Με ιερό δέος, και θείο σκεπτικισμό… Μπροστά στο χαλί με το ιερό, με το άγιο και πανάγιο, με το θαυμαστό πουλί – αυτό με το φωτοστέφανο: «Να το πατήσω, ή να το πηδήξω;»

ΔΙΑΒΑΖΩ:

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=128865507570519&set=pb.100013412115789.-2207520000.1476913765.&type=3&theater
ΣΧΟΛΙΑ
ελενη ιωαννιδου

Panagiotis Michalopoulos 

Τι να πει κανείς, για όλες αυτές τις περίεργες τελετές, αυτών των περιέργων ανθρώπων; Πώς να τις ερμηνεύσει; 

Και τι να κάνουν άραγε, στη συγκεκριμένη φωτογραφία;

1. Να εκφράζουν μήπως κάποιους ευσεβείς τους πόθους, όσον αφορά στο... πουλί; Να στέλνουν μήπως με αυτό –σαν φετίχ, και ένα κρυφό μήνυμα… 

Ότι π.χ. ζητούν κάποιον προικισμένο -για φίλο, με τόσο και τέτοιο πουλί... που να του φτάνει μέχρι το χαλί, και να το πατάει...

2. Ότι ο ρασοφόρος γενικά, πρέπει να είναι άφυλος, χωρίς πουλί -όπως οι άγγελοι… Και έτσι αγνός να τελετουργεί, και να θεοποιεί (φωτο) αυτό που του λείπει -ένα πουλί;

Ή αντίθετα…

3. Ότι ο ρασοφόρος, ο σωστός εκκλησιαστικός άνθρωπος, είναι και τα δυο… Κάτι, σαν το ερμαφρόδιτο το σαλιγκάρι, που μπορεί και πηδάει και αυτό το ίδιο του το πουλί; 

Άλλωστε, πώς αλλιώς πολλαπλασιάζονται –κατά ένα μεγάλο μέρος τους, οι ρασοφόροι; Μήπως, και, με τον τρόπο του σαλιγκαριού… δηλαδή και έρποντας και με γλείψιμο σε κάποιον δεσπότη για να τους επιλέξει, να τους χειροτονήσει;

Διότι όπως ξέρουμε, εκλέγονται μεταξύ τους –ο όμοιος τον όμοιο, και όχι με την ψήφο και του πιστού λαού, κάτι που γινόταν στην πρώτη χριστιανική Εκκλησία.

https://www.facebook.com/panagiotis.michalopoulos1/posts/1207609375968406