Πάσχα στα Ιεροσόλυμα, ή στη Μύκονο;

Πάσχα στα Ιεροσόλυμα, ή στη Μύκονο; Πολλοί, θα απαντούσαν «στη Μύκονο!» αν κρίνω από το ρεπορτάζ της Καθημερινής, το σχετικό με τους εκδρομείς της Μυκόνου, το Πάσχα.

Διαβάζω για την Μ. Πέμπτη στο νησί:

"Τα στενά σοκάκια είχαν την συνήθη λαοπλημμύρα και τα πλοία ξεφόρτωναν στο λιμάνι του Τούρλου εκατοντάδες τζιπ υψηλού κυβισμού, που αναχωρούσαν για τις διάσπαρτες βίλες στους κόλπους του νησιού. Βράδυ Μεγάλης Πέμπτης και η «πασαρέλα» στο Γιαλό είχε ήδη στηθεί. Παρφουμαρισμένα ζευγάρια με καλά σπορ ρούχα, αστραφτερά κοσμήματα και επώνυμα ρολόγια έκαναν τη βόλτα τους. Νεοφερμένοι τουρίστες με κοντομάνικα, παρά την ψυχρούλα, ένιωθαν ότι ήταν ήδη καλοκαίρι. Παρέες πιτσιρικάδων με μπίρες ανά χείρας, έτοιμοι να ζήσουν την glamorous βραδινή ζωή. Η πανσπερμία σε όλο της το μεγαλείο. Μια μικρή Βαβέλ που στριμώχνεται στους φρεσκοασβεστωμένους δρόμους. «Typical Mykonos», όπως δήλωσε στην παρέα του ένας νεαρός Αμερικανός, που φαινόταν ότι ήταν παλιός γνώριμος του νησιού."

Διαβάζω για την Μ. Παρασκευή (πρωί) στο νησί:
"Η κίνηση πύκνωσε ακόμα περισσότερο τη Μεγάλη Παρασκευή. Το μεσημέρι στο Nammos, το κοσμικό εστιατόριο στην Ψαρρού, δεν έπεφτε καρφίτσα. Στην παραλία, η κατάσταση θύμιζε casting για διαφήμιση αντηλιακού. Εύπορες ελληνικές οικογένειες με τους γόνους τους ξεκοκάλιζαν αστακούς, κάπνιζαν τεράστια πούρα και έπεφταν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, με την ευσυγκινησία της καλοπέρασης. Ο βουλευτής Γεράσιμος Γιακουμάτος μοίραζε χαμόγελα στους θαμώνες. Στον πάγκο του μπαρ, τα φρέσκα όστρακα περίμεναν υπομονετικά να σερβιριστούν στους νηστεύοντες."
Διαβάζω για την Μ. Παρασκευή (βράδυ) στο νησί:
"Η κατάνυξη συνεχίστηκε το βράδυ. Την ώρα που περνούσε ο Επιτάφιος από τον Γιαλό, κάποιοι που έτρωγαν σηκώθηκαν όρθιοι με ευλάβεια κρατώντας ακόμα στο χέρι το πιρούνι με το καμακωμένο χταπόδι. Άλλοι γύριζαν την πλάτη στην πομπή και συνέχισαν ατάραχοι το φαγητό."
Διαβάζω για το Μεγάλο Σάββατο στο νησί:
"Στη μικρή παραλία του Πάνορμου, η παραθαλάσσια ταβέρνα ήταν ανοιχτή. Όσοι είχαν προνοήσει να κάνουν κράτηση έβρισκαν τραπέζι, ανάμεσα σε wannabe μοντέλα με πέδιλα και φρεσκοβαμμένα νύχια, πανομοιότυπες ξανθές κυρίες και κυρίους που βούλιαζαν τα Tod’s μοκασίνια τους στην άμμο. Τα παιδάκια τα αναλάμβαναν οι Φιλιππινέζες, οι οποίες κουβαλούσαν κουβαδάκια, φτυαράκια και καρότσια. Τα Bellini (τα διάσημα κοκτέιλ που λανσάρισε το Harry’s Bar της Βενετίας) κόστιζαν 18 ευρώ και το γιουβέτσι με την καραβιδόψυχα έκανε δύο ώρες για να φτάσει στο τραπέζι. Το προσωπικό υπερέβαλλε εαυτόν αλλά δεν επαρκούσε."
Διαβάζω για το άγιο φως στο νησί:
"Το αναστάσιμο φως κατέφθασε στην ώρα του. Στο Μοναστήρι στην Ανω Μερά, οι πιστοί αλληλοκοιτάζονταν με ελαφρά ζηλοφθονία (όπως τα βλέμματα που ανταλλάσσουν οι κυρίες σε επιδείξεις μόδας), με μεγάλη έγνοια να μη στάξουν τα κεριά στα σινιέ μοντελάκια. Πλούσιοι και φτωχοί, άσημοι και διάσημοι, ντόπιοι και επισκέπτες, συναντήθηκαν στην αναστάσιμη τελετή και μετά πήγαν κατευθείαν στα εστιατόρια. Για 45 λεπτά, τα αυτοκίνητα ήταν ακινητοποιημένα. Η μαγειρίτσα συμπεριλαμβανόταν στο στάνταρ μενού (ακόμα και στα ιταλικά ριστοράντι) αλλά κόστιζε table d’hte. Φύγαμε εξαντλημένοι την Κυριακή του Πάσχα."


Σιγά να μη ζηλέψουμε! Εμείς, δεν είμαστε κοσμικοί, άλλα πνευματικοί άνθρωποι, άνθρωποι τής εκκλησίας! Μπορεί βέβαια να μη πήγαμε στα Ιεροσόλυμα, άλλα..

Σχετικό, το ακόλουθο θέμα:

Κυριακή, 12 Απρίλιος 2009

Να λέμε και τα σωστά γινόμενα στην εκκλησία, έτσι;