Ἀπέτυχαν νὰ περάσουν στὴν πανεπιστημιακή κοινότητα
τοὺς περὶ Πρωτείου στόχους τῆς Ραβέννας
ὁ καρδινάλιος Κάσπερ καὶ ὁ Περγάμου Ἰωάννης
στὴν Ἡμερίδα τῆς Θεσσαλονίκης (20-5-09)
Ἀπαράδεκτες οἱ θέσεις τοῦ ἐκπρoσωπήσαντος τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο
τοὺς περὶ Πρωτείου στόχους τῆς Ραβέννας
ὁ καρδινάλιος Κάσπερ καὶ ὁ Περγάμου Ἰωάννης
στὴν Ἡμερίδα τῆς Θεσσαλονίκης (20-5-09)
Ἀπαράδεκτες οἱ θέσεις τοῦ ἐκπρoσωπήσαντος τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο
Γράφει ο Παν. Σημάτης, Θεολόγος
Κάποτε μιλούσαμε -Ὀρθόδοξα- γιὰ ἐπιστροφὴ τῶν αἱρετικῶν στὴν ΜΙΑ Ἐκκλησία. Κατόπιν μᾶς ἐπεβλήθη ὁ ὅρος ἕνωση τῶν "ἐκκλησιῶν". Σήμερα δὲν μιλᾶμε οὔτε γιὰ ἐπιστροφή, οὔτε γιὰ ἕνωση, ἀλλὰ ἐπιδιώκουμε τὴν ἀποκατάσταση τῆς κοινωνίας τῶν «ἐκκλησιῶν», κι ἂς διατηρήσει ἡ κάθε μιὰ «ἐκκλησία» τὰ διαφορετικὰ δόγματά της (ὅπως εἶπε σὲ συνέντευξη ὁ καρδινάλιος Κάσπερ), ἔστω κι ἂν τὰ δόγματα τῆς ΜΙΑΣ Ἐκκλησίας εἶναι ὀρθά, καὶ τῆς ἄλλης ἐφεύρεση τοῦ διαβόλου! Καὶ ἐπειδὴ ἡ ἐφαρμογὴ αὐτῆς τῆς φόρμουλας εἶναι σίγουρο πὼς θὰ βρεῖ ἀντιμέτωπο τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, μαγειρεύεται ὁ τρόπος ἐπιβολῆς της, μὲ πρῶτο στόχο τὴν ἀποδοχὴ τοῦ Πρωτείου τοῦ Πάπα, καὶ ὅπως ἔγραψε ὁ π. Γ. Καψάνης: «ἴσως ὑπὸ τὴν δελεαστικὴ μορφὴ …τῆς διακονίας τῆς καθόλου Ἐκκλησίας».
Αὐτὴ εἶναι μιὰ ἀπὸ τὶς διαπιστώσεις τῆς Ἡμερίδας γιὰ τὸ Διαχριστιανικὸ Διάλογο ποὺ ἔγινε τὴν 20/5/2009 στὴ Θεσσαλονίκη. Ὁ π. Γεώργιος Καψάνης, ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός, ὁ π. Σαράντης Σαράντος, ὁ Καθηγητὴς Κορναράκης κ.ἄ. μὲ δημοσιευμένα κείμενα στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» καὶ τὴν «Παρακαταθήκη», ἀλλὰ καὶ μὲ προφορικὸ λόγο, μᾶς εἶχαν προϊδεάσει γι’ αὐτὴ τὴν ἐξέλιξη. Κι αὐτὰ ποὺ προέβλεψαν, τὰ εἴδαμε μὲ τὰ μάτια μας καὶ τὰ ἀκούσαμε μὲ τὰ αὐτιά μας νὰ λαμβάνουν χώρα στὴν Ἡμερίδα τῆς Θεσσαλονίκης [...]
Εἶναι ἀνεπίτρεπτο νὰ μᾶς διαφεύγει, ὅτι ἡ συγκεκριμένη Ἡμερίδα ἦταν -ὡς ἐκ τῆς συνθέσεώς της- μιὰ «συνέχεια» τοῦ Διαλόγου μεταξὺ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ ποὺ ξανάρχισε -ὅπως ξανάρχισε- στὴ Ραβέννα. Ἦταν δηλαδὴ καὶ ὑψίστης σημασίας ἐκκλησιαστικὸ γεγονός, καθόσον οἱ Ὁμιλητές, δὲν συμμετεῖχαν καὶ δὲν εἶχαν μόνο τὴν ἰδιότητα τοῦ Ἀκαδημαϊκοῦ, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἐκφραστοῦ τῶν θρησκευτικῶν τους κοινοτήτων.
Ἦταν παρόντες οἱ συμπρόεδροι, ἐπικεφαλὴς τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, καρδινάλιος Βάλτερ Κάσπερ καὶ Μητροπολίτης Περγάμου Ἰωάννης, ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ὁ ἐκπροσωπήσας τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν π. Παῦλος Κουμαριανὸς καὶ ἐκπρόσωπος ὁμιλητὴς ἐκ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.
Καθίσταται ἄρα εὐνόητον, ὅτι ἡ συζήτηση δὲν εἶχε αὐστηρὰ καὶ μόνο Ἀκαδημαϊκὸ χαρακτῆρα, ἀφοῦ ἐκεῖ ἐσυζητοῦντο καὶ τὰ οὐσιαστικὰ καὶ ἱερὰ τῆς πίστεως.
Καὶ περιμέναμε, οἱ θέσεις καὶ οἱ τοποθετήσεις τῶν ὁμιλητῶν νὰ ἔχουν ἐπιστημονικὴ κατοχύρωση. Καὶ ἡ ἐπιστημονικότητά του ἐκρίνετο ὄχι ἀπὸ τὴν ὀρθοδοξοφάνεια ἢ σπουδαιοφάνεια τῆς Εἰσηγήσεως, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ ἂν οἱ Εἰσηγήσεις καὶ ἡ συζήτηση ἦταν σύμφωνες καὶ στηρίζονταν στοὺς Ἱ. Κανόνες, τὴ διδασκαλία καὶ τὴν πρακτικὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων, τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ὄχι σὲ συγγράμματα καθηγητῶν ποὺ ἀρνοῦντο ἢ διαφοροποιοῦντο ἀπὸ τὴ «Συμφωνία τῶν Πατέρων».
Ἀντ’ αὐτῶν, ἀκούσαμε θέσεις «καινοτόμες» -ἄρα ἀντιεπιστημονικὲς στὴ γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας- γιὰ τὴ ζωὴ καὶ τὸ μέλλον της.
Ἦταν, λοιπόν, εὔλογη ἡ ζωντανὴ ἀντίδραση, ποὺ ἀπέδειξε τὰ Ὀρθόδοξα ἀντανακλαστικὰ τῶν ἑκατοντάδων παρευρεθέντων πιστῶν, ποὺ οἱ φιλο-οικουμενιστικοί δημοσιογραφικοὶ κύκλοι τὴν βάπτισαν ταλιμπανισμό. Παρεῖδαν τὴν οὐσία, δὲν εἶπαν τίποτα γιὰ τοὺς Εἰσηγητὲς ποὺ κατακρεούργησαν τὰ τῆς πίστεως, ποὺ καταστρατηγοῦσαν μὲ τὶς θέσεις τους τὶς ἀντίστοιχες «ἐπιστημονικὲς» θέσεις τῆς Ἐκκλησίας (τοὺς Ἱ. Κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων) [...]
Καὶ ποιά στατιστικὴ ἔδωσε τὸ δικαίωμα στὸν καθηγητὴ Πέτρο Βασιλειάδη νὰ ἰσχυρισθεῖ, ὅτι «ὁ Οἰκουμ. διάλογος εἶναι ἀπαίτηση τοῦ 99% τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ»;
Πράγματι, -ὅπως γράφει δημοσιογράφος- «τὰ γεγονότα ποὺ συνέβησαν χθὲς (σ.σ. 20.5.09) στὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης θὰ πρέπει νὰ μᾶς ἀφυπνίσουν ὅλους». Ναί, νὰ μᾶς ἀφυπνίσουν, ...γιατὶ ἐκεῖ ἀποκαλύφτηκε περίτρανα, ὅτι οἱ διαλεγόμενοι ἐκπρόσωποι Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν, περιφρονοῦν τὴν Ὀρθοδοξία ποὺ ἐτάχθησαν νὰ ὑπηρετοῦν καί, στὶς ἀδιαφανεῖς μεταξύ τους συναντήσεις, οἰκοδομοῦν ἀλλόκοτα ἐκκλησιαστικὰ μορφώματα.
Κι ἂν ἐνώπιον τοῦ κοινοῦ ἐξέφρασαν αὐτὲς τὶς ἀπαράδεκτες θέσεις, μπορεῖ κανεὶς νὰ φανταστεῖ τί λέγονται στὶς κλειστὲς μεταξύ τους συναντήσεις.
Γιὰ τὴν ἐπιβεβαίωση τῶν λεγομένων, παραθέτω κατ’ ἀπομαγνητοφώνηση, τὴν ἀπαράδεκτη τοποθέτηση τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, τὸν ὁποῖον ἀπεδοκίμασε τὸ κοινὸ καὶ ἀνάγκασε ἔτσι, ἀκόμα καὶ τὸ Προεδρεῖο τῆς Ἡμερίδας νὰ ἐπέμβη (μήπως, κ. δημοσιογράφε, ἦταν καὶ οἱ τοῦ Προεδρείου ταλιμπάν;).
Ὁμιλεῖ ὁ ΠΡΟΕΔΡΟΣ τῆς πρωϊνῆς Συνεδρίας κ. Πέτρος Βασιλειάδης: «Μόλις ἔφτασε ἕνα σημείωμα ἀπὸ τὴν Ἱ. Ἀρχιεπισκοπὴ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐκ μέρους τοῦ Ἀρχιεπισκόπου…».
π. Παῦλος: «…Τώρα πῆρα αὐτὴ τὴν εἰδοποίηση ἀπὸ τὸ ἰδιαίτερο γραφεῖο τοῦ (Ἀρχιεπισκόπου).
Σεβασμιώτατε καρδινάλιε Βάλτερ Κάσπερ, Σεβασμιώτατε Μητροπολίτη κ. Σπιτέρη (σ.σ.: Παπικός ἐπίσκοπος Κερκύρας), Σεβ/τε Μητρ. κ. Δημήτριε (σ.σ.: ὁ Οὐνίτης Ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Δημ. Σαλάχας), Σεβ/τε Μητρ. Περγάμου κ. Ἰωάννη, Σεβ/τε Μητρ. Μεσσηνίας Χρυσόστομε… Ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος χαιρετίζει αὐτὴ τὴν ἡμερίδα. Εὔχεται ὁλόψυχα τὴν ἐπιτυχῆ ἐξέλιξη…γιὰ τὴν κατευόδωση τοῦ Διαλόγου μεταξὺ τῆς Ὀρθοδόξου καὶ τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας…».
Ὁ π. Παῦλος Κουμαριανός, ὅμως, παρενέβη στὴ μεσημεριανὴ συζήτηση καὶ εἶπε τὰ ἑξῆς ἐξωφρενικά:
«Τώρα μιλάω ἐξ ἑαυτοῦ… Μᾶς ἔχει ξεφύγει λιγάκι καὶ λέμε: ὁ Σεβ/τος Μητρ. Μεσσηνίας… Ὅταν ἀναφερόμαστε στοὺς Ἐπισκόπους τῆς ΡΚαθολικῆς Ἐκκλησίας λέμε, ὁ π. Δημήτριος, ὁ π. Ἰωάννης (σ.σ. ἐννοεῖ τὸν οὐνίτη καὶ τὸν παπικὸ Ἐπίσκοπο). Ἂς κρατήσουμε τοὺς ἴδιους ὅρους (ἂς λέμε): ὁ Σεβ/τος Κερκύρας κ. Ἰωάννης καὶ ὁ θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος κ. Δημήτριος… Λοιπόν, σὰν κληρικὸς καὶ σὰν ὀρθόδοξος χριστιανός, σκέπτομαι μερικὲς φορές μήπως θὰ ἤτανε φρόνιμο, ἡ ἑπόμενη φάση τοῦ Διαλόγου νὰ εἶναι ἀφοῦ ἀποκατασταθεῖ ἡ ἑνότητα καὶ ὄχι πλέον στὸ χῶρο τοῦ χωρισμοῦ. Μήπως δηλαδή, θάχουνε κι οἱ δύο Ἐκκλησίες, ἀφοῦ ἀναγνωρίσανε ἡ μία τὴν ἐκκλησιαστικὴ καὶ εὐχαριστιακὴ ὑπόσταση τῆς ἄλλης, καὶ τὴν πραγματικότητα τῆς ἄλλης, ὅτι ἀποτελοῦμε δύο κακῶς χωρισμένα κομμάτια τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, νὰ προχωρούσαμε στὴν ἀποκατάσταση τῆς ἑνότητας καὶ νὰ συνεχίζαμε τὸν Διάλογο μετά. Θάτανε πιὸ γόνιμο. Ἄλλωστε διαφορὲς ἔχουμε καὶ μεταξύ μας οἱ Ὀρθόδοξοι»!
Ἀπὸ τὸ ἀκροατήριο ἀκούγονται ἔντονες ἀντιδράσεις: «Τί εἶναι αὐτά…», «ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἂν θέλει αὐτά, νὰ μᾶς τὸ πεῖ»…
Αὐτὰ δὲν ἄρεσαν στὸν πρόεδρο τῆς Συνεδρίας κ. Πέτρο Βασιλειάδη, ποὺ εἶπε: «Παρακαλῶ, ἂν θέλετε …πηγαίνετε νὰ συζητεῖστε ἔξω». Ἀντίθετα, ὁ παρακαθήμενος καθηγητὴς κ. Μαρτζέλος παρενέβη, πῆρε τὸ λόγο καὶ «ἄδειασε» τὸν π. Παῦλο γιὰ τὰ παραπάνω ποὺ εἶπε: «Θὰ κάνω μία παρέμβαση... Κοιτάξτε. Κατὰ τὸ Κείμενο τοῦ Bari, τὸ ὁποῖο ἐκδόθηκε τὸ 1987, ὑπάρχει ἤδη ἀπὸ κοινοῦ συμφωνία μεταξὺ τῶν δύο διαλεγομένων Ἐκκλησιῶν, ὅτι ἡ ἑνότητα τῆς Πίστεως, προηγεῖται τῆς ἑνότητος τῆς (κοινωνίας). Γιὰ νὰ ὑπάρχει δηλαδή ἑνότητα στὰ μυστήρια, πρέπει νὰ ὑπάρχει καὶ ἐκ τῶν προτέρων ἑνότητα στὴν πίστη. Ἑπομένως, νομίζω, ὅτι αὐτὸ καὶ μόνο δὲν ἀφήνει χῶρο γιὰ μιὰ τέτοια νήξη» σύμφωνα μ’ αὐτὰ ποὺ εἶπε «ὁ π. Παῦλος».
Ἐδῶ νὰ τονίσω, ὅτι οἱ δημοσιογράφοι δὲν «πρόσεξαν», ὅτι ἡ πλειονότητα τῶν δικαίως καὶ ἐντόνως ἀντιδρώντων κατὰ τέτοιων ἀπαράδεκτων θέσεων, ἀντέδρασαν καὶ κατὰ τῶν ἐλαχίστων ποὺ μὲ τὴ στάση τους ἀσέβησαν κατὰ συνέδρων καὶ ἐκνεύρισαν τὸν Μητροπολίτη Περγάμου Ἰωάννη καὶ τὸν ἀνάγκασαν περὶ τὸ τέλος τῆς ὁμιλίας του νὰ κατεβεῖ ἀπὸ τὸ βῆμα.
Μετὰ ἀπὸ αὐτά, μπορεῖ ἄραγε κανεὶς νὰ λαμβάνει σοβαρὰ ὑπ’ ὄψιν τέτοιας μονομέρειας δημοσιογραφικὲς ἐνημερώσεις;
Τὴν συζήτηση δὲν χάλασαν μόνο οἱ 3-4 ποὺ δὲν μπόρεσαν νὰ ἐλέγξουν τὸν ἑαυτό τους ἀκούγοντας αὐτὰ τὰ ἀπίθανα οἰκουμενιστικὰ λογύδρια. Τὴν συζήτηση δυναμίτισαν τοποθετήσεις σὰν τοῦ π. Παύλου, ἐκπροσώπου τοῦ κ. Ἱερωνύμου. Αὐτοὺς ὅμως τοὺς «ἐπίσημους» ταραξίες ποιός θὰ ἐλέγξει;
Τι ἔχει νὰ πεῖ γι’ αὐτὰ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος;
http://thriskeftika.blogspot.com/2009/05/blog-post_4742.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου