Αρχειακό - Φεβρουάριος 2011: Απουσίασα μια ώρα, και απολογούμαι. (ή, …τι γυρεύει ο Παναγιώτης στον «μπαξέ» του Facebook;)

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ...

https://xairete.blogspot.gr/2011/02/facebook-facebook.html

Τι γυρεύει ο Παναγιώτης στον «μπαξέ» του Facebook;

Απουσίασα μια ώρα! 
Ασχολούμαι και με το νοικοκυριό, βλέπετε…

Στο μεταξύ, αναρωτιόμουν, πώς να ξεκίνησε άραγε η κουβέντα μου, η επικοινωνία μου, με διάφορα πρόσωπα του Facebook. Δεν θυμάμαι δηλαδή, αν η πρόταση για «φιλία» (κοινωνική δικτύωση) έγινε από εμένα, για πολλούς από τους 250 φίλους μου εκεί.

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή, για να καταλάβετε...

Είναι λοιπόν, λίγος χρόνος (ένας μήνας;) που είμαι στο Facebook. Το οποίο, το απέφευγα σαν κάτι το άγνωστο για εμένα. Μου έστελναν προσκλήσεις διάφορα φιλικά μου πρόσωπα (γνωστά από το μπλογκ μου) για να τους επισκεφτώ στο Facebook, και δεν ήξερα τι να κάνω, πώς να μπω στο σύστημα…

Έτσι, ασχολούμουν μόνο με το ιστολόγιο μου, και με τον σχολιασμό διαφόρων θεμάτων σε άλλες σελίδες.

Όταν όμως τις προάλλες μπήκα σε μια ειδησεογραφική σελίδα και θέλησα να γράψω εκεί ένα σχόλιο κάτω από ένα θέμα της, δεν μπορούσα διότι η σελίδα μου ζητούσε λογαριασμό του Facebook. Τότε λοιπόν προσπάθησα - προσπάθησα, και τελικά… τα κατάφερα! Έκανα δηλαδή λογαριασμό, και μπόρεσα να γράψω εκείνο το σχόλιο...

Και πρόσεξα, ότι αυτά που έγραφα, μεταφέρονταν στη σελίδα μου στο Facebook.

Μετά, μου μπήκε και η ιδέα να μεταφέρω εκεί (στο Facebook), και θέματα από το ιστολόγιο μου, επεκτείνοντας κατά κάποιο τρόπο την εμβέλεια του «χαίρετε»…

Και οι πρώτοι μου «φίλοι» (να βλέπω τι γράφουν, και να βλέπουν τι γράφω) ήταν αυτοί που μου πρότεινε το σύστημα. Δηλαδή, διάλεξα από αυτούς μόνον όσους έχουν ίδια πίστη με εμένα, κάτι που φανερωνόταν από το εικονίδιο - του προφίλ - του καθενός από αυτούς. 

Ήταν δε, ιερείς οι πλείστοι από αυτούς.

Μερικοί άλλοι όμως, μου προξένησαν το ενδιαφέρον από τα σχόλια τους σε συζητήσεις (σχόλια) σε θέματα ήδη υπαρχόντων φίλων στο Facebook, κι έτσι παρακινήθηκα να προτείνω τη σχετική «φιλία», και, με αυτούς….

Και η ζωή (στο Facebook, και όχι μόνο) συνεχίζεται…