Γεια σου, Σταυρούλα μας! Η ιστορία αυτή με τα γκαζάδικα (πετρελαιοφόρα) μας, με τους έλληνες ιδιόκτητες, με το λαθρεμπόριο καυσίμων, και τους δήθεν ελέγχους από τις αρμόδιες υπηρεσίες, και με τις προμελετημένες βυθίσεις, είναι πολύ παλιά και βρωμάει πολύ.
Ήμουν νεαρός σπουδαστής τότε (για αναβάθμιση προηγούμενων σπουδών μου) στη Σιβιτανίδειο (λίγο πριν την στράτευση μου και τη θητεία μου στο πολεμικό ναυτικό από το οποίο είχα πάρει δυο χρόνια αναβολή για να τελειώσω και αυτήν τη σχολή), και εργαζόμουν στο Σχεδιαστήριο των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά του Νιάρχου… Τότε που η Μελίνα γύριζε την ταινία «ποτέ την Κυριακή». Κάναμε λοιπόν και νέες κατασκευές, τα πετρελαιοφόρα του Νιάρχου 22.000 τόνων -στην Ανέγερση, κάναμε και επισκευές πλοίων -στις πλωτές δεξαμενές, και στην προβλήτα.
Τότε λοιπόν, είχε έρθει στα Ναυπηγεία μας για επισκευή, και, το πλοίο «Πατρίς»... Αυτό το θρυλικό υπερωκεάνιο που έκανε -αποκλειστικά τότε, το δρομολόγιο με την Αυστραλία. Σε εμένα ανάθεσαν την κατασκευή του δικτυού αεραγωγών στο μηχανοστάσιο. Έκανα δε γι αυτό -για να παίρνω μέτρα για το σχέδιο, αρκετές επισκέψεις στο πλοίο. Τέλειωσα λοιπόν το σχέδιο, το έστειλα στα συνεργεία μας, έγινε η κατασκευή, έγινε και η τοποθέτηση των αεραγωγών στο μηχανοστάσιο, και… Την άλλη μέρα το πρωί που πήγαμε για δουλειά… Το είδαμε το πλοίο να έχει ρυμουλκηθεί ανοιχτά και να φλέγεται ολόκληρο!
Όλα είχαν γίνει μέσα στη νύχτα! Έτσι πέθανε, αυτό το -παλιό άλλωστε, πλοίο… Είχε βέβαια τότε και τον ανταγωνισμό… Δεν είχε πια το μονοπώλιο της σύνδεσης με την Αυστραλία δεδομένου ότι είχαν τότε αρχίσει, και, τα αεροπορικά ταξίδια, και, για εκεί!
Χαίρετε κι από εμάς!
ΑπάντησηΔιαγραφήL
Λίγο πικρόχολες κ κωμικοτραγικές οι Γελοιογραφίες αλλά ελπίζουμε στο καλύτερο
Γεια σου, Σταυρούλα μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιστορία αυτή με τα γκαζάδικα (πετρελαιοφόρα) μας, με τους έλληνες ιδιόκτητες, με το λαθρεμπόριο καυσίμων, και τους δήθεν ελέγχους από τις αρμόδιες υπηρεσίες, και με τις προμελετημένες βυθίσεις, είναι πολύ παλιά και βρωμάει πολύ.
Ήμουν νεαρός σπουδαστής τότε (για αναβάθμιση προηγούμενων σπουδών μου) στη Σιβιτανίδειο (λίγο πριν την στράτευση μου και τη θητεία μου στο πολεμικό ναυτικό από το οποίο είχα πάρει δυο χρόνια αναβολή για να τελειώσω και αυτήν τη σχολή), και εργαζόμουν στο Σχεδιαστήριο των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά του Νιάρχου… Τότε που η Μελίνα γύριζε την ταινία «ποτέ την Κυριακή». Κάναμε λοιπόν και νέες κατασκευές, τα πετρελαιοφόρα του Νιάρχου 22.000 τόνων -στην Ανέγερση, κάναμε και επισκευές πλοίων -στις πλωτές δεξαμενές, και στην προβλήτα.
Τότε λοιπόν, είχε έρθει στα Ναυπηγεία μας για επισκευή, και, το πλοίο «Πατρίς»... Αυτό το θρυλικό υπερωκεάνιο που έκανε -αποκλειστικά τότε, το δρομολόγιο με την Αυστραλία.
Σε εμένα ανάθεσαν την κατασκευή του δικτυού αεραγωγών στο μηχανοστάσιο. Έκανα δε γι αυτό -για να παίρνω μέτρα για το σχέδιο, αρκετές επισκέψεις στο πλοίο. Τέλειωσα λοιπόν το σχέδιο, το έστειλα στα συνεργεία μας, έγινε η κατασκευή, έγινε και η τοποθέτηση των αεραγωγών στο μηχανοστάσιο, και…
Την άλλη μέρα το πρωί που πήγαμε για δουλειά… Το είδαμε το πλοίο να έχει ρυμουλκηθεί ανοιχτά και να φλέγεται ολόκληρο!
Όλα είχαν γίνει μέσα στη νύχτα!
Έτσι πέθανε, αυτό το -παλιό άλλωστε, πλοίο…
Είχε βέβαια τότε και τον ανταγωνισμό… Δεν είχε πια το μονοπώλιο της σύνδεσης με την Αυστραλία δεδομένου ότι είχαν τότε αρχίσει, και, τα αεροπορικά ταξίδια, και, για εκεί!