Πράγματι, έχει δύναμη η προσευχή, αλλά μέχρις ενός σημείου. Όπως λέγει ο άγιος Νεκτάριος στο βιβλίο του "Περί αθανασίας της ψυχής και Ιερών μνημοσύνων", σελ. 120: Ο Πάπας Ρώμης Γρηγόριος Α΄ο Μέγας, ο Διάλογος (ποιητής της λειτουργίας των Προηγιασμένων Δώρων), πολύ άγιος άνδρας, που συλλειτουργούσε με αγγέλους, περπατούσε σε ένα λιθόστρωτο και προσευχόταν στον Κύριο να συγχωρήσει τα αμαρτήματα του αυτοκράτορα Τραϊανού (ο οποίος είχε ο ίδιος αποκεφαλίσει τον άγιο Πολύκαρπο Σμύρνης, επειδή τα λιοντάρια της αρένας δεν τον πείραξαν). Τότε άκουσε φωνή εξ Ουρανού, που του είπε: "την προσευχή σου την άκουσα και θα συγχωρήσω τον Τραϊανό, αλλά στο μέλλον δεν θα προσευχηθείς ποτέ για ασεβείς". Συμπέρασμα: Ο άγιος Πολύκαρπος και ο ασεβής Τραϊανός, δηλ. το θύμα και ο θύτης βρίσκονται ομού εν τω Παραδείσω και οπωσδήποτε ομού θα βρίσκονται και στην Βασιλεία των Ουρανών!
Και πού τα ήξερε όλα αυτά τα «θαυμαστά», τα «μεταφυσικά», τα απίστευτα και αφύσικα, ο Άγιος Νεκτάριος, και τα έγραψε σε βιβλίο, για να τα μάθουμε και εμείς; Ποιες να ήταν άραγε οι πηγές του; Του τα είπε μήπως ο ίδιος ο αντιβιβλικός δαίμονας, η φωνή του οποίου προφανώς ακούστηκε και στον προκάτοχο του -στην αγιότητα, τον πολύ άγιο, τον πολύ άνδρα και πολύ πάπα της Ρώμης τον κύριο Γρηγόριο; Ωχ, αδελφέ! Μιλάμε τώρα, ή κλάνουμε; ΥΓ Τι άλλο ακόμα, μπορεί να πει κανείς για την περίπτωση αυτή, παρά μόνο ένα… «Δεν μας χέζεις, ρε Νταλάρα!»… Έτσι, σαν επίλογο! Χα!
Πράγματι, έχει δύναμη η προσευχή, αλλά μέχρις ενός σημείου. Όπως λέγει ο άγιος Νεκτάριος στο βιβλίο του "Περί αθανασίας της ψυχής και Ιερών μνημοσύνων", σελ. 120: Ο Πάπας Ρώμης Γρηγόριος Α΄ο Μέγας, ο Διάλογος (ποιητής της λειτουργίας των Προηγιασμένων Δώρων), πολύ άγιος άνδρας, που συλλειτουργούσε με αγγέλους, περπατούσε σε ένα λιθόστρωτο και προσευχόταν στον Κύριο να συγχωρήσει τα αμαρτήματα του αυτοκράτορα Τραϊανού (ο οποίος είχε ο ίδιος αποκεφαλίσει τον άγιο Πολύκαρπο Σμύρνης, επειδή τα λιοντάρια της αρένας δεν τον πείραξαν). Τότε άκουσε φωνή εξ Ουρανού, που του είπε: "την προσευχή σου την άκουσα και θα συγχωρήσω τον Τραϊανό, αλλά στο μέλλον δεν θα προσευχηθείς ποτέ για ασεβείς".
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμπέρασμα: Ο άγιος Πολύκαρπος και ο ασεβής Τραϊανός, δηλ. το θύμα και ο θύτης βρίσκονται ομού εν τω Παραδείσω και οπωσδήποτε ομού θα βρίσκονται και στην Βασιλεία των Ουρανών!
ΙΚ
Και πού τα ήξερε όλα αυτά τα «θαυμαστά», τα «μεταφυσικά», τα απίστευτα και αφύσικα, ο Άγιος Νεκτάριος, και τα έγραψε σε βιβλίο, για να τα μάθουμε και εμείς;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιες να ήταν άραγε οι πηγές του;
Του τα είπε μήπως ο ίδιος ο αντιβιβλικός δαίμονας, η φωνή του οποίου προφανώς ακούστηκε και στον προκάτοχο του -στην αγιότητα, τον πολύ άγιο, τον πολύ άνδρα και πολύ πάπα της Ρώμης τον κύριο Γρηγόριο;
Ωχ, αδελφέ! Μιλάμε τώρα, ή κλάνουμε;
ΥΓ
Τι άλλο ακόμα, μπορεί να πει κανείς για την περίπτωση αυτή, παρά μόνο ένα… «Δεν μας χέζεις, ρε Νταλάρα!»…
Έτσι, σαν επίλογο! Χα!