Δευτέρα, 30 Ιανουάριος 2012, 21:17
Από: Dimitris Iliopoulos
pamisos2004@gmail.com
Προς: ιστολόγιο «χαίρετε»
michalopoulos_p@yahoo.gr
Θέμα: Η Γερμανική πρόταση και ο..... δούρειος ίππος
Ηταν καλοκαίρι του 2010 όταν ξεκινήσαμε εδώ μέσα ανά τακτά χρονικά διαστήματα να «σκοτωνόμαστε» για το αν πρέπει να πτωχεύσει η Ελλάδα, αν ο ΓΑΠ πρέπει να σηκώσει το πιστόλι από το τραπέζι, αν πρέπει να γυρίσει στην δραχμή, να βγει από την ΕΕ…. Αν αν αν….
Μάλλον λοιπόν έφτασε η στιγμή του άνθρωπου που έχει την τύχη της χώρας στα χέρια του (έστω και μετά από το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα) να πει ένα μεγαλοπρεπέστατο ΟΧΙ στον νέο "Χίτλερ" της Ευρώπης, που απειλεί πλέον ανοιχτά, και όχι πίσω από κλειστές πόρτες.
Που απειλεί με οικονομική «αιματοχυσία» όχι μόνο την χώρα μας αλλά ολόκληρη την νότια Ευρώπη. Η προπαγάνδα έχει αρχίσει στο εσωτερικό της Γερμανίας από τα «κίτρινα» έντυπα Spiegel, Focus κ.α, που τώρα έχουν στόχο την Ιταλία.
Αν λοιπόν έχει μείνει λίγο τσίπα και εθνική υπερηφάνεια σε αυτούς που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου, πρέπει να βγουν και να πουν με μια φωνή ΟΧΙ σε αυτήν την ΒΡΩΜΑ και τα τσιράκια της (Ολλανδία, Βέλγιο, Αυστρία).
Μετά από περίπου έναν αιώνα από την πτώχευση του 1897 αυτή η ΒΡΩΜΙΑΡΑ ζητά την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας επί της εκτέλεσης του προϋπολογισμού ως προϋπόθεση για την αποδέσμευση των χρημάτων του δευτέρου πακέτου.
Και εγώ ρωτώ.
Ποια η διαφορά της παραπάνω πρότασης αυτής της ΒΡΩΜΙΑΡΑΣ με τους τοκογλύφους και εκβιαστές που συνελήφθησαν στην Θεσσαλονίκη;
Αλλά αυτές οι προτάσεις έχουν κάποιο σκοπό και ο σκοπός είναι ένας.
«Η de facto εξάλειψη της πιθανότητας χρεοκοπίας θα κάνει πιο αξιόπιστη την απειλή της μη αποδέσμευσης της δόσης του 2ου ελληνικού προγράμματος. Αν μια μελλοντική δόση δεν αποδεσμευθεί, η Ελλάδα δεν θα μπορεί να απειλήσει τους δανειστές της με χρεοκοπία, αλλά αντίθετα θα πρέπει να αποδεχθεί περαιτέρω περικοπές στις πρωτογενείς δαπάνες ως τη μόνη πιθανή συνέπεια κάθε μη αποδέσμευσης».
Δηλαδή θέλουν να αφοπλίσουν μια και καλή την Ελλάδα «καίγοντας» το μοναδικό διαπραγματευτικό χαρτί που έχει στα χέρια της.
Το έχω πει και το έχω δηλώσει και παλιότερα, είμαι υπέρ της Ευρώπης, είμαι της άποψης ότι η θέση της Ελλάδας είναι στην Ευρώπη.
Ποια Ευρώπη όμως;
Όχι πάντως της Ευρώπης των τραπεζών και των αγορών, που στον βωμό του κέρδους της ηγέτιδας δύναμης Γερμανίας, δεν υπάρχουν Ευρωπαίοι πολίτες γι αυτήν, μόνο ΚΕΡΔΟΣ.
Αλλά της Ευρώπης που οραματίστηκαν ο Βίλλυ Μπράντ, ο Ζισκάρ ντε Στέν, ο Μιτεράν, ο Σμιτ, ακόμα και η Θάτσερ και ο Χέλμουτ Κολ, σε αυτή την Ευρώπη πίστευα που πρωταρχικό της στόχο είχε τους πολίτες της Ευρώπης, που πραγματικά πάσχιζε και ξόδευε χρηματα για καλύτερη υγεία, παιδεία, ερευνα και ποιότητα ζωής για όλα τα κράτη που την απαρτίζουν.
Όπως θα διαπιστώσετε και από το κείμενο «Διαταγή» της ΒΡΩΜΙΑΡΑΣ, από εδώ και στο εξής ο βασικός στόχος του προϋπολογισμού θα πρέπει να είναι η εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους.
Αυτό θα γίνεται «κατ' απόλυτη προτεραιότητα» και μόνο στη συνέχεια θα είναι δυνατόν να πραγματοποιούνται πρωτογενείς δαπάνες. Πρόκειται ουσιαστικά για επιστροφή στην πρακτική που είχε εφαρμοστεί από τους διεθνείς δανειστές όταν η Ελλάδα είχε πτωχεύσει το 1897.
Το πλήρες κείμενο της γερμανικής πρότασης:
Διαβεβαίωση συμμόρφωσης στο 2ο ελληνικό πρόγραμμα
Ι. Προϊστορία του ζητήματος (background)
Σύμφωνα με τις πληροφορίες της τρόικας, η Ελλάδα απέτυχε πιθανότατα σε όλους τους στόχους-«κλειδιά» του προγράμματος πάλι το 2011. Συγκεκριμένα, το έλλειμμα του προϋπολογισμού δεν μειώθηκε σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Επομένως, η Ελλάδα θα πρέπει να βελτιώσει σημαντικά τη συμμόρφωσή της με το πρόγραμμα στο μέλλον ώστε να τιμήσει τις δεσμεύσεις της έναντι των δανειστών της. Σε διαφορετική περίπτωση, η ευρωζώνη δεν θα μπορεί να εγκρίνει τις εγγυήσεις για το 2ο ελληνικό πρόγραμμα.
ΙΙ. Πρόταση για τη βελτίωση της συμμόρφωσης
Για να βελτιωθεί η συμμόρφωση στο 2ο πρόγραμμα, το νέο Μνημόνιο Κατανόησης (MoU) θα πρέπει να περιέχει δύο καινοτόμα θεσμικά στοιχεία επί των οποίων θα πρέπει να δεσμευθεί η Ελλάδα. Θα αποτελέσουν περαιτέρω προκαταρκτικές πράξεις (prior actions) για το 2ο πρόγραμμα. Μόνο αν και όταν εφαρμοστούν θα μπορέσει να ξεκινήσει το πρόγραμμα:
1. Απόλυτη προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση του χρέους
Η Ελλάδα θα πρέπει να δεσμευθεί νομικά να δώσει απόλυτη προτεραιότητα στη μελλοντική εξυπηρέτηση του χρέους. Αυτή η δέσμευση θα πρέπει να υιοθετηθεί νομικά από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Τα κρατικά έσοδα θα χρησιμοποιούνται πρώτα και πάνω απ' όλα για την εξυπηρέτηση του χρέους και μόνον όσα απομένουν θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για πρωτογενείς δαπάνες. Αυτό θα προσφέρει στους ιδιώτες και στους δημόσιους δανειστές τη διασφάλιση ότι η Ελληνική Δημοκρατία θα τιμήσει τις δεσμεύσεις της μετά το PSI και θα επηρεάσει θετικά την πρόσβαση στις αγορές. Η de facto εξάλειψη της πιθανότητας χρεοκοπίας θα κάνει πιο αξιόπιστη την απειλή της μη αποδέσμευσης της δόσης του 2ου ελληνικού προγράμματος. Αν μια μελλοντική δόση δεν αποδεσμευθεί, η Ελλάδα δεν θα μπορεί να απειλήσει τους δανειστές της με χρεοκοπία, αλλά αντίθετα θα πρέπει να αποδεχθεί περαιτέρω περικοπές στις πρωτογενείς δαπάνες ως τη μόνη πιθανή συνέπεια κάθε μη αποδέσμευσης.
2. Μεταφορά εθνικής κυριαρχίας επί του προϋπολογισμού
Η δημοσιονομική σταθεροποίηση πρέπει να τεθεί υπό ένα αυστηρό σύστημα επιτροπείας (steering) και ελέγχου. Δεδομένης της ως σήμερα απογοητευτικής συμμόρφωσης, η Ελλάδα θα πρέπει να αποδεχθεί τη μεταφορά της δημοσιονομικής κυριαρχίας της σε ευρωπαϊκό επίπεδο για ορισμένη χρονική περίοδο. Ενας επίτροπος επί του προϋπολογισμού θα πρέπει να οριστεί από το Eurogroup με την ευθύνη της διασφάλισης του ελέγχου επί του προϋπολογισμού. Πρέπει να έχει την εξουσία α) να εφαρμόζει ένα συγκεντρωτικό σύστημα αναφοράς και επιτήρησης που θα καλύπτει όλους τους βασικούς τομείς δαπανών του ελληνικού προϋπολογισμού, β) να ασκεί βέτο σε αποφάσεις που δεν ευθυγραμμίζονται με τους δημοσιονομικούς στόχους που θέτει η τρόικα και γ) να μπορεί να διασφαλίζει τη συμμόρφωση με τον κανόνα που αναφέρθηκε προηγουμένως για την προτεραιότητα της εξυπηρέτησης του χρέους.
Η νέα θεσμική προσέγγιση για τον έλεγχο αυτόν θα μπορούσε να λάβει την ακόλουθη μορφή στο MoU: «Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης, η οποία επιβεβαιώνεται από την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ένας επίτροπος επί του προϋπολογισμού θα διορίζεται από το Eurogroup. Ο επίτροπος θα έχει ευρείες αρμοδιότητες επιτήρησης επί των δημοσίων δαπανών και δικαίωμα βέτο επί αποφάσεων που δεν ευθυγραμμίζονται με τους στόχους που έχουν τεθεί στον προϋπολογισμό και με τον κανόνα που δίνει προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση του χρέους». Η Ελλάδα πρέπει να διασφαλίσει ότι ο νέος μηχανισμός επιτήρησης θα ενσωματωθεί πλήρως στην εθνική έννομη τάξη, κατά προτίμηση μέσω συνταγματικής αναθεώρησης.
Μάλλον λοιπόν έφτασε η στιγμή του άνθρωπου που έχει την τύχη της χώρας στα χέρια του (έστω και μετά από το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα) να πει ένα μεγαλοπρεπέστατο ΟΧΙ στον νέο "Χίτλερ" της Ευρώπης, που απειλεί πλέον ανοιχτά, και όχι πίσω από κλειστές πόρτες.
Που απειλεί με οικονομική «αιματοχυσία» όχι μόνο την χώρα μας αλλά ολόκληρη την νότια Ευρώπη. Η προπαγάνδα έχει αρχίσει στο εσωτερικό της Γερμανίας από τα «κίτρινα» έντυπα Spiegel, Focus κ.α, που τώρα έχουν στόχο την Ιταλία.
Αν λοιπόν έχει μείνει λίγο τσίπα και εθνική υπερηφάνεια σε αυτούς που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου, πρέπει να βγουν και να πουν με μια φωνή ΟΧΙ σε αυτήν την ΒΡΩΜΑ και τα τσιράκια της (Ολλανδία, Βέλγιο, Αυστρία).
Μετά από περίπου έναν αιώνα από την πτώχευση του 1897 αυτή η ΒΡΩΜΙΑΡΑ ζητά την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας επί της εκτέλεσης του προϋπολογισμού ως προϋπόθεση για την αποδέσμευση των χρημάτων του δευτέρου πακέτου.
Και εγώ ρωτώ.
Ποια η διαφορά της παραπάνω πρότασης αυτής της ΒΡΩΜΙΑΡΑΣ με τους τοκογλύφους και εκβιαστές που συνελήφθησαν στην Θεσσαλονίκη;
Αλλά αυτές οι προτάσεις έχουν κάποιο σκοπό και ο σκοπός είναι ένας.
«Η de facto εξάλειψη της πιθανότητας χρεοκοπίας θα κάνει πιο αξιόπιστη την απειλή της μη αποδέσμευσης της δόσης του 2ου ελληνικού προγράμματος. Αν μια μελλοντική δόση δεν αποδεσμευθεί, η Ελλάδα δεν θα μπορεί να απειλήσει τους δανειστές της με χρεοκοπία, αλλά αντίθετα θα πρέπει να αποδεχθεί περαιτέρω περικοπές στις πρωτογενείς δαπάνες ως τη μόνη πιθανή συνέπεια κάθε μη αποδέσμευσης».
Δηλαδή θέλουν να αφοπλίσουν μια και καλή την Ελλάδα «καίγοντας» το μοναδικό διαπραγματευτικό χαρτί που έχει στα χέρια της.
Το έχω πει και το έχω δηλώσει και παλιότερα, είμαι υπέρ της Ευρώπης, είμαι της άποψης ότι η θέση της Ελλάδας είναι στην Ευρώπη.
Ποια Ευρώπη όμως;
Όχι πάντως της Ευρώπης των τραπεζών και των αγορών, που στον βωμό του κέρδους της ηγέτιδας δύναμης Γερμανίας, δεν υπάρχουν Ευρωπαίοι πολίτες γι αυτήν, μόνο ΚΕΡΔΟΣ.
Αλλά της Ευρώπης που οραματίστηκαν ο Βίλλυ Μπράντ, ο Ζισκάρ ντε Στέν, ο Μιτεράν, ο Σμιτ, ακόμα και η Θάτσερ και ο Χέλμουτ Κολ, σε αυτή την Ευρώπη πίστευα που πρωταρχικό της στόχο είχε τους πολίτες της Ευρώπης, που πραγματικά πάσχιζε και ξόδευε χρηματα για καλύτερη υγεία, παιδεία, ερευνα και ποιότητα ζωής για όλα τα κράτη που την απαρτίζουν.
Όπως θα διαπιστώσετε και από το κείμενο «Διαταγή» της ΒΡΩΜΙΑΡΑΣ, από εδώ και στο εξής ο βασικός στόχος του προϋπολογισμού θα πρέπει να είναι η εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους.
Αυτό θα γίνεται «κατ' απόλυτη προτεραιότητα» και μόνο στη συνέχεια θα είναι δυνατόν να πραγματοποιούνται πρωτογενείς δαπάνες. Πρόκειται ουσιαστικά για επιστροφή στην πρακτική που είχε εφαρμοστεί από τους διεθνείς δανειστές όταν η Ελλάδα είχε πτωχεύσει το 1897.
Το πλήρες κείμενο της γερμανικής πρότασης:
Διαβεβαίωση συμμόρφωσης στο 2ο ελληνικό πρόγραμμα
Ι. Προϊστορία του ζητήματος (background)
Σύμφωνα με τις πληροφορίες της τρόικας, η Ελλάδα απέτυχε πιθανότατα σε όλους τους στόχους-«κλειδιά» του προγράμματος πάλι το 2011. Συγκεκριμένα, το έλλειμμα του προϋπολογισμού δεν μειώθηκε σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Επομένως, η Ελλάδα θα πρέπει να βελτιώσει σημαντικά τη συμμόρφωσή της με το πρόγραμμα στο μέλλον ώστε να τιμήσει τις δεσμεύσεις της έναντι των δανειστών της. Σε διαφορετική περίπτωση, η ευρωζώνη δεν θα μπορεί να εγκρίνει τις εγγυήσεις για το 2ο ελληνικό πρόγραμμα.
ΙΙ. Πρόταση για τη βελτίωση της συμμόρφωσης
Για να βελτιωθεί η συμμόρφωση στο 2ο πρόγραμμα, το νέο Μνημόνιο Κατανόησης (MoU) θα πρέπει να περιέχει δύο καινοτόμα θεσμικά στοιχεία επί των οποίων θα πρέπει να δεσμευθεί η Ελλάδα. Θα αποτελέσουν περαιτέρω προκαταρκτικές πράξεις (prior actions) για το 2ο πρόγραμμα. Μόνο αν και όταν εφαρμοστούν θα μπορέσει να ξεκινήσει το πρόγραμμα:
1. Απόλυτη προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση του χρέους
Η Ελλάδα θα πρέπει να δεσμευθεί νομικά να δώσει απόλυτη προτεραιότητα στη μελλοντική εξυπηρέτηση του χρέους. Αυτή η δέσμευση θα πρέπει να υιοθετηθεί νομικά από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Τα κρατικά έσοδα θα χρησιμοποιούνται πρώτα και πάνω απ' όλα για την εξυπηρέτηση του χρέους και μόνον όσα απομένουν θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για πρωτογενείς δαπάνες. Αυτό θα προσφέρει στους ιδιώτες και στους δημόσιους δανειστές τη διασφάλιση ότι η Ελληνική Δημοκρατία θα τιμήσει τις δεσμεύσεις της μετά το PSI και θα επηρεάσει θετικά την πρόσβαση στις αγορές. Η de facto εξάλειψη της πιθανότητας χρεοκοπίας θα κάνει πιο αξιόπιστη την απειλή της μη αποδέσμευσης της δόσης του 2ου ελληνικού προγράμματος. Αν μια μελλοντική δόση δεν αποδεσμευθεί, η Ελλάδα δεν θα μπορεί να απειλήσει τους δανειστές της με χρεοκοπία, αλλά αντίθετα θα πρέπει να αποδεχθεί περαιτέρω περικοπές στις πρωτογενείς δαπάνες ως τη μόνη πιθανή συνέπεια κάθε μη αποδέσμευσης.
2. Μεταφορά εθνικής κυριαρχίας επί του προϋπολογισμού
Η δημοσιονομική σταθεροποίηση πρέπει να τεθεί υπό ένα αυστηρό σύστημα επιτροπείας (steering) και ελέγχου. Δεδομένης της ως σήμερα απογοητευτικής συμμόρφωσης, η Ελλάδα θα πρέπει να αποδεχθεί τη μεταφορά της δημοσιονομικής κυριαρχίας της σε ευρωπαϊκό επίπεδο για ορισμένη χρονική περίοδο. Ενας επίτροπος επί του προϋπολογισμού θα πρέπει να οριστεί από το Eurogroup με την ευθύνη της διασφάλισης του ελέγχου επί του προϋπολογισμού. Πρέπει να έχει την εξουσία α) να εφαρμόζει ένα συγκεντρωτικό σύστημα αναφοράς και επιτήρησης που θα καλύπτει όλους τους βασικούς τομείς δαπανών του ελληνικού προϋπολογισμού, β) να ασκεί βέτο σε αποφάσεις που δεν ευθυγραμμίζονται με τους δημοσιονομικούς στόχους που θέτει η τρόικα και γ) να μπορεί να διασφαλίζει τη συμμόρφωση με τον κανόνα που αναφέρθηκε προηγουμένως για την προτεραιότητα της εξυπηρέτησης του χρέους.
Η νέα θεσμική προσέγγιση για τον έλεγχο αυτόν θα μπορούσε να λάβει την ακόλουθη μορφή στο MoU: «Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης, η οποία επιβεβαιώνεται από την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ένας επίτροπος επί του προϋπολογισμού θα διορίζεται από το Eurogroup. Ο επίτροπος θα έχει ευρείες αρμοδιότητες επιτήρησης επί των δημοσίων δαπανών και δικαίωμα βέτο επί αποφάσεων που δεν ευθυγραμμίζονται με τους στόχους που έχουν τεθεί στον προϋπολογισμό και με τον κανόνα που δίνει προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση του χρέους». Η Ελλάδα πρέπει να διασφαλίσει ότι ο νέος μηχανισμός επιτήρησης θα ενσωματωθεί πλήρως στην εθνική έννομη τάξη, κατά προτίμηση μέσω συνταγματικής αναθεώρησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου