Σχετικά τώρα με την ανάσταση, κανείς δεν ήξερε την ακριβή ώρα, ούτε και τη μάθαμε ποτέ! Ούτε το αγγελάκι –γιουσουφάκι (φωτο) ήξερε, και περίμενε –ξεροστάλιαζε το καημένο, έξω από τον τάφο, και που και που, λαγοκοιμόταν!

Ως γνωστόν, ο Χριστός έμεινε ξαπλωμένος στο κοιμητήριο, στη σπηλιά με τον τάφο του, για τρεις μέρες, τρία εικοσιτετράωρα να πούμε! Κοιμισμένος! 
Δεν κατέβηκε στον Άδη σωματικά και με τη στολή του, όπως τον αγιογραφούν, αλλά με την ψυχή του.
Έμεινε εκεί –στον τάφο, όλο αυτό το χρονικό διάστημα, όπως το παρασταίνουν οι παπάδες μας… Δηλαδή από τη Μ. Πέμπτη το βράδυ -με την σταύρωση -στα δώδεκα ευαγγέλια, και την περιφορά του επιταφίου το βράδυ της Μ. Παρασκευής, και αναστήθηκε τα μεσάνυχτα του σαββατοκύριακου… 
Προηγήθηκε βέβαια μια προηδοποιτικη ανταπάντηση κλήση, που έστειλε από το πρωί του Μ. Σαββάτου, στη λεγόμενη τελετή της «πρώτης ανάστασης».
Είναι όμως αυτή η ακριβής ώρα της ανάστασης, δηλαδή τα μεσάνυχτα;
Στα Ιεροσόλυμα, στην ατραξιόν με το άγιο φως, τον ανασταίνουν μεσημέρι Σαββάτου, ώρα δαιμονίου μεσημβρινού!
Ανέστη Χριστός, και… πεντακόσιοι δαίμονες, ψάλλουν...
Και οι δεσποτάδες μας διακηρύσσουν ότι ο Χριστός είναι πια, ο… «τον θάνατον καταπάτησας» («θάνατω, θάνατον, πάτησας») «τον δε διάβολον… καταργήσας»!
Τόση και τέτοια η μαλάκια τους! Δεν υπάρχει πια διάβολος -ορατός, έξω, παρά μόνο… μέσα! Μέσα τους, αόρατος!
Σχετικά τώρα με την ανάσταση, κάνεις δεν ήξερε την ακριβή ώρα, ούτε και τη μάθαμε ποτέ! Ούτε το αγγελάκι –γιουσουφάκι (φωτο) ήξερε, και περίμενε –ξεροστάλιαζε το καημένο, έξω από τον τάφο, και που και που, λαγοκοιμόταν! 
Το ξύπνησε σαν ξυπνητήρι η ανάσταση του Χριστού, και αυτό τότε κατουρήθηκε επάνω του από το φόβο του! 

Πάντως, το τραγουδάκι «Πασχαλιές μοσχοβολούσανε», που λέγαμε στο κατηχητικό, δεν έλεγε ούτε για μεσημέρι, την ώρα που ξυπνά η ξενύχτισα γκαρσόνα Α΄ Ελένη Βλαχάκη, ούτε για μαύρα μεσάνυχτα, την ώρα των βρικολάκων, για την ανάσταση.  
Μιλάει για αυγή, για πρωί, για την ώρα που ξυπνά ο κάθε φυσιολογικός άνθρωπος!
Τραγουδούσαμε:

 Πασχαλιές μοσχοβολούσανε,
κι ήταν αυγή…
Τα πουλιά γλυκολαλούσανε,
Θεία ωδή! 

 
Κι απ’ του τάφου τη σκοτεινιά,
λυτρωμού φως, λαμποκοπά…
Αναστήθηκε ο Χριστός!.. 

 
Αλληλούια, αλληλούια,
αναστήθηκε ο Χριστός!..