Διάβασα χτες στην «Espresso»:
Η Ειρήνη-Αννα Καλουτά «ταξίδεψε» για να συναντήσει την αδερφή της Μαρίκα, που έφυγε πριν από έξι χρόνια. «Ήρθε η ώρα να πάω να τη βρω» έλεγε συχνά. Δόξαζε τον Θεό και έκανε τον σταυρό της, γιατί όπως έλεγε: «Μου χάρισε μακροημέρευση, δόξα και υγεία». Τους τελευταίους μήνες κυκλοφορούσε στο διαμέρισμά της με τη βοήθεια του “Π”, αφού δεν είχε τη δύναμη να στηριχτεί καλά στα πόδια της. Και τις τελευταίες ημέρες δεν μπορούσε να σηκωθεί από το κρεβάτι.
Μαζί με την αδερφή της Μαρίκα τα δύο «Καλουτάκια», όπως έγιναν γνωστά, πήραν το βάπτισμα του πυρός στο θέατρο της Μαρίκας Κοτοπούλη και του συζύγου της Γιώργου Χέλμη, οι οποίοι στις παραστάσεις που ανέβαζαν έβρισκαν ρόλους και για τα δύο κορίτσια. «Εγώ “παντρεύτηκα” το θέατρο, η Μαρίκα τη ζωή» συνήθιζε να λέει η κυρία Αννα. Αφιερώθηκε στη δουλειά της, αφήνοντας στο περιθώριο την προσωπική της ζωή.
Ερωτεύτηκε τον Γιώργο Ναθαναήλ, τον οποίο δεν παντρεύτηκε ποτέ. «Ο έρωτάς μου με τον Ναθαναήλ κράτησε δεκατρία χρόνια και μισό, ούτε μία μέρα λιγότερη. Από κοριτσάκι μέχρι που έγινα γυναίκα.
Αλλά και με τον ηθοποιό Λάμπρο Κωνσταντάρα υπήρξαν ζευγάρι για δύο χρόνια...
Η Αννα Καλουτά μπορεί να βαστούσε γερά ώς την τελευταία στιγμή, αλλά διαισθανόταν ότι έρχεται το τέλος.
Προ μηνών είπε, στην τελευταία συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «Σφήνα»:
«Όταν εισπράττω αυτή την αγάπη από το κοινό, πώς να μην ευχαριστώ τον Θεό; Γιατί δεν είμαι πια το Καλουτάκι. Είμαι μια μεγάλη γυναίκα και σε λίγο θα φύγω και εγώ».
«Εγώ πάντως τον Λάμπρο τον βρήκα χωρισμένο. Δεν τον χώρισα, όπως έλεγε ο γιος του. Ο Λάμπρος έκανε τη ζωή του».
- Ποιος έκανε την καρδιά σας να χτυπήσει δυνατά;
Κανείς. Δεν γνώρισα τον μεγάλο έρωτα...
- Παντρευτήκατε το θέατρο. Δεν μετανιώσατε; Δεν σκεφτήκατε να φτιάξετε τη ζωή σας;
Όχι, παρά το γεγονός ότι είχα απίθανες τύχες. Ένας ήταν ο Κόντε Ρόμα. Δέχτηκα πρόταση γάμου και από τον εφοπλιστή Χέντελσον που του βούλιαξαν τα καράβια οι Γερμανοί και όταν τα αντικαθιστούσε όλα τα βάφτιζε με το όνομά μου...
ΣΧΕΤΙΚΑ:
Η ΚΥΡΙΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗΓια μένα το θέατρο λειτούργησε καταλυτικά. Κύλησε στο αίμα μου. Έγινε ένα με το είναι μου και την ύπαρξή μου. Θυσίασα τα πάντα γι' αυτό. Παιδικά παιχνίδια, νεανικές τρέλες και προσωπικές ευτυχισμένες στιγμές.
Όλα για το σανίδι!
Για το χειροκρότημα!
Και έζησα μέσα απ' αυτό πολλές ζωές. Ζωές ονειρεμένες και ζηλευτές. Γεμάτες πάθος, ένταση, λάμψη, έρωτα και περιπέτεια. Γι' αυτό και αισθάνομαι πλήρης, σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος.
ΑΝΝΑ ΚΑΛΟΥΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου