(Τετάρτη, 28 Οκτωβρίου 2015)
Panagiotis Michalopoulos
Όταν οι έλληνες κρατούντες στην Αθήνα, έκαναν συνθηκολόγηση -μετά την επίθεση και των γερμανών, ο στρατός μας στην Αλβανία εγκαταλείφτηκε στην τύχη του. Καμιά μερίμνα επαναπατρισμού! Γύριζαν λοιπόν από τα χιονισμένα τα βουνά, πεζοί, πεινασμένοι και παγωμένοι. Όσοι γλύτωσαν από νάρκες και οβίδες, πέθαναν εκεί από φρικτά κρυοπαγήματα. Κάποιοι επέστρεψαν με σάπια αυτιά και μύτη και με πάνω και κάτω άκρα σάπια κι αυτά, που χρειάστηκε να ακρωτηριαστούν. Οι κρατούντες, είχαν φύγει με ασφάλεια για τη Μέση Ανατολή!
http://xairete.blogspot.gr/2015/10/blog-post_438.html
Το άρθρο της Αυγής, για το «Αλβανικό έπος»…
Ο Νάσος Θεοδωρίδης, γράφει:
69 χρόνια μετά την τραγωδία του θανάτου και της αναπηρίας δεκάδων χιλιάδων φαντάρων, έχει έρθει η ώρα για μια ψύχραιμη ιστορική αποτίμηση που να απαντάει στο ερώτημα αν τελικά βγήκε κερδισμένη η ελληνική κοινωνία από μια εξ αντικειμένου σύμπλευση με το φασιστικό καθεστώς Μεταξά στην οποία οδηγήθηκε από τον εθνικιστικό παροξυσμό της εποχής, προκειμένου να αποτραπεί η απλή διέλευση ενός άλλου φασιστικού στρατού, με μόνο επιχείρημα ότι ο δεύτερος στρατός ήταν «ξένος» (αλλά εξίσου φασιστικός).
Υποστηρίζω ότι η εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτό το σφαγείο θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί.
Η άγρια σύγκρουση που ξετυλίχτηκε πάνω στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας έδειξε ανάγλυφα την ταξική της φύση. Στις πρώτες γραμμές φτωχοί άνθρωποι, πέθαιναν από τη γάγγραινα, έλιωναν από την ψείρα, περίμεναν απελπισμένα τροφή. Πιο πίσω οι αξιωματικοί με τις ορντινάτσες τους έδιναν τις διαταγές. Και ακόμα πιο πίσω, στα πολυτελή ξενοδοχεία της Αθήνας, ο αρχιστράτηγος Παπάγος και το επιτελείο της «Αυτού Μεγαλειότητας»...
Υπάρχουν πολλοί μύθοι για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο πρώτος είναι ότι οι φαντάροι μας με εφ' όπλου λόγχη στείλανε τους δειλούς εχθρούς στα βάθη της Αλβανίας. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Ο ελληνικός στρατός ήταν προετοιμασμένος γι' αυτή τη σύγκρουση. Ήδη από την άνοιξη1939 το Γενικό Επιτελείο Στρατού είχε καταστρώσει ανάλογα σχέδια. Και από τον Ιούνη 1940 ο ελληνικός στρατός βρισκόταν ουσιαστικά σε κατάσταση «μυστικής επιστράτευσης». Στα σχολικά βιβλία και στα πατριωτικά αφιερώματα η «θέληση» και το «φρόνημα» ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας για το «έπος της Αλβανίας». Η αλήθεια είναι ότι ήταν η μορφολογία του εδάφους, το βεβιασμένο της ιταλικής επίθεσης -με όλες τις δυσκολίες ανεφοδιασμού από τα ακατάλληλα λιμάνια της Αλβανίας- και μια πολύ ισχυρή ελληνική στρατιωτική μηχανή.
Επίσης αποκρύπτεται ότι υπήρχαν πολλοί που αρνούνταν να υποταχτούν σε αυτήν τη χαρούμενη εικόνα της "εθνικής πανστρατιάς". Δεν είναι τυχαίο ότι ο Θ. Χατζής, μετέπειτα γραμματέας του ΕΑΜ αναφέρει στις αναμνήσεις του ότι στις αρχές Νοέμβρη εκτελέστηκαν επί λιποταξία τέσσερις φαντάροι του συντάγματός του, επειδή είχαν λείψει μόνο μια μέρα και ξαναγύρισαν: «Απογοήτευση και πένθος έπεσε στο Σύνταγμα. Στην πορεία μάθαμε πως και σε άλλα Συντάγματα έγιναν παρόμοιες δίκες για μικρές πειθαρχικές παραβάσεις και επακολούθησαν διαδοχικές εκτελέσεις, κατά περίεργη 'συγκυρία' μόνο Μακεδόνων που μιλούσαν τη σλαβική γλώσσα και όλοι τους σχεδόν ήταν χαρακτηρισμένοι 'βουλγαροκομμουνιστές'".
Ήταν και κάτι άλλο που ερέθιζε τους φαντάρους. Οι καλαμαράδες της Αθήνας παρουσίαζαν τον πόλεμο σαν τρικούβερτο γλέντι με χαρές και τραγούδια για τους Έλληνες φαντάρους. Κρύβανε την πραγματικότητα. Συνήθως στα αφιερώματα για την 28η Οκτωβρίου, βλέπουμε επίκαιρα της εποχής με τα πλήθη ενθουσιασμένα να χαιρετάνε εκείνους που φεύγουν για το μέτωπο. Πράγματι, κάθε φορά που αρχίζει ένας τέτοιος πόλεμος, η πλειοψηφία παρασύρεται από ένα κύμα εθνικισμού και πολεμόχαρων αισθημάτων. Όμως, καθώς περνούν οι μέρες, φανερώνεται όχι μόνο η φρίκη του πολέμου αλλά και ποιος την πληρώνει, οπότε οι διαθέσεις αλλάζουν.
Ο Δ. Λουκάτος καταγράφει αυτή την αλλαγή στο ημερολόγιο που κρατούσε και έχει δημοσιευτεί με τίτλο «Οπλίτης στο Αλβανικό Μέτωπο Ημερολογιακές Σημειώσεις 1940-'41»: «Ένα περίεργοπράγμα. Κανείς απ΄ όλους τους 'Εμπέδους' δεν θέλει να φύγει για το Μέτωπο. Όλοι θα 'τανε ευτυχείς αν τους κρατούσανε εδώ. Πού είναι λοιπόν τα φανταχτερά λόγια 'οι φαντάροι μας αδημονούν να μεταβούν εις την πρώτην γραμμήν;».
ΣΧΟΛΙΟ:
Kostas Kalozimis
Απλή διέλευση του Ιταλικού στρατού?
Στην πρώτη γραμμή μόνο χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων στρατιώτες?
Ο Παπάγος και το επιτελείο του θα έπρεπε να είναι στην πρώτη γραμμή?
Απλά εμετικό το άρθρο
https://www.facebook.com/groups/814752691929509/permalink/1685789808159122/
Ποιες ήταν οι απώλειες της Ελλάδα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο;
ΔΙΑΒΑΖΩ:
news247
Οκτωβρίου 28 2017, 09:28
Από τη mixanitouxronou.gr: Δέκα πράγματα που ίσως δεν ξέρετε για την 28η Οκτωβρίου: Ένα εξ αυτών πως μόλις κηρύχτηκε ο πόλεμος συνελήφθησαν αμέσως 1000 κατάσκοποι των Ιταλών
- Ο «μακαρονάς και δειλός Ιταλός» είναι ένας μύθος που γέννησε η σάτιρα της εποχής. Οι Ιταλοί πολέμησαν με επιμονή, σε αρκετές περιπτώσεις έδειξαν γενναιότητα και γι’ αυτό είχαν μεγάλες απώλειες.
- Όταν έγινε γενική επιστράτευση, οι άνδρες είχαν 5 μέρες για να παρουσιαστούν. Σχεδόν όλοι παρουσιάστηκαν την πρώτη μέρα.
- Ένα πλήθος από διάσημους και «παιδιά καλών οικογενειών» έβαλε μέσο για να πάρει μετάθεση στην πρώτη γραμμή του πυρός. Ανάμεσα τους οι ακαδημαϊκοί Αλέκος Λιδωρίκης, Σπύρος Μελάς. Οι Οδυσσέας Ελύτης, Νικηφόρος Βρεττάκος, Άγγελος Τερζάκης, Νίκος Καββαδίας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Γεώργιος Ράλλης, Χαρίλαος Φλωράκης.
- Ο Μεταξάς αν και ο φιλογερμανός είχε αποφασίσει ότι θα συνταχθεί με τη Βρετανία γιατί είχε διαγνώσει, ότι αυτόν τον πόλεμο ο άξονας θα τον χάσει και η Ελλάδα ως ναυτική χώρα έπρεπε να συνταχθεί με τη ναυτική δύναμη της εποχής.
- Οι Ιταλοί κατάσκοποι έστελναν αναφορές στον Μουσολίνι ότι η Ελλάδα είναι ανέτοιμη για πόλεμο και θα είναι μια εύκολη νίκη. Ο Μουσολίνι προγραμμάτιζε να παρελάσει στην Αθήνα πάνω σε λευκό άλογο σε 15 μέρες.
- Ο Γκράτσι ήταν από αυτούς που έδινε σωστές πληροφορίες για την ετοιμότητα των Ελλήνων. Γνώρισε τον Μεταξά από το 1917 και αγνοούσε πότε θα κηρυχθεί ο πόλεμος. Δεν ανήκε στο φασιστικό κόμμα και δεν υποστήριζε την φασιστική ιδεολογία.
- Όταν οι Ιταλοί αποφάσισαν τη μεγάλη αντεπίθεση την άνοιξη του ’41 ο Μουσολίνι βρέθηκε στο μέτωπο για να τονώσει και να εκβιάσει ψυχολογικά τους στρατηγούς που είχε αντικαταστήσει. Ήταν ο μοναδικός από του ηγέτες ΒΠΠ που βρέθηκε τόσο κοντά στην πρώτη γραμμή. Στην Ιταλία οι αντίπαλοι του μετά τον πόλεμο τον κατηγόρησαν ότι ο πόλεμος χάθηκε, γιατί όλοι οι στρατηγοί ήταν ρουσφετολογικές επιλογές και ανίκανοι να κερδίσουν τον πόλεμο. Σε αυτό είχαν δίκιο. Τα κριτήρια του ήταν πάντοτε υποκειμενικά.
Kostas Kalozimis Απλή διέλευση του Ιταλικού στρατού? Στην πρώτη γραμμή μόνο χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων στρατιώτες? Ο Παπάγος και το επιτελείο του θα έπρεπε να είναι στην πρώτη γραμμή? Απλά εμετικό το άρθρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου