ΔΙΑΒΑΖΩ:
Ο χρήστης Αμισθοι Γιατροι, κοινοποίησε...
Να υποθέσω…
1. Ότι τον σταυρό του ο Κύριος, τον έχει πάρει μαζί του, και επομένως είναι μύθος η ανεύρεση του, και η «Ύψωση» του, εδώ.
2. Ότι το δεύτερο πρόσωπο της αγίας τριάδας έχει εξαφανιστεί, και φαίνεται πια μόνο ο Χριστός άνθρωπος, στην σχετική απεικόνιση.
3. Ότι ο θεός πατέρας έχει ενανθρωπιστεί, και φαίνεται πιο παλαιός από τον Υιό, όπως ισχυρίζονται και οι αιρετικοί ότι υπήρχε χρόνος που δεν υπήρχε ο Υιός.
4. Ότι το άγιο πνεύμα έχει ενσαρκωθεί σε πουλί, σε ένα περιστέρι -άσπρο κατά προτίμηση, το οποίο είναι πανταχού παρών, σε κάθε ζωγραφιά θρησκευτικού περιεχομένου, σαν τσόντα… Αλλά και μόνο του, να πετά… Ή να κάθεται σε θρόνο (όπως στο έμβλημα της ψευτο-Συνόδου του Βαρθολομαίου -τις προάλλες, στην Κρήτη) για να προσκυνείται σαν θεός… το περιστέρι!
https://www.facebook.com/amisthoiatroi/photos/t.100004757165129/954066577938490/?type=3&theater
ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΑ:
Nikolaos Tzavaras
Παραμύθια για πεντάχρονα παιδάκια...
Τί μέγεθος είχε ο Σταυρός του Χριστού και πώς ανακαλύφθηκε;
[…] Μόλις όμως διαδόθηκε το νέο στο λαό, όλοι οι Χριστιανοί ζητούσαν από τον Πατριάρχη να τους επιτρέψει να προσκυνήσουν κι αυτοί τον Σταυρό. Μα λόγω του μεγάλου πλήθους αυτό ήταν αδύνατο, έτσι ό Πατριάρχης διέταξε και του έφτιαξαν ένα υψηλό άμβωνα και μόλις αυτός ετοιμάστηκε, πήρε στα χέρια του τον Τίμιο Σταυρό, ανέβηκε στον υψηλό άμβωνα και από εκεί ύψωσε τον Σταυρό όπου τον έβλεπαν όλοι οι χριστιανοί και με κατάνυξη φώναζαν ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ.
Από την ήμερα αυτή, καθιερώθηκε να γιορτάζουμε στην Εκκλησία μας την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Η Αγία Ελένη έπειτα πήρε τον Τίμιο Σταυρό μαζί της στην Κωνσταντινούπολη, αφού όμως άφησε μέρος αυτού στα Ιεροσόλυμα, στον Πατριάρχη Μακάριο.
Ο Σταυρός του Κυρίου είχε 4,50 μέτρα ύψος και 2,40 μέτρα πλάτος. Αναφέρεται, μάλιστα, ότι ενώ ο Σταυρός, από την ημέρα της εύρεσης του, τεμαχιζόταν σε απειροελάχιστα κομματάκια και δινόταν στους πιστούς για ευλογία, αυτός παρέμεινε ακέραιος και δε μειωνόταν καθόλου.
Πηγή:
pronews. gr
Panagiotis Michalopoulos
Για την "Ύψωση του Τιμίου Σταυρού":
Την καθιέρωση της εορτής το 326 δεν την ήξεραν οι Πατέρες της Εκκλησίας;
Ο Ι. Χρυσόστομος γράφει στο λόγο του για τον σταυρό και το ληστή: "Βούλει μαθείν πως και βασιλείας σύμβολον ο σταυρός και πως σεμνόν το πράγμα εστί; Ουκ αφήκεν αυτόν είναι επί της γης, αλλ' ανέσπασεν αυτόν και εις τον ουρανόν ανήγαγε. Πόθεν δήλον τούτο; Μετ' αυτού μέλλει έρχεσθαι εν τη δευτέρα παρουσία" (PG 49.413). Στο ίδιο κλίμα γράφουν και οι: Κύριλλος Ιεροσολύμων και Εφραίμ ο Σύρος.
Άραγε, εμείς εορτάζουμε την ύψωση επί της γης ή την (αν-)ύψωση στον Ουρανό; (Ι.Κ.)
Nikolaos Tzavaras
Γράφει ο Κυριάκος Σιμόπουλος:
Ολες οι θρησκείες θεμελιώνονται σε κοσμογονικούς μύθους πού αποτελούν απάντηση στα ερωτήματα: Πώς δημιουργήθηκε το Σύμπαν; Γιατί έχει αυτή και όχι άλλη μορφή; Οι απαντήσεις ταυτίζονται συχνά με μερικές παραλλαγές πού οφείλονται στη φαντασία των μυθογράφων, πού συνήθως επιδιώκουν την ενδυνάμωση των εξουσιών με την ευθυγράμμιση γήινων αρχόντων και «θεϊκών δυνάμεων»!
Πριν από χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι, αγνοώντας ολότελα, εξαιτίας της απουσίας των επιστημών, τη λειτουργία του φυσικού περιβάλλοντος, τρομοκρατημένοι από τους κινδύνους πού αντιμετώπιζαν — θύελλες, καταιγίδες, κεραυνοί, τρικυμίες, θερμοκρασία τρομακτική, ψύχος θανάσιμο — και απορώντας για τα φυσικά φαινόμενα στο στερέωμα — ήλιος, σελήνη, άστρα, γαλαξίας, φως και σκότος — απέδιδαν σε «θεότητες» τη δημιουργία και τη λειτουργία του Σύμπαντος! Εμφανίσθηκαν τότε οι κοσμογονικοί μύθοι. Πρόκειται για φαντασιώσεις πού κυριαρχούσαν πριν από την εμφάνιση και ανάπτυξη της επιστήμης και της υψηλής τεχνολογίας.
[…] Ή θρησκεία αποτελεί εφεύρημα του ανθρώπου, έργο των κοινωνιών. Οι θεοί είναι προσωποποίηση των φυσικών δυνάμεων και αργότερα των κοινωνικών. Ολες οι θρησκείες αποτελούσαν αντανάκλαση των φανταστικών ανθρώπινων αποριών για το φυσικό περιβάλλον, γήινο και ουράνιο. Οι εξωτερικές δυνάμεις του Σύμπαντος αποτελούσαν τα κίνητρα ανθρώπινων φαντασιοπληξιών. Στην αρχαιότητα κάθε έθνος και κάθε φυλή είχαν τη δική τους θρησκεία πού καθοριζόταν από το περιβάλλον και τα προβλήματα της ζωής.
[…] Για τη θεμελίωση του μύθου περί θεού – δημιουργού, εγκατεστημένου στον ουρανό, θα ανεγερθούν και μνημεία και θα καθιερωθούν λατρείες για τις θεότητες με στρατιές κληρικών σε όλες τις ηπείρους. Στους «πιστούς» επικρατεί δέος για τις υπερφυσικές παντοδύναμες ουράνιες θεότητες και αγωνία για τη μεταθανάτια μοίρα τους. Καλλιεργούνται έτσι ο φανατισμός και η μοιρολατρία, ή αίσθηση της δουλείας και της προσωπικής αδυναμίας αλλά και οι κάθε λογής προλήψεις. Θρησκόληπτο το άτομο στον αρχαίο κόσμο συνειδητοποιούσε την εξάρτηση από το Υπερπέραν και φρόντιζε να εκδηλώσει με προσκυνήματα, λατρείες και αφιερώματα, την αφοσίωση του στην «παντοδύναμη» θεότητα! Τα θρησκευτικά βιβλία βασίζονταν στον πρωτογονισμό, στην αμάθεια, στην απουσία της έρευνας και της επιστήμης, στην έλλειψη γνώσεων για το φυσικό περιβάλλον, στην κοινωνική βαναυσότητα και στο πνευματικό σκότος.
Ή θρησκεία, εξαιτίας της άγνοιας, τον τρόμου, των διαστρεβλώσεων και της αγωνίας, οδηγούσε στον παραλογισμό, στην πίστη, σε τερατώδεις μυθοπλασίες, στον σκοταδισμό και στο πνευματικό κενό.
Πηγή:
parallhlografos. wordpress. com
ΣΧΕΤΙΚΟ:
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΕΙΠΩΘΗΚΕ ΠΟΤΕ…
http://katohika.gr/diethni/megaliteri-istoria-eipothike-pote8230/
Ο χρήστης Αμισθοι Γιατροι, κοινοποίησε...
ΣΧΟΛΙΑΖΩ:
Panagiotis Michalopoulos Να υποθέσω…
1. Ότι τον σταυρό του ο Κύριος, τον έχει πάρει μαζί του, και επομένως είναι μύθος η ανεύρεση του, και η «Ύψωση» του, εδώ.
2. Ότι το δεύτερο πρόσωπο της αγίας τριάδας έχει εξαφανιστεί, και φαίνεται πια μόνο ο Χριστός άνθρωπος, στην σχετική απεικόνιση.
3. Ότι ο θεός πατέρας έχει ενανθρωπιστεί, και φαίνεται πιο παλαιός από τον Υιό, όπως ισχυρίζονται και οι αιρετικοί ότι υπήρχε χρόνος που δεν υπήρχε ο Υιός.
4. Ότι το άγιο πνεύμα έχει ενσαρκωθεί σε πουλί, σε ένα περιστέρι -άσπρο κατά προτίμηση, το οποίο είναι πανταχού παρών, σε κάθε ζωγραφιά θρησκευτικού περιεχομένου, σαν τσόντα… Αλλά και μόνο του, να πετά… Ή να κάθεται σε θρόνο (όπως στο έμβλημα της ψευτο-Συνόδου του Βαρθολομαίου -τις προάλλες, στην Κρήτη) για να προσκυνείται σαν θεός… το περιστέρι!
https://www.facebook.com/amisthoiatroi/photos/t.100004757165129/954066577938490/?type=3&theater
ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΑ:
Nikolaos Tzavaras
Παραμύθια για πεντάχρονα παιδάκια...
Τί μέγεθος είχε ο Σταυρός του Χριστού και πώς ανακαλύφθηκε;
[…] Μόλις όμως διαδόθηκε το νέο στο λαό, όλοι οι Χριστιανοί ζητούσαν από τον Πατριάρχη να τους επιτρέψει να προσκυνήσουν κι αυτοί τον Σταυρό. Μα λόγω του μεγάλου πλήθους αυτό ήταν αδύνατο, έτσι ό Πατριάρχης διέταξε και του έφτιαξαν ένα υψηλό άμβωνα και μόλις αυτός ετοιμάστηκε, πήρε στα χέρια του τον Τίμιο Σταυρό, ανέβηκε στον υψηλό άμβωνα και από εκεί ύψωσε τον Σταυρό όπου τον έβλεπαν όλοι οι χριστιανοί και με κατάνυξη φώναζαν ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ.
Από την ήμερα αυτή, καθιερώθηκε να γιορτάζουμε στην Εκκλησία μας την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Η Αγία Ελένη έπειτα πήρε τον Τίμιο Σταυρό μαζί της στην Κωνσταντινούπολη, αφού όμως άφησε μέρος αυτού στα Ιεροσόλυμα, στον Πατριάρχη Μακάριο.
Ο Σταυρός του Κυρίου είχε 4,50 μέτρα ύψος και 2,40 μέτρα πλάτος. Αναφέρεται, μάλιστα, ότι ενώ ο Σταυρός, από την ημέρα της εύρεσης του, τεμαχιζόταν σε απειροελάχιστα κομματάκια και δινόταν στους πιστούς για ευλογία, αυτός παρέμεινε ακέραιος και δε μειωνόταν καθόλου.
Πηγή:
pronews. gr
Panagiotis Michalopoulos
Για την "Ύψωση του Τιμίου Σταυρού":
Την καθιέρωση της εορτής το 326 δεν την ήξεραν οι Πατέρες της Εκκλησίας;
Ο Ι. Χρυσόστομος γράφει στο λόγο του για τον σταυρό και το ληστή: "Βούλει μαθείν πως και βασιλείας σύμβολον ο σταυρός και πως σεμνόν το πράγμα εστί; Ουκ αφήκεν αυτόν είναι επί της γης, αλλ' ανέσπασεν αυτόν και εις τον ουρανόν ανήγαγε. Πόθεν δήλον τούτο; Μετ' αυτού μέλλει έρχεσθαι εν τη δευτέρα παρουσία" (PG 49.413). Στο ίδιο κλίμα γράφουν και οι: Κύριλλος Ιεροσολύμων και Εφραίμ ο Σύρος.
Άραγε, εμείς εορτάζουμε την ύψωση επί της γης ή την (αν-)ύψωση στον Ουρανό; (Ι.Κ.)
Nikolaos Tzavaras
Γράφει ο Κυριάκος Σιμόπουλος:
Ολες οι θρησκείες θεμελιώνονται σε κοσμογονικούς μύθους πού αποτελούν απάντηση στα ερωτήματα: Πώς δημιουργήθηκε το Σύμπαν; Γιατί έχει αυτή και όχι άλλη μορφή; Οι απαντήσεις ταυτίζονται συχνά με μερικές παραλλαγές πού οφείλονται στη φαντασία των μυθογράφων, πού συνήθως επιδιώκουν την ενδυνάμωση των εξουσιών με την ευθυγράμμιση γήινων αρχόντων και «θεϊκών δυνάμεων»!
Πριν από χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι, αγνοώντας ολότελα, εξαιτίας της απουσίας των επιστημών, τη λειτουργία του φυσικού περιβάλλοντος, τρομοκρατημένοι από τους κινδύνους πού αντιμετώπιζαν — θύελλες, καταιγίδες, κεραυνοί, τρικυμίες, θερμοκρασία τρομακτική, ψύχος θανάσιμο — και απορώντας για τα φυσικά φαινόμενα στο στερέωμα — ήλιος, σελήνη, άστρα, γαλαξίας, φως και σκότος — απέδιδαν σε «θεότητες» τη δημιουργία και τη λειτουργία του Σύμπαντος! Εμφανίσθηκαν τότε οι κοσμογονικοί μύθοι. Πρόκειται για φαντασιώσεις πού κυριαρχούσαν πριν από την εμφάνιση και ανάπτυξη της επιστήμης και της υψηλής τεχνολογίας.
[…] Ή θρησκεία αποτελεί εφεύρημα του ανθρώπου, έργο των κοινωνιών. Οι θεοί είναι προσωποποίηση των φυσικών δυνάμεων και αργότερα των κοινωνικών. Ολες οι θρησκείες αποτελούσαν αντανάκλαση των φανταστικών ανθρώπινων αποριών για το φυσικό περιβάλλον, γήινο και ουράνιο. Οι εξωτερικές δυνάμεις του Σύμπαντος αποτελούσαν τα κίνητρα ανθρώπινων φαντασιοπληξιών. Στην αρχαιότητα κάθε έθνος και κάθε φυλή είχαν τη δική τους θρησκεία πού καθοριζόταν από το περιβάλλον και τα προβλήματα της ζωής.
[…] Για τη θεμελίωση του μύθου περί θεού – δημιουργού, εγκατεστημένου στον ουρανό, θα ανεγερθούν και μνημεία και θα καθιερωθούν λατρείες για τις θεότητες με στρατιές κληρικών σε όλες τις ηπείρους. Στους «πιστούς» επικρατεί δέος για τις υπερφυσικές παντοδύναμες ουράνιες θεότητες και αγωνία για τη μεταθανάτια μοίρα τους. Καλλιεργούνται έτσι ο φανατισμός και η μοιρολατρία, ή αίσθηση της δουλείας και της προσωπικής αδυναμίας αλλά και οι κάθε λογής προλήψεις. Θρησκόληπτο το άτομο στον αρχαίο κόσμο συνειδητοποιούσε την εξάρτηση από το Υπερπέραν και φρόντιζε να εκδηλώσει με προσκυνήματα, λατρείες και αφιερώματα, την αφοσίωση του στην «παντοδύναμη» θεότητα! Τα θρησκευτικά βιβλία βασίζονταν στον πρωτογονισμό, στην αμάθεια, στην απουσία της έρευνας και της επιστήμης, στην έλλειψη γνώσεων για το φυσικό περιβάλλον, στην κοινωνική βαναυσότητα και στο πνευματικό σκότος.
Ή θρησκεία, εξαιτίας της άγνοιας, τον τρόμου, των διαστρεβλώσεων και της αγωνίας, οδηγούσε στον παραλογισμό, στην πίστη, σε τερατώδεις μυθοπλασίες, στον σκοταδισμό και στο πνευματικό κενό.
Πηγή:
parallhlografos. wordpress. com
ΣΧΕΤΙΚΟ:
http://katohika.gr/diethni/megaliteri-istoria-eipothike-pote8230/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου