Δογματικοί –αγιογραφικοί προβληματισμοί. Υπόθεση κάνουμε: 1. Εκτός από ένα πουλί πετούμενο, «Una Paloma Blanca», από ένα «άσπρο μου περιστέρι πέτα» -δηλαδή… Σαν τι άλλο ιπτάμενο ζώο θα μπορούσε να εμφανιστεί το άγιο πνεύμα, έτσι από γούστο του; 2. Ακόμα και σαν κάτι που στο φυσικό του είναι μη ιπτάμενο; Στο πιο τραβηγμένο: Σαν γάιδαρος με φτερά, να πούμε; 3. Διότι αν πραγματικά είχε ένα τέτοιο σασπένς η βάφτιση του Χριστού, -να εμφανιστεί δηλαδή σαν γάιδαρος και όχι σαν περιστέρι –το πνεύμα… 4. Τότε, θα δικαιολογούσα απόλυτα τους συγγραφείς των ιερών ευαγγελίων… Αν από ποιητική και δημοσιογραφική αδεία, το άλλαζαν και το έκαναν –διορθώνοντας το, να εμφανίζεται σαν περιστέρι… Έτσι, προς το πιο κομψό δηλαδή και πιο ντελικάτο! Σωστά;

Εμείς ψάλουμε:
«Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις του γαρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει Σοι αγαπητόν Σε Υιόν ονομάζουσα και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς εβεβαίου του λόγου το ασφαλές Ο επιφανής Χριστέ ο Θεός Και τον κόσμον φωτίσας δόξα Σοι».
Και στην καινή διαθήκη διαβάζουμε:
«καὶ εὐθέως ἀναβαίνων ἀπὸ τοῦ ὕδατος εἶδε σχιζομένους τοὺς οὐρανοὺς καὶ τὸ Πνεῦμα ὡς περιστερὰν καταβαῖνον ἐπ’ αὐτόν•» (Μαρκος 1:10)
Και σχολιάζουμε:
1. Το «ευθέως» σημαίνει ότι ο Ιησούς δεν έκατσε να εξομολογηθεί καμία αμαρτία, διότι ήταν αναμάρτητος. Σωστά;
2. Το «είδε», τι να σημαίνει άραγε; Ποιος το είδε; 
Ο Ιησούς μόνο; Ο Ιωάννης; Ο κόσμος που ήταν εκεί; 
Μάλλον όλοι θα το είδαν. Σωστά;
3. Και το είδαν διότι «σκίστηκαν οι ουρανοί». Εδώ έχουμε την αντίληψη εκείνης της εποχής για τον ουρανό, ότι σκέπαζε σαν πέπλο τη γη... Tον ουρανό, που πίσω από σύννεφα κρύβει το θεό. Σωστά;
4. Και για να το δουν καλά, έπρεπε να κατέβη, από τα τόσο μεγάλα ύψη, πολύ χαμηλά.
Και πόσο χαμηλά κατέβηκε; Κατέβηκε «επ’ αυτόν». Επάνω στον Χριστό δηλαδή.
Και δεν ξέρουμε αν ήταν ακριβώς πάνω στον Χριστό καθισμένο, στο κεφάλι του ή στον ώμο του... Ή, αν πετούσε πάνω από το κεφάλι του -όπως το βλέπουμε να υπερίπταται στις σχετικές αγιογραφίες… Πράγμα πιο παράξενο, διότι το περιστέρι δεν μπορεί να ακινητοποιηθεί σε ένα σημείο πετώντας, εκτός και αν το φαινόμενο κράτησε για λίγα μόνο δευτερόλεπτα, όσο δηλαδή και η φωνή του θεού πατέρα. Συμφωνούμε και εδώ;
5. Σχετικά τώρα και με το «η της Τριάδος φανερωθεί προσκύνησις», αναρωτιέται κανείς για ποια «προσκύνηση» πρόκειται και πότε έγινε αυτή; Εκεί στον Ιορδάνη; Και πώς;
Και πώς «εφανερώθη»; 
α. Στην περίπτωση του πατέρα, δεν έχουμε οπτική επαφή, δεν έχουμε τέτοια φανέρωση, πάρα μόνον ήχο. 
β. Στην περίπτωση του Χριστού, έχουμε φανέρωση μόνο της ανθρώπινης φύσης του. 
γ. Στην περίπτωση του αγίου πνεύματος έχουμε ένα όραμα, μια συμβολική παρουσία, κάτι που έμοιαζε με περιστέρι. Σωστά;
Πού είναι λοιπόν τότε τα «Θεοφάνεια»;
6. Και βέβαια, δεν φανερώθηκε κανένας γερούλης -στους ουρανούς που σκίστηκαν, όπως κακόδοξα παρουσιάζεται ο θεός πατέρας σε εικόνες της παπικής αγίας τριάδας.
Αλλά και ο Χριστός, διατηρούσε και την θεία και την ανθρώπινη φύση, με ορατή μόνο την ανθρώπινη, η οποία δεν απορροφήθηκε από τη θεία -όπως κακόδοξα λένε οι αιρετικοί μονοφυσίτες.
Και βέβαια, το άγιο πνεύμα, δεν σαρκώθηκε σε κάποιο ζώο! 
Αυτό, είναι βλασφημία. Δεν έγινε κανονικό περιστέρι, όπως κακόδοξα πάντα το παρουσιάζουν να είναι πανταχού πάρων σε κάθε θρησκευτική παράσταση, ενώ ξέρουμε ότι έχει εμφανιστεί και σε άλλες μορφές. Στην Πεντηκοστή –για παράδειγμα, με μορφή πύρινων γλωσσών. Σωστά;
7. Διότι είναι εξίσου γελοία αυτή η μονόπλευρη παρουσίαση, να αγιογραφείται δηλαδή σαν περιστέρι πάντα και παντού... Περιστέρι και μόνο περιστέρι, σαν τσόντα σε κάθε εικόνα… Ή και μόνο του, να κάθεται σε θρόνο, ή να πετά με φωτοστέφανο…
Εξίσου γελοία και βλάσφημη, με το να το παρουσιάζει κανείς –το ίδιο αυθαίρετα, και σε άλλη μορφή ζώου...
Σαν ένας ιπτάμενος γάιδαρος για παράδειγμα!
Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει! Άλλωστε στην παλαιά διαθήκη, έχουμε γάιδαρο να μιλάει με τη φωνή του θεού! Χα!