Ο χρήστης "Δε γουστάρω να πληρώνω την εκκλησία", έγραψε...

ΔΙΑΒΑΖΩ:
Ο χρήστης "Δε γουστάρω να πληρώνω την εκκλησία", έγραψε...
18 Ιουλίου στις 11:43 μ.μ.
Παναγία Γοργοεπήκοος – Ιερά Μονή Δοχειαρίου, Άγιον Όρος: 
«H Θαυματουργή Εικόνα που ακούει και ελεεί γρήγορα όσους την επικαλούνται»...

ΣΧΟΛΙΑ!
Panagiotis Michalopoulos 
Ο ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΜΑΣ, είπε...
Αν τιμάς ένα εικονιζόμενο πρόσωπο, τότε προσκυνάς (αν θέλεις) τιμητικά την απεικόνισή του σε ζωγραφιά (αγιογραφία βυζαντινής τεχνοτροπίας) και γιατί όχι και σε φωτογραφία αν υπάρχει, αλλά δεν είναι και υποχρεωτικό. Μπορείς να το τιμήσεις προσκυνώντας και τιμώντας το ηθικά, με το νου, με τις πράξεις (μνήμη αγίου, μίμησις αγίου). Με την έννοια αυτή, π.χ. για αν τιμήσουμε την Παναγία μητέρα του Κυρίου, θα μπορούσαμε να προσκυνήσουμε τιμητικά (και όχι λατρευτικά) οποιαδήποτε εικόνα της, σε οποιονδήποτε Ναό.
Τρέχουμε όμως να προσκυνήσουμε συγκεκριμένη "θαυματουργή εικόνα", σε συγκεκριμένο ιερό νησί ή ιερό βουνό (ή και αντίγραφά τους που περιφέρονται ανά την Ελλάδα) και καθιστάμεθα αυτοδικαίως ειδωλολάτρες και κακόδοξοι διότι πιστεύουμε ότι η συγκεκριμένη εικόνα, το είδωλο, κάνει τα θαύματα.
Ἐχω ἀδικο;
http://xairete.blogspot.gr/2017/07/blog-post_28.html

Chris Argyrakis 
Ποια η διαφορα μεταξυ "τιμητικα και λατρευτικα', κατα πως εκφραζονται? Και στις δυο περιπτωσεις αναβεις κερι, προσκυνας , φιλας, κτλ.
Panagiotis Michalopoulos 
Στην πρώτη περίπτωση, την τιμητική να πούμε, ούτε κερί ανάβεις, ούτε προσκυνάς, ούτε και φιλάς, διότι αυτά δεν είναι ορθόδοξα, αλλά τα έχουμε αντιγράψει από την κιναιδική βουδιστική λατρεία.
Η τιμητική προσκύνηση, είναι «προσκύνηση» σε εισαγωγικά, είναι μια καρδιακή προσκύνηση, μια εσωτερική ταπείνωση, μια συντριβή του εγώ μας, απέναντι στο μεγαλείο της πίστης, απέναντι και σε κάθε ιερό πρόσωπο που εικονίζεται.
Chris Argyrakis 
διαβασε τη δευτερα εντολη !!!
Panagiotis Michalopoulos 
1 «Εγώ ειμι Κύριος ο Θεός σου. Ουκ έσονταί σοι θεοί έτεροι πλήν εμού». 2 «Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα. Ου προσκυνήσεις αυτοίς, ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς».
Panagiotis Michalopoulos
Συμφωνούμε λοιπόν ότι οι εικόνες, από διδακτικές, και εποπτικού υλικού στοιχεία που ήταν, κατάντησαν να λατρεύονται σαν είδωλα. Γι αυτό και αποκαθηλώθηκαν. Επανήλθαν όμως με πολιτικά μέσα στο βυζάντιο, αφού εξοντώθηκαν όλοι οι αντιφρονούντες και καταστράφηκαν όλα τα κείμενα τους που δικαιολογούσαν το γιατί εναντιώνονταν σε αυτήν την λατρεία. 
Και είναι η λεγόμενη «Κυριακή της ορθοδοξίας», η εορτή με την οποίαν πανηγυρίζουμε και θριαμβολογούμε για αυτήν την λεγόμενη αναστήλωση των εικόνων. 
Έτσι οι εικόνες ανυψώθηκαν -σαν ξόανα σαν τοτέμ, και οι άνθρωποι υποβιβάστηκαν σε τετράποδα, να σέρνονται να παν να προσκυνήσουν την Παναγία της Τήνου -για παράδειγμα, που εκτός των άλλων (σκεπασμένη ολόκληρη με χαϊμαλιά), είναι και γελοία και βλάσφημη και αιρετική, αφού από κάτω βρίσκεται κρυμμένη η παπική έκδοση του Ευαγγελισμού, αυτή με το κωλο-περιστέρι να πετά από πάνω και να κουτσουλάει, και τον αρχάγγελο να κρατά κρίνο του γκαστρώματος!..
Panagiotis Michalopoulos 
ΣΧΕΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ:
Καλημέρα αγαπητέ κε Μιχαλόπουλε.
[…] Αλλά εξίσου σημαντικό "ερώτημα" είναι οι εικόνες, η αγιογραφία, η εικονογραφία, όχι μόνο για το περιεχόμενο αλλά αυτή καθ΄αυτή και σαν ειδωλο-λατρεία και σαν έχουσες "θαυματουρικές" δυνάμεις. "Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον ουδέ παντός ομοίωμα". Ισχύει η εντολή να μην προσκυνάμε και λατρεύουμε ομοιώματα. Οπότε; Γιατί την παραβαίνουμε μάλιστα με τις σημερινές εκτροπές της λατρείας εικόνων και θαυματουργικών δήθεν ιδιοτήτων συγκεκριμένων εικόνων και τάματα και χαϊμαλιά σε συγκεκριμένες εικόνες! Αυτό είναι εκτροπή και προδοσία του Χριστιανισμού, είναι ειδωλολατρεία. Στην εποχή του Χριστού και των πρώτων αιώνων της Εκκλησίας υπήρχε και η κοσμική ζωγραφική και η γλυπτική και η ξυλογλυπτική και η χαρακτική και η αγγειοπλαστική. Αν ήταν χριστιανικό γνώρισμα, ασφαλώς οι Απόστολοι και οι πρώτοι Χριστιανοί θα χρησιμοποιούσαν εικόνες, αγάλματα, του Χριστού, της μητέρας Του, των αποστόλων, των Μαρτύρων. Ακόμα και η Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης δεν είχε εικόνες διότι η Πίστι μας είναι πνευματική λατρεία, όχι να προσκυνάμε είδωλα ή απεικονίσεις ανθρώπων! Αυτή είναι η Ορθόδοξη παράδοση. Έπειτα, μετά από πολλούς αιώνες χριστιανισμού, τις εικόνες τις εισήγαγαν στον Χριστιανισμό, οι Αυτοκράτορες μαζί με την αγιολατρεία, τις εορτές και πανηγύρεις, για να εμπεδωθεί η Αγιολατρεία, η Εικονολατρεία, η θαυματολατρεία, η λειψανολατρεία ... δηλ. να επανέλθει μέσω του χριστιανισμού η αρχαία εθνική θρησκεία και οι Αυτοκράτορες και οι αγύρτες της θρησκείας, να κάνουν τη δουλειά τους, της ποδηγέτησης και εξαπάτησης του λαού "με άρτον και θεάματα" αλλά και "οράματα" και "προφητείες". Κάτι πήγε να γίνει με την εικονομαχία (απηύδησαν κάποιοι εκλεκτοί) αλλά οι νικητές έγραψαν την Ιστορία, και κατέστρεψαν όλα τα συγγράμματα των εικονομάχων ώστε δεν ξέρουμε τα επιχειρήματά τους αλλά και τις εκτροπές των εικονολατρών που αυτά περιέγραφαν.
Ευτυχώς που στην εποχή μας ο λαός ξύπνησε και δεν παρασύρεται από ειδωλολατρείες, θαυμαρουργά ξόανα και τοτέμ, εξαγορά της θείας χάριτος με τάματα, λειψανολατρείες, θαυματολατρείες, οράματα γεροντάδων και ψευτοπροφητείες! Ή όχι!
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία και το διάλογο, χαίρετε.
Επισκέπτης
21 Ιουλίου 2016 - 8:11 π.μ.
http://xairete.blogspot.gr/2017/07/blog-post_28.html 

ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ μας, είπε...
30 Δεκεμβρίου 2014 - 2:16 π.μ.
Αν μου επιτρέπετε θα καταθέσω κάποιες απόψεις περί εικόνων και ειδώλων χωρίς απαίτηση αλαθήτου, για προβληματισμό.
Ο μελαχρινός Χριστός είχε κοντά κουρεμένα μαλλιά όπως όλοι οι άντρες της φυλής του του πλην των αφιερωμένων,(π.χ. του Σαμψών που ήταν άκοπα). Μας παρουσιάζουν ενίοτε μια εικόνα του Χριστού με ξανθά μαλλιά, γαλάζια μάτια και μακρυά -σαν γυναικεία- μαλλιά. Εμείς για να μη σκανδαλίσουμε το εκκλησίασμα, προσκυνάμε την αυθαίρετη και αντιευαγγελική εικόνα, αλλά με τη συναίσθηση ότι ούτε καν Του μοιάζει, δηλ. δεν απεικονίζει το Χριστό και με την πεποίθηση ότι η λατρεία η τιμή και η προσκύνηση ανήκει και μεταβαίνει στο Χριστό, στο Θεό κι όχι στην εικόνα.
Είναι γνωστή η περίοδος της εικονολατρείας - εικονομαχίας. Ιστορικά είναι επίσης γνωστό ότι δεν είναι πάντοτε αλάνθαστες οι αποφάσεις εκκλησιαστικών συνόδων, αυτό αποδεικνύεται κι από το ότι, τότε, εναλλάξ η μια σύνοδος αλληλοαναιρούσε την άλλη. Επενέβαιναν κι είχαν τον πρώτο λόγο και εξωεκκλησιαστικοί, αυτοκράτορες, αυτοκρατόρισσες, στρατηγοί κ.α. Η ιστορία στο τέλος γράφτηκε από τους νικητές, τους εικονολάτρες με συνέπεια όλα τα συγγράμματα τα υπέρ των εικονομάχων και κατά των εικονολατρών να καταστραφούν ώστε να παραμείνουν μόνο τα "εικονολατρικά" και να μη γνωρίζουμε τι έπραττε και για ποιες αιτίες κατηγορούνταν η άλλη πλευρά, παρόλα αυτά γνωρίζουμε π.χ. ότι οι εικονολάτρες κοινωνούσαν με χρώματα από εικόνες!
Στην αρχαία εκκλησία, στις κατακόμβες, και στα πρώιμα χρόνια του Βυζαντίου, στους ναούς, π.χ. στην πρώτη Αγία Σοφία που έκτισε ο Μ.Κωνσταντίνος στην Κωνσταντινούπολη, δεν υπήρχε προσκύνηση εικόνων, δεν υπήρχαν καν εικόνες, ένας σταυρός κοσμεί τον τρούλο. Ούτε εικόνες του Χριστού, ούτε εικόνες της Παναγίας, ούτε εικόνες των Αποστόλων, ούτε εικόνες των αγίων. Στους επόμενους βυζαντινούς αιώνες, αναπτύχθηκε παράλληλα με την υπερβολική ανάπτυξη του μοναχισμού και η λατρεία των εικόνων, η οποία καταδικάστηκε μεν, αλλά μετά από πολλές διαμάχες και ανάλογες συνόδους, επικράτησε η ελευθερία κατασκευής και η προσκύνηση των εικόνων, με την προϋπόθεση ότι δεν θα είναι λατρεία, αλλά τιμή που μεταβαίνει στο εικονιζόμενο πρόσωπο.
Κι αν ορίζεται να καταδικάζονται όσοι χριστιανοί ονομάζουν τις εικόνες "είδωλα", η απάντηση είναι ότι μερικές φορές τις εικόνες τις αντιμετωπίζουν και τις λατρεύουν σαν "είδωλα" οι ίδιοι οι θρησκευόμενοι συνεπώς καλό θα είναι η καταδίκη να απευθυνθεί στους νεοειδωλολάτρες χριστιανούς κι όχι στους παραδοσιακούς πιστούς του "ου προσκυνήσεις ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς". Κι εκείνες οι μετριποαθείς αποφάσεις των υπέρ της αναστυλώσεως των εικόνων συνόδων, ενίοτε καταπατούνται όχι από εικονομάχους αλλά εκ των εικονολατρών, υπέρ ειδωλολατρικών συνηθειών.
Το να λατρεύουμε τον άνθρωπο ή την ζωγραφισμένη εικόνα του κι όχι το θεό, να θεωρούμε ότι κάποια εικόνα συγκεκριμένου αγίου σε συγκεκριμένο ναό, είναι "θαυματουργή" ενώ η εικόνα του ίδιου αγίου σε άλλο ναό δεν είναι θαυματουργή, να αποδίδουμε τιμές αρχηγού κράτους σε συγκεκριμένη εικόνα (όχι στο πρόσωπο) κάνοντας διακρίσεις ανάμεσα σε εικόνες, αποδίδοντας μάλιστα ιδιότητες του Θεού σε εικόνες λατρεύοντας συγκεκριμένες εικόνες, κάνοντας τάματα, λιτανείες και δεήσεις στην εικόνα ή στον άγιο κι όχι στο Θεό, τότε εκτρεπόμεθα σε μαριολατρεία, ειδωλολατρεία, ξοανολατρεία. Στους ανθρώπους πρέπει να αποδίδουμε μόνο τιμή, αν την αξίζουν, ενώ η λατρεία ανήκει μόνο στο θεό, στην εικόνα δεν ανήκει η λατρεία, η προσκύνηση είναι τιμητική προς τον άγιο. Τα θαύματα και τη βοήθεια υπέρ ημών τα ποιεί μόνο ο Θεός, ο Χριστός, οι άγιοι ζώντες και κεκοιμημένοι και η Παναγία φυσικά μπορούν να δέονται υπέρ ημών προς τον Κύριο, μαζί με εμάς φυσικά που δεόμαστε στον Κύριο, κι επικουρικά, μπορούμε κατά το "πολύ ισχύει δέησις δικαίου παρά Κυρίω ενεργουμένη" να παρακαλέσουμε ζώντες και κεκοιμημένους αγίους (πιστούς χριστιανούς) να δέονται υπέρ ημών μαζί μας στον Κύριο. Τα σημεία των Αποστόλων έγιναν στην τότε εποχή αλλά κι εκείνα ήταν με τη δύναμη του Θεού.
http://xairete.blogspot.gr/2014/12/blog-post_651.html 

Panagiotis Michalopoulos
29 Δεκεμβρίου 1:52 π.μ.
Αυτό ήθελα να κάνετε. Να ανακαλύψετε ότι η απάτη με τις εικόνες είναι αυτή: να τις προσκυνάμε, εμείς οι χριστιανοί, αν και είναι είδωλα!
Ο λόγος του θεού το απαγορεύει. Μόνο το θεό προσκυνούμε και λατρεύουμε! Το κόλπο των παπάδων λοιπόν, είναι να τις προβάλουν σαν θείες τις εικόνες, για να τρέχουμε στους ναούς να τις προσκυνάμε και να γεμίζει με χρήμα το παγκάρι. Για να μας πείσουν λοιπόν οι παπάδες ότι οι εικόνες δεν είναι ξερά είδωλα αλλά κάτι το ζωντανό, κάτι το θείο, τι μας λένε; Αυτήν την εικόνα της Παναγίας, την αγιογράφησε ο ευαγγελιστής Λουκάς. Άρα, προσκυνήστε την! Την άλλη εικόνα της Παναγίας, την θεωρούμε αχειροποίητη, δηλαδή δεν την έκανε χέρι άνθρωπου αλλά έπεσε από τον ουρανό, όπως εκείνα τα ξόανα του Δία! Προσκυνήστε την λοιπόν κι αυτήν! Οι άλλες οι πολλές εικόνες της Παναγίας είναι… «φανερωμένες»! Ήταν δηλαδή χαμένες ή κριμένες, αλλά η Παναγία τις φανέρωσε, άρα… θαύμα – θαύμα, προσκυνήστε τις και αυτές!
http://xairete.blogspot.gr/2014/12/blog-post_651.html
 
Δε γουστάρω να πληρώνω την εκκλησία 
Panagiotis,
μάλλον δεν έχεις ιδέα σε τι είδους σελίδα γράφεις ότι γράφεις...
(πριν από 10 λεπτά)

Panagiotis Michalopoulos, προς Δε γουστάρω να πληρώνω την εκκλησία
Καλημέρα σας, και καλή Κυριακή!
Σας στέλνω εγκάρδια αυτήν την ευχή μου…
Μαζί δε, και αυτήν την ωραία ζωγραφιά από τη σελίδα του καλού φίλου Γιώργου Ρόκκα.
Και ακόμα, μαζί με αυτά τα λουλούδια, έχετε και μια πρόσκληση μου… Να επισκεφτείτε το ιστολόγιο, για να παραλάβετε και μια άλλη ανθοδέσμη…
Να δείτε δηλαδή, τις πιο πρόσφατες αναρτήσεις μου στο μπλογκ μου -το «χαίρετε»… Αναρτήσεις, οι οποίες είναι…
http://xairete.blogspot.gr/2017/08/blog-post_6.html
 
https://www.facebook.com/DEgoustarwNAplirwnwTINekklisia/photos/a.949630488405299.1073741859.222068337828188/1385709931464017/?type=3&theater