ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: Τον γνωστό κωμικό του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, τον Μιχάλη Μπούχλη, είχα να τον δω από παιδάκι, από μαθητής ακόμα δημοτικού σχολειού, την δεκαετία του ’50. Έτυχε λοιπόν να τον ξαναδώ τυχαία -σήμερα το απόγευμα -στην τηλεόραση της ΕΡΤ3, σε μια άλλη ταινία της εποχής εκείνης (1955), στην ταινία με τον τίτλο «τα τρία μωρά».

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - ΜΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ:
Panagiotis Michalopoulos 
24 Ιουνίου 2017
Τον γνωστό κωμικό του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, τον Μιχάλη Μπούχλη, είχα να τον δω από παιδάκι, από μαθητής ακόμα δημοτικού σχολειού, την δεκαετία του ’50.
Έτυχε λοιπόν να τον ξαναδώ τυχαία -σήμερα το απόγευμα -στην τηλεόραση της ΕΡΤ3, σε μια άλλη ταινία της εποχής εκείνης (1955), στην ταινία με τον τίτλο «τα τρία μωρά».
Και τι σύμπτωση! Σήμερα το πρωί, είχα ένα διάλογο σχετικό με το «να είναι ελαφρό το χώμα που τον σκεπάζει» σε μια ανάρτηση φίλου, για την απώλεια και το μνημόσυνο κάποιου αρχιμανδρίτη. 
Στο έργο λοιπόν ακούγεται από καθηγητή η ευχή «Γαίαν έχοις ελαφράν», και τότε κάποιος -από «τα τρία μωρά», νόμισε ότι λένε για τα οικόπεδα της μακαρίτισσας που ως γαιοκτημόνισσα είχε πολλά κτήματα.
Επίσης -στο ίδιο έργο, γίνεται και ένας σαφής παραλληλισμός με το αποκρουστικό προσωπείο του αρχάγγελου Μιχαήλ που βρίσκεται στο ομώνυμο μοναστήρι, στο προσκύνημα, στο Μανταμάδο της Λέσβου. 
Τα τρία μώρα λοιπόν, τα αδέλφια Μανταρόπουλου, που τα κάνουν όλα μαντάρα με τις γκάφες τους, περιμένουν τον «πεθαμενατζή» που τους σύστησαν για την κηδεία, τον ονομαζόμενο… Μιχαήλ Χάρο! 
Όταν λοιπόν τον βλέπουν για πρώτη φόρα, τρομοκρατούνται, και αναφωνούν: «μοιάζει με κέρινη μάσκα», «σαν βαλσαμωμένος είναι», «μαμά! Ο γιος του Φραγκεστάιν», κλπ!
Τα τρία αδέλφια είναι: ο Κώστας Χατζηχρήστος, ο Κούλης Στολίγκας, και ο Μιχάλης Μπούχλης.

Θυμήθηκα δε επίσης, ότι τότε που ήμουν μικρό παιδί ακόμα, αυτόν τον Μπούχλη τον μιμούμουν σε διάφορες ατάκες του, έτσι για πλάκα, όπως άλλωστε έκανα και με διάφορους άλλους κωμικούς, αλλά και με τραγουδιστές… Με ξεχωριστή ειδικότητα μάλιστα, και στον Στολίγκα, και στον Αυλωνίτη, και στον Σταυρίδη, και πιο πολύ στο Νίκο Γούναρη που τον είχα δει και ζωντανό τότε, στη γειτονιά μου.
Νέος δε πια, μετά, στις χριστιανικές αδελφότητες, στις εκδρομές και στις κατασκηνώσεις που πάντα είχα το γενικό πρόσταγμα στην ψυχαγωγία, μου ζήτησαν κάποτε (απλοί θεολόγοι τότε, φίλοι μου, και σήμερα μεγαλο-παπάδες και μεγαλο-καθηγητές) μου ζήτησαν λοιπόν να μιμηθώ και τον ιεροκήρυκα τότε, τον Αρχιμανδρίτη Αυγουστίνο Καντιώτη. Δεν το τόλμησα! Θεωρούσα πάντα τον πατέρα Αυγουστίνο, ως… αμίμητο!
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1456119417784066&set=a.134489906613697.25213.100001580668005&type=3&theater