Μια παρόμοια προσωπική μου περίπτωση έχω να αναφέρω κι εγώ: Η οικογένεια μου -γυναίκα και δυο παιδιά, με κοπανάγανε επί 10 χρόνια για να με εξοντώσουν, μέχρι και την ημέρα που με εγκατέλειψαν οριστικά -πριν από 6 χρόνια ακριβώς! Έφυγαν, διότι πίστεψαν ότι έτσι που με άφησαν, σε τέτοιο τραγικό σημείο, δεν θα άντεχα πιο πολύ από έναν μήνα ζωής, και ότι θα επέστρεφαν -τόσο γρήγορα, θριαμβευτές κληρονόμοι!

ΔΙΑΒΑΖΩ:
Georgia Thalassinou
3 ώρες πριν
Είναι στη γειτονιά μου ένα σούπερ μάρκετ. Πολλές φορές λόγω φόρτου εργασίας κάνω τις παραγγελίες μου τηλεφωνικά και μου τα φέρνουν τα παιδιά σπίτι. Τους δίνω πάντα ένα μικρό φιλοδώρημα για την εξυπηρέτηση. 
Σήμερα ωστόσο μια από τις υπαλλήλους έκανε κάτι που με συγκίνησε. Έφερε φρέσκο σπιτικό βούτυρο και δικροκα αυγά ημέρας για τα παιδιά μου από το χωριό της κάπου στους Αγιους Σαράντα... 
Κι όλα αυτα παρά την κούραση της ερχόμενη τόσο δρόμο οδικώς.... 
Το εκτίμησα σα να μου έδωσε το ακριβότερο δώρο. Κι ας μην είχα κάνει κάτι για να μου το ανταποδώσει....
Panagiotis Michalopoulos 
Μια παρόμοια προσωπική μου περίπτωση έχω να αναφέρω κι εγώ. 
Η οικογένεια μου -γυναίκα και δυο παιδιά, με κοπανάγανε επί 10 χρόνια για να με εξοντώσουν, μέχρι και την ημέρα που με εγκατέλειψαν οριστικά -πριν από 6 χρόνια ακριβώς! Έφυγαν, διότι πίστεψαν ότι έτσι που με άφησαν, σε τέτοιο τραγικό σημείο, δεν θα άντεχα πιο πολύ από έναν μήνα ζωής, και ότι θα επέστρεφαν -τόσο γρήγορα, θριαμβευτές κληρονόμοι!
Από τότε όμως, χρωστάω πολλά σε μια οικογένεια αλβανών στη γειτονιά –ένα νεαρό χαριτωμένο –εργατικό ζευγάρι, με δυο πανέξυπνα παιδιά που μιλούν άπταιστα όλοι τα ελληνικά, και που είναι –οι γονείς, πολλά χρόνια στην Ελλάδα, και σαν συν-Έλληνες τους βλέπουμε και εμείς.
Από την αρχή λοιπόν που έμεινα μόνος μου και ανήμπορος, τα παιδιά αυτά έρχονταν να μου πουν τα κάλαντα, αυτά να μου κουβεντιάσουν, να μου ψωνίσουν όταν είχα κάποια ανάγκη… Και όπως είχα μάθει ήταν από την αρχή, το ίδιο πονόψυχα και με τα ίδια ελεήμονα αισθήματα, και σε διάφορους άλλους συνανθρώπους μας.
Το ίδιο εξυπηρετικοί, με πλήρη ανιδιοτέλεια, ήταν πάντα και οι γονείς τους. Αρκετές φορές μου έφεραν από το φαί τους, ζεστό... Όπως σήμερα φασολάδα, που ξέρουν ότι μου αρέσει. Στο χρονικό δε αυτό διάστημα των 6 ετών, με έχουν καλέσει σπίτι τους, και Πάσχα, και Χριστούγεννα!
Αν δεν ήταν αυτή η οικογένεια (μέχρι και σε γιατρούς με έχουν πάει, όταν το χρειαζόμουν επειγόντως), θα είχα πεθάνει! Αυτοί, και μόνον αυτοί έχουν ενδιαφερθεί ανθρωπινά για έμενα. Αυτοί, και κανένας Έλληνας!
Georgia Thalassinou 
Λυπάμαι που ζήσατε μια τέτοια εμπειρία από τα πιο κοντινα σας πρόσωπα... Εγω νομίζω καλοί και κακοί άνθρωποι υπάρχουν παντού. Δεν ήταν η εθνικότητα το θέμα στην ανάρτηση μου αλλά πόσο μπορούν να εκτιμηθούν μικρές θεωρητικά ασήμαντες χειρονομίες που όμως δείχνουν ευγένεια. Οι άνθρωποι κρίνονται από τις πράξεις τους ανεξαρτήτως καταγωγής. Πολλές φορές και οι ίδιοι οι ανθρωποι που είναι αίμα μας, μας εκπλήσσουν δυσαρεστα...
Panagiotis Michalopoulos
http://p-michalopoulos.blogspot.gr/
https://www.facebook.com/gmantkis/posts/10209929060118493

ΣΧΕΤΙΚΟ: 
Παρασκευή, 9 Οκτωβρίου 2015

Αρχειακό (Συζήτηση με το διαδικτυακό μου φίλο κ. Νικόλαο Μπερτσά, για τα οικογενειακά μου)

ΣΧΕΔΟΝ... ΣΧΕΤΙΚΟ: 
Άσχετο με το πιο πάνω θέμα, αλλά κάπως σχετικό με τις ετικέτες «ανθρώπινα», «κηδείες», και «μνημόσυνα», του ιστολογίου αυτού!
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1196581100404567&set=a.134489906613697.25213.100001580668005&type=3&theater