Ανώνυμος είπε... "Θλίβομαι και δακρύζω"
Ανώνυμος είπε...
Για σου φίλε Παναγιώτη!
Σε βρήκα τυχαία στο διαδίκτυο. Κάποτε περνούσα έξω από το σπίτι σου (σ. ιστολ.: στη Δάφνη Αθηνών, θα εννοεί) και αναρωτιόμουν τι να γίνεσαι…
Σε θυμάμαι σαν σεβαστικό παιδί απέναντι στην μητέρα σου, σαν σοβαρό κατηχητή και αργότερα στις πολιτικές σου επιλογές και αγώνες, όποιες και εάν ήταν.
Σε γνώρισα και οικογενειάρχη, και πίστευα ότι θα κάνεις μία ευτυχισμένη χριστιανική οικογένεια. Έχουμε πολλά χρόνια να βρεθούμε…
Θλίβομαι και δακρύζω που δεν σου ήρθαν τα πράγματα όπως επιθυμούσες. Δεν συμμερίζομαι αυτά που γράφεις ούτε αντιλαμβάνομαι γιατί το κάνεις. Ξέρω πάντως ότι ήσουν ένας έντιμος και γλυκός άνθρωπος.
Ίσως να μην βρεθούμε πλέον ποτέ!!!!
Τουλάχιστον χαμογέλα όσο ζεις. Έχεις την δύναμη να κάνεις το κακό καλό. Κάντο για τα παιδιά σου και για μας που σε ξέρουμε και σε αγαπάμε από μακριά.
05 Ιανουαρίου 2010 4:02 μ.μ.
http://xairete.blogspot.com/2009/12/p.html
Για σου φίλε Παναγιώτη!
Σε βρήκα τυχαία στο διαδίκτυο. Κάποτε περνούσα έξω από το σπίτι σου (σ. ιστολ.: στη Δάφνη Αθηνών, θα εννοεί) και αναρωτιόμουν τι να γίνεσαι…
Σε θυμάμαι σαν σεβαστικό παιδί απέναντι στην μητέρα σου, σαν σοβαρό κατηχητή και αργότερα στις πολιτικές σου επιλογές και αγώνες, όποιες και εάν ήταν.
Σε γνώρισα και οικογενειάρχη, και πίστευα ότι θα κάνεις μία ευτυχισμένη χριστιανική οικογένεια. Έχουμε πολλά χρόνια να βρεθούμε…
Θλίβομαι και δακρύζω που δεν σου ήρθαν τα πράγματα όπως επιθυμούσες. Δεν συμμερίζομαι αυτά που γράφεις ούτε αντιλαμβάνομαι γιατί το κάνεις. Ξέρω πάντως ότι ήσουν ένας έντιμος και γλυκός άνθρωπος.
Ίσως να μην βρεθούμε πλέον ποτέ!!!!
Τουλάχιστον χαμογέλα όσο ζεις. Έχεις την δύναμη να κάνεις το κακό καλό. Κάντο για τα παιδιά σου και για μας που σε ξέρουμε και σε αγαπάμε από μακριά.
05 Ιανουαρίου 2010 4:02 μ.μ.
http://xairete.blogspot.com/2009/12/p.html
Ανώνυμος είπε... "Τουλάχιστον χαμογέλα όσο ζεις."
O Blogger P. MICHALOPOULOS είπε...
Αγαπητέ Ανώνυμε,
Αφού ξέρετε για τους αγώνες μου…
…Θα ξέρετε και για το βιβλίο μου «Γράμματα Διαμαρτυρίας» το οποίο η κ. Ελένη Βελέντζα το πήγε με καμάρι μόλις εκδόθηκε, για να το δώσει (με δική της πρωτοβουλία) και στην υπηρεσία της (ως πολιτικός υπάλληλος) στο πολεμικό ναυτικό όπου εργαζόταν τότε, πριν το 1987, πριν παντρευτούμε… Με καμάρι, ότι ο «δικός» της ήταν συγγραφέας… Όταν όμως το είδε ο (αξιωματικός) προϊστάμενος της, της έκανε αυστηρές συστάσεις, διότι δεν ήταν ένα βιβλίο ενός λαπά χριστιανού, αλλά ενός αγωνιστή με πένα τσουχτερή…
Τα μετέπειτα, ίσως δεν τα ξέρετε…
1. Μεγάλο το καμάρι της Ελένης, και, όταν παντρευτήκαμε εκεί στην ενορία της στον Άγιο Αρτέμιο Γούβας. Στην εκκλησία που με έβαλαν και επίτροπο… Καμάρι, μέχρι που (γρήγορα) κατάλαβε ότι δεν μπορούσα να γίνω διαπλεκόμενος εκεί, αφού παραιτήθηκα μετά από επίσημη καταγγελία που έκανα…
2. Καμάρι, και, μετά ως εκπαιδευτικός στην μέση επαγγελματική εκπαίδευση( «η κυρία εκπαιδευτικού») , μέχρι που κατάλαβε ότι ο σύζυγος της ήταν τόσο χριστιανός που δεν τον σήκωνε το σύστημα…
3. Καμάρι μετά, και όταν ήμουν διακεκριμένο στέλεχος της Χοχτίφ, στην κατασκευή του νέου αεροδρομίου στα Σπάτα… Έλεγε στις φίλες της: «Αισθάνομαι ότι συμβάλω κι εγώ - σαν σύζυγος του Παναγιώτη - στην κατασκευή…»!.. Μέχρι που είδε ότι όλα άρχισαν να ανατρέπονται (νέοι διωγμοί εναντίον μου) όταν υποστήριξα τότε τον Χριστόδουλο… Μη ξεχνάτε ότι το έργο ήταν κρατικό, τότε, επί Σημίτη…
Όλα αυτά, προβλημάτισαν την κυρία Ελένη…
Σκέφτηκε, μήπως θα ήταν καλύτερα (για εκείνη και για τα παιδιά της) να με αποκηρύξουν, να ταυτιστούν με τους διώκτες μου, και να μην κινδυνεύουν αυτοί, τουλάχιστον ("για το φόβο των Ιουδαίων" που λένε)…
Έστησαν λοιπόν ( το 2006) μια μηχανή σε βάρος μου… Με πήγαν στο Δρομοκαΐτειο και είπαν ότι ξαφνικά έγινα… θρήσκος, Χριστιανός, ότι τρελάθηκα!
Και εκεί, με έβαλαν με έναν προτεστάντη ιεροκήρυκα με μια γενειάδα που είχε σαν να ήταν άνθρωπος των σπηλαίων, με έναν Χιλιαστή που κήρυττε μια νέα ευκαιρία, και με μια νεαρή κοπέλα (ερχόταν από δίπλα αυτή) που σαν να είχε δαιμόνιο απαντούσε σε ό,τι σχετικό με την Παλαιά Διαθήκη, και έλεγε ότι ήταν και αυτή, τότε, εκεί!!!.. Ο ίδιος δε ο Διευθυντής της κλινικής με κάλεσε μια μέρα σε συμβούλιο γιατρών, και για να με πειράξει (ή να με τεστάρει) με ρωτούσε τι γνώμη έχω για το… Ισλάμ!!!.. Του απάντησα ότι έχω γράψει σχετικά, και ότι μπορεί να τα βρει στο Ιντερνετ! Κόκαλο, ο Διευθυντής! Τις επόμενες δε μέρες έβλεπε και επιστολές μου στις εφημερίδες, και κατάλαβε ότι εγώ, διαφέρω… Έτσι, με άφησαν γρήγορα ελεύθερο…
Δεν πρόλαβα όμως να βγω, που λέει ο λόγος…
Αμέσως, μετά, μόλις έγραφα κάτι στα φόρουμ (κυρίως για έλεγχο στα κακώς κείμενα στην Εκκλησία), έμπαιναν ανώνυμοι στην συζήτηση και έλεγαν: «Μη δίνετε σημασία στον Μιχαλόπουλο, διότι έχουμε πληροφορίες ότι το έσκασε από το Δρομοκαΐτειο στο οποίο η ίδια η οικογένεια του τον έκλεισε»!
Τότε, αναγκάστηκα να δημοσιοποιήσω το οικογενειακό αυτό πρόβλημα μου… Όταν μάλιστα ήρθε καπάκι και η νέα απειλή από την κ. Ελένη Ιωάννου Βελέντζα (σύζυγο Παναγιώτη Μιχαλόπουλου) ότι… «θα διορθώσει το λάθος των γιατρών που με άφησαν ελεύθερο», και ότι «με τα ίδια πολιτικά μέσα που είχαν» θα με κλείσουν ξανά «και τη φορά αυτή, οριστικά», πάλι μέσα…
Καταλάβατε, τώρα;
05 Ιανουαρίου 2010 5:39 μ.μ.
http://xairete.blogspot.com/2009/12/p.html
Σε αυτό το περιβάλλον, λοιπόν, ο άνθρωπος μας κατάφερε να επιβιώσει και να πάρει γρήγορα εξιτήριο αφού όλοι οι γιατροί έλεγαν ότι ήταν καλά!
Εξιτήριο, στο οποίο αντέδρασε η «κυρία» σύζυγος (έβριζε μαινόμενη τους γιατρούς), η κυρία η οποία είχε επενδύσει πολλά συμφέροντα της στην σκευωρία της αυτή, όπως να του φάει το σπίτι, να του φάει και τη σύνταξη του καλού μας αυτού ανθρώπου!!!..
Αλλά ας μη πούμε τι έφαγε τελικά…
http://xairete.blogspot.com/2009/11/blog-post_830.html
Αγαπητέ Ανώνυμε,
Αφού ξέρετε για τους αγώνες μου…
…Θα ξέρετε και για το βιβλίο μου «Γράμματα Διαμαρτυρίας» το οποίο η κ. Ελένη Βελέντζα το πήγε με καμάρι μόλις εκδόθηκε, για να το δώσει (με δική της πρωτοβουλία) και στην υπηρεσία της (ως πολιτικός υπάλληλος) στο πολεμικό ναυτικό όπου εργαζόταν τότε, πριν το 1987, πριν παντρευτούμε… Με καμάρι, ότι ο «δικός» της ήταν συγγραφέας… Όταν όμως το είδε ο (αξιωματικός) προϊστάμενος της, της έκανε αυστηρές συστάσεις, διότι δεν ήταν ένα βιβλίο ενός λαπά χριστιανού, αλλά ενός αγωνιστή με πένα τσουχτερή…
Τα μετέπειτα, ίσως δεν τα ξέρετε…
1. Μεγάλο το καμάρι της Ελένης, και, όταν παντρευτήκαμε εκεί στην ενορία της στον Άγιο Αρτέμιο Γούβας. Στην εκκλησία που με έβαλαν και επίτροπο… Καμάρι, μέχρι που (γρήγορα) κατάλαβε ότι δεν μπορούσα να γίνω διαπλεκόμενος εκεί, αφού παραιτήθηκα μετά από επίσημη καταγγελία που έκανα…
2. Καμάρι, και, μετά ως εκπαιδευτικός στην μέση επαγγελματική εκπαίδευση( «η κυρία εκπαιδευτικού») , μέχρι που κατάλαβε ότι ο σύζυγος της ήταν τόσο χριστιανός που δεν τον σήκωνε το σύστημα…
3. Καμάρι μετά, και όταν ήμουν διακεκριμένο στέλεχος της Χοχτίφ, στην κατασκευή του νέου αεροδρομίου στα Σπάτα… Έλεγε στις φίλες της: «Αισθάνομαι ότι συμβάλω κι εγώ - σαν σύζυγος του Παναγιώτη - στην κατασκευή…»!.. Μέχρι που είδε ότι όλα άρχισαν να ανατρέπονται (νέοι διωγμοί εναντίον μου) όταν υποστήριξα τότε τον Χριστόδουλο… Μη ξεχνάτε ότι το έργο ήταν κρατικό, τότε, επί Σημίτη…
Όλα αυτά, προβλημάτισαν την κυρία Ελένη…
Σκέφτηκε, μήπως θα ήταν καλύτερα (για εκείνη και για τα παιδιά της) να με αποκηρύξουν, να ταυτιστούν με τους διώκτες μου, και να μην κινδυνεύουν αυτοί, τουλάχιστον ("για το φόβο των Ιουδαίων" που λένε)…
Και εκεί, με έβαλαν με έναν προτεστάντη ιεροκήρυκα με μια γενειάδα που είχε σαν να ήταν άνθρωπος των σπηλαίων, με έναν Χιλιαστή που κήρυττε μια νέα ευκαιρία, και με μια νεαρή κοπέλα (ερχόταν από δίπλα αυτή) που σαν να είχε δαιμόνιο απαντούσε σε ό,τι σχετικό με την Παλαιά Διαθήκη, και έλεγε ότι ήταν και αυτή, τότε, εκεί!!!.. Ο ίδιος δε ο Διευθυντής της κλινικής με κάλεσε μια μέρα σε συμβούλιο γιατρών, και για να με πειράξει (ή να με τεστάρει) με ρωτούσε τι γνώμη έχω για το… Ισλάμ!!!.. Του απάντησα ότι έχω γράψει σχετικά, και ότι μπορεί να τα βρει στο Ιντερνετ! Κόκαλο, ο Διευθυντής! Τις επόμενες δε μέρες έβλεπε και επιστολές μου στις εφημερίδες, και κατάλαβε ότι εγώ, διαφέρω… Έτσι, με άφησαν γρήγορα ελεύθερο…
Δεν πρόλαβα όμως να βγω, που λέει ο λόγος…
Αμέσως, μετά, μόλις έγραφα κάτι στα φόρουμ (κυρίως για έλεγχο στα κακώς κείμενα στην Εκκλησία), έμπαιναν ανώνυμοι στην συζήτηση και έλεγαν: «Μη δίνετε σημασία στον Μιχαλόπουλο, διότι έχουμε πληροφορίες ότι το έσκασε από το Δρομοκαΐτειο στο οποίο η ίδια η οικογένεια του τον έκλεισε»!
Τότε, αναγκάστηκα να δημοσιοποιήσω το οικογενειακό αυτό πρόβλημα μου… Όταν μάλιστα ήρθε καπάκι και η νέα απειλή από την κ. Ελένη Ιωάννου Βελέντζα (σύζυγο Παναγιώτη Μιχαλόπουλου) ότι… «θα διορθώσει το λάθος των γιατρών που με άφησαν ελεύθερο», και ότι «με τα ίδια πολιτικά μέσα που είχαν» θα με κλείσουν ξανά «και τη φορά αυτή, οριστικά», πάλι μέσα…
Καταλάβατε, τώρα;
05 Ιανουαρίου 2010 5:39 μ.μ.
http://xairete.blogspot.com/2009/12/p.html
http://xairete.blogspot.com/2009/12/blog-post_8458.html
Ήταν μια αξιοζήλευτη χριστιανική οικογένεια, αυτή! Μέχρι που τα παιδιά μεγάλωσαν, πέρασαν και κάποιες περιπέτειες με την υγεία τους (η κόρη κυρίως) με τον πατέρα να τα δίνει όλα… Και όταν η κυρία ένοιωσε ότι πατάει καλά στα πόδια της, τότε πέταξε τη μάσκα της, έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο (το τόσο αποκρουστικό Θεέ μου!) και έκανε το κόμμα με τα παιδιά για να πολεμήσει τον πατέρα...
17 Φεβρουαρίου 2009 6:30 μ.μ.
http://xairete.blogspot.com/2009/02/blog-post_8443.html
17 Φεβρουαρίου 2009 6:30 μ.μ.
http://xairete.blogspot.com/2009/02/blog-post_8443.html
Σε αυτό το περιβάλλον, λοιπόν, ο άνθρωπος μας κατάφερε να επιβιώσει και να πάρει γρήγορα εξιτήριο αφού όλοι οι γιατροί έλεγαν ότι ήταν καλά!
Εξιτήριο, στο οποίο αντέδρασε η «κυρία» σύζυγος (έβριζε μαινόμενη τους γιατρούς), η κυρία η οποία είχε επενδύσει πολλά συμφέροντα της στην σκευωρία της αυτή, όπως να του φάει το σπίτι, να του φάει και τη σύνταξη του καλού μας αυτού ανθρώπου!!!..
Αλλά ας μη πούμε τι έφαγε τελικά…
http://xairete.blogspot.com/2009/11/blog-post_830.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου