, που δεν συνιστάται είναι η παρομονή του αγιαμού για ένα χρόνο. Ανάλυση που έγινε (λόγω της ειδικότητάς μας) έδειξε, μια βδομάδα μετά, μικροοργανισμούς. Αυτό βέβαια δεν θα πρέπει να σκανδαλίζει, γιατί είναι φυσικό η ύλη (δηλ. το νερό) του αγιασμού να μολύνεται. Καμία ύλη δεν παραμένει αμόλυντη, παρά μόνο σε άσηπτες συνθήκες. Βέβαια, όποιος έχει πολύ μεγάλη πίστη (ώστε να μετακινεί βουνά) δεν παθαίνει τίποτε, αλλά ποιός έχει τέτοια πίστη; Οι πλείστοι τον χρησιμοποιούν, ως ένα είδος μαγείας.
Για όποιον όμως σκανδαλίζεται, ας θυμηθούμε, ότι ακόμη και το σώμα και το αίμα του Κυρίου μολύνεται, δηλ. μολύνεται αυτό που βλέπουμε, το ψωμί και το κρασί και όχι το ίδιο το σώμα και το αίμα. Η ύλη μολύνεται και όχι το αγιασμένο σώμα του Κυρίου (άπαγε της βλασφημείας) . Αυτό, το γνωρίζουν οι ιερείς, γι' αυτό τη Μ. Πέμπτη φρυγανίζουν το σώμα του Κυρίου, προκειμένου να δοθεί, ως θ. κοινωνία, σε ετοιμοθάνατους, καθ' όλο το έτος.
Για τον μολυσμό αυτό αναφέρει και ο άγιος Νικόδημος στο ΠΗΔΑΛΙΟ (σελ. 243), σε σχόλιο του στον κθ΄ κανόνα Πενθέκτης Οικουμενικής:
"Όθεν και Ιερείς και Αρχιερείς πρέπει εν καιρώ πανώλης να μεταχειρίζονται τρόπον εις το να μεταλαμβάνουν τους ασθενούντας, ος τις να μη παραβαίνει τον παρόντα Κανόνα τούτον, όχι βάλλοντες μέσα εις σταφίδα τον άγιον Άρτον, αλλά εις τι αγγείον ιερόν, και εκείθεν να τον λαμβάνουν, ή οι μόρται, η οι ασθενείς, δια λαβίδος. Το δε αγγείον συν τη λαβίδι να βάνεται εις ξύδι, και το οξύδι να ρίπτεται εις το χωνευτήριον, ή με όποιον άλλον τρόπον δυνηθώσι ασφαλέστερον και κανονικόν".
Δηλ. οι ασθενείς από πανώλη δεν κοινωνούν από το κοινό άγιο ποτήριο, αλλά σε ξέχωρο σκεύος, στο οποίο δεν γίνεται κατάλυση από το ιερέα και απλώς πλένεται με ξύδι.
Τότε η πανώλης, τώρα το AIDS. Υπακούουμε σ' αυτό ή όχι;
Φιλικά
ΙΚ