Ομιλία χείμαρρος, ποταμός πλημύρας της Μάντρας: Το είπε και ο Μητροπολίτης Μεγάρων κ. Κωνσταντίνος (Γιακουμάκης), -χθες στην τηλεόραση: 1. Είμαστε τυχεροί μέσα στην ατυχία μας, εμείς εδώ στο Μάτι, που είχαμε μόνο υλικές καταστροφές (κάηκε ρε γαμώτο και η βίλα της σέξι –με μπούτια και μια περιφέρεια κόλαση, Ζωζώς Σαπουντζάκη). 2. Αλλά εμείς εδώ –στην θεόσωστη Μητροπολιτική μου περιφέρεια, δεν είχαμε και ανθρώπινα θύματα, όπως είχαν στην Ανατολική Αττική, δηλαδή στην παρακατιανή περιφέρεια του γυναικείου σκελετού του Αγίου Εφραίμ Νέας Μάκρης! 3. Η ΠΑΝαγία, ήταν από την αρχή μαζί μας εδώ –και παρέμεινε μόνον εδώ, μαζί με τις πρώτες δυνάμεις πυρόσβεσης, διότι ήμασταν και οι πρώτοι που αρπάξαμε φωτιά… Οι άλλοι ήρθαν δεύτεροι –δυο ώρες μετά, και την πάτησαν! 4. Πάντως, να ξέρουμε κάτι για να μην απελπιζόμαστε: Η Ελλάδα πάντα αναγεννιέται από την στάχτη της (ΗΣΑΪΑΣ, 35: 1-10)

ΗΣΑΪΑΣ 35
Ησ. 35,1 Εὐφράνθητι, ἔρημος διψῶσα, ἀγαλλιάσθω ἔρημος καὶ ἀνθήτω ὡς κρίνον, (Πλημμύρισε τώρα από ευφροσύνην και χαράν συ η έρημος, η οποία προηγουμένως εδιψούσες. Ας αγάλλεται τώρα η έρημος και ας ανθίση σαν τους κρίνους.)
Ησ. 35,2 καὶ ἐξανθήσει καὶ ὑλοχαρήσει καὶ ἀγαλλιάσεται τὰ ἔρημα τοῦ Ἰορδάνου· καὶ ἡ δόξα τοῦ Λιβάνου ἐδόθη αὐτῇ καὶ ἡ τιμὴ τοῦ Καρμήλου, καὶ ὁ λαός μου ὄψεται τὴν δόξαν Κυρίου καὶ τὸ ὕψος τοῦ Θεοῦ. (Αι έρημοι, περιοχαί του Ιορδάνου θα πλημμυρίσουν από αγαλλίασιν, διότι θα γεμίσουν από πλουσίαν βλάστησιν και άνθη. Η δόξα του γεμάτου από κέδρους Λιβάνου και η τιμή του περιφήμου, δια την πυκνήν βλάστησίν του, όρους Καρμήλου εδόθη εις την χώραν της Ιουδαίας. Και ο λαός μου θα ίδη την δόξαν του Κυρίου και την μεγαλοπρέπειαν του Θεού.)
Ησ. 35,3 ἰσχύσατε, χεῖρες ἀνειμέναι καὶ γόνατα παραλελυμένα· (Παρετε, λοιπόν, τώρα δύναμιν χείρες εξησθενημέναι και γόνατα παραλελυμένα.)
Ησ. 35,4 παρακαλέσατε, οἱ ὀλιγόψυχοι τῇ διανοίᾳ· ἰσχύσατε, μὴ φοβεῖσθε· ἰδοὺ ὁ Θεὸς ἡμῶν κρίσιν ἀνταποδίδωσι καὶ ἀνταποδώσει, αὐτὸς ἥξει καὶ σώσει ἡμᾶς. (Παρηγορηθήτε και παρέτε θάρρος σεις, που έχετε ολιγοψυχήσει κατά την καρδίαν. Παρετε δύναμιν και μη φοβείσθε· ιδού ο Θεός μας ανταποδίδει το δίκαιον και θα το αποδώση. Τωρα αυτός θα έλθη και θα σώση όλους μας.)
Ησ. 35,5 τότε ἀνοιχθήσονται ὀφθαλμοὶ τυφλῶν, καὶ ὦτα κωφῶν ἀκούσονται. (Τοτε θα ανοιχθούν τα μάτια των τυφλών και τα αυτιά των κωφών θα ακούσουν.)
Ησ. 35,6 τότε ἁλεῖται ὡς ἔλαφος ὁ χωλός, τρανὴ δὲ ἔσται γλῶσσα μογιλάλων, ὅτι ἐῤῥάγη ἐν τῇ ἐρήμῳ ὕδωρ καὶ φάραγξ ἐν γῇ διψώσῃ· (Τοτε ο χωλός, θεραπευμένος πλέον, θα πηδά σαν το ελάφι. Μεγαλόφωνος και ρητορεύουσα θα είναι αι γλώσσα των βωβών, διότι εξέσπασε κα ανεπήδησεν άφθονο νερό εις την έρημον, και φάραγξ γεμάτη νερό εις την έως τώρα ξηράν και διψασμένην γην.)
Ησ. 35,7 καὶ ἔσται ἡ ἄνυδρος εἰς ἕλη, καὶ εἰς τὴν διψῶσαν γῆν πηγὴ ὕδατος ἔσται· ἐκεῖ ἔσται εὐφροσύνη ὀρνέων, ἐπαύλεις καλάμου καὶ ἕλη. (Η έως τώρα ξηρά και άνυδρος γη, θα μεταβληθή εις λίμνην και εις την ξηράν και διψασμένην περιοχήν θα αναβλύσουν και θα υπάρχουν πηγαί υδάτων. Εκεί θα είναι χαρά και ανάπαυσις δια τα πτηνά το ουρανού, εκτάσεις υδροχαρών καλάμω και λίμναι.)
Ησ. 35,8 ἐκεῖ ἔσται ὁδὸς καθαρὰ καὶ ὁδὸς ἁγία κληθήσεται, καὶ οὐ μὴ παρέλθῃ ἐκεῖ ἀκάθαρτος, οὐδὲ ἔσται ἐκεῖ ὁδὸς ἀκάθαρτος· οἱ δὲ διεσπαρμένοι πορεύσονται ἐπ᾿ αὐτῆς καὶ οὐ μὴ πλανηθῶσι. (Εκεί θα υπάρχη οδός καθαρά, οδός, η οποία θα υνομασθή αγία. Κανείς ακάθαρτος δεν θα περάση ότι θα πατήση έχει. Ούτε θα υπάρξη εις τη περιοχήν εκείνην δρόμος ακάθαρτος. Οι διασκορπισμένοι ανά τα διάφορα μέρη και εξόριστοι θα βαδίσουν εις την οδόν αυτήν. Δεν θα υπάρξη πλέον φόβος να παραπλανηθούν.)
Ησ. 35,9 καὶ οὐκ ἔσται ἐκεῖ λέων, οὐδὲ τῶν πονηρῶν θηρίων οὐ μὴ ἀναβῇ ἐπ᾿ αὐτήν, οὐδὲ μὴ εὑρεθῇ ἐκεῖ, ἀλλὰ πορεύσονται ἐν αὐτῇ λελυτρωμένοι (Εις την οδόν αυτήν δεν θα υπάρχη λέων και κανένα από τα επικίνδυνα θηρία δεν θα ανεβή εις αυτήν, ούτε και θα ευρεθή εκεί. Αλλά δια της οδού αυτής θα βαδίσουν ολοι οι λυτρωμένοι)
Ησ. 35,10 καὶ συνηγμένοι διὰ Κύριον· καὶ ἀποστραφήσονται καὶ ἥξουσιν εἰς Σιὼν μετ᾿ εὐφροσύνης, καὶ εὐφροσύνη αἰώνιος ὑπὲρ κεφαλῆς αὐτῶν· ἐπὶ γὰρ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν αἴνεσις καὶ ἀγαλλίαμα, καὶ εὐφροσύνη καταλήψεται αὐτούς. ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καὶ στεναγμός. (και οι συνηθροισμένοι χάρις εις την δύναμιν του Κυρίου, θα επιστρέψουν από την αιχμαλωσίαν οι λυτρωμένοι και θα έλθουν εις την Ιερουσαλήμ με χαράν και ευφροσύνην. Αιωνία και αναφαίρετος ευφροσύνη θα στεφανώνη τας κεφαλάς των. Διότι, επάνω εις την κεφαλήν των, ωσάν στέφανος, θα υπάρχη δοξολογία προς τον Θεόν και αγαλλίασις καρδίας· η ευτυχία θα πλημμυρίση αυτούς· θα έχη φύγει από αυτούς κάθε λύπη, πόνος και στεναγμός.)